Η 8η Ολυμπιονίκης στο βάδην στο Τόκιο, Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, μιλάει αποκλειστικά στο iefimerida.gr για την αθλητική της πορεία, τις στερήσεις για τις ανάγκες του πρωταθλητισμού, την εργασία στο τσιπουράδικο της μαμάς της, την «σιγή» του δήμου για την επιτυχία της και τον άνδρα της ζωής της.
Το τελευταίο Σάββατο του Αυγούστου δίνω ραντεβού με την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, σε ένα καφέ στην κεντρική πλατεία Καρδίτσας. Φοράει ένα φόρεμα στο χρώμα της μέντας με cut-outs και τα καταγάλανα μάτια της λάμπουν από ευτυχία. Οι κάτοικοι της πόλης την ξέρουν με το μικρό της όνομα και στις δύο ώρες που περάσαμε μαζί δεν σταματούσαν να της δίνουν συγχαρητήρια για τη όγδοη θέση της στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η Ολυμπιονίκης έγινε ευρέως γνωστή καθώς κατάφερε να τερματίσει στην όγδοη θέση στο βάδην. Από την άλλη, η είδηση πως η αθλήτρια όλα αυτά τα χρόνια συνδυάζει τις προπονήσεις με την εργασία της στο τσιπουράδικο της μητέρας μονοπώλησε το ενδιαφέρον του διαδικτύου.
Η Αντιγόνη γεννήθηκε στην Καδρίτσα, όμως σύντομα η οικογένεια της μετακόμισε στην Αταλάντη, όπου έμεινε μέχρι τα 10 της χρόνια. Εκεί ήρθε σε επαφή με τον αθλητισμό καθώς ασχολήθηκε με την ρυθμική γυμναστική. Το 1991 όπου οικογενειακώς επιστρέψανε στην Καρδίτσα η μητέρα της άνοιξε το τσιπουράδικο «Το στέκι της Γιώτας», το οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα. Η αθλήτρια θυμάται τα παιδικά της χρόνια να τα περνάει μέσα στο μαγαζί παρέα με τις τρεις αδερφές της. «Στο τσιπουράδικο διαβάζαμε, τρώγαμε, παίζαμε. Εκεί είναι όλη μας η ζωή» μου αναφέρει με χαμόγελο.
Όταν επέστρεψαν στην Καρδίτσα η νεαρή Αντιγόνη ασχολήθηκε με την κολύμβηση μέχρι τα 14 της χρόνια χωρίς να έχει καλές επιδόσεις. «Δεν ήμουν καθόλου καλή στην κολύμβηση και έβγαινα πάντα τελευταία στην κατάταξη στους αγώνες. Ήμουν πάντα πολύ αδύνατη και μικροκαμωμένη με αποτέλεσμα όταν το νερό της πισίνας ήταν κρύο στο 20λεπτο να μελανιάζω και να βγαίνω. Η αλήθεια είναι πως έβρισκα κι εγώ δικαιολογίες για να βγω κάποιες φορές λέγοντας πως πονάει η κοιλιά μου και πολλά τέτοια» απαντάει κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν.
Μία ημέρα, την περίοδο που έδινε εξετάσεις για το αθλητικό σχολείο, είχε φύγει ένα μπαλάκι του τένις και καθώς πήγε να το πιάσει περπάτησε κάπως γρήγορα και έτυχε να τη δει ο μετέπειτα προπονητής της στον στίβο, Θανάσης Δεληγιάννης, ο οποίος έχει βγάλει πολλούς αθλητές. «Εκείνη την ημέρα με είδε ο προπονητής και μου είπε να ασχοληθώ με το βάδην. Εγώ δεν ήθελα να το κάνω γιατί πολύ απλά δεν μου άρεσε το συγκεκριμένο αγώνισμα. Εκείνος επέμενε για χρόνια, μάλιστα ερχόταν στο τσιπουράδικο της μαμάς μου προκειμένου να με πείσει να ασχοληθώ. Θυμάμαι μου έλεγε πως είμαι φτιαγμένη για το βάδην γιατί είχε δει την τεχνική μου από την στιγμή που πήγα να πιάσω το μπαλάκι του τένις. Μετά από την επιμονή του πήγα να δοκιμάσω και μέσα σε τρεις μήνες βγήκα 8η σε Πανελλήνιους Αγώνες, ενώ την επόμενη χρονιά κέρδισα το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ξεκίνησαν να έρχονται τα μετάλλια οπότε άρχισε να μου αρέσει το βάδην. Επειδή είμαι εγωίστρια έμπαινα μπροστά στην κούρσα και την πήγαινα όπως ήθελα… Αγάπησα το βάδην όταν πήρα το πρώτο μου μετάλλιο -αυτή είναι μια εικόνα που σε κρατάει. Μέχρι σήμερα συνεχίζω να αγαπώ βαθιά το άθλημα μου»
Κοντεύει μήνας από τη διάκριση σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχεις συνειδητοποίησει το μεγάλο επίτευγμα που κατάφερες;
Έκανα ότι μπορούσα. Πήγε πάρα πολύ καλά και ο αγώνας είναι ότι καλύτερο έχω κάνει μέχρι τώρα στην καριέρα μου. Η αλήθεια είναι πως στα τελευταία τρία χιλιόμετρα κουράστηκα. Ωστόσο ήταν από τους πιο ξεκούραστους αγώνες που έχω κάνει και ήταν για την Ολυμπιάδα.
Φωτογραφία: Antigoni Athanasios Ntrismpioti/FB
Πίστευες πως θα τερματίσεις σε τόσο καλή θέση;
Ήξερα ότι μπορώ να είμαι μέχρι τη 12η θέση, όχι πιο κάτω. Αν και ο προπονητής μου, ο Απόλλωνας Κεφαλλόπουλος έλεγε πως θα είμαι μεταξύ 7ης και 12ης θέσης. Ούτε πιο κάτω, ούτε πιο πάνω. Οπότε από την αρχή ήξερα τι μπορώ να διεκδικήσω -ένας προπονητής ξέρει πολύ καλά σε τι κατάσταση βρίσκεται ο αθλητής του. Με τον προπονητή μου δουλεύουμε μαζί δύο χρόνια και έχω μεγάλη άνοδο στην καριέρα μου με πανελλήνια ρεκόρ, χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό, ατομικά ρεκόρ σε όλες μου τις αποστάσεις κι όλα αυτά στα 37 μου χρόνια. Στο άθλημα μου η ηλικία παίζει ρόλο στην ταχύτητα κι εμένα ήταν το κομμάτι που μου έλειπε για αυτό τον τελευταίο ενάμισι μήνα εστιάσαμε εκεί. Ο προπονητής μου είχε τονίσει πως θα κουραστώ πολύ τον τελευταίο μήνα, όπως και έγινε. Θυμάμαι βούλωναν τα αυτιά μου από την πίεση, όμως το αποτέλεσμα με δικαίωσε και με το παραπάνω. Χρωστάω πολλά στον προπονητή μου και τον εμπιστεύομαι απόλυτα.
Ποια ήταν τα συναισθήματα σου όταν συνειδητοποίησες πως ήσουν 8η Ολυμπιονίκης;
Όταν τερμάτισα δεν ήξερα σε ποια θέση ήμουν, νόμιζα πως βρισκόμουν στην 12η. Μέσα στη διαδρομή με τις κλειστές στροφές μπερδεύεσαι κι εγώ δεν μέτρησα τελικά σωστά. Πανηγύρισα πάρα πολύ τον τερματισμό μου και το χάρηκα. Την ώρα που άλλαζα ήρθε η Κυριακή Φιλτισάκου, με την οποία γυμναζόμαστε παρέα γιατί έχουμε τον ίδιο προπονητή, και μου είπε κλαίγοντας «Τι είναι αυτό που έκανες; Είσαι 8η». Μέχρι τότε δεν το ήξερα και έπειτα κλαίγαμε μαζί από χαρά. Χάρηκα τόσο πολύ. Είναι μεγάλο επίτευγμα να λέγεσαι Ολυμπιονίκης. Ειδικά για μας τα παιδιά της επαρχίας που δεν έχουμε την απαραίτητη βοήθεια για να κάνουμε το όνειρο μας πραγματικότητα.
Ο στόχος κάθε αθλητή είναι να συμμετάσχει στην Ολυμπιάδα;
Εννοείται. Όλοι οι αθλητές θέλουν να πάρουν την πρόκριση για να αγωνιστούν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είναι καθόλου εύκολο να φτάσεις μέχρι εκεί. Χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά, συγκέντρωση, πειθαρχία. Προσωπικά δεν μου ήταν δύσκολο να προκριθώ γιατί θεωρώ πως βρίσκομαι σε υψηλό επίπεδο και σε καλή κατάσταση. Αυτή ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί μέχρι να πάρεις την πρόκριση. Δυστυχώς, υπάρχουν παιδιά που προσπαθούνε πάρα πολύ και δεν τα καταφέρνουν ποτέ. Εγώ δεν το είχα ποτέ ως όνειρο, δεν ήταν ο στόχος μου. Δεν πίστευα ποτέ ότι μπορώ να φτάσω στην Ολυμπιάδα. Ακόμα και όταν ήμουν 20 ετών μου φαινόταν ακατόρθωτο. Κι όμως στα 32 μου χρόνια προκρίθηκα παίρνοντας μέρος στην Ολυμπιάδα που πραγματοποιήθηκε στη Βραζιλία. Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη με τη συμμετοχή μου και ήξερα ακριβώς το λόγο που είμαι εκεί. Είχα γυμναστεί πολύ καλά όλη τη περίοδο της προετοιμασίας. Θα ήθελα να ξέρουν όλα τα νέα παιδιά πως αν δουλεύουν σκληρά και μεθοδικά σίγουρα θα πετύχουν. Πρέπει να έχεις μέθοδο και να είσαι συγκεντρωμένος, χωρίς να αποσπάσαι από οτιδήποτε.
Φαντάζομαι έχεις στερηθεί πολλά πράγματα.
Δεν έχω πολλούς φίλους γιατί δεν έχω χρόνο να τους αφιερώσω. Οι δικοί μου άνθρωποι είναι ο σύζυγος και η οικογένεια μου. Για μένα είναι μεγάλη πολυτέλεια τώρα που καθόμαστε να πιούμε καφέ μιας δεν έχω ξεκινήσει ακόμα προετοιμασία. Συνήθως, παίρνω τον καφέ μου στο χέρι και τρέχω να κάνω τις δουλειές μου. Κάνω μια φορά το χρόνο διακοπές, δεν έχω ελεύθερη ώρα μέσα στην ημέρα μου, ούτε καν τα Σαββατοκύριακα γιατί η προπόνηση έχει προτεραιότητα. Αν δεν στερηθείς κάποια πράγματα δεν πετυχαίνεις. Πριν λίγα χρόνια είχα κάνει μια παύση από τον αθλητισμό για 8 χρόνια. Είχα κουραστεί πάρα πολύ να εργάζομαι και ταυτόχρονα να πηγαίνω για προπονήσεις οπότε άφησα τον αθλητισμό που με κούραζε περισσότερο μέσα στην καθημερινότητα μου.
Πώς ήταν τα χρόνια που σταμάτησες τον αθλητισμό;
Νόμιζα πως ήμουν καλά. Δεν ένιωθα γεμάτη, σίγουρα κάτι μου έλειπε, αλλά ήταν η κατάλληλη περίοδος που έπρεπε να σταματήσω για να επανέλθω όπως έπρεπε. Φαίνεται δεν το έκανα σωστά πριν, όπως συμβαίνει τώρα. Ξανά μπήκα μεγάλη στον αθλητισμό, αλλά πλέον ήμουν πολύ συνειδητοποιημένη και έτοιμη για κάποια πράγματα. Ουσιαστικά μπήκα από ένα στοίχημα που έβαλα με ένα φίλο μου. Οι δικοί μου άνθρωποι με πίστευαν πάρα πολύ και μου έλεγαν πως μπορώ να πετύχω, αλλά εγώ απαντούσα «σιγά τώρα» και τέτοια. Αυτός ο φίλος μου μου είπε αν το κάνεις εγώ κάθε πρωί θα σε πηγαίνω στη προπόνηση. Έτσι κι έγινε. Ερχόταν κάθε πρωί με έπαιρνε από το σπίτι και με πήγαινε να κάνω προπόνηση. Τρεις μήνες μετά άρχισα να βρίσκομαι σε υψηλά επίπεδα χάνοντας για μικρό χρόνο την πρόκριση για την Ολυμπιάδα του 2012 -συγκεκριμένα για τέσσερα δευτερόλεπτα που για τη δική μας απόσταση είναι κυριολεκτικά δύο βήματα. Όμως, δεν ένιωσα άσχημα. Είπα ότι αφού έφτασα σε τέτοιο επίπεδο μπορώ να διεκδικήσω πρόκριση την επόμενη φορά. Πλέον είναι πολύ δύσκολο να προκριθείς γιατί έχουν αλλάξει πάρα πολύ οι χρόνοι.
Αντιγόνη πώς είναι μια τυπική σου ημέρα;
Η ημέρα μου ξεκινάει με πρωινή προπόνηση μεταξύ 7-8, ενώ αν είμαι πολύ κουρασμένη από τη δουλειά αλλάζουμε το πρόγραμμα και αρχίζουμε στις 9. Εκτός αν βρισκόμαστε σε περίοδο προετοιμασίας όπου στις 7 το πρωί έχει ξεκινήσει ήδη η προπόνηση. Γύρω στις 12 έχω ολοκληρώσει και 12.30-13.00 πηγαίνω στο μαγαζί μας. Το απόγευμα γύρω στις 6 κάνω τη δεύτερη προπόνηση μου και γύρω στις 21.00 θα επιστρέψω στο μαγαζί όπου θα παραμείνω μέχρι το κλείσιμο, γύρω στις 2.30 τα ξημερώματα. Ευτυχώς είναι κοντινές οι αποστάσεις εδώ στην Καρδίτσα και δεν χάνω χρόνο. Αυτό το καλό έχει η επαρχία γιατί αν ήμουν στην Αθήνα δεν θα μπορούσα να ακολουθήσω το συγκεκριμένο πρόγραμμα.
Πόσο δύσκολο είναι από την προπόνηση να πηγαίνεις στη δουλειά καθημερινά και το αντίστροφο;
Δύσκολο και απαιτητικό ταυτόχρονα γιατί η δουλειά μου έχει ορθοστασία, πίεση και κάνω όλα τα πόστα στο μαγαζί ανάλογα τις ανάγκες. Για μένα η απογευματινή προπόνηση είναι το διάλειμμα μου. Είναι ο χρόνος που συλλογίζομαι, που κοιτάζω τι έχει γίνει μέσα στην ημέρα μου, πως πήγε η πρωινή μου προπόνηση. Δεν σκέφτομαι πως κουράζομαι, αλλά ότι έχω λίγο χρόνο για μένα και μόνο. Σε καμία περίπτωση δεν έχω μια εύκολη καθημερινότητα. Γενικότερα αν δεν υπάρχει στήριξη δεν μπορείς να ασχοληθείς επαγγελματικά με τον αθλητισμό.
Είσαι μια αθλήτρια που προχωράς μόνη σου, χωρίς χορηγούς και μάνατζερ. Πόσο εύκολο είναι να συνεχίσεις;
Προσωπικά δεν είναι εύκολο, αλλά ούτε ακατόρθωτο. Έχω μάθει να δουλεύω και να πορεύομαι μόνη μου όλα αυτά τα χρόνια. Από την ομοσπονδία πληρωνόμαστε, μόνο που το ποσό δεν καλύπτει τα έξοδα μας. Τα αθλητικά υποδήματα είναι ακριβά πόσο μάλλον όταν πρέπει να αγοράσεις ένα εξειδικευμένο παπούτσι και χρειάζεσαι ειδικό ρουχισμό. Ευτυχώς, τα μόνα μας έξοδα είναι αυτά γιατί έχουμε ξεχάσει να φοράμε ρούχα εκτός προπόνησης. Δύο χρόνια τώρα με στηρίζει η Garmin και ένας Γάλλος μου στέλνει παπούτσια ειδικά για τις προπονήσεις και τους αγώνες μου. Με βρήκε μόνος του, ενώ ο ίδιος στηρίζει πολλούς αθλητές ανά τον κόσμο. Επιπλέον, η γυναικεία εταιρεία Baya μου δίνει ρούχα, τα οποία είναι από ανακυκλωμένο υλικό.
Τώρα που είσαι Ολυμπιονίκης έχει άλλαξε κάτι;
Όχι. Εκτός από την στήριξη του κόσμου που με συγχαίρει τίποτα παραπάνω. Αυτή είναι για μένα η χορηγία μου. Παίρνω μεγάλη χαρά από τον κόσμο. Όλοι ξέρουν πως οι αθλητές χρειάζονται στήριξη, αλλά αν δεν ασχολείσαι με τον αθλητισμό δεν μπορείς να ξέρεις τις δυσκολίες. Δέχομαι πως η χώρα μας βρέθηκε σε δύσκολη κατάσταση και πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να στηρίξουν τις αθλητές.
Για την Καρδίτσα είναι μεγάλη διαφήμιση το γεγονός πως έχουν μια Ολυμπιονίκη στον τόπο τους. Πώς σε υποδέχτηκε η τοπική αυτοδιοίκηση;
Δεν έχω δει κάτι ακόμα. Περιμένω. Με πήρε τηλέφωνο ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Κώστας Τσιάρας έχει καταγωγή από Καρδίτσα, η Ασημίνα Σκόνδρα και ένας συνεργάτης από τον Δήμο, όχι ο ίδιος ο Δήμαρχος.
Αυτό που μου περιγράφεις είναι το αντίθετο από το γειτονικό δήμο Τρικκαίων όπου διοργάνωσαν μια λιτή υποδοχή στην αθλήτρια τους, η οποία κατέκτησε την 7η θέση.
Στη Φένια Βέλλη ο δήμος έστειλε αυτοκίνητο και την παρέλαβε από το αεροδρόμιο. Ο Δήμαρχος την υποδέχτηκε στα Τρίκαλα και όλοι μαζί πήγαν για φαγητό ώστε να μιλήσουν για την εμπειρία που βίωσε στο Τόκιο. Εγώ ήρθα με ένα φίλο μου και με περίμεναν όλοι οι δικοί μου στο μαγαζί της μαμάς μου. Ήταν μια ζεστή υποδοχή. Έκλαιγα από χαρά και συγκίνηση. Από το δήμο περιμένω… Θα ήθελα το κάτι παραπάνω.
Αλήθεια, πώς ένιωσες που ο διπλανός δήμος ετοίμασε μια μικρή γιορτή για την αθλήτρια του;
Ένιωσα πάρα πολύ άσχημα και μειονεκτικά. Δεν είναι η πρώτη νίκη που κάνω, έχω μεγάλη αθλητική πορεία όλα αυτά τα χρόνια και δυστυχώς δεν είναι δίπλα μου. Πριν ενάμιση μήνα ήμουν πρωταθλήτρια Ευρώπης και δεν είχα την ανάλογη συμπεριφορά που θα ήθελα. Έχουμε το ποδήλατο στην είσοδο της πόλης, η Καρδίτσα είναι η πρώτη πόλη που έκανε ποδηλατόδρομο, διαφημίζουμε τον αθλητισμό και έρχεται μια μεγάλη διάκριση στους Ολυμπιακούς μετά από πολλά χρόνια και υπάρχει σιγή. Θέλω να πιστεύω πως κάτι θα γίνει…
Πώς αποφορτίζεσαι ύστερα από μια απαιτητική ημέρα;
Έχω τον σύζυγο μου όπου απολαμβάνω να συζητάμε, τη γάτα και τον σκύλο μου. Ο σύζυγος μου δεν έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό και είναι καλύτερα γιατί με συμβουλεύει βλέποντας από μια άλλη οπτική τα πράγματα. Είναι πάντα δίπλα μου, με στηρίζει. Όταν κατέκτησα την 8η θέση έκλαιγε, ήταν πολύ συγκινημένος. Έρχεται μαζί μου σε όλους τους αγώνες, αυτή τη φορά δεν γινόταν γιατί η Ιαπωνία έχει κλειστά τα σύνορα της λόγω κορονοϊού. Έχουμε μια υπέροχη σχέση και δεν θα μπορούσα να έχω κάποιον άλλον για σύντροφο.
Θα συμβούλευες τους γονείς να παρακινήσουν τα παιδιά τους και να ασχοληθούν με τον αθλητισμό;
Φυσικά! Αξίζει να βάλουν τα παιδιά στον αθλητισμό από το να ασχολούνται με tablets και κινητά. Για τα μικρά παιδιά η κολύμβηση είναι ένα πολύ καλό άθλημα που θα τους δέσει το σώμα, ενώ τα παιδιά θα μάθουν να είναι πειθαρχημένα και να λειτουργούν μέσα σε ομάδα. Μόνο να κερδίσουν έχουν τα παιδιά μέσα από τον αθλητισμό.