Πριν από λίγες ημέρες, έφυγε από τη ζωή εξαιτίας του νέου κορωνοϊού, σε ηλικία 95 ετών, ο Λέοναρντ «Νίπερ» Ριντ (Leonard “Nipper” Read), ο αστυνομικός που κατάφερε να βάλει στη φυλακή τους διαβόητους γκάνγκστερ, αδερφούς Κρέι. Θεωρείται ως ο μεγαλύτερος αστυνομικός της μεταπολεμικής Βρετανίας.
Οι δίδυμοι αδελφοί Ρέτζι και Ρόνι Κρέι ξεκίνησαν από ιδιοκτήτες ενός νυχτερινού κλαμπ και εξελίχθηκαν σε αφεντικά του οργανωμένου εγκλήματος στο Λονδίνο της δεκαετίας του ’60. Οι «βασιλιάδες» της μαφίας στη βρετανική πρωτεύουσα, ήταν δύο στυγνοί εγκληματίες που κυριαρχούσαν στον κόσμο της «νύχτας», χτίζοντας τη δόξα τους μέσα από τον τρόμο και το αίμα. Ηταν τόσο δημοφιλείς, που έκαναν παρέα με διάσημους καλλιτέχνες, όπως τους Φρανκ Σινάτρα, Τόνι Μπένετ και Τζούντι Γκάρλαντ.
Οι αδελφοί Κρέι αποτελούν παράξενες εμβληματικές φιγούρες μίας σκοτεινής, διεφθαρμένης περιόδου της Αγγλίας, καθώς η επιρροή τους αποκαλύφθηκε ότι έφτανε μέχρι τα ανώτερα πολιτικά κλιμάκια του συστήματος. Μάλιστα, έχουν γίνει και ταινία, με τίτλο «Legend» (Δίδυμοι Θρύλοι), όπου και τους δύο τους ενσάρκωσε ο ταλαντούχος ηθοποιός, Τομ Χάρντι.
Μπορεί να ήταν δίδυμοι, αλλά οι χαρακτήρες τους δεν έμοιαζαν καθόλου: ο Ρόνι πιο σιωπηλός, μονοκόματος, στα όρια ψυχοπαθής, ενώ ο Ρέτζι ήταν πιο γοητευτικός, διπλωματικός, αλλά επίσης παρορμητικά βίαιος. Αυτά τα ισχυρά αδέλφια, κατάφερε να βάλει πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, ο αστυνομικός, Λέοναρντ Ριντ.
Πώς κατάφερε ο αστυνόμος Ριντ να παγιδεύσει τους αδελφούς Κρέι
Το σούρουπο είχε πέσει πάνω από τις φυλακές Brixton, όταν ένας κοντός, ντροπαλός, εφημέριος πέρασε από την ασφάλεια και πήγε στο παρεκκλήσι της φυλακής. Οι τρόφιμοι μόλις που παρατήρησαν τον ιερέα με τη Βίβλο στο χέρι, να περνά από τα κελιά τους.
Δεν ήταν, ωστόσο, ιερέας, αλλά ένας μυστικός αστυνομικός, ο Λεονάρντ «Νίπερ» Ρίντ, ο οποίος είχε καταφέρει επιτέλους να εξαρθρώσει την πιο τρομερή συμμορία στην ιστορία του Λονδίνου.
Προσποιούμενος ότι ακούει την εξομολόγηση ενός αμαρτωλού, αντ 'αυτού ο Ριν πήρε μια μυστική δήλωση από το αξιόπιστο «δεξί χέρι» των δίδυμων Κρέι, που θα τους έβαζε πίσω από τα κάγκελα για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Ο συγγραφέας Τζέιμς Μόρτον, ο οποίος έγραψε το «Nipper Read: The Man Who Nicked the Krays» με τον θρυλικό ντετέκτιβ, λέει ότι ο φίλος του είχε «μια καλή και αξιοσημείωτη ζωή».
«Έκανε αυτό που κανείς άλλος δεν κατάφερε - να βάλει τους Κρέι πίσω από τα κάγκελα. Ήταν ειλικρινής και αξιόπιστος σε μια εποχή που πολλοί στο Met (Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου) δεν ήταν τόσο ειλικρινείς. Ήταν ένας πραγματικά γνήσιος, αξιοπρεπής άνθρωπος. Ως συγγραφέας εγκλήματος, μίλησα με πολλούς εγκληματίες που τον γνώριζαν και τον σέβονταν», αναφέρει χαρακτηριστικά και συνεχίζε:
«Η σύζυγος ενός ληστή που βοήθησε τον κατάδικο, μου είπε ότι ήταν ο τέλειος κύριος με κάθε τρόπο». «Ήταν σχολαστικός, έξυπνος, οξυδερκής. Ό,τι πρέπει να είναι ένας αστυνομικός», είχε πει ο Μόρτον.
Ποιος ήταν ο αστυνόμος Λέοναρντ «Νίπερ» Ριντ
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ριν δεν έπρεπε να του είχε επιτραπεί να προσχωρήσει καθόλου στην αστυνομία.
Ήταν αρκετά κοντός (γύρω στο 1,70), για τα δεδομένα της αστυνομίας, Εξ ου και το παρατσούκλι του «Νίπερ», το οποίο στα αγγλικά σημαίνει πιτσιρίκι. Ο Ριντ απέτυχε να μπει στην αστυνομία της πόλης του, στο Νότιγχαμ, καθώς δεν πληρούσε τα κριτήρια.
Έγινε δεκτός στη Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου, αφού κατάφερε να πείσει τον γιατρό που τον εξέτασε, ότι εξακολουθούσε να αναπτύσσεται, σε ηλικία 22 ετών, και υποσχέθηκα να κάνει καθημερινές ασκήσεις «τεντώματος».
Αλλά το μικρό του ανάστημα αποδείχθηκε ανεκτίμητο. Φάνηκε χρήσιμο πολλές φορές, λαμβάνοντας μέρος ως μυστικός αστυνομικός και σύντομα στάλθηκε στο CID (Criminal investigation department) Τμήμα Εγκληματολογικών Ερευνών. Ο ίδιος είχε παραδεχθεί: «Ήμουν πολύ μικρός και πολύ λεπτός και δεν έμοιαζα με αστυνομικό».
Οι πρώτες προσπάθειες να βάλουν τους Ρόνι και Ρέτζι στη φυλακή, κατέληξαν σε καταστροφή καθώς η βίαιη φήμη τους, έκανε τους μάρτυρες να φοβούνται να καταθέσουν. Έτσι, το νέο αφεντικό του Ριντ, ο Πίτερ Μπρόντι, του ανέθεσε να καταστρέψει τα αφεντικά του οργανωμένου εγκλήματος μια για πάντα.
Ο Ριντ θυμάται πως είχε μείνει με το στόμα ανοιχτό βλέποντας τη δημοτικότητα των αδελφών Κρέι, στο East End του Λονδίνου. «Όταν περνούσαν με το αυτοκίνητο στο Commercial Road , όλοι τους χαιρετούσαν. Αν κάποιος έπινε ένα ποτό μαζί τους, ήταν σαν να έπινε τσάι μαζί με την πριγκίπισσα Μαργαρίτα», είχε πει χαρακτηριστικά.
Ως μυστικός αστυνομικός, είδε για πρώτη φορά τον Ρόνι Κρέι το 1964 στην παμπ Grave Maurice, στην περιοχή Ουαϊτσάπελ. «Ήταν ένα μεγάλο αμερικανικό αυτοκίνητο και ένας άντρας βγήκε έξω με το χέρι στην τσέπη του σαν να είχε ένα όπλο εκεί για να σαρώσει τον δρόμο, βεβαιωμένος ότι δεν υπήρχε κανείς. Έδωσε ένα σήμα, η πόρτα άνοιξε και βγήκε έξω τη Ρόνι.
«Ντυμένος σαν γκάνγκστερ του Σικάγου της δεκαετίας του 1930 με κασμιρένιο παλτό που έφτανε μέχρι τους αστραγάλους, δεμένο με μια χαλαρή ζώνη στη μέση. Τα μαλλιά του ήταν λαδωμένα και χωρισμένα και φορούσε γυαλιά. Έμοιαζε με τον Αλ Καπόνε χωρίς την φεντόρα (καπέλο) του», είχε περιγράψει ο Ριντ.
Πεπεισμένοι ότι ήταν ανέγγιχτοι, η συμμορία των Κρέι, The Firm, ήταν υπεύθυνη για μια σειρά φρικτών δολοφονιών το 1966 και το 1967. Στην πρώτη, ο Ρόνι πυροβόλησε τον Τζορτζ Κορνέλ στο κεφάλι μπροστά στους ντόπιους στην παμπ Blind Beggar, επειδή τον είχε αποκαλέσει «παχύσαρκο».
Ένα άλλο θύμα, μέλος της ίδιας τους της συμμορίας, ο Jack «the Hat» McVitie, κρατήθηκε σε ένα υπόγειο δεμένος σε μια καρέκλα καθώς ο Ρέτζι έκοψε το πρόσωπό του με σπασμένο γυαλί πριν τον μαχαιρώσει με ένα μαχαίρι στο πρόσωπο και το λαιμό.
Απόπειρα δολοφονίας του Ριντ
Ο Ριντ ήξερε ότι, αν ήθελε να πιάσει το μεγαλύτερο ψάρι, θα έπρεπε να κάνει τα πράγματα διαφορετικά, εξηγεί ο Μόρτον. «Οι Κρέι ξέφευγαν επειδή ο δικηγόρος τους γνώριζε ορισμένα άτομα στη Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου που εξαγοράζονταν.
Ο Ριντ άρχισε να πλησιάζει τα περιθωριακά μέλη της συμμορίας The Firm, πείθοντάς τους να αρχίοσουν να μιλούν, σε αντάλλαγμα για ασυλία.
Γνωρίζοντας ότι υπήρχαν λίγοι αξιωματικοί που μπορούσε να εμπιστευτεί, αποκάλυψε όσο το δυνατόν λιγότερες έρευνες. Ακόμα κι έτσι, οι Κρέι έμαθαν ότι τους παρακολουθούσε. Αγόρασαν δύο βόες σφιγκτήρες και τους ονόμασαν Ριντ και Τζέραρντ, λόγω του αστυνομικού και του συνεργάτη του Φρεντ Τζέραρντ. Ο Ρόνι είχε αναφερθεί μάλιστα στον Ριντ, χαρακτηρίζοντάς τον ως «ο πονηρός μικρός μπάσταρδος» που ήταν ο μόνος άντρας που πραγματικά μπορούσε να τους πιάσει και, παρά τη συνεχή παρουσία ασφαλείας για τον αστυνομικό, τη σύζυγό του Μάριον και την κόρη του κόρη του Μάραλιν, ένας πληρωμένος δολοφόνος συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Shannon προσπαθώντας να τον σκοτώσει.
Τελικά ο Ριντ είχε αρκετές αποδείξεις για να κατηγορήσει τους Κρέι και τον Μάιο του 1968, τα δίδυμα αδέλφια, μαζί με τον αδελφό τους Τσάρλι και τον υπολοχαγό τους Αλβέρτο Ντόνογκου, σύρθηκαν από τα κρεβάτια τους και συνελήφθησαν την αυγή.
Με τους ηγέτες πίσω από τα κάγκελα, ο Ριντ ξεκίνησε να πείθει τους βασικούς μάρτυρες, συμπεριλαμβανομένης της μπάρμαν της παμπ όπου ο Τζορτζ Κορνέλ πυροβολήθηκε και της Λέσλι Πάιν, που είχε χειριστεί τις επιχειρηματικές υποθέσεις των Κρέι, να καταθέσουν εναντίον τους.
«Η μπάρμαν τρομοκρατήθηκε. Έτσι, ο Ριντ έπαιξε ένα μακρύ και υπομονετικό παιχνίδι, παίρνοντας την και τα παιδιά της στο αεροδρόμιο του Λονδίνου για να δει τα αεροπλάνα και σιγά σιγά την έπεισε ότι δεν χρειάζεται να φοβάται», έχει πει ο Μόρτον.
«Από την αρχή αυτής της έρευνας συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν ο σωστός τρόπος να πιάσω ανθρώπους και να τους ταρακουνήσω», είπε ο ίδιος ο αστυνομικός κάποτε. «Υπήρχε αστυνομική διαφθορά εκείνες τις μέρες και χρειάστηκε να κερδίσω την εμπιστοσύνη των ανθρώπων και να τους κάνω να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν να με εμπιστευθούν. Από εκεί προήλθε η επιτυχία μου».
Το τέλος της αυτοκρατορίας των αδελφών Κρέι
Αλλά στη φυλακή Brixton, οι αδελφοί Κρέι σχεδίαζαν δολοφονίες μελών της συμμορίας, συμπεριλαμβανομένου του Ντόνογκου. Αλλά αυτός το υποπτεύθηκε κι έστειλε ένα μήνυμα μέσω της μητέρας του, ότι ήθελε να μιλήσει στον αστυνόμο Ριντ. Τότε ήταν που ο Ριντ ντύθηκε ως ιερέας και συνάντησε τον Ντόνογκου στο εκκλησάκι της φυλακής.
«Ο Ντόνογκου του είπε “θα στα πω όλα”. Και το έκανε. Αυτή ήταν η στιγμή που κατέρρευσε η αυτοκρατορία των Κρέι», λέει ο Μόρτον.
Τον επόμενο χρόνο τα δίδυμα αδέλφια καταδικάστηκαν σε ισόβια. Ο Ρόνι πέθανε σε ηλικία 61 ετών στο Νοσοκομείο Broadmoor το 1995 και ο Ρέτζι το 2000, οκτώμιση εβδομάδες μετά τη συμπονετική απελευθέρωσή του.
Ο Ριντ αποσύρθηκε το 1977, έχοντας λάβει το Μετάλλιο Αστυνομίας της Βασίλισσας τον προηγούμενο χρόνο και έγινε σύμβουλος εθνικής ασφάλειας στην Επιτροπή Εθνικών Μουσείων και Γκαλερί.
Υπήρξε μποξέρ όλη του τη ζωή, ενώ υπηρέτησε επίσης ως αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ένωσης Πυγμαχίας και του Παγκόσμιου Συμβουλίου Πυγμαχίας. Ο Ριντ παντρεύτηκε τη Μάριον Μίλαρ το 1951 και χώρισαν το 1979. Το 1980 παντρεύτηκε την Πατ Αλεν, με την οποία είχε συνεργαστεί στην έρευνα για τους Κρέι. Απέκτησε μια κόρη από τον πρώτο του γάμο, τη Μάραλιν.
Πριν αποσυρθεί στο σπίτι του στο Χερτφορτσάιρ, όπου ζούσε με τη σύζυγό του Πατ Αλεν, πέρασε μερικά χρόνια κάνοντας διαλέξεις. Κάποτε είπε: «Η ετικέτα του “Ο άντρας που έριξε τους Κρέι” με ακολούθησε από τότε και θα ζήσει μαζί μου για πάντα».