Πριν από σαράντα καλοκαίρια, ένα τραγούδι που ονομάζεται «Bette Davis Eyes», μπήκε στο Top Ten του Ηνωμένου Βασιλείου. Η 73χρονη τότε Μπέτι Ντέιβις, έγραψε στους δημιουργούς του και στην τραγουδίστρια Κιμ Καρνς, ευχαριστώντας τους, που την έκαναν «μέρος της σύγχρονης εποχής».
Ακόμη και προς το τέλος της ηλικίας της, η Μπέτι Ντέιβις, αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της, ήταν απασχολημένη με την εικόνα της. Δεν την πείραξε καθόλου ότι η εικόνα που έβγαζε, ήταν αυτή μιας χειριστικής, εκδικητικής, μάταιης, απαιτητικής, ψυχρής γυναίκας, που ήταν μανιώδης καπνίστρια και γερό ποτήρι.
Πράγματι, απολάμβανε τη φήμη της ως βασίλισσας του κακού του Χόλιγουντ. «Μέχρι να γίνεις γνωστός στο επάγγελμά μου ως τέρας», είπε κάποτε, «δεν είσαι σταρ». Η Μπέτι Ντέιβις ήταν και τα δύο. Και θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον τόσο τερατώδης ιδιωτικά όσο ήταν δημόσια, στέλνοντας κάποτε στον κουνιάδο της, έναν αλκοολικό που ήταν σε αποτοξίνωση, μια θήκη με οινοπνευματώδη ποτά ως δώρο γάμου.
Το μοναδικό βιολογικό της παιδί, την κατηγόρησε ακόμη και ότι πειραματίστηκε με τον αποκρυφισμό και ότι κακάριζε δαιμονικά καθώς έριχνε κατάρες σε όσους πίστευε ότι την είχαν προδώσει, όπως γράφει ο Brian Viner για την Daily Mail.
Ένα είδος ανταγωνιστικής μανίας την κυρίευσε και, αν έπρεπε ποτέ να παίξει απέναντι σε κάποιον με παρόμοια κλίση, το μόνο που έκανε ήταν να σταθεί πίσω. Ερωτηθείς για το πώς ήταν να δουλεύει μαζί με την Μπέτι Ντέιβις και τη Μίριαμ Χόπκινς στην ταινία του 1943, «Old Acquaintance», ο σκηνοθέτης Βίνσεντ Σέρμαν απάντησε σκωπτικά: «Δεν τις σκηνοθέτησα, έκανα τον διαιτητή». Φυσικά, η Χόπκινς έχασε.
Η Μπέτι Ντέιβις, είχε μίσος για πολλές ηθοποιούς, όπως σημειώνει ο Βρετανός δημοσιογράφος. Η μία ήταν η Χόπκινς και η άλλη ήταν η Φαίη Ντάναγουεϊ, με την οποία δούλεψε στην τηλεοπτική ταινία του 1976 «The Disappearance Of Aimee». Δεν την θεωρούσαν τίποτα άλλο, παρά μάγισσα.
Η μοχθηρία της επεκτάθηκε και στους άντρες. Για τον Άλεκ Γκίνες, συμπρωταγωνιστή της στο «The Scapegoat» (1959), έγραψε αργότερα: «Αυτός είναι ένας ηθοποιός που παίζει μόνος του, για τον εαυτό του. Σε αυτή τη συγκεκριμένη ταινία έπαιξε έναν διπλό ρόλο, έτσι τουλάχιστον κατάφερε να παίξει με τον εαυτό του».
Η Μπέτι Ντέιβις δεν περιορίστηκε επίσης, σε άσχημες λεκτικές και γραπτές επιθέσεις. Θα μπορούσε να γίνει και σωματικά επιθετική. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Where Love Has Gone» του 1964, έσκισε την περούκα της και μαστίγωσε τη συμπρωταγωνίστριά της Σούζαν Χέιγουορντ, τσιρίζοντας προσβολές.
Στην ταινία «The Private Lives Of Elizabeth And Essex» (1939), υπάρχει μια σκηνή στην οποία, ως βασίλισσα, χαστουκίζει τον αγαπημένο της, Λόρδο Έσσεξ, τον οποίο υποδύεται ο Έρολ Φλιν. Η Μπέτι Ντέιβις ήθελε τον Λόρενς Ολιβιέ να υποδυθεί τον Έσσεξ και όχι ο Φλιν. Στις πρόβες, ξέσπασε πάνω του. Τον χτύπησε τόσο πολύ με ζώνη, που σχεδόν τον έριξε στο πάτωμα. Όταν ο Φλιν πήγε στο καμαρίνι της για να διαμαρτυρηθεί, του είπε: «Αν δεν μπορείς να αντέξεις ένα μικρό χαστούκι, αυτό είναι πολύ κακό».
Αλλά για μια φορά βρήκε τον «δάσκαλο» της. Μέρες αργότερα, κάνοντας πρόβα μια σκηνή στην οποία ο Έσεξ δίνει στην Ελίζαμπεθ ένα παιχνιδιάρικο χτύπημα στην πλάτη, ο Φλιν την εκδικήθηκε χτυπώντας την με δύναμη.
Η πιο μακροχρόνια, πικρότερη διαμάχη της ήταν με ένα άλλο λαμπερό αστέρι, την Τζόαν Κρόφορντ, ίσως επειδή αναγνώρισε ότι μοιάζουν πολύ. Η αμοιβαία απέχθειά τους ήταν τόσο έντονη που το 2017, πολύ μετά τον θάνατο και των δύο γυναικών, ενέπνευσε ένα καταξιωμένο τηλεοπτικό δράμα τεσσάρων μερών, με τη Σούζαν Σάραντον ως Μπέτι Ντέιβις και την Τζέσικα Λανγκ ως Τζόαν Κρόφορντ. Η σειρά ονομάστηκε απλά «Feud» (Διαμάχη).
Η Μπέτι Ντέιβις είχε γελοιοποιήσει την Κρόφορντ, λέγοντας ότι «είχε κοιμηθεί με κάθε άντρα στην MGM εκτός από τη Λάσι», ενώ η Κρόφορντ φέρεται να παντρεύτηκε τον ηθοποιό Φράνσοτ Τόουν για να σταματήσει την Ντέιβις από το να τον αποκτήσει.
Το μίσος τους, που φούσκωνε εδώ και δεκαετίες, τελικά εκτοξεύτηκε σαν ηφαίστειο κατά τη διάρκεια της παραγωγής του «What Ever Happened To Baby Jane?», το θρίλερ τρόμου του 1962, στο οποίο μια πρώην παιδική αλκοολική σταρ (Ντέιβις) βασανίζει την παραπληγική αδερφή της (Κρόφορντ), που ήταν κι αυτή μια παλιά σταρ του κινηματογράφου.
«Δεν θα ουρούσα πάνω της αν είχε πιάσει φωτιά», είπε η Μπέτι Ντέιβις στον σκηνοθέτη Ρόμπερτ Άλντριτς, ο οποίος είχε καταφέρει να φέρει μαζί τις δύο «στρίγγλες» και να δημιουργήσει μια ταινία με τόσο μεγάλη επιρροή. Εν όψει της σεζόν των βραβείων, η μία έκανε στην άλλη εκστρατεία υπονόμευσης.
Ποια ήταν η Μπέτι Ντέιβις
Η Ρουθ Ελίζαμπεθ Ντέιβις γεννήθηκε στο Λόουελ της Μασαχουσέτης στις 5 Απριλίου του 1908 και οι γονείς της, ήταν ο δικηγόρος Χάρλοου Μόρελ Ντέιβις και η φωτογράφος Ρουθ Αυγούστα Ντέιβις. Η οικογένειά της ήταν αγγλικής, γαλλικής και ουαλικής καταγωγής.
Ο πατέρας της ήταν ένας από τους λίγους άνδρες που η Μπέιτ Ντέιβις δεν έμαθε ποτέ να χειρίζεται. Το αντιστάθμισε με τη μητέρα της, τη Ρουθ. «Αν δεν μπορούσα ποτέ να κερδίσω τον πατέρα μου, κατέκτησα εντελώς τη Ρούθι», έγραψε στην αυτοβιογραφία της το 1962, «The Lonely Life». «Έγινα απόλυτος δεσπότης σε ηλικία δύο ετών. […] η Ρούθι παραδόθηκε. Ένιωσα νωρίς τις αδυναμίες της και όρμησα πάνω τους».
Όταν ήταν επτά ετών, οι γονείς της χώρισαν, καθιστώντας τη μητέρα της ακόμη πιο ευάλωτη στις επιβουλές της. Λίγα χρόνια αργότερα, αφού είδε τη Μαίρη Πίκφορντ στο «Little Lord Fauntleroy», αποφάσισε να γίνει ηθοποιός.
Αν και η πρώτη δραματική σχολή στην οποία έκανε αίτηση, την απέρριψε επειδή ήταν «ανειλικρινής» και «επιπόλαιη», σύντομα άρχισε να παίρνει μικρούς ρόλους στο Μπρόντγουεϊ. Όταν όμως ένας ανιχνευτής ταλέντων από τα Universal Studios την κάλεσε στο Χόλιγουντ για ένα δοκιμαστικό, μίσησε τόσο πολύ τα αποτελέσματα που έτρεξε από την αίθουσα προβολής, ουρλιάζοντας. Ήταν μια drama queen.
Η Universal παρ' όλα αυτά, υπέγραψε μαζί της συμβόλαιο, και όταν την είδε στο «The Man Who Played God» (1932), ο σκηνοθέτης Γουίλιαμ Γουάιλερ, έγινε ένας από τους πρώτους που αναγνώρισαν το τεράστιο ταλέντο της, απορρίπτοντας άλλες ηθοποιούς ως «ντάμες που (απλά) δείχνουν το στήθος τους και πιστεύουν ότι μπορούν να βρουν δουλειά», ενώ επαίνεσε την Ντέιβις που έσκισε στον ρόλο της. Αυτή «δεν είναι μόνο όμορφη, αλλά είναι γεμάτη γοητεία», είπε μιλώντας με πάθος.
Η Μπέτι Ντέιβις κατέληξε να επιστρέψει τα κομπλιμέντα. Χρειάστηκε λίγος χρόνος για να ανακαλύψει το σεξ (το οποίο κάποτε περιέγραφε ως «το μεγαλύτερο αστείο του Θεού στους ανθρώπους»), αλλά εκείνη και ο Γουάιλερ είχαν μια παθιασμένη εξωσυζυγική σχέση και την σκηνοθέτησε σε δύο από τις καλύτερες ταινίες της: την Jezebel (1938), για την οποία κέρδισε ένα από τα δύο Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού και την The Little Foxes (1941).
Η Μπέτι Ντέιβις είχε τέσσερις γάμους και τρία διαζύγια (ο δεύτερος σύζυγός της πέθανε μυστηριωδώς από εγκεφαλική αιμορραγία μετά από κάταγμα του κρανίου του), αλλά είπε περιφρονητικά για όλους τους συζύγους της ότι κανένας από αυτούς δεν ήταν «ποτέ αρκετά άνδρας για να γίνει ο κ. Μπέτι Ντέιβις». Ο Γουάιλερ, παρόλο που αρνήθηκε να αφήσει τη γυναίκα του για εκείνη, ήταν διαφορετικός.
«Ο Γουίλι ήταν ο έρωτας της ζωής μου, χωρίς αμφιβολία», είπε κάποτε. «Ήταν όλα όσα ονειρευόμουν σε έναν άντρα». Παρ' όλα αυτά, το να μείνω έγκυος από αυτόν αποκλειόταν. Η σταρ του Χόλιγουντ, φέρεται να έκανε εκτρώσεις τρεις φορές -το ένα μωρό ήταν δικό του - επειδή η μητρότητα θα είχε εμποδίσει την καριέρα της. Αργότερα, υιοθέτησε δύο παιδιά και σε ηλικία 39 ετών γέννησε την Μπάρμπαρα, κόρη του τρίτου της συζύγου, ο οποίος ήταν ένας πρώην επαγγελματίας πυγμάχος.
Όπως τόσες πολλές σχέσεις στη ζωή της, και αυτή έληξε με δάκρυα. Όταν η κόρη της Τζόαν Κρόφορντ, Κριστίνα, έγραψε τα δηκτικά απομνημονεύματά της το 1978 για τη μητέρα της, με τίτλο «Mommie Dearest», η Ντέιβις ήταν ενθουσιασμένη. «Δεν κατηγορώ την κόρη, μην δεν την κατηγορώ καθόλου», σχολίασε. «Ένας τομέας της ζωής που η Τζόαν δεν έπρεπε ποτέ να έχει ασχοληθεί, ήταν τα παιδιά», πρόσθεσε.
Η Τζόαν Κρόφορντ ήταν νεκρή όταν βγήκε το Mommie Dearest. Η Μπέτι Ντέιβις έζησε μέχρι το 1989, όταν και έφυγε από τη ζωή, από καρκίνο του μαστού. Έτσι, ήταν ζωντανή και πρόλαβε να διαβάσει το βιβλίο της κόρης της, Μπάρμπαρα, με τίτλο «My Mother's Keeper», το οποίο την απεικόνιζε ως «ένα κακό πνεύμα, άγρια νευρωτικό, βλάσφημο και εριστικό γερό ποτήρι, που έβγαζε τον θυμό της στον κόσμο, κακοποιώντας τους κοντινούς της ανθρώπους».
Δημοσιεύτηκε την Ημέρα της Μητέρας το 1985 και, παρ' όλη τη σκληρότητά της, η Ντέιβις πληγώθηκε βαθιά από αυτό. Αντέδρασε όμως όπως έκανε πάντα, αποκαλώντας το έργο απόλυτη μυθοπλασία και αμφισβητώντας σαρδόνια τον τίτλο, λέγοντας το εξής: «Αν αναφέρεται σε χρήματα, αν η μνήμη μου δεν με απατά, ήμουν ο κηδεμόνας (keeper) σου όλα αυτά τα χρόνια».
Εκτός από όλα αυτά, θα πρέπει να της αναγνωριστεί ότι ήταν μαχήτρια. Ήταν ακόμα στα 20 της, όταν το 1937 επαναστάτησε ενάντια στα αφεντικά της Warner Brothers, αμφισβητώντας σφοδρά τους όρους του συμβολαίου της και αντιτάχθηκε σε αυτό που θεωρούσε μια σειρά αδύναμων ρόλων.
Ο αυταρχικός επικεφαλής του στούντιο, Τζακ Γουόρνερ, δεν ήξερε από πού του είχε έρθει, και η ίδια η Ντέιβις αναγνώρισε ότι η αντίσταση σε μια αυταρχική φιγούρα ήταν ψυχολογικά συνδεδεμένη με τα θέματα που είχε με τον αυστηρό πατέρα της.
Όταν δήλωσε ότι θα πάει στην Αγγλία και θα ξεκινήσει να γυρίζει ταινίες εκτός συμβολαίου, ο Γουόρνερς της έδωσε «χαστούκι» κάνοντας ασφαλιστικά μέτρα. Εκείνη τα αμφισβήτησε και ακολούθησε δίκη. Το Χόλιγουντ παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα - και παρόλο που η απόφαση βγήκε υπέρ του στούντιο, η Μπέτι Ντέιβις άρχισε να παίρνει τους καλύτερους ρόλους που είχε αναζητήσει, και έγινε ένα από τα πιο κερδοφόρα αστέρια της Warners.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η σκληρή εικόνα που τόσο λάτρευε, καταστράφηκε από τους ρόλους που πήρε. Ποτέ δεν είχε ανάγκη να αρέσει στην οθόνη. Στην πραγματικότητα όσο πιο γκροτέσκος ο χαρακτήρας, τόσο το καλύτερο.
Ακόμη και όταν έπαιζε αδύναμες ή καταπιεσμένες γυναίκες - όπως η Σάρλοτ σε μια άλλη κλασική ταινία, το «Now, Voyager» (1942) - κατέληξε να πάρει τον έλεγχο. Όταν ο παντρεμένος εραστής της Σαρλότ, τον οποίο υποδύεται ο Πολ Χένριντ, ανάβει δύο τσιγάρα, της δίνει το ένα και τη ρωτάει αν θα είναι ευτυχισμένη, τον κοιτάζει και του λέει: «Ω Τζέρι, ας μην ζητάμε το φεγγάρι, έχουμε τα αστέρια».
Είναι μία από τις χαρακτηριστικές ατάκες της, που συμπωματικά την έκανε να θυμηθεί κάτι που της έλεγε πάντα ο πατέρας της, όταν ήταν κορίτσι. Της έδειχνε το νυχτερινό ουρανό και της έλεγε ότι όποτε κοιτούσε τα αστέρια, θα θυμόταν πόσο ασήμαντη ήταν.
Η ανεπίδεκτη βασίλισσα του Χόλιγουντ πέρασε τα περισσότερα από τα 81 της χρόνια, αποδεικνύοντάς του ότι έκανε λάθος.