Οι Μποέμ είναι πρόσωπα σχεδόν μυθικά. Αποτελούν την απαρχή, του νεανικού φαινομένου που αργότερα παίρνει διάφορα ονόματα και άλλο ύφος, διατηρώντας όμως το βασικό ήθος.
Τα παιδιά της τζαζ, οι μπήτνικς, οι υπαρξιστές, οι ροκενρολίστες, οι χίπηδες, οι πάντες της μεταπολεμικής νεολαίας, μοιάζουν να είναι απόγονοι των Μποέμ.
Η κουλτούρα των Μποέμ αρχίζει να διαμορφώνεται στο Παρίσι. Το 1850, ο Henry Murger περιγράφει τον τρόπο ζωής τους, στο βιβλίο «Σκηνές του μποεμικού βίου». Το βιβλίο αποτέλεσε τη βάση για την όπερα La Bohème του Giacomo Puccini που απαθανατίζει την τραγική ιστορία αγάπης της Μιμής και του Ροδόλφου, δύο Μποέμ που ζούσαν στο Καρτιέ Λατέν το 1830.
Το βιβλίο αυτό, είναι και η βάση των σεναρίων σειράς ταινιών για την ζωή των Μποέμ, όπως του φιλμ La Bohème που σκηνοθέτησε το 1926 ο King Vidor με την Lillian Gish στον ρόλο της Μιμής και τον John Gilbert στον ρόλο του Ροδόλφου.
Οι Μποέμ υπήρξαν καλλιτέχνες, μη αποδεκτοί από τα πρότυπα της «σοβαρής» κοινωνίας, βιοποριζόμενοι μόνο από την Τέχνη τους με το όνειρο της επιτυχίας που σε λίγους από αυτούς πραγματοποιήθηκε όσο ζούσαν. Διαρκούν μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καλύπτοντας ένα διάστημα περισσότερο από 100 χρόνια.
Ο τρόπος ζωής τους, το ήθος και το ύφος τους, περιγράφεται επίσης με εξαιρετικά καλλιτεχνικό τρόπο στο τραγούδι La bohème του Charles Aznavour.
Δεν είναι γνωστό, αν υπάρχουν φωτογραφίες από τους πρώτους Μποέμ στο Παρίσι. Εικόνα τους όμως έχουμε σίγουρα από πολλούς ζωγραφικούς πίνακες, όπως τον «Lise the Bohemian» του Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (1868) ή το “Πρόγευμα στη Χλόη” («Le déjeuner sur l’herbe» 1863) του Εντουάρ Μανέ. Και οι δύο Γάλλοι ζωγράφοι Ιμπρεσιονιστές. Ο Ιμπρεσιονισμός, ήταν βασικό στοιχείο της κουλτούρας των Μποέμ.
Από το Παρίσι η Μποεμία μεταδίδεται και σε άλλες χώρες της Ευρώπης αλλά και της Αμερικής. Μάλιστα τον Ιανουάριο του1917 οι καλλιτέχνες Marcel Duchamp, Gertrude Drick, και John Sloane, σκαρφάλωσαν στην αψίδα Washington Square Arch, άναψαν φωτιά και ανακήρυξαν το Greenwich Village «Ανεξάρτητη Δημοκρατία των Μποέμ».
Έλληνες καλλιτέχνες, υπήρξαν αρκετοί που μπορούν να χαρακτηριστούν Μποέμ, όπως ο Αττίκ και ο Ζωρζ Μουστακί.
Για την επίδραση που είχε ο Μποεμισμός στην ελληνική νεολαία δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία. Είναι σίγουρο πάντως ότι αγόρια και κορίτσια θα επηρεάστηκαν στο ντύσιμο και γενικότερα στη νοοτροπία, ιδιαίτερα μετά την προβολή του Κινηματογραφικού έργου «Μποέμ» στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τον Ιανουάριο του 1912. Σε δημοσιεύματα της εφημερίδος Μακεδονία αναφέρεται «Χορός των Μποέμ» (πιθανότατα Τσάρλεστον) στον Λευκό Πύργο τον Μάρτιο του 1932, αλλά και άρθρο στις 26 Νοεμβρίου του 1931 στην πρώτη σελίδα, το οποίο περιγράφει δύο μποέμ κορίτσια και καταδικάζει το φαινόμενο θεωρώντας πως έχει μολύνει τη νεολαία.