Η Μπρουκ Σιλντς μιλάει εκτενώς για το νέο της, αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Brooke Shields Is Not Allowed To Get Old», και αναφέρεται σε όλα: στη φήμη, τις σεξουαλικές κακοποιήσεις και το πώς είναι να γερνάει.
Η Μπρουκ Σιλντς, η οποία σήμερα είναι 59 ετών, άρχισε να κάνει μόντελινγκ σε ηλικία 11 μηνών. Ο πρώτος της μεγάλος κινηματογραφικός ρόλος, σε ηλικία 11 ετών, ήταν ως ένα κορίτσι που μεγαλώνει για να γίνει «σεξεργάτρια» στην ταινία «Pretty Baby», του Louis Malle.
Ένα εξώφυλλο από ένα τεύχος του περιοδικού New York του 1977 είχε τίτλο: «Γνωρίστε την Teri και την Brooke Shields: Η Μπρουκ είναι 12 ετών. Ποζάρει γυμνή. Η Teri είναι η μητέρα της. Και το βρίσκει υπέροχο όλο αυτό».
Στα 14 της πρωταγωνίστησε στην ταινία «Γαλάζια Λίμνη», υποδυόμενη μια έφηβη που ενηλικιώνεται σε ένα ερημονήσι. Μιλώντας πρόσφατα για την ταινία, η ίδια είπε ότι ο σκηνοθέτης ήθελε «να πουλήσει τη σεξουαλική μου αφύπνιση».
Και οι δύο αυτές ταινίες την εκτόξευσαν στην απόλυτη δημοσιότητα, αλλά της προκάλεσαν και μια σειρά από προβλήματα: η Shields έπρεπε να υπερασπιστεί τη γυμνή εικόνα του σώματός της και να αντιμετωπίσει διάφορες συζητήσεις περί παιδικής πορνογραφίας, ενώ παράλληλα αντιμετώπιζε τον αλκοολισμό της μάνατζερ μητέρας της.
Το 1980 ήταν το νεότερο μοντέλο που εμφανίστηκε στο εξώφυλλο της Vogue, και στα 16 της πρωταγωνίστησε σε μια σειρά από αμφιλεγόμενες διαφημίσεις του Calvin Klein, ενώ η καριέρα της γρήγορα καθορίστηκε από μια σεξουαλικότητα που η ίδια και το κοινό της προσπαθούν ακόμα να ξεδιαλύνουν.
«Οι γυναίκες γινόμαστε ένα προϊόν»
Μια πρόσφατη σειρά ντοκιμαντέρ (που ονομάζεται επίσης Pretty Baby) διερεύνησε τον τρόπο με τον οποίο οι εμπειρίες της Shields αντικατοπτρίζουν κάποιες από τις φοβίες που βρίσκονται στην καρδιά της κουλτούρας της ομορφιάς - τους τρόπους, για παράδειγμα, με τους οποίους χρησιμοποιούμε τις νεαρές γυναίκες για να πουλήσουμε ένα προϊόν και πώς, κατά τη διαδικασία αυτή, οι γυναίκες γίνονται οι ίδιες προϊόν.
Σε ένα απόσπασμα βλέπουμε τη Shields να αποστασιοποιείται καθώς συναντά την πρώτη κούκλα-παιχνίδι που φτιάχτηκε κατ' εικόνα της. Σε ένα άλλο μιλάει, για πρώτη φορά, για το πώς ένα μεγαλοστέλεχος του Χόλιγουντ τη βίασε στα 20 της χρόνια.
Αλλού υπάρχουν και σκηνές που δεν θέλει να θυμάται: στα γυρίσματα του «Endless Love», στα 16 της χρόνια, ο σκηνοθέτης Franco Zeffirelli πήρε στα χέρια του το δάχτυλο του ποδιού της και το στραμπούληξε απότομα μέσα στην παλάμη του, ώστε το βλέμμα του απίστευτου πόνου της να «διαβαστεί» από την κάμερα ως οργασμός κατά τη διάρκεια του σεξ.
«Η αντικειμενικοποίηση πλήρωνε τους λογαριασμούς μου»
Παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ, η Shields ένιωσε τρομερά συγκινημένη, λέει, από «τις αποχρώσεις της σεξουαλικότητας, τη δύναμη στη σεξουαλικότητα και τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιείται. Και είναι άλλο πράγμα να λέμε "Έπεσαν θύματα από αυτή την εκμετάλλευση", αλλά αυτή ακριβώς η διαδικασία πλήρωνε τους λογαριασμούς μας! Ξέραμε τι κάναμε. Οπότε νομίζω ότι αυτό ήταν ένα σημαντικό κομμάτι για μένα, που έπρεπε να δω».
Επιμένει, δε, επανειλημμένα ότι ενώ οι περισσότεροι θα δουν την ταινία αυτή ως μια «προειδοποιητική ιστορία», η δική της δεν είναι μια «λυπητερή ιστορία», ότι δεν πρέπει να θεωρείται θύμα. «Γιατί; Γιατί άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε όλους μας - τι θα κάνεις γι' αυτό; Κλάψε γι' αυτό, νιώσε θυμό γι' αυτό, πληγώσου, κάνε οτιδήποτε, αλλά μετά συνέχισε να το κάνεις. Δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα. Απλώς, δεν μου αρέσει να το επικαλούμαι ως δικαιολογία. Έχω δει πάρα πολλούς ανθρώπους να το κάνουν αυτό και το βρίσκω δυσάρεστο».
Η ερώτηση που της κάνουν όλοι
Πρόσφατα, η Shields έλεγε στον ψυχοθεραπευτή της για τη μία ερώτηση που της κάνουν όλοι. Είναι: «Πώς κατάφερες, μετά από όλα αυτά, και έγινες τόσο φυσιολογική;»
Πάντα απαντούσε στην ερώτηση αυτή με ένα αμήχανο είδος ευγνωμοσύνης, μιλώντας για τις σπουδές της στο Πρίνστον, για το πώς τα προβλήματα εθισμού της μητέρας της σήμαιναν ότι δεν την έλκυαν ποτέ τα ναρκωτικά, για τον τρόπο με τον οποίο η ομορφιά της είχε τοποθετηθεί στο μυαλό της ως «εργαλείο δουλειάς», για το ότι δεν διέθετε καμία αυτοεκτίμηση.
«Ο θεραπευτής μου μού το έλεγε με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά εγώ απλά δεν μπορούσα ποτέ να το ακούσω. Ήταν σχεδόν τόσο απλό όσο: Είμαι καλός άνθρωπος. Είμαι ταλαντούχα. Σκέφτεσαι, "Θεέ μου, αυτό που έζησα θα μπορούσε να είχε πάρει εντελώς διαφορετική τροπή". Αλλά χαίρομαι που δεν έγινε έτσι. Και νομίζω ότι πάλεψα γι' αυτό, για την κανονικότητα, για τον σεβασμό», λέει η ίδια.
Πώς αισθάνεται τώρα, σήμερα, βλέποντας αυτό το μικρό κορίτσι στις ταινίες αυτές; «Δεν τη λυπάμαι. Νιώθω ότι σε πολλά πράγματα ήταν άτυχο, αλλά ο τρόπος που τα έζησε και τα άντεξε, νομίζω ότι διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του». «Αντί οι αντιξοότητες να 'χτίζουν τον χαρακτήρα μας», λέει, «στην πραγματικότητα αποκαλύπτουν τον χαρακτήρα μας».
Η αιδοιοπλαστική και η σεξουαλική κακοποίηση
Καθώς η Shields πλησιάζει τα 60, σκέφτεται διαφορετικά. Σήμερα τα εμπόδια δεν είναι πια τα νιάτα της ή οι άνδρες σκηνοθέτες ή οι εκδότες του πρώτου της βιβλίου το 1985 (που το επεξεργάστηκαν με τέτοιο πανούργο τρόπο ώστε να γίνει μια ελεγεία για την... παρθενιά της), αλλά εξακολουθεί να βρίσκει τη φωνή της να φιμώνεται, άλλοτε λόγω της ηλικίας της, άλλοτε λόγω της φήμης της, άλλοτε λόγω του φύλου της. Η ίδια χαμογελάει, τινάζει τα μαλλιά της πίσω και λέει μια επιμορφωτική ιστορία.
Οκτώ χρόνια αφότου είχε αποκτήσει τις κόρες της, ο γυναικολόγος της συνέστησε στη Shields να κάνει μια επέμβαση αιδοιοπλαστικής. «Μου είπε: ''Αν νιώθεις άβολα, υπάρχει λύση''». Βρήκε τον καλύτερο πλαστικό χειρουργό στο Λος Άντζελες και όταν πήγε για έναν προεπεμβατικό έλεγχο, παραδόξως γιατί, ο έλεγχος αυτός κράτησε πολλή ώρα.
Αυτό που συνέβη όση ώρα ήταν υπό αναισθησία, ήταν ένας βιασμός. Από τον πλαστικό χειρουργό που υποτίθεται θα της έκανε την επέμβαση. Σκέφτηκε να μηνύσει τον γιατρό, αλλά τελικά αποφάσισε να μην το κάνει, κυρίως επειδή «δεν ήθελα να μιλάνε συνέχεια για το αιδοίο μου στην πρώτη σελίδα κάθε εφημερίδας». Το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί ήταν: «Γιατί δεν μπορούν όλοι να αφήσουν τον κόλπο μου ήσυχο;».
Κάνει μια παύση για ένα δευτερόλεπτο, πίνοντας το τσάι της. «Ένα καλό πράγμα που βγήκε από αυτό ήταν ότι με έκανε να νιώθω πιο κοντά στις γυναίκες, συνειδητοποιώντας ότι τέτοια πράγματα συμβαίνουν συνέχεια».
Η σχέση της με τη φήμη και το «πέσιμο» από τον Τραμπ
Η παρακολούθηση του επίμαχου ντοκιμαντέρ τη βοήθησε να σκεφτεί βαθύτερα για τη σχέση της με τη φήμη. «Βγήκα στη σκηνή τη δεκαετία του '80. Τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά τότε. Δεν ήταν τόσοι πολλοί άνθρωποι διάσημοι».
Αυτή η φήμη συνεχίστηκε και στη δεκαετία του '90, όταν ο Μάικλ Τζάκσον ισχυρίστηκε ότι ήταν σύντροφοι, αλλά και μέσα από τον ταραχώδη πρώτο της γάμο με τον Αντρέ Αγκάσι.
«Πιστέψτε με, είμαι ευγνώμων για όλα αυτά. Παρ' όλα αυτά, έχω ζήσει κάποιες πραγματικά περίεργες καταστάσεις, γιατί η φήμη είναι... περίεργο πράγμα όταν είσαι έφηβη. Γράφουν για την περίοδό σου στο περιοδικό People. Βλέπεις το τζιν σου να εκτίθεται στο Met και ο Ντόναλντ Τραμπ σου ζητάει να πας βόλτα με το τζετ του. Η φήμη είναι παράξενο πράγμα».
Ήταν 22 ετών όταν την προσέγγισε ο Τραμπ. Είχε μόλις οριστικοποιήσει το διαζύγιό του, και της είπε: «Εσύ κι εγώ πρέπει να βγούμε ραντεβού''». «Και εγώ είπα ''ορίστε;''. Και μου είπε: ''Είσαι η πιο όμορφη γυναίκα στον κόσμο και εγώ είμαι ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου και ο κόσμος θα το λατρέψει''». Δεν συνέβη ποτέ, φυσικά.
Η γνωριμία της με τον Φρανκ Σινάτρα
«Ο Φρανκ Σινάτρα ήταν πολύ προστατευτικός απέναντί μου. Όσο περισσότερο ουίσκι έπινε τόσο πιο ανένδοτος γινόταν στο... να με προστατεύσει. Ήμουν 16 χρόνων, ή κάτι τέτοιο, και μου είπε: "Ξέρεις κάτι; Είσαι καλό παιδί". Μετά του έφεραν ένα γεμάτο μπουκάλι ουίσκι και έπινε και έπινε και έλεγε: ''Όχι, όχι, σοβαρά, είσαι καλό παιδί. Μην αλλάξεις ποτέ. Μην αφήσεις αυτή τη δουλειά να σε καταστρέψει. Τελειώνοντας το μπουκάλι, μου είπε: "Όποιος σε πειράξει, θα τον σκοτώσω"».
Όταν συνάντησε την Μπέτι Ντέιβις στην απονομή των βραβείων Όσκαρ, είπε: «Γεια σας, είμαι η Μπρουκ Σιλντς», στην οποία η Ντέιβις απάντησε με το γνωστό, απαξιωτικό της ύφος: «Ναι, όντως είσαι». Όταν ο Μπεν Στίλερ την πήγε στο σπίτι της Μαντόνα, η Μαντόνα την ειρωνεύτηκε: «Ω, εσύ εδώ».
Μετά το διαζύγιο με τον Andre Agassi, το 2001, η Shields παντρεύτηκε τον σεναριογράφο Chris Henchy και δύο χρόνια αργότερα, αφού γέννησε την πρώτη τους κόρη, έγραψε ένα βιβλίο για το βάσανο της επιλόχειας κατάθλιψης, από την οποία μόλις είχε βγει.
Δεν ήταν προετοιμασμένη για τον σάλο που θα ακολουθούσε, κυρίως λόγω των ισχυρισμών του Τομ Κρουζ ότι η ίδια έκανε χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών. Για άλλη μια φορά η ζωή της κρεμάστηκε... στα μανταλάκια.
Εκείνη αγνόησε τα ΜΜΕ και δημοσίευσε ένα κείμενο στους New York Times που διέψευδε τους ισχυρισμούς του Cruise ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει «βιταμίνες και σωματική άσκηση» για να καταπολεμήσει την κατάθλιψή της.
«Πάντα φοβόμουν να σκέφτομαι ότι είμαι όμορφη», λέει σήμερα. Στη συνέχεια, καθώς ερχόταν η ηλικία και καθώς η εμφάνισή της άλλαζε, «ένιωθα ότι απογοήτευα τους πάντες. Χώρισα τον εαυτό μου από αυτό για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και απλά φρόντισα άλλα κομμάτια της ζωής μου στα οποία μπορούσα να δώσω προσοχή».
Πρώτα ήταν η καριέρα της στην κωμωδία, μετά η εξωσωματική γονιμοποίηση, μετά η ανατροφή των κοριτσιών της, της Rowan και της Grier. Αλλά αυτό που την έκανε πραγματικά να σκεφτεί πιο σοβαρά τον εαυτό της ήταν μια συζήτηση με τις κόρες της, τότε 19 και 16 ετών, για θέματα όπως η συναίνεση και η εκμετάλλευση.
«Έχω δει μοντάζ του Pretty Baby στο TikTok και με κάνει να μη θέλω να το δω» λέει η μικρή κόρη της, η Γκριρ, αναφερόμενη στην ταινία του 1978. «Πρόκειται για κάτι που σήμερα δεν θα θεωρούνταν οκ», της λέει η μικρή, και η Σιλντς απορεί. «Όλα είναι διαφορετικά τώρα, μαμά», καταλήγει η Γκριρ.