Η υπόθεση στην Πάτρα ξυπνά μνήμες από ένα έγκλημα που είχε συγκλονίσει την Αμερική και έγινε ταινία με πρωταγωνίστρια τη Φάρα Φόσετ.
Μάιος 1983, Oregon: Μια γυναίκα, μέσα στη νύχτα, φτάνει στο νοσοκομείο McKenzie-Willamette στο Springfield του Oregon φωνάζοντας πως ένας άγνωστος άντρας πυροβόλησε τα τρία της παιδιά και την ίδια. Όταν οι γιατροί παρέλαβαν την 7χρονη Cheryl ήταν ήδη πολύ αργά μιας και το κοριτσάκι είχε αφήσει την τελευταία του πνοή. Ο 3χρονος Danny έδωσε μάχη για τη ζωή του, όπως και η μεγάλη του αδερφή Christie που υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η μητέρα των τριών παιδιών, Diane Downs, ισχυρίστηκε ότι έπεσε θύμα κλοπής αυτοκινήτου από άγνωστο άνδρα, ο οποίος πυροβόλησε εκείνη και τα τρία της παιδιά στη μέση του δρόμου.
Ωστόσο, η ατάραχη συμπεριφορά της, οι δηλώσεις που έκανε στα media και οι αντιφάσεις που έπεφτε πρόδωσαν αυτό που δεν τολμούσαν ούτε οι ερευνητές να πουν δημόσια. Η Downs σκηνοθέτησε τη δολοφονία των παιδιών της. Μόνο που (και) στη δική της περίπτωση επιβεβαιώθηκε πως τελικά δεν υπάρχει το τέλειο έγκλημα.
Πριν από τη σύλληψή της, η Downs έμεινε έγκυος στo τέταρτο παιδί της. Γέννησε ένα κορίτσι, το οποίο ονόμασε Έιμι Ελίζαμπεθ, ένα μήνα μετά τη δίκη της το 1984. Δέκα ημέρες πριν από την καταδίκη της, την μικρή πήρε η πολιτεία του Oregon και υιοθετήθηκε από τον Κρις και την Τζάκι Μπάμπκοκ, οι οποίοι στη συνέχεια τη μετονόμασαν σε Ρεβέκκα. Όταν το κορίτσι ενηλικιώθηκε εμφανίστηκε στο «The Oprah Winfrey Show»και στην εκπομπή «20/20» του ABC όπου συζήτησε για το πώς ένιωθε για τη βιολογική της μητέρα. Όπως αποκάλυψε η ίδια στα νεανικά της χρόνια είχε γράψει στη Downs και το μετάνιωσε θεωρώντας τη μητέρα της «τέρας».
Εννιά μήνες μετά τη δολοφονία της κόρης της και την απόπειρα δολοφονίας των άλλων δύο παιδιών της η Downs καταδικάστηκε το 1984 σε ισόβια κάθειρξη συν πενήντα χρόνια. Δραπέτευσε για λίγο το 1987, αλλά συνελήφθη γρήγορα και μέχρι σήμερα παραμένει στις φυλακές.
Η ιστορία της σύγχρονης «Μήδεια» που δολοφόνησε την κόρη της και αποπειράθηκε να σκοτώσει και τα άλλα δύο παιδιά της, μάλιστα ο γιος της έμεινε παράλυτος από τη μέση και κάτω, έγινε αρχικά βιβλίο και στη συνέχεια έγινε ταινία με πρωταγωνίστρια την Φάρα Φόσετ, ως Downs, και προβλήθηκε το 1989.
Η συγγραφέας Ann Rule, το 1987, έγραψε το βιβλίο «Small Sacrifices», το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τη ζωή της Downs και τη δίκη για τη δολοφονία της. Το βιβλίο κατέγραψε μαρτυρίες φίλων, γνωστών, γειτόνων και της επιζώντος κόρης της, Christie, οι οποίοι αμφισβήτησαν την ποιότητα της ανατροφής της. Μάλιστα, δύο χρόνια αργότερα γυρίστηκε ταινία, βασισμένη στο βιβλίο της Rule, με τον ίδιο τίτλο, και τον ρόλο της μητέρας υποδήθηκε η Φάρα Φόσετ.
Ποια είναι η Diane Downs
Γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 1955 στο Φοίνιξ της Αριζόνα και αποφοίτησε από το Λύκειο Moon Valley στο Φοίνιξ, όπου γνώρισε τον σύζυγό της, Steve Dawns. Ντάουνς. Μετά το λύκειο, γράφτηκε στο Pacific Coast Baptist Bible College στο Όραντζ της Καλιφόρνια, αλλά αποβλήθηκε μετά από ένα χρόνο για ανάρμοστη συμπεριφορά και επέστρεψε στο σπίτι των γονιών της στην Αριζόνα.
Στις 13 Νοεμβρίου 1973, η Diane παντρεύτηκε τον Steve Downs αφού έφυγε από το σπίτι της. Το πρώτο τους παιδί, η Christie Ann, γεννήθηκε το 1974, η Cheryl Lynn το 1976 και ο Stephen Daniel το 1979. Το ζευγάρι χώρισε το 1980 επειδή ο Steve πίστευε ότι ο Stephen Daniel, τον φωνάζουν Danny, ήταν αποτέλεσμα εξωσυζυγικής σχέσης της Diane. Στις 8 Μαΐου 1982, η Diane γέννησε μια κόρη, την οποία ονόμασε Jennifer πριν παραιτηθεί από τα γονικά της δικαιώματα.
Η Downs εργαζόταν στην Ταχυδρομική Υπηρεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, τοποθετημένη στις ταχυδρομικές διαδρομές στο Oregon.
Λίγο πριν από το θάνατό της, η δεύτερη κόρη της, η Cheryl Lynn, φέρεται να είπε σε έναν γείτονα των παππούδων της ότι φοβόταν τη μητέρα της
Το βράδυ της φρικτής δολοφονίας
Στις 19 Μαΐου του 1983, η Downs πυροβόλησε τα τρία παιδιά της και τα οδήγησε με ένα αιματοβαμμένο αυτοκίνητο στο νοσοκομείο McKenzie-Willamette στο Springfield του Oregon. Όταν έφτασε, η Cheryl ήταν ήδη νεκρή, ο Danny είχε παραλύσει από τη μέση και κάτω και η Christie είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο. Η ίδια η Downs είχε πυροβοληθεί στο αριστερό αντιβράχιο. Ισχυρίστηκε ότι έπεσε θύμα κλοπής αυτοκινήτου σε αγροτικό δρόμο κοντά στο Σπρίνγκφιλντ από έναν άγνωστο άνδρα που πυροβόλησε την ίδια και τα παιδιά. Ωστόσο, οι ερευνητές και οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο έγιναν καχύποπτοι, επειδή αποφάσισαν ότι ο τρόπος συμπεριφοράς της Downs ήταν πολύ ήρεμος για ένα άτομο που μόλις είχε βιώσει ένα τόσο τραυματικό γεγονός. Η ίδια έκανε, επίσης, μια σειρά από δηλώσεις που τόσο η αστυνομία όσο και οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου θεώρησαν εξαιρετικά ακατάλληλες.
Οι υποψίες εντάθηκαν όταν η Downs, κατά την άφιξή της στο νοσοκομείο για να επισκεφθεί τα παιδιά της, τηλεφώνησε στον Robert Knickerbocker, έναν παντρεμένο άνδρα και πρώην συνάδελφο στην Αριζόνα, με τον οποίο είχε σχέση. Από την άλλη, τα εγκληματολογικά στοιχεία δεν ταίριαζαν με την ιστορία της- δεν υπήρχαν πιτσιλιές αίματος στην πλευρά του οδηγού του αυτοκινήτου, ούτε υπολείμματα πυρίτιδας στην πόρτα του οδηγού ή στο εσωτερικό πάνελ της πόρτας. Ο Knickerbocker ανέφερε επίσης στην αστυνομία ότι η Downs τον παρακολουθούσε και φαινόταν πρόθυμη να σκοτώσει τη σύζυγό του αν αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να τον έχει για τον εαυτό της- δήλωσε ότι ανακουφίστηκε που έφυγε για το Oregon και ότι ήταν σε θέση να συμφιλιωθεί με τη σύζυγό του.
Η Diane Downs δεν αποκάλυψε στην αστυνομία ότι είχε στην κατοχή της ένα πιστόλι, αλλά τόσο ο Steve όσο και ο πρώην εραστής της ενημέρωσαν τις αρχές ότι είχε. Οι ερευνητές ανακάλυψαν αργότερα ότι είχε αγοράσει το όπλο στην Arizona Ενώ δεν μπόρεσαν να βρουν το όπλο, βρήκαν στο σπίτι της κάλυκες που δεν είχαν πυροδοτηθεί και είχαν σημάδια από τον εκχυτήρα του φονικού όπλου. Το πιο επιζήμιο είναι ότι μάρτυρες είδαν το αυτοκίνητό της να οδηγείται πολύ αργά προς το νοσοκομείο- γεγονός που αντικρούει τον ισχυρισμό της ότι οδήγησε στο νοσοκομείο με «μεγάλη ταχύτητα» μετά τον πυροβολισμό. Με βάση αυτά και πρόσθετα στοιχεία, η Downs συνελήφθη στις 28 Φεβρουαρίου 1984, εννέα μήνες μετά τον πυροβολισμό, και κατηγορήθηκε για φόνο και δύο κατηγορίες για απόπειρα φόνου και εγκληματική επίθεση.
Η δίκη της Downs
Οι εισαγγελείς υποστήριξαν ότι η Downs πυροβόλησε τα παιδιά της για να απαλλαγεί από αυτά, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τη σχέση της με τον πρώην εραστή της, καθώς ισχυρίστηκε ότι εκείνος της είχε αφήσει να καταλάβει ότι δεν ήθελε παιδιά στη ζωή του.
Μεγάλο μέρος της υπόθεσης εναντίον της στηρίχθηκε στην κατάθεση της επιζώσα κόρης της, Christie Ann, η οποία, μόλις ανέκτησε την ικανότητά της να μιλάει, περιέγραψε πώς η μητέρα της πυροβόλησε και τα τρία παιδιά της, ενώ ήταν σταθμευμένα στην άκρη του δρόμου, και στη συνέχεια πυροβόλησε τον εαυτό της στο χέρι.
Η Dawns καταδικάστηκε για όλες τις κατηγορίες στις 17 Ιουνίου 1984 και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη συν πενήντα χρόνια. Ήταν υποχρεωμένη να εκτίσει είκοσι πέντε χρόνια πριν εξεταστεί το ενδεχόμενο αναστολής της. Το μεγαλύτερο μέρος της ποινής της πρέπει να εκτίσει διαδοχικά. Ο δικαστής κατέστησε σαφές ότι δεν σκόπευε να αφήσει ποτέ ξανά ελεύθερη την Downs.
Οι ψυχίατροι τη διέγνωσαν με ναρκισσιστικές, ιστριονικές και αντικοινωνικές διαταραχές προσωπικότητας, χαρακτηρίζοντάς την ως «αποκλίνουσα κοινωνιοπαθή».
Τα δύο επιζώντα παιδιά του Downs πήγαν τελικά να ζήσουν με τον επικεφαλής αστυνομικό που ανέλαβε την υπόθεση, τον Fred Hugi. Ο ίδιος και η σύζυγός του, Joanne, τα υιοθέτησαν το 1986.
Παραμένει στη φυλακή
Η Dawns φυλακίστηκε αρχικά στο Σωφρονιστικό Κέντρο Γυναικών του Oregon στο Salem. Στις 11 Ιουλίου 1987, δραπέτευσε από το κελί της σκαρφαλώνοντας έναν φράχτη από συρματόπλεγμα δεκαοκτώ μέτρων. Για δέκα ημέρες κατάφερε να διαφύγει από τις αστυνομικές αρχές -παρά το ανθρωποκυνηγητό δεκατεσσάρων πολιτειών- προτού συλληφθεί εκ νέου. Μετά την επανασύλληψή της μεταφέρθηκε στο Σωφρονιστικό Κατάστημα Γυναικών Κλίντον του Τμήματος Σωφρονιστικών Ιδρυμάτων του Νew Jersey μετά από έντονες πιέσεις της Χούγκι. Η φυλακή του Salem βρισκόταν 66 μίλια από το σπίτι της Hugi στο Σπρίνγκφιλντ- κατά τη διάρκεια των δέκα ημερών της ελευθερίας της, η Hugiφοβόταν ότι η Dawns θα επιχειρούσε να ταξιδέψει εκεί με την ελπίδα να επικοινωνήσει με τα παιδιά της, την Christie και τον Danny. Παρά τις σημαντικές αναβαθμίσεις ασφαλείας στις γυναικείες φυλακές μετά την απόδραση, οι αξιωματούχοι της πολιτείας αποδέχθηκαν το επιχείρημα της Hugi ότι ο κίνδυνος βλάβης της Christie και του Danny, σε περίπτωση νέας απόδρασης, ήταν πολύ μεγάλος για να παραμείνει η Downs έγκλειστη στο Oregon.
Το 1994, αφού εξέτισε δέκα χρόνια, μεταφέρθηκε στο Τμήμα Σωφρονισμού και Αποκατάστασης της Καλιφόρνιας, ενώ στη φυλακή απέκτησε πτυχίο γενικών σπουδών και το 2010 μεταφέρθηκε στην κρατική φυλακή Valley State Prison for Women στο Chowchilla της Καλιφόρνιας, αλλά μεταφέρθηκε έξω όταν η εγκατάσταση μετατράπηκε σε ίδρυμα μόνο για άνδρες το 2013.
Η ποινή της Downs σήμαινε ότι δεν θα μπορούσε να εξεταστεί το ενδεχόμενο αναστολής της μέχρι το 2009. Σύμφωνα με τη νομοθεσία του Oregon εκείνη την εποχή, ως επικίνδυνη παραβάτης, η Dawns θα μπορούσε να έχει δικαίωμα για ακρόαση για αναστολή κάθε δύο χρόνια μέχρι να αποφυλακιστεί ή να πεθάνει στη φυλακή.
«Είμαι αθώα»
Στην πρώτη της αίτηση για αναστολή το 2008, η Downs επιβεβαίωσε την αθωότητά της. Η ίδια επέμεινε ότι: «Όλα αυτά τα χρόνια, έχω πει σε εσάς και στον υπόλοιπο κόσμο ότι ένας άνδρας πυροβόλησε εμένα και τα παιδιά μου. Ποτέ δεν άλλαξα την ιστορία μου».
Η πρώτη της ακρόαση για αναστολή έγινε στις 9 Δεκεμβρίου 2008. Ο εισαγγελέας της κομητείας Λέιν, Ντάγκλας Χάρκλεροντ, έγραψε στην επιτροπή αναστολών: «Η Downs συνεχίζει να μην επιδεικνύει ειλικρινή διορατικότητα στην εγκληματική της συμπεριφορά ακόμη και μετά τις καταδίκες της, συνεχίζει να κατασκευάζει νέες εκδοχές των γεγονότων βάσει των οποίων συνέβησαν τα εγκλήματα. Έγραψε επίσης ότι «αναφέρεται εναλλάξ στους δράστες της ως έναν άγνωστο με φουντωτά μαλλιά, δύο άνδρες που φορούσαν μάσκες του σκι ή ως εμπόρους ναρκωτικών και διεφθαρμένους αξιωματούχους της αστυνομίας».
Η Downs συμμετείχε στην ακρόαση από την κρατική φυλακή Valley State Prison for Women. Δεν της επετράπη να κάνει δήλωση, αλλά απάντησε σε ερωτήσεις της επιτροπής αναστολών. Μετά από τρεις ώρες συνεντεύξεων και τριάντα λεπτά διαβουλεύσεων, της αρνήθηκαν την αναστολή.
Η Downs αντιμετώπισε τη δεύτερη ακρόασή της για αναστολή στις 10 Δεκεμβρίου 2010, η οποία απορρίφθηκε. Η επόμενη ακρόασή της ορίστηκε το 2021, ωστόσο απορρίφθηκε.