Αν ρωτήσετε κάποιον ποιο πιστεύει ότι ήταν το ιδανικό προφίλ για να γίνει κάποιος κατάσκοπος τη δεκαετία του 1950, πιθανόν να σας πει αυτό του Τζέιμς Μποντ, έχοντας στον νου του τη λαμπερή του εικόνα.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Οι νεοπροσλαμβανόμενοι κατάσκοποι αντιμετώπιζαν αυστηρά κριτήρια επιλογής, καθώς μόνο άνδρες ύψους 1,72 - 1,73 μ. που δεν έμοιαζαν με αστυνομικούς γίνονταν δεκτοί για το δύσκολο έργο της παρακολούθησης.
Σε αντίθεση με τις ταινίες, οι κατάσκοποι το 1951 παροτρύνονταν να αποφεύγουν τα ψεύτικα μουστάκια και τις γενειάδες, καθώς υπήρχε ο κίνδυνος αυτά να φανούν κάτω από τον φωτισμό.
Αντίθετα, οι νέοι πράκτορες έπρεπε να είναι «μάλλον απαρατήρητου τύπου», ώστε να ενσωματώνονται στο περιβάλλον, φυλάσσοντας το χαρακτηριστικό σμόκιν τύπου 007 μόνο για ιδιαίτερες περιστάσεις.
Τι αναφέρει ο οδηγός της ΜΙ5 για τους επίδοξους κατασκόπους:
Συγκεκριμένα, ο οδηγός αναφέρει της MI5 που ήρθε στο φως της δημοσιότητας, αναφέρει: «Ένας παρατηρητής πρέπει να προσαρμόζεται στην τοποθεσία στην οποία καλείται να παρακολουθεί, π.χ., πρέπει να φοράει παλιά ρούχα, σκούφο, κασκόλ κ.λπ., στις φτωχογειτονιές, και να ντύνεται καλύτερα για το West End, όπου συχνά πρέπει να μπαίνει σε ξενοδοχεία, πολυκατοικίες ή επαγγελματικά κτίρια».
«Η χρήση αντικειμένων μεταμφίεσης προσώπου δεν συνιστάται. Μπορεί να θεωρείται απαραίτητη στις ταινίες των Μυστικών Υπηρεσιών, αλλά στην πράξη είναι κατακριτέα».
«Ένα ψεύτικο μουστάκι ή γενειάδα εντοπίζεται εύκολα, ειδικά κάτω από τα δυνατά φώτα ενός εστιατορίου, μιας παμπ ή σε έναν συρμό του μετρό».
Οι νέοι «παρατηρητές» της MI5 λάμβαναν εικονογραφήσεις που τους έδειχναν πώς να παρακολουθούν έναν στόχο πεζοί και ενημερώνονταν πως «Η παρατήρηση είναι ένα πολύ απαιτητικό και εξαντλητικό επάγγελμα».
«Οι κινηματογραφικοί ντετέκτιβ των ταινιών μυστικών υπηρεσιών ή των αστυνομικών μυθιστορημάτων τραβούν το ενδιαφέρον των μη μυημένων, αλλά στην πραγματικότητα, σε ένα επάγγελμα όπως η παρακολούθηση, υπάρχει ελάχιστη γοητεία και πολλή μονοτονία».
Ο ιδανικός παρατηρητής δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 1,70 ή 1,73 μέτρα ύψος, δείχνοντας όσο το δυνατόν λιγότερο σαν αστυνομικός.
Είναι λάθος να χρησιμοποιούνται άνδρες που είναι πολύ κοντοί, καθώς είναι εξίσου εμφανείς με τους πολύ ψηλούς. Ένας παρατηρητής πρέπει να είναι «μάλλον απαρατήρητος τύπος».
Η καλή όραση και ακοή είναι «απαραίτητες», και οι κατάσκοποι προειδοποιούνται να μην υποτιμούν τον αντίπαλο: «Μην υποτιμάτε το άτομο που παρακολουθείτε. Αν φαίνεται απλός, οι εμφανίσεις συχνά απατούν.»
Ο οδηγός συμβουλεύει επίσης: «Μείνετε περίπου 25-30 γιάρδες (περίπου 23-27 μέτρα) πίσω από τον στόχο σας, και όταν κινείστε πεζοί, είναι προτιμότερο να βρίσκεστε στο απέναντι πεζοδρόμιο, εκτός αν βρίσκεστε σε πολύ πολυσύχναστους δρόμους.»
«Να είστε έτοιμοι για το ενδεχόμενο ο ύποπτος να επιβιβαστεί σε κινούμενο όχημα, όπως λεωφορείο, τραμ ή τρένο, να καλέσει ταξί, ή να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε άλλο μέσο για να αποφύγει την παρακολούθηση.
Όταν είναι καχύποπτος, ένας ύποπτος συχνά επιβιβάζεται σε τρένο ακριβώς πριν κλείσουν οι πόρτες, όντας ο τελευταίος που μπαίνει, ή μπορεί να κατέβει την τελευταία στιγμή: επομένως, μην του δώσετε περιθώριο σε τέτοιες περιπτώσεις.»
Αν ο στόχος διαφύγει, οι κατάσκοποι πρέπει να έχουν ψιλά έτοιμα για να μπουν σε ταξί και να τον ακολουθήσουν: «Επινοήστε μια κατάλληλη ιστορία που μπορεί να πείσει τον οδηγό ταξί, όπως μια υπόθεση διαζυγίου, σύζυγος που εγκαταλείπει την οικογένεια, και υποσχεθείτε στον οδηγό καλό φιλοδώρημα.»
Ωστόσο, οι νέοι πράκτορες ενημερώνονται να μην μπαίνουν ποτέ στο ίδιο ασανσέρ με τον στόχο τους. Σε ταχυδρομεία ή σιδηροδρομικούς σταθμούς, οι πράκτορες ενθαρρύνονται να ρίχνουν «μια σύντομη ματιά» σε ονόματα και διευθύνσεις.
Οι κατάσκοποι επίσης συμβουλεύονται να αλλάζουν συχνά τις διαδρομές προς το σπίτι, τα ρούχα και τα μέρη όπου συχνάζουν, για να αποφεύγουν να παρακολουθούνται οι ίδιοι.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η παρακολούθηση ήταν η δουλειά απλώς ενός ηλικιωμένου ντετέκτιβ όταν σχηματίστηκε η MI5.
Το 1910, η MI5 αγόρασε την πρώτη της κάμερα παρακολούθησης με κόστος 3 λίρες και 10 σελίνια. Στα νηπιακά της χρόνια, η οργάνωση δεν ήταν καλά χρηματοδοτημένη και η MI5 αγόρασε μόνο το δεύτερο αυτοκίνητό της από τους μισθούς ενός Γερμανού κατασκόπου, τον οποίο οι Βρετανοί κατάσκοποι παρίσταναν πολύ καιρό μετά την εκτέλεσή του.