Τις δύσκολες στιγμές που πέρασε όταν ήταν μικρό παιδί, αποκομμένος από τον υπόλοιπο κόσμο λόγω του σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε, θυμήθηκε ο διάσημος τραγουδιστής Τομ Τζόουνς.
Αφορμή αποτέλεσε η συμμετοχή του στην online συναυλία πολλών διασημοτήτων για τον κορωνοϊό «One World: Together At Home», τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν για να υποστηριχθούν οι επαγγελματίες στον τομέα της υγείας σε όλο τον κόσμο.
Συγκινημένος Τομ Τζόουνς, μίλησε στον κόσμο για την εμπειρία απομόνωσης που είχε ως 12χρονο αγόρι, όταν πέρασε δύο χρόνια περιορισμένος στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ουαλία, καθώς έπασχε από φυματίωση.
«Έχω ζήσει αρκετά χρόνια κι έχω δει πολλά πράγματα, έχω ζήσει πολλές εμπειρίες. Ήμουν σε καραντίνα για δυο χρόνια στο σπίτι που μεγάλωσα, επειδή είχα φυματίωση. Και τότε το θεωρούσα αυτό πολύ κακό. Αλλά το Εθνικό Σύστημα Υγείας της χώρας, με βοήθησε όπως μας βοηθούν όλους τώρα. Γι' αυτό θα ήθελα να τους πω “ευχαριστώ πάρα πολύ” για αυτό που έκαναν τότε σε εμένα και για αυτό που κάνουν τώρα για όλους.
Κι εμείς από την πλευρά μας, πρέπει να μείνουμε σπίτι να τους βοηθήσουμε. Να ακολουθήσουμε τις οδηγίες και να κάνουμε ό,τι μας λένε. Να είμαστε όλοι ενωμένοι και θα το ξεπεράσουμε. Να είστε όλοι καλά», ανέφερε χαρακτηριστικά ο διάσημος Ουαλός τραγουδιστής.
Ο Τομ Τζόουνς έχει μιλήσει και κατά το παρελθόν για τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας του και πώς τον σημάδεψε ψυχολογικά. Όπως είχε πει, ήταν μαρτύριο να βλέπει από το παράθυρό του, τους φίλους του να περπατούν. Ειδικά τη Μελίντα «Λίντα» Τρέντσαρντ, ένα κορίτσι που είχε ερωτευτεί και που αργότερα θα γινόταν σύζυγός του.
Στην αυτοβιογραφία του το 2015, «Over The Top And Back», ο Τομ Τζόουνς έγραψε: «Μερικές φορές μου χαμογελούσε και μου άρεσε αυτό, αν και ένιωθα ταυτόχρονα και τεράστια απογοήτευση. Βίαια αποχωρισμένος από αυτήν, ο έρωτάς μου για αυτό το κορίτσι που μόλις ήξερα, μόνο βάθαινε κι έγινε ένας συνεχής πόνος»
Λίγο καιρό μετά αφότου του επετράπη να βγει έξω, αυτός και η Λίντα άρχισαν να βγαίνουν και παντρεύτηκαν το 1957, σε ηλικία 16 ετών, όταν η νεαρή κοπέλα έμεινε έγκυος στον γιο τους, Μαρκ.
Ήταν παντρεμένοι για σχεδόν 60 χρόνια και όταν η Λίντα πέθανε τον Απρίλιο του 2016 από καρκίνο, ο Σερ Τομ Τζόουνς ακύρωσε τις συναυλίες του, πούλησε το σπίτι του στο Λος Άντζελες και μετακόμισε πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Έχει παραδεχτεί ότι κατά τη διάρκεια του γάμου, είχε διάφορα φλερτ, όπως με τη Μις Κόσμος Μάρτζορι Ουάλας, αλλά η Λίντα παρέμεινε η αγάπη της ζωής του και χρειάστηκε θεραπεία για να αντιμετωπίσει τη θλίψη του.
«Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι τόσο καταστροφικό που δεν ξέρεις πώς να τα χειριστείς όλα», έχει πει ο Τζόουνς.
Η εμπειρία του Τομ Τζόουνς στην καραντίνα ως παιδί μπορεί να ήταν βασανιστική, αλλά σίγουρα του έμαθε πολλά. «Έμαθα ένα μάθημα εκεί, να μην θεωρώ δεδομένη την υγεία. Ήξερα ότι θα γινόμουν καλά, αλλά ήταν δύσκολο. Συνήθιζα να κοιτάζω έξω και να βλέπω τα άλλα παιδιά να παίζουν και δεν μπορούσα να πάω εκεί έξω. Πάντα έλεγα στον εαυτό μου, “Μόλις γίνω καλά, δεν θα παραπονεθώ για τίποτα ξανά”. Κάθε φορά που κάτι γίνεται δύσκολο, το σκέφτομαι πάντα».
Πώς ο Τομ Τζόουνς έμαθε ότι πάσχει από φυματίωση
Από μικρός ο Τομ Τζόουνς ήταν ιδιαίτερα εξωστρεφής. Του άρεσε να τραγουδά και όπως ο πατέρας του, Τόμας, είχε εξαιρετική φωνή.
Η τοπική κοινότητα έμαθε γρήγορα για τις φωνητικές ικανότητές του, αλλά ο μικρός Τομ αρνήθηκε να συμμετάσχει στη χορωδία του σχολείου, καθώς δεν του έδινε χώρο να «λάμψει» και προτιμούσε να τραγουδά σόλο, παρά με τους φίλους.
Τραγουδούσε σε γάμους και βαπτίσεις, ενώ έβαζε τη μαμά του να τον «ανακοινώνει», με τον ίδιο να βγαίνει μέσα από κουρτίνες και να παρουσιάζεται σαν σταρ.
Το 1952, ο νεαρός Τομ άρχισε να παραπονιέται ότι ένιωθε «κουρασμένος όλη την ώρα» και οι εξετάσεις αποκάλυψαν φυματίωση στον αριστερό του πνεύμονα.
Οι γιατροί ήθελαν να αναρρώσει σε καθαρό αέρα, προτείνοντας να πάει σε ένα σανατόριο στα Χάιλαντς, αλλά η μητέρα του δεν το σκέφτηκε καν να στείλει εκεί τον γιο της.
Αντ 'αυτού, πήρε άδεια από τις τοπικές αρχές να αναρρώσει στο σπίτι, σε ένα άλλο δωμάτιο, καθώς το υπνοδωμάτιό του ήταν πολύ μικρό. Ο Σερ Τομ είπε κάποτε: «Η μητέρα μου ήταν φανταστική, με βοήθησε να βγω μέσα από αυτό».
Στο βιβλίο του, θυμάται: «Για εννέα μήνες δεν ντύθηκα. Δεν φορούσα τίποτα άλλο παρά τις πιτζάμες και μια ρόμπα και βρισκόμουν στο σπίτι μόνο με τον γιατρό, ο οποίος μου έκανε κάθε εβδομάδα τσεκ απ». Αργότερα, τον έβλεπε και ένας δάσκαλος, αλλά κανένας άλλος.
Στην αρχή απολάμβανε να αισθάνεται ότι ήταν «ξεχωριστός», έχοντας ένα άδειο μπουκάλι δίπλα στο κρεβάτι του να το χτυπά στο πάτωμα σαν κουδούνι. Οι γονείς του νοίκιασαν ακόμη και μια τηλεόραση και την έβαλαν στο δωμάτιό του, αλλά ο ενθουσιασμός του σύντομα ξεθώριασε.
«Αναπόφευκτα, μέσα σε λίγες εβδομάδες από την αρχή της μοναχικής μου ζωής, το αίσθημα του “κάτι καινούριου” είχε σε μεγάλο βαθμό εξατμιστεί και έδωσε τη θέση του σε συναισθήματα απομόνωσης, απογοήτευσης και πλήξης που θα διαρκούσε για μήνες. Εβλεπα τη ζωή να προχωρά χωρίς εμένα. Απαίσιο να είσαι αποκομμένος από αυτή, να είσαι το αγόρι που δεν μπορεί να βγει έξω».
Πώς η απομόνωση διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του
Ο βιογράφος Όμπρεϊ Μαλόουν, συγγραφέας του «Still Rockin’: Tom Jones, A Biography», λέει ότι η εμπειρία απομόνωσης ήταν θεμελιώδης για τη διαμόρφωση του ανθρώπου και του αστέρα, που έγινε ο Τομ Τζόουνς.
«Ο Τομ ήταν πάντα εξωστρεφής, αλλά αυτό μεγεθύνθηκε από τον περιορισμό. Ήταν αποφασισμένος ότι μόλις βγει από αυτό το δωμάτιο, ο κόσμος επρόκειτο να τον μάθει. Η απομόνωση θα του έδινε επιπλέον πάθος στις φιλοδοξίες του για το μέλλον», είχε πει ο Μαλόουν.
Ο Σερ Τομ Τζόουνς έχει δηλώσει ότι η καραντίνα του άφησε ένα ισχυρό σημάδι ανεξαρτησίας και χρησιμοποίησε τις ώρες μόνος του για να αναπτύξει το ταλέντο του ως τραγουδιστής και να ονειρευτεί πού θα μπορούσε αυτό να τον οδηγήσει.
Είχε ένα ραδιόφωνο στο δωμάτιό του, στο οποίο άκουγε τον σταθμό Radio Luxembourg. «Αυτή θα ήταν επίσης η πρώτη φορά που πραγματικά άρχισα να ακούω μουσική σωστά - όχι μόνο την άκουγα, αλλά την πρόσεχα, απορροφώντας την. Υπήρχε αρκετός χρόνος για αυτό».
Σύμφωνα με τον Όμπρεϊ, η πρόκληση της απομόνωσης, έκανε τον νεαρό Τομ, να δημιουργήσει μια ισχυρή αίσθηση ταυτότητας, η οποία τον βοήθησε να χειριστεί τη φήμη.
«Ο Τομ έφτασε από το Πόντιπριντ στο Λας Βέγκας. Νομίζω ότι η ψυχική του υγεία μπορεί να ενισχύθηκε από τον περιορισμό. Για οποιονδήποτε, το να είσαι στοχαστικός είναι ένα πλεονέκτημα. Όταν βγαίνεις στη δημοσιότητα, ξαφνικά οι άνθρωποι χάνουν την ψυχή τους, γίνονται δημόσια ιδιοκτησία. Αλλά ο Τομ Τζόουνς Γούντγουορντ -όπως είναι το πραγματικό του όνομα- έμεινε προσγειωμένος. Ήξερε ποιος ήταν».
Το σίγουρο είναι ότι κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος, η απομόνωση διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του Τομ Τζόουνς, και τον βοήθησε πολύ στην καριέρα του, που τον οδήγησε στο δρόμο προς τα αστέρια.
«Το ένα καλό πράγμα που πήρα από τη φυματίωση, ήταν ότι με εμπόδισε από το να πάω στα ορυχεία. Ίσως αν δεν ήμουν άρρωστος, δεν θα γινόμουν ποτέ τραγουδιστής. Δεν ξέρω ποιο μονοπάτι θα είχα ακολουθήσει», έχει παραδεχτεί ο ίδιος.