Ο νεαρός καπετάνιος του ερευνητικού πλοίου Sir David Attenborough, που ανήκει στο βρετανικό ναυτικό, μιλάει για τη δύσκολη και απαιτητική καθημερινότητά του.
Ο Will Whatley ποτέ του δεν περίμενε ότι θα του άρεσε τόσο πολύ να... σπάει τον πάγο κάθε (μα κάθε) μέρα της ζωής του.
Ως καπετάνιος ενός ερευνητικού παγοθραυστικού πλοίου, σπάει πάγους για να φτάσει ο ίδιος και το καράβι του στους βρετανικούς σταθμούς στην Ανταρκτική. Είναι την ίδια στιγμή πολύ... διασκεδαστικό και πολύ επικίνδυνο.
Ο Βρετανός καπετάνιος στο παγοθραυστικό RRS Sir David Attenborough διηγείται με δικά του λόγια την καθημερινότητά του στην Guardian:
«Εργάζομαι για τη Βρετανική Ανταρκτική Έρευνα από τα 19 μου χρόνια. Άρχισα να κάνω παγοθραύσεις στο πρώτο μου ταξίδι στην Ανταρκτική και "κόλλησα" με αυτό. Τώρα είμαι ο καπετάνιος του βασιλικού ερευνητικού πλοίου Sir David Attenborough και βρίσκω την δουλειά μου... άκρως εθιστική», σημειώνει. Και συνεχίζει:
«Σπάμε τον πάγο 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα»
«Είναι μοναδικό στη ναυτική καριέρα σου να έχεις τη δυνατότητα, ακόμη και ως κατώτερος αξιωματικός, να κάνεις αρκετά περίπλοκους χειρισμούς και ελιγμούς του πλοίου σε όλα τα στάδια. Τα πλοία αυτά πρέπει να μπορούν να σπάνε τον πάγο συνεχώς, 24 ώρες το 24ωρο.
»Σπάμε τον πάγο για να φτάσουμε στους βρετανικούς ερευνητικούς σταθμούς στην Ανταρκτική, ώστε να μπορούμε να εφοδιάσουμε τους ανθρώπους εκεί με όλα τα τρόφιμα, τα καύσιμα και τον επιστημονικό εξοπλισμό που χρειάζονται. Στη συνέχεια, μεταφέρουμε όλα τα απόβλητά τους πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τα επιστημονικά τους δείγματα.
»Σπάμε επίσης τον πάγο για να διεξάγουμε επιστημονικές εργασίες στη θάλασσα, σε παγωμένα νερά και στον ίδιο τον πάγο. Στο πλοίο μου, μπορούμε να μεταφέρουμε έως και 55 επιστήμονες κάθε φορά- είμαστε ένα πλωτό εργαστήριο, με 14 διαφορετικές εγκαταστάσεις στο πλοίο.
»Μπορούμε να ποντίσουμε καλώδια σε βάθος 10.000 μέτρων κάτω από τον πάγο για να πάρουμε δείγματα νερού και μπορούμε να τρυπήσουμε τον πυθμένα της θάλασσας για να πάρουμε δείγματα λάσπης προκειμένου να αξιολογήσουμε την κλιματική αλλαγή».
Αυτή τη στιγμή, όπως λέει, το πλοίο Sir David Attenborough είναι δεμένο δίπλα σε μια παγοκρηπίδα, συλλέγοντας φορτίο για ένα μεγάλο επιστημονικό ερευνητικό πρόγραμμα σχετικά με τον παγετώνα Thwaites.
«Ένας από τους λόγους για τους οποίους έχω εμμονή με το σπάσιμο των πάγων είναι επειδή διδάσκεσαι, κατά τη διάρκεια της ναυτικής εκπαίδευσης, πώς να μη χτυπάς πράγματα. Έτσι, το να οδηγείς ένα πλοίο που έχει σχεδιαστεί για να χτυπάει τον πάγο είναι πολύ διασκεδαστικό.
»Θυμάμαι στα 19 μου χρόνια να νιώθω ενθουσιασμένος από όλο αυτόν το θόρυβο καθώς σπάει ο πάγος, και στη συνέχεια από τις δονήσεις που νιώθεις.
Το μεγαλύτερο διάστημα που έχει κολλήσει σε πάγο
»Είναι δυνατόν να κολλήσεις - ή, όπως το λέμε στην ορολογία μας, να «μείνεις πολιορκημένος» - μέσα σε θαλάσσιο πάγο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, αν και το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που έχω κολλήσει σε ένα μέρος είναι περίπου οκτώ ημέρες.
»Μερικές φορές κολλάς επειδή οι άνεμοι έχουν αλλάξει και η πίεση στον πάγο έχει αυξηθεί. Τότε δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να κάθεσαι και να περιμένεις μέχρι να βελτιωθούν οι κλιματικές συνθήκες. Δεν υπάρχει κανένα πλοίο πολύ κοντά που θα μπορούσε να έρθει να μας σώσει, και θα χρειαζόταν πολύς χρόνος.
»Έτσι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Τείνουμε να χτυπάμε τον πάγο με περίπου οκτώ κόμβους (περίπου 14 χιλιόμετρα/ώρα), οπότε έχουμε περισσότερη δύναμη για να αποκολληθούμε από αυτόν, αν χρειαστεί. Από την εμπειρία, έχω μάθει πώς να κοιτάζω τον πάγο και να γνωρίζω αν πρόκειται για πάγο πρώτης χρονιάς, τον οποίο το πλοίο έχει σχεδιαστεί για να σπάσει, ή για πάγο που έχει αντέξει πολλά καλοκαίρια και πολλές χρονιές και είναι τόσο ισχυρός που θα μπορούσε να προκαλέσει μια σοβαρή ζημιά στο πλοίο. Χρησιμοποιούμε ακόμη και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, για να έχουμε μια γενική εικόνα του πάγου.
»Αν και πάντα ήξερα ότι ήθελα να εργαστώ στη θάλασσα, δεν είχα ποτέ συνειδητοποιήσει ότι το σπάσιμο πάγου θα γινόταν το επίκεντρο της καριέρας μου. Αλλά είναι μια εξαιρετικά ικανοποιητική και ευχάριστη δουλειά, σε ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος, όπου το τοπίο και η άγρια φύση είναι απίστευτα. Κάθε μέρα, ξυπνάω και νιώθω ενθουσιασμένος που κάνω αυτή τη δουλειά - και πολύ, πολύ τυχερός».