Πάνω από 6,5 χρόνια, διανύοντας 32.000 χιλιόμετρα σε τέσσερις ηπείρους, διήρκεσε ο επικός γύρος του κόσμου που έκανε πεζή μια 39χρονη Αμερικανίδα, η οποία εγκατέλειψε μια «τέλεια ζωή» κυνηγώντας το μεγάλο της όνειρο, να ανακαλύψει το έμφυτο θάρρος και την εσωτερική της δύναμη σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Η Άντζελα Μάξγουελ χάλασε δώδεκα ζευγάρια παπούτσια διασχίζοντας μόνη της άνυδρες ερήμους, χιονισμένες βουνοκορφές και απομεινάρια αρχαίων πόλεων. Λάτρις της περιπέτειας, διέψευσε τα προγνωστικά επιβιώνοντας στην άνυδρη γη της δυτικής Αυστραλίας, επέζησε του δάγκειου πυρετού στο Βιετνάμ, μιας επίθεσης στη Μογγολία και αντιμετώπιζε σχεδόν κάθε βράδυ τις προκλήσεις της διανυκτέρευσης σ’ ένα αντίσκηνο, όπου έβρισκε μέρος να γείρει το κορμί της να ξαποστάσει.
Γιατί αποτόλμησε όμως ένα τέτοιο ταξίδι, που ελάχιστοι έχουν προσπαθήσει; Τι ήταν αυτό που την ώθησε το 2013 να παρατήσει τα πάντα για να κάνει περπατώντας τον γύρο του κόσμου; Όπως εκμυστηρεύθηκε η ίδια στο BBC, δεν ήταν κάτι που το είχε σχεδιάσει. Η ιδέα τής ήρθε όταν άκουσε στο μάθημα Τέχνης μια συζήτηση για έναν άνδρα που είχε τραβήξει πριν απ’ αυτήν τον ίδιο δρόμο.
Το ταξίδι της δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας απώλειας, ήττας ή προσωπικής κρίσης. Το αντίθετο. Διήνυε τα πρώτα χρόνια της τρίτης δεκαετίας της ζωής της, είχε δεσμό και διηύθυνε μια επιτυχημένη επιχείρηση όταν το αποφάσισε. «Νόμιζα ότι ήμουν ευτυχισμένη, αλλά εκ των υστέρων συνειδητοποίησα ότι αποζητούσα κάτι περισσότερο… μια βαθύτερη σύνδεση με τη φύση και τους ανθρώπους, ζώντας με λιγότερα και συνδεόμενη με τον κόσμο γύρω μου», λέει.
Οι εξερευνήτριες που «σημάδεψαν» τη Μάξγουελ
Ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχει, όπως σκέφτηκε, ήταν να προχωρήσει βήμα-βήμα, μειώνοντας το δικό της αποτύπωμα άνθρακα στον πλανήτη, ερχόμενη σε μια πλήρη επαφή με τη φύση, συναντώντας ανθρώπους που σε άλλη περίπτωση θα προσπερνούσε, γνωρίζοντας άλλες κουλτούρες με έναν τρόπο αλλιώτικο.
Καθώς προετοιμαζόταν για τον γύρο του κόσμου, η Άντζελα Μάξγουελ άντλησε την έμπνευσή της από εξερευνήτριες που άφησαν εποχή. Ερωτεύτηκε το ύφος των ταξιδιωτικών αφηγήσεων της Ρόμπιν Ντέιβιντσον, που διέσχισε τα 2.700 χλμ. των ερήμων της Δυτικής Αυστραλίας με καμήλες, πήρε μαθήματα από τα βιβλία της Αγγλίδας πεζοπόρου μεγάλων αποστάσεων Φιόνα Κάμπελ, που κάλυψε σε 11 χρόνια 32.000 χιλιόμετρα, συγκεντρώνοντας 180.000 λίρες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, διάβασε ό,τι βρήκε για τη Βρετανίδα μαραθωνοδρόμο Ρόζι Σουέιλ-Πόουπ, που ταξίδεψε με οτοστόπ από την Ευρώπη στο Νεπάλ, ταξίδεψε με ιστιοφόρο ανά την υφήλιο, διέσχισε καβάλα σε άλογο τη Χιλή και στα 59 της άρχισε να κάνει τζόκινγκ σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Διάβασα τα βιβλία τους ελπίζοντας να αντλήσω θάρρος, μαθαίνοντας για τις προκλήσεις, τις μάχες και τους θριάμβους τους. Η ιστορία κάθε μιας απ’ αυτές ήταν πολύ διαφορετική, αλλά μου έδωσε την αυτοπεποίθηση να αποτολμήσω τον δικό μου γύρο», λέει.
Η αρχή του επικού ταξιδιού
Από τη στιγμή που αποφάσισε να ξεκινήσει τον γύρο του κόσμου, η Μάξγουελ πούλησε τα υπάρχοντά της και ετοίμασε τον αναγκαίο εξοπλισμό για το ταξίδι της. Φόρτωσε ένα καροτσάκι με αντίσκηνα, είδη κατασκήνωσης, αφυδατωμένα τρόφιμα, φίλτρο νερού και ρούχα για όλες τις καιρικές συνθήκες και αναχώρησε στις 2 Μαΐου του 2014 από το σπίτι της στο Μπεντ του Όρεγκον για τη μεγάλη περιπέτεια στο άγνωστο.
Τι είδους άτομο επιχειρεί ένα τέτοιο ταξίδι; «Ένας πεισματάρης», απάντησε στο BBC τον Ιούνιο του 2018, μετά τα πρώτα τέσσερα χρόνια της περιπέτειάς της και αφού είχε καλύψει απόσταση άνω των 20.000 χιλιομέτρων, σε 12 χώρες, σε τρεις ηπείρους. «Μάλλον πρόκειται για έναν συνδυασμό φιλοδοξίας, λίγου πείσματος και μιας δόσης πάθους όχι για την πεζοπορία καθαυτή, αλλά για την αυτογνωσία και την περιπέτεια».
Αν και βρήκε γρήγορα τους ρυθμούς της -εγερτήριο το πρωί με την ανατολή του ηλίου, δύο κούπες στιγμιαίο καφέ και ένα μπολ βρώμης για πρωινό, πακετάρισμα, πεζοπορία, στήσιμο του αντίσκηνου για διανυκτέρευση, έτοιμα νουντλς για βραδινό και ύπνο σε υπνόσακο- καμία μέρα, όπως λέει, δεν ήταν ίδια με την προηγούμενη. Αρχικά, ξεκίνησε βάσει σχεδίου, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι τα απρόοπτα αποτελούν το συστατικό της περιπέτειας, γι’ αυτό, και μολονότι ακολουθούσε μια γενική κατεύθυνση, πάντα εμπιστευόταν το ένστικτό της για το πού θα έπρεπε να στρίψει, αριστερά ή δεξιά.
Οι απίστευτες προκλήσεις στον γύρο του κόσμου
Ο δρόμος της ήταν στρωμένος με πολλά εμπόδια και έκρυβε πολλές δυσάρεστες εμπειρίες. Η Άντζελα Μάξγουελ έπαθε εγκαύματα και θερμοπληξία στις ερήμους της Αυστραλίας, υπέφερε από δάγκειο πυρετό στο Βιετνάμ, δέχθηκε επίθεση από νομά που μπήκε στο αντίσκηνό της και τη βίασε στη Μογγολία, τρόμαξε από τους ήχους πυροβολισμών ενώ κατασκήνωνε στην Τουρκία και έμαθε να λαγοκοιμάται με το ένα μάτι ανοικτό και τα αυτιά της τεντωμένα. Αλλά πριν ακόμη ξεκινήσει την περιπέτειά της, γνώριζε ότι θα ερχόταν αντιμέτωπη με διάφορες δυσκολίες.
Δεν ξεκίνησε το ταξίδι της, ωστόσο, επειδή ήταν ατρόμητη, αλλά μάλλον επειδή φοβόταν μήπως δεν ακολουθήσει την καρδιά της και χάσει όλα όσα είχε και αγαπούσε, όπως λέει.
Η διαχείριση του σοκ από τη σεξουαλική επίθεση που δέχθηκε ήταν καθοριστική για τη Μάξγουελ. Αν και είχε τρομοκρατηθεί, το παράδειγμα της αντοχής και της επιμονής άλλων εξερευνητριών τη βοήθησε να συνεχίσει τον δρόμο της. «Αποφάσισα να μην αφήσω αυτό το περιστατικό να με αναγκάσει να εγκαταλείψω το όνειρό μου και να γυρίσω πίσω. Είχα εγκαταλείψει τον κόσμο μου, δεν είχα τίποτε να με τραβήξει εκεί», λέει.
Η αναζωογονητική επαφή με άλλες κουλτούρες
Το αργό ταξίδι της τής επέτρεψε να έρθει σε σύντομη, πλην βαθιά επαφή με άλλες κουλτούρες. Περιδιάβηκε σε παραθαλάσσια χωριουδάκια στο Τυρηνικό Πέλαγος της Ιταλίας, βούτηξε στην αναζωογονητική ατμόσφαιρά τους, κάθισε, μίλησε και ήπιε κρασί με τους ντόπιους.
Στο Βιετνάμ, μετά την κοπιαστική αναρρίχηση σε ένα ορεινό πέρασμα, την κάλεσε μια ηλικιωμένη να διανυκτερεύσει στην ξύλινη καλύβα της, στα σύνορα Μογγολίας-Ρωσίας, έκανε μια φιλία που αντέχει στον χρόνο, στην Ιταλία έγινε νονά ενός κοριτσιού.
Εκείνο που έμαθε απ’ αυτές τις επαφές της ήταν, πρώτον, ότι πρέπει να είναι καλή ακροάτρια για να μαθαίνει, και, δεύτερο, τη σημασία της συνεισφοράς: Στην Ιταλία μοίραζε φαγητό σε άστεγους, στη Σαρδηνία βοήθησε έναν αγρότη να ανακαινίσει το σπίτι του και στη Νέα Ζηλανδία έκοβε ξύλα.
Η μεγαλύτερη συνεισφορά της, ωστόσο, ίσως είναι οι ιστορίες της, που αφηγήθηκε σε σχολεία και πανεπιστήμια, προκειμένου οι εμπειρίες της να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης και για άλλους.
Η Μάξγουελ έγινε φωνή της γυναικείας χειραφέτησης, ειδικά μετά την απόφασή της να συνεχίσει τον γύρο του κόσμου, παρά τον βιασμό της στη Μογγολία. «Η εγκατάλειψη δεν ήταν ποτέ επιλογή μου», είπε.
Στη διάρκεια του ταξιδιού της, η Μάξγουελ συγκέντρωσε δωρεές για ΜΚΟ όπως η «World Pulse» και η «Her Future Coalition», οι οποίες στηρίζουν κορίτσια και νεαρές γυναίκες. Ο γύρος του κόσμου τη γέμισε με προσωπική ευτυχία και μια βαθύτερη σύνδεση με τον κόσμο γύρω της.
Η επική της περιπέτεια ολοκληρώθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 2020, εκεί όπου ξεκίνησε: στο σπίτι της καλύτερής της φίλης, στο Μπεντ του Όρεγκον. Βαθιά μέσα της ένιωσε ότι είχε έρθει ο καιρός να το τερματίσει. Γνώριζε, άλλωστε, ότι αυτό το ταξίδι είχε γίνει ένας τρόπος ζωής, στον οποίο θα μπορούσε να επιστρέψει ανά πάσα στιγμή.
Προς το παρόν, ωστόσο, η Αντζελα Μάξγουελ γράφει ένα βιβλίο, σχεδιάζει τα μελλοντικά της ταξίδια και τρόπους για να μπορούν οι γυναίκες να βρίσκουν και να εκφράζουν το θάρρος τους στην καθημερινή τους ζωή.