Στις μέρες μας, γίναμε όλοι μακρυμάλληδες, λόγω της καραντίνας. Ήρθε ο καιρός, που ακόμη και ένας υπουργός, έχει το μαλλί του σαν χίπις.
Γιατί έχει μακριά τα μαλλιά; ρωτούσαν, το 1971, με τραγούδι τους οι Poll και ταυτόχρονα απαντούσαν: γιατί είναι παιδί των λουλουδιών και στην καρδιά του έχει μόνο αγάπη. Οι Poll ύμνησαν τα μακριά μαλλιά, εκφράζοντας τα ιδεώδη της γενιάς του Γούντστοκ.
Οι παλαιότεροι, θυμούνται ακόμα αυτό το εξαιρετικό ποπ συγκρότημα που έλαμψε μεσούσης της χούντας. Τότε, το μακρύ μαλλί, τελούσε υπό διωγμό, θεωρούμενο –κατά τον συνταγματάρχη Λαδά- ότι έχει ....διακλαδώσεις με τον Μαρξισμό! Πολλά απίστευτα και κωμικοτραγικά, συνέβαιναν στα χρόνια της χούντας.
Ο συνταγματάρχης Λαδά ή αλλιώς Ψαλιδοχέρης
Ο συνταγματάρχης Ιωάννης Λαδάς, ήταν ο επικεφαλής πολλών αστυνομικών επιχειρήσεων κουράς μακρυμάλληδων. Για τη δράση του αυτή, πήρε το παρατσούκλι Ψαλιδοχέρης, και μάλιστα, Ιταλός ομοϊδεάτης του, του έστειλε τότε ταχυδρομικώς, μεγάλο Ψαλίδι με το σημείωμα «ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΛΑΔΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ».
Το Ψαλίδι αυτό, επέδειξε με καμάρι ο Ιωάννης Λαδάς στον γράφοντα, τον Φεβρουάριο του 2008, ισχυριζόμενος πως ό,τι έκανε το έκανε για το καλό της ελληνικής νεολαίας.
Πολλοί οι μακρυμάλληδες που προσήχθησαν σαν πρόβατα για κουρά, σε όλη τη διάρκεια της Δικτατορίας. Και όχι μόνο από τις «πρωτοβουλίες» του ψαλιδοχέρη συνταγματάρχη.
Ιστορική έμεινε η «Επιχείρηση Ψαλίδι», που έγινε στις 10 Φεβρουαρίου 1971 στο Περιστέρι
Τότε, ο αστυνομικός διευθυντής του ΙΖ ΑΤ Περιστερίου, κούρεψε με την ψιλή, 40 νεαρούς μακρυμάλληδες, σε μια μέρα. Ο Δήμαρχος πληροφορηθείς το γεγονός, συνεχάρη την Αστυνομία. Κάποιοι, «σοβαροί» πολίτες, χάρηκαν, λέγοντας «Καλά τους έκαναν!» αφού και αρκετοί εκ των πολιτών θεωρούσαν τα μακριά μαλλιά αλητεία.
«Επιχείρηση Ψαλίδι»
Υπήρξαν όμως, και τολμηροί δημοσιογράφοι, που έθεσαν το ερώτημα, αν είχε το δικαίωμα, εκ του νόμου, ο διευθυντής του αστυνομικού τμήματος, να κόψει τα μαλλιά των νέων. Στο ερώτημα, αυτό, υπερασπιζόμενος τον αστυνομικό διευθυντή, απάντησε ο συνταγματάρχης Λαδάς, δηλώνοντας στις εφημερίδες...
«Οι μακρυμάλληδες εκπροσωπούν το εκφυλιστικόν φαινόμενον του χιππισμού. Προτιμούν το μακρύ μαλλί, εις αντίδρασιν προς το κοντό στρατιωτικό κόψιμο των μαλλιών. Υπό την έννοιαν των διακλαδώσεων του χιππισμού προς τον μαρξισμόν, η ενέργεια του αστυνομικού του Περιστερίου, θα είναι αξία επαίνων, καθόσον η ηθική και η εθνική τάξις, υπερέχουν της νομιμότητος».
Η δήλωση αυτή του Λαδά, δείχνει ότι τα σκοτεινά καθεστώτα (όπως και οι παρόμοιων ιδεών, σημερινές οργανώσεις), δεν λειτουργούν τόσο με ανοιχτά χαρτιά νομιμότητας, όσο με την εφαρμογή, μιας ανομολόγητης επίσημα, φασιστικής ιδεολογίας.
Για τους χουντικούς, ο μακρυμάλλης ήταν κρυφομοφυλόφιλος και ύποπτος για εγκληματική πράξη. Το μακρύ μαλλί θεωρείτο «μεταμφίεσις».Στις ύποπτες συμπεριφορές έμπαινε ακόμα και το μπλουτζήν στις γυναίκες. Η «αντρική περισκελίδα» έδειχνε «λεσβιάζουσα ροπή».
Όλα αυτά τα απίστευτα τα δίδασκε, στις Αστυνομικές Σχολές, ο «εγκληματολόγος» Κωνσταντίνος Πίττος.
Σε μία σελίδα από το αστυνομικό εγχειρίδιο που συνέγραψε, και που διδασκόταν εκείνη την εποχή στις Σχολές Αστυνομίας, μεταξύ άλλων χουντικών ανοησιών, αναφέρει: «(οι μακρυμάλληδες) έχουν επηρεαστεί εξ άλλων αποφωλίων τεράτων, εν ΗΠΑ εμφανισθέντων, των ούτω καλουμένων beatles ως και των hippis...» όπως και: «η ροπή συγχρόνων γυναικών, ιδία δε νεανίδων, όπως φέρωσιν ανδρικήν περισκελίδα, αναμφισβητήτως τυγχάνει εκδήλωσις ενδιαθέτου λεσβιαζούσης ροπής».
Λίγες μέρες μετά την «Επιχείρηση Ψαλίδι» στο Περιστέρι, νέα επίθεση κατά των μακρυμάλληδων σημειώθηκε στην Φοιτητική Εστία «Ο Βασιλεύς Παύλος» στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, οι διορισμένοι από τη χούντα υπεύθυνοι, ανακοίνωσαν ότι δεν θα τρώνε στο φοιτητικό εστιατόριο ούτε οι μακρυμάλληδες ούτε οι φοιτήτριες με σορτς.
Τον Σεπτέμβριο του 1972, δημοσιεύματα σε εφημερίδες αναφέρουν ότι στη Ρόδο, οι αστυνομικοί, κούρευαν μακρυμάλληδες, και απαγόρευαν την είσοδό τους, στις δημόσιες υπηρεσίες. Τον Νοέμβριο του 1971, υπάρχει η είδηση για ομαδικό κούρεμα μαθητών Γυμνασίου στο Αγρίνιο.
Ο αείμνηστος ρόκερ Νίκος Τζονιχάκης
Πέρα όμως από αυτά τα «περιστατικά», που είδαν το φως της δημοσιότητας, τα περισσότερα κουρέματα έγιναν χωρίς να γνωστοποιηθούν από τις εφημερίδες. Υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες, ανάμεσα σε αυτές και καλλιτεχνών της ροκ μουσικής. Ένα παράδειγμα είναι του αείμνηστου ρόκερ Νίκου Τζονιχάκη, ο οποίος παλαιότερα είχε αποκαλύψει στον γράφοντα, ότι, το 1968, κουρεύτηκε σε δημόσια θέα, από τον ίδιο τον συνταγματάρχη Λαδά.
Το κούρεμα του Τζονιχάκη, έγινε σε μια από τις αστυνομικές επιχειρήσεις που είχε εξαπολύσει τότε ο Λαδάς (ως γραμματέας υπουργείου Δημόσιας Τάξης) για να ξεκαθαρίσει την Πλάκα από τα αλήτικα – όπως έλεγε- στοιχεία.