Ο Γιώργος Καλλίγερος είναι ένας από τους τέσσερις Έλληνες που περιλαμβάνονται φέτος στην ευρωπαϊκή λίστα του περιοδικού Forbes με τους πιο επιτυχημένους νέους κάτω των 30 ετών, σε διάφορους τομείς.
Από μικρός είχε τρέλα με το ποδήλατο. Η αντιπαράθεση με τη μητέρα του, η οποία δεν τον άφηνε να αγοράσει μηχανάκι όταν ήταν 15 ετών, τον έκανε να μετατρέψει το ποδήλατό του σε μοτοσικλέτα και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και έκανε τις πτυχιακές και μεταπτυχιακές του σπουδές ως μηχανολόγος μηχανικός, στο Μπεθ της Αγγλίας. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με τη μελέτη του ποδηλάτου ως μοντέρνου μέσου αστικής μεταφοράς και δημιούργησε την Pushme, μια εταιρεία που ανέπτυξε μια υποδομή φόρτισης για προϊόντα που έχουν κάποιου είδους μικρή κίνηση, όπως είναι τα ηλεκτρικά σκούτερ.
Σήμερα, μόλις 27 ετών, έχει εργαστεί στην κορυφαία αυτοκινητοβιομηχανία Bentley Motors, καθώς και στην Tesla του Έλον Μασκ -τον οποίο έβλεπε πολλές φορές να παίρνει τηλέφωνα ξαπλωμένος στο πάτωμα- ενώ πλέον είναι διευθυντής στο κομμάτι εξέλιξης προϊόντων στην TIER Mobility, μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες ενοικίασης ηλεκτρικών πατινιών στον κόσμο.
Το πάθος του για αυτό που κάνει και η σκληρή δουλειά είναι αυτά που τον έχουν οδηγήσει σε αυτή την ανοδική πορεία. «Για να σμιλευθεί μια ιδέα σε ένα αληθινό προϊόν, χρειάζεται πολύς χρόνος, επένδυση και πολλά μυαλά αφοσιωμένα στο να το κάνουν πραγματικότητα», λέει ο Γιώργος Καλλίγερος στο iefimerida, από το Λονδίνο όπου ζει και εργάζεται.
Ο Γιώργος Καλλίγερος μάς μίλησε, μεταξύ άλλων, για την πορεία του μέχρι σήμερα και τις προκλήσεις που αντιμετώπισε, για το brain drain και για το αν σκοπεύει να γυρίσει στην Ελλάδα, για το μέλλον των μετακινήσεων στην Ευρώπη, καθώς και για τα επόμενα σχέδιά του.
-Πώς νιώθετε για το γεγονός ότι το Forbes σας έχει συμπεριλάβει στην ευρωπαϊκή λίστα του με τους επιτυχημένους νέους κάτω των 30 ετών για το 2021;
Είναι μεγάλη τιμή που το Forbes με αναγνωρίζει ως έναν ανερχόμενο επιχειρηματία στο χώρο της βιομηχανίας. Παρακολουθώ εδώ και μερικά χρόνια την Ευρωπαϊκή λίστα και ευελπιστούσα μια μέρα να δω και μια δική μου επιχειρηματική προσπάθεια να αναγνωρίζεται.
Το Forbes αναγνώρισε τόσο την προσωπική μου επαγγελματική πορεία μέχρι σήμερα, όσο και τη σημασία της επίδρασης της δουλειάς όλων όσων έχουν συνεισφέρει στο πρωτοπόρο δίκτυο ενέργειας της Pushme. Το βραβείο για εμένα είναι περισσότερο ομαδικό, παρά προσωπικό.
-Πείτε μας λίγα λόγια για την Pushme...
Η Pushme ήταν μια Ελληνοβρετανική startup, την οποία ίδρυσα μαζί με τον συνέταιρό μου Dan Keene τον Οκτώβριο του 2016. Στην Pushme εξελίξαμε ένα πρωτοπόρο δίκτυο άμεσης επαναφόρτισης μικρών ηλεκτρικών οχημάτων, όπως ηλεκτρικά ποδήλατα και σκούτερ. Στην ουσία, εγκαθιστούσαμε σταθμούς εναλλαγής μπαταριών μέσα σε μαγαζιά στο κέντρο της πόλης, όπως περίπτερα και καφέ, και από τη μία επιτρέπαμε στους καταστηματάρχες να επινοικιάζουν τις πρίζες τους και να διανέμουν ενέργεια, και από την άλλη επιτρέπαμε στους χρήστες των ηλεκτρικών σκούτερ να εναλλάσσουν μπαταρίες και έτσι να επαναφορτίζουν το όχημά τους μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.
-Πώς προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία της;
Η ιδέα γεννήθηκε στο πανεπιστήμιο, αλλά με το ποδήλατο έχω πάθος από μικρός. Όταν ήμουν 15 χρονών μετέτρεψα το ποδήλατο μου σε μοτοσικλέτα, αφού η μητέρα μου δεν με άφηνε να αγοράσω μηχανή, και αυτό μου έδωσε το ερέθισμα να σπουδάσω μηχανική. Επιστρέφοντας στην Αγγλία για το μεταπτυχιακό μου και έχοντας δουλέψει στην αυτοκινητοβιομηχανία για κάποιο καιρό, αποφάσισα να ασχοληθώ ξανά με το ποδήλατο και συγκεκριμένα να εξερευνήσω τους λόγους για τους οποίους το ποδήλατο δεν έχει εδραιωθεί ως κυρίαρχο μέσο αστικής μεταφοράς. Εκεί, εξέλιξα μια συσκευή που μετατρέπει συμβατικά ποδήλατα σε ηλεκτρικά και μαζί με αυτό, ένα δίκτυο άμεσης επαναφόρτισης, το οποίο έγινε και το προϊόν, το οποίο τελικά εξέλιξε και πούλησε η Pushme.
-Πώς πιστεύετε ότι θα είναι το μέλλον των μετακινήσεων στην Ευρώπη;
Προβλέπονται μεγάλες αλλαγές στις αστικές μετακινήσεις στην Ευρώπη για 3 λόγους: πρώτον, τα κοινόχρηστα οχήματα είναι πιο δημοφιλή από τα ιδιόκτητα και ο κόσμος πλέον προτιμάει να χρησιμοποιεί υπηρεσίες ταξί και τα μέσα για να κινηθεί, αντί να αγοράζει και να συντηρεί ένα αυτοκίνητο. Δεύτερον, ο ρυθμός αστικοποίησης είναι τόσο μεγάλος που δεν υπάρχει αρκετός χώρος στις πόλεις ούτε για πάρκινγκ, ούτε για οδήγηση - αυτό ωθεί τα οχήματα να μικραίνουν και τρίτον, υπάρχει μια μεγάλη προσπάθεια για την ηλεκτροποίηση της ενέργειας θέρμανσης και κίνησης στις πόλεις. Τα αστικά οχήματα δηλαδή τείνουν να γίνουν μικρά, κοινόχρηστα και ηλεκτρικά, κάτι το οποίο ήδη βλέπουμε με την απήχηση των ηλεκτρικών πατινιών και ποδηλάτων σε πολλές Ευρωπαϊκές πόλεις.
-Γιατί θεωρείτε ότι το ποδήλατο δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές μέσο μεταφοράς στην Ελλάδα;
Η έλλειψη ασφάλειας είναι ο κύριος λόγος που οι Ευρωπαίοι δεν επιλέγουν το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς. Πιστεύω η επένδυση σε ένα ευρύ δίκτυο προστατευμένων λωρίδων κυκλοφορίας μικρο-οχημάτων είναι κατά την άποψή μου το πιο σημαντικό βήμα για να βάλει ο Έλληνας το ποδήλατο στην καθημερινότητά του.
-Αυτή τη στιγμή πάνω σε τι εργάζεστε;
Η εταιρεία μας εξαγοράστηκε τον Γενάρη του 2020 από την TIER, τη μεγαλύτερη εταιρία μικρομεταφορών στην Ευρώπη. Μετά την εξαγορά, η Ελληνοβρετανική ομάδα της Pushme απορροφήθηκε από την TIER, της οποίας πλέον ηγούμαι ως διευθυντής, στο κομμάτι εξέλιξης προϊόντων. Τους πρώτους μήνες στην TIER, αφοσιωθήκαμε στην εξάπλωση του δικτύου ενέργειας σε 85 Ευρωπαϊκές πόλεις και τώρα επικεντρωνόμαστε σε περαιτέρω καινοτομίες γύρω από τα οχήματα και τις μπαταρίες.
-Αν και μόλις 27 ετών, έχετε διαγράψει μια σημαντική πορεία. Έχετε εργαστεί στην Bentley και έχετε βρεθεί στη Sillicon Valley, δουλεύοντας για την Tesla. Πώς ήταν αυτές οι εμπειρίες;
Οι εμπειρίες που αποκόμισα στην Bentley και στην Tesla ήταν κομβικής σημασίας για την πορεία μου. Η Bentley ήταν η πρώτη δουλειά που έπιασα ως μηχανικός σχεδιασμού, στο τμήμα των κινητήρων. Εκεί έμαθα την δουλειά εκ των έσω και έχτισα γερές βάσεις στο μηχανολογικό σχέδιο. Αυτή την εμπειρία τη χρησιμοποίησα για να δουλέψω ύστερα στην Tesla – ταυτόχρονα συνειδητοποίησα ότι μπορεί να μη μου ταιριάζει να δουλεύω σε έναν κολοσσό της αυτοκινητοβιομηχανίας όπως το VW Group και αποφάσισα να δω κάτι πιο μικρό και δυναμικό.
Η εμπειρία στην Tesla ήταν καταπληκτική. Η φιλοδοξία των Αμερικανών μού ταίριαξε πολύ και στη Tesla ένιωσα για πρώτη φορά πως τα καλύτερα μυαλά του κόσμου δούλευαν με πάθος πάνω σε ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα. Οι συνάδελφοί ήταν όλοι ανάμεσα στους καλύτερους μηχανικούς στο χώρο και η δουλειά κινούταν πολύ γρήγορα – υπήρχε ελάχιστη γραφειοκρατία και ιεραρχία, αλλά όλοι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν.
-Συναντήσατε ποτέ από κοντά τον Έλον Μασκ; Ποια είναι η γνώμη σας γι' αυτόν;
Το γραφείο του Έλον ήταν 10 μέτρα από το δικό μας, δεν υπήρχαν διαχωριστικά και πολλές φορές τον έβλεπα να παίρνει τηλέφωνα ξαπλωμένος στο πάτωμα. Δεν τον γνώρισα ποτέ προσωπικά αλλά βρέθηκα σε διάφορες μικρότερες συναντήσεις, στις οποίες μας μιλούσε για ανακατατάξεις στο οργανόγραμμα της ομάδας ή για εταιρική κουλτούρα.
Το πιο κοντά που έφτασα σε τετ α τετ με τον Έλον ήταν μια μέρα σε έναν διάδρομο του εργοστασίου στο Fremont. Ο Έλον συνήθιζε να φοράει το απλοϊκό μπλουζάκι που φοράνε οι εργάτες στην γραμμή παραγωγής, περνώντας έτσι απαρατήρητος. Μια μέρα καθώς περπατούσα στο εργοστάσιο, ήμουν εγώ και ένα άλλο άτομο στην άλλη άκρη του διαδρόμου, το οποίο και υπέθεσα ότι είναι κάποιος εργάτης. Καθώς πλησίαζε το πρόσωπό του μου φάνηκε γνώριμο και μου πήρε μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να καταλάβω ότι όντως αυτόν τον εργάτη τον ήξερα –ήταν ο Έλον Μασκ!
Σχετικά με τη γνώμη μου για αυτόν, πιστεύω ότι είναι μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του αιώνα και για εμένα μοντέλο προς μίμηση ως βιομήχανος. Είναι πρωτίστως μηχανικός και επιστήμονας, περνάει το 80% του χρόνου του με τους μηχανικούς του, αφοσιωμένος στην εξέλιξη του προϊόντος, και παρόλη την επιτυχία του έχει, παραμείνει αφοσιωμένος στον πρωταρχικό του στόχο, τη μετάβαση της ανθρωπότητας σε βιώσιμους τρόπους μεταφοράς.
-Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που συναντήσατε μέχρι στιγμής; Πόσο εύκολο είναι να γίνει πράξη μια ιδέα;
Οι μεγαλύτερες δυσκολίες ήταν στην πορεία της εταιρίας, όπου για πρώτη φορά ήμουν αντιμέτωπος με την ίδια μου τη φιλοδοξία: όση προσπάθεια και αν έβαζα, μπορεί να μην πετύχαινα το στόχο μου.
Το ξεκίνημα ήταν ομαλό και οι προσδοκίες χαμηλές, το να φτιάξεις startup για μερικούς μήνες είναι σχετικά απλό – το να σηκώσεις χρηματοδότηση της τάξης των εκατομμυρίων και να προχωρήσεις είναι δύσκολο και δεν υπάρχει πεπατημένη οδός να ακολουθήσεις – η κάθε εταιρία είναι διαφορετική και ο δρόμος για την καθιέρωση μιας καινούργιας ιδέας σε εδραιωμένη εταιρία είναι μακρύς, αβέβαιος και με πολλές παγίδες στην πορεία.
Για να σμιλευθεί μια ιδέα σε ένα αληθινό προϊόν, χρειάζεται πολύς χρόνος, επένδυση και πολλά μυαλά αφοσιωμένα στο να το κάνουν πραγματικότητα – όπως λένε οι Άγγλοι, «it takes a village».
-Η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε τη δουλειά σας;
Η πανδημία επηρέασε σημαντικά την δουλειά μας, μιας και η εξέλιξη φυσικών προϊόντων απαιτεί πολλές φορές οι μηχανικοί να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο, πάνω από το προϊόν, λύνοντας προβλήματα. Αναγκαστήκαμε να προσαρμοστούμε και έτσι στέλναμε τα πρωτότυπα από σπίτι σε σπίτι.
Πιστεύω πως παρόλα τα κακά που μας έφερε η πανδημία, ένα από τα καλά ήταν ότι πολλές επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να εκμοντερνίσουν τα υπολογιστικά τους συστήματα και να πειραματιστούν με την δουλειά από το σπίτι. Για πολλές εταιρίες αυτό δούλεψε, η παραγωγικότητα αυξήθηκε και έτσι πολλές εταιρίες στο εξωτερικό θα επιτρέψουν την πλήρη ή μερική απασχόληση από το σπίτι. Μακροπρόθεσμα αυτό ενδέχεται να διευρύνει γεωγραφικά την αγορά εργασίας, επιτρέποντας για παράδειγμα έναν Άγγλο να δουλεύει από την Ελλάδα, ή έναν Έλληνα να δουλεύει για μια ξένη εταιρία από το σπίτι του.
-Αν μένατε στην Ελλάδα, πιστεύετε ότι η πορεία σας θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά; Ποια είναι η γνώμη σας για το brain drain; Θα θέλατε να γυρίσετε πίσω στη χώρα μας;
Πιστεύω πως η φυγή των νέων στο εξωτερικό είναι κάτι θετικό στο σύνολο και για τον νέο αλλά και για την Ελλάδα, αρκεί να υπάρξει και επιστροφή. Σίγουρα το εξωτερικό δεν είναι μονόδρομος - πιστεύω πως όταν ένας ταλαντούχος άνθρωπος βάζει ένα φιλόδοξο στόχο και αφιερώνει τα πάντα σε αυτόν, μπορεί να τον πετύχει. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι θα είχα προσπαθήσει εξίσου αν είχα μείνει στην Ελλάδα, αλλά πιστεύω ότι δε θα μου είχαν παρουσιαστεί οι ίδιες ευκαιρίες, και η φιλοδοξία και τα ερεθίσματά μου θα ήταν διαφορετικά.
Σχετικά με την επιστροφή στην Ελλάδα, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικής σημασίας να προσελκύσουμε πίσω τους καταξιωμένους επιστήμονες, επιχειρηματίες και επαγγελματίες, οι οποίοι μαζί τους θα φέρουν στην Ελλάδα εμπειρίες, δίκτυο και τρόπο σκέψης, το σύνολο του οποίου θα βοηθήσει τελικά την Ελλάδα να αυξήσει την αξία των αγαθών και υπηρεσιών που εξάγει.
Προσωπικά, θέλω πολύ να επιστρέψω στην Ελλάδα, αλλά όχι ακόμα – κάνοντας ένα πτυχίο και δουλεύοντας για 2-3 χρόνια στο εξωτερικό παίρνεις μια γεύση, αλλά πιστεύω εκεί που εισπράττεις το μεγαλύτερο όφελος είναι επιστρέφοντας στην Ελλάδα ως εδραιωμένος επαγγελματίας, ξέροντας τη δουλειά και φέρνοντας αυτό το skillset πίσω. Ιδανική ηλικία επιστροφής για εμένα είναι μεταξύ 30-35, δηλαδή αρκετά μεγάλος ώστε να έχεις αποκτήσει αξιοσημείωτη προϋπηρεσία, αλλά και αρκετά νέος για να έχεις όρεξη και φιλοδοξία να εκμεταλλευτείς τις εμπειρίες σου.
-Ποια είναι τα συστατικά της επιτυχίας; Τι θα λέγατε στα νέα παιδιά που προσπαθούν πετύχουν τους στόχους τους;
Τα συστατικά της επιτυχίας για εμένα είναι σε ίσο βαθμό, η σκληρή δουλειά, το πάθος και η τύχη. Η σκληρή δουλειά είναι προαπαιτούμενη για να εκμεταλλευτεί κανείς μια ευκαιρία ή ένα ταλέντο στο έπακρο, το πάθος σου επιτρέπει να υπομένεις τις δυσκολίες και να απολαμβάνεις την διαδρομή ακόμα και αν η επιτυχία μοιάζει μακρινή, και η τύχη πολλές φορές σημαίνει ότι ακόμα και αν τα κάνεις όλα σωστά, κανείς δεν σου εγγυάται ότι θα πετύχεις.
Στα νέα παιδιά που προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους, τους παροτρύνω να τολμήσουν και να δοκιμάσουν πολλά πράγματα γρήγορα – να μην τους τρομάζει το ενδεχόμενο αποτυχίας. Όταν είσαι νέος, η αξία της εμπειρίας που αποκομίζεις από μια αποτυχημένη προσπάθεια είναι πιο μεγάλη από το κόστος της αποτυχίας.
-Θα λέγατε ότι έχει πραγματοποιηθεί ένα μέρος των ονείρων σας; Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Το 2014 είχα παθιαστεί με την ιδέα του να χτίσω μια start up, οπότε ναι, ένα κομμάτι των ονείρων μου έχει πραγματοποιηθεί και είμαι χαρούμενος με το αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα όμως συνειδητοποιώ ότι είμαι μόνο στην αρχή, προσπαθώ να είμαι προσγειωμένος και περιμένω με ανυπομονησία τις επόμενες ιδέες που σίγουρα θα έρθουν.
Για την ώρα, ο σχεδιασμός προϊόντων και η επιχειρηματικότητα με παθιάζουν και πιστεύω ότι τα προβλήματα γύρω από την αστική μεταφορά και την ηλεκτροκίνηση, απαιτούν έξυπνες τεχνικές λύσεις. Σκοπεύω να συνεχίσω να επικεντρώνω τις δυνάμεις μου στον κλάδο και εύχομαι να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε μαζί με την ομάδα μου, νέα προϊόντα για τις Ευρωπαϊκές πόλεις του μέλλοντος.