Εδώ και εννιά χρόνια ο Γιάννης Τσέρκης έχει αναλάβει την αποκλειστική φροντίδα των γιων του και διηγείται την ιστορία του στο iefimerida.gr
Ένα διαδικτυακό κάλεσμα στην ομάδα «Ονειρομπελάδες» στο facebook ήταν η αφορμή για να γνωρίσω τον Γιάννη Τσέρκη, ένα μπαμπά «ακούραστο» με πολλή ενέργεια που μεγαλώνει μόνος του τέσσερα παιδιά. Μέσα από τη συγκεκριμένη ομάδα έχει δώσει μια γεύση πώς είναι η ζωή στο σπίτι με τέσσερα παιδιά, οργανώνει μουσικές βραδιές και προτείνει παιχνίδια σε γονείς για να απασχολήσουν δημιουργικά τα παιδιά τους.
Η ιστορία του μου τράβηξε το ενδιαφέρον και επικοινωνήσαμε κάποιες φορές προκειμένου να μιλήσει δημόσια για τη ζωή του. Ζει στην Κάρπαθο, εργάζεται στο δήμο του νησιού των Δωδεκανήσων και μεγαλώνει μόνος τέσσερα παιδιά: τον 13χρονο Μάνο, τον 12χρονο Παναγιώτη, τον 10χρονο Φώτη και τον 8χρονο Φώτη.
Γιάννη από πότε ανέλαβες την αποκλειστική φροντίδα των παιδιών σου;
Φέτος μπαίνουμε στον ένατο χρόνο από εκείνη την ημέρα που ανέλαβα να τα μεγαλώσω μόνος μου. Όλα ξεκίνησαν το 2013 και τελικά τα έχουμε καταφέρει παρά τις δυσκολίες.
Θα γυρίσω το χρόνο πίσω: πώς είναι για έναν άντρα να μένει ξαφνικά μόνος στο σπίτι με τέσσερα μικρά παιδιά;
Το πρώτο διάστημα ένιωθα απόγνωση γιατί δεν ήξερα να κάνω τίποτα. Αναρωτιόμουν συνεχώς πώς θα ανταπεξέλθω και θα τα βγάλω πέρα με τέσσερα μικρά παιδιά. Ο μικρότερος δεν είχε καν χρονίσει. Δεν ήξερα να αλλάζω πάνες, να μαγειρεύω. Θυμάμαι έκαιγα τα γάλατα τους, τα παιδιά έκλαιγαν γιατί πεινούσαν και αναγκαζόμουν να πάρω έτοιμο φαγητό. Ήταν πάρα πολύ δύσκολα στην αρχή. Κουράστηκα και ταλαιπωρήθηκα πολύ. Αργότερα, ξεκίνησα δειλά δειλά να κάνω κάποια πράγματα και το βράδυ πριν πέσω για ύπνο έλεγα «Ευτυχώς βγήκε και αυτή η μέρα».
Πότε βρήκες τις ισορροπίες σου;
Άργησα πολύ να βρω τα πατήματα μου. Δεν γινόταν από τη μία στιγμή στην άλλη γιατί ήταν πολλές οι ευθύνες μαζεμένες. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να ισορροπήσω. Από την άλλη ήμουν και άνεργος, περίπου δύο χρόνια, γιατί ήταν αδύνατον να εργάζομαι και ταυτόχρονα να μεγαλώνω τέσσερα μικρά παιδιά. Ο μικρότερος ήταν μόλις 3 μηνών. Όταν έμεινα μόνος να μεγαλώνω τα παιδιά ήμουν άνεργος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή εργαζόμουν ως εποχιακός υπάλληλος στο αεροδρόμιο του νησιού, αλλά έληξε η σύμβαση μου. Δεν γινόταν να πάω να πιάσω δουλειά γιατί τα παιδιά ήταν πολύ μικρά και με χρειάζονταν κοντά τους. Ξέρεις τι έκανα; Όταν έπεφταν για ύπνο, κάποιες ημέρες πήγαινα για δουλειά τη νύχτα και τις περισσότερες φορές για ελάχιστα χρήματα. Δεν γινόταν αλλιώς. Υπήρχαν βράδια που δούλευα και το πρωί ήμουν κανονικά μαζί τους. Δεν υπήρχε άλλη επιλογή και φυσικά δεν εμπιστευόμουν κανέναν άλλον να είναι μαζί τους. Έχουμε περάσει πολλές δυσκολίες και με αρρώστιες, αλλά είμαι αισιόδοξος.
Υπήρξε στιγμή που φοβήθηκες μήπως δεν τα βγάλεις πέρα;
Φυσικά! Το διάστημα που είχε λήξει η σύμβαση μου και δεν μπορούσα να εργαστώ φοβήθηκα πως μπορεί να μην τα βγάλω πέρα και να μου πάρουν τα παιδιά. Τότε είπα θα κάνω τα αδύνατα δυνατά για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα φύγουν από ΄μένα τα παιδιά. Πέρα από την αγάπη χρειάζονταν φροντίδα και περιποίηση.
Εννιά χρόνια μετά νιώθεις δικαιωμένος;
Νιώθω ήρωας! Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τα παιδιά μου. Όταν τα βλέπω την ώρα που κοιμούνται τα καμαρώνω και νιώθω περήφανος που τα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα. Τα μεγαλώνω με πάρα πολλή αγάπη. Είμαι φίλος, μπαμπάς και μαμά. Αν και πάντα τους λέω ότι η μαμά είναι μόνο μία.
Περιέγραψε μου μια τυπική ημέρα με τα παιδιά.
Ξυπνάω στις 6 το πρωί για να τους ετοιμάσω τα ρούχα, να είναι σιδερωμένα και μετά ετοιμάζω τις τσάντες με τα φαγητά τους - τα μικρότερα μένουν στο ολοήμερο. Έπειτα πηγαίνω στο δωμάτιο τους ξυπνάω με χαρά και λιώνω όταν μου λένε «μπαμπά σ΄ αγαπάμε». Στη συνέχεια τους αφήνω στο σχολείο και πηγαίνω στη δουλειά μου, όπου επιστρέφω το μεσημέρι και ξεκινάνε όλες οι δουλειές: μαγείρεμα, καθάρισμα, πλυντήριο, διάβασμα και εξωσχολικές δραστηριότητες. Το βράδυ θα επιστρέψουμε σπίτι θα τσιμπήσουμε κάτι ελαφρύ γιατί δεν θέλω να τρώνε βαριά και θα συζητήσουμε πώς περάσαμε την ημέρα μας, θα διαβάσουμε βιβλία, θα δούμε καμιά ταινία. Έχω καταφέρει να μην ασχολούνται πολύ με το tablet. Έχω παίξει από μουσικές καρέκλες μέχρι «περνά- περνά η μέλισσα» προκειμένου μην μάθουν το tablet και είναι κολλημένα στο διαδίκτυο. Πιστεύω πως γεννήθηκα για τα παιδιά.
Τι απολαμβάνετε να κάνετε όλοι μαζί;
Μας αρέσουν πολύ τα παιχνίδια. Περνάμε πολύ χρόνο και μέσα στην κουζίνα φτιάχνοντας γλυκά και φαγητά, όπως σπανακόπιτα, γαλακτομπούρεκο που είναι η σπεσιαλιτέ μου, πλάθουμε κουλουράκια. Επίσης, κάνουμε βόλτες στη θάλασσα, βλέπουμε ταινίες, τραγουδάμε. Είμαστε και οι πέντε μαζί. Επιπλέον, κάποιες φορές μαζεύονται οι φίλοι τους στο σπίτι τους φτιάχνω πίτσα και κρέπες και όλοι μαζί βλέπουμε ταινίες. Αυτά τα χρόνια δεν θα ξαναγυρίσουν πίσω και θέλω να τα απολαύσω, να τα χορτάσω και να μην φύγουν στιγμές χαμένες. Περνάω πολύ καλά με τα παιδιά μου.
Είναι δύσκολο να συνδυάσεις την εργασία με το μεγάλωμα των παιδιών;
Όταν πηγαίνω για δουλειά, ξεσκάω και το απολαμβάνω. Τα συνδυάζω με χαρά και πλέον με το σωστό προγραμματισμό προλαβαίνω τα πάντα. Αυτή είναι η καθημερινότητα μου, η ζωή μου και είμαστε πολύ καλά.
Από εκεί που έκαιγες τα φαγητά έχεις γίνει εξπέρ στην κουζίνα;
Όταν πεισμώσεις με κάτι μετά τα καταφέρνεις. Κι εγώ πείσμωσα πάρα πολύ για τα παιδιά μου! Συνειδητοποίησα πως πρέπει να παλέψω και να προχωρήσω μπροστά για να έχουν μια όμορφη ζωή τα παλληκάρια μου.
Ανέφερες πως μεγαλώνεις τα παιδιά σου με αξίες. Μεταξύ άλλων τι θεωρείς σημαντικό και θέλεις να το μάθουν οι γιοι σου;
Τους έχω μάθει να σέβονται, να εκτιμάνε,να μιλάνε πάντα στον πληθυντικό στους μεγαλύτερους. Τώρα τους μαθαίνω να σέβονται τις γυναίκες- είναι σε ηλικία που μπορούν να καταλάβουν. Λέω στα παιδιά πως ότι και να κάνει η γυναίκα εμείς ως άντρες οφείλουμε να είμαστε κύριοι απέναντι τους. Να μην σηκώσουν ποτέ χέρι πάνω σε γυναίκα και να τη βλέπουμε ως ένα τριαντάφυλλο. Τι κάνουμε στα τριαντάφυλλα; Προσέχουμε να μην μαραθούν, τα φροντίζουμε κάθε ημέρα και τα προσέχουμε. Έτσι ακριβώς είναι η γυναίκα. Πιστεύω πως μέχρι στιγμής τα έχω καταφέρει και με ακούν.
Παρατηρώντας τα videos που ανεβάζετε οι πέντε σας στο Facebook βλέπω χαρούμενα και χαμογελαστά παιδιά.
Φυσικά! Γιατί μέσα στο σπίτι της υπάρχει πολλή αγάπη και επικρατεί ηρεμία. Δεν μεγαλώνουν με φωνές, φασαρίες και γκρίνιες. Θέλω να αγαπιούνται μεταξύ τους και να σέβονται ο ένας τον άλλον. Ευτυχώς είναι δεμένοι μεταξύ τους και εγώ είμαι από πάνω τους.
Ο μεγαλύτερος γιος σου μπήκε στην εφηβεία. Να υποθέσω πως είναι ευκολότερα τώρα τα πράγματα που μεγαλώνουν;
Η εφηβεία είναι πολύ δύσκολη υπόθεση. Νομίζω τώρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα που ο Μάνος έγινε 13 ετών και ο Παναγιώτης 12 και μπαίνουν στην εφηβεία. Όταν ήταν μικρά περνούσα δύσκολα γιατί στην αρτχή δεν είχα δουλειά και έπρεπε να μάθω να τα κάνω όλα μόνος μου. Από τη στιγμή που έμαθα ήταν όλα μια χαρά και είχα τα παιδιά από κοντά. Τώρα με την εφηβεία που ξεκινάνε οι βόλτες με τους φίλους ανησυχώ πολύ.
Βρέθηκες ξαφνικά να μεγαλώνεις εντελώς μόνος σου τέσσερα παιδιά. Τι μήνυμα θέλεις να δώσεις σε γονείς;
Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να μοιραστώ είναι αντί να καταφύγουμε στην εύκολη λύση και να δίνουμε συνέχεια tablets στα παιδιά μας ας ασχοληθούμε περισσότερο μαζί τους. Μην χάνουμε τα καλύτερα τους χρόνια γιατί δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον κόσμο από τα παιδιά.
Επίσης, με πολλή αγάπη θα συμβούλευα τους μπαμπάδες όταν επιστρέφουν από την εργασία τους να βοηθάνε μέσα στο σπίτι και να μην τα περιμένουν όλα έτοιμα από τις γυναίκες τους. Ούτε να τις μειώνουν, ούτε να λένε «επέστρεψα κουρασμένος». Δεν υπάρχει η λέξη κουράστηκα όταν αποφασίζεις να γίνεις γονιός. Πρέπει οι άντρες να είμαστε υπεύθυνοι για την οικογένεια μας.
Η κάθε μανούλα τραβάει μεγάλο ζόρι μέσα στο σπίτι γιατί πρέπει να φέρει εις πέρας πολλούς ρόλους σε ένα μόλις 24ωρο. Εγώ τα συνειδητοποίησα όλα αυτά μόλις έμεινα μόνος στο σπίτι με τέσσερα παιδιά. Ξέρεις κάτι; Όταν ακούω γυναίκες που χωρίζουν ξέρω πως φταίνε και οι δύο. Δεν μπορούν να τα κάνουν όλα μόνες τους για αυτό και μόνο θα συμβούλευα να σεβόμαστε τις γυναίκες.
Γιάννη θα ήθελες να φτιάξεις ξανά τη ζωή σου;
Τώρα τελευταία είναι κάτι που το θέλω, μέχρι πριν λίγο καιρό δεν το σκεφτόμουν. Πάντως δεν είναι τόσο εύκολο στις ημέρες μας να μπει στο σπίτι μου με τέσσερα παιδιά μια γυναίκα. Αν ποτέ συμβεί θα την περάσει ακτινογραφία που λέμε. Όποια γυναίκα μπει θα μείνει γιατί θα την έχω γνωρίσει στα παιδιά μου. Πάνω απο όλα με ενδιαφέρει να σεβαστεί τα παιδιά μου και η ίδια έχει παιδιά δεν με νοιάζει καθόλου γιατί έχω καταλάβει πως τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη ευτυχία. Εγώ πάντα θα ευχαριστώ την μητέρα των παιδιών μου για αυτά τα 4 υπέροχα δώρα που μου έκανε στη ζωή.