Πριν από 50 χρόνια επισκέφθηκε την Ελλάδα για διακοπές. Πού να το φανταζόταν, όμως, ότι αυτό το ταξίδι θα άλλαζε τη ζωή της για πάντα!
Το ηλιόλουστο καλοκαίρι του 1971, η Σούρα Κρατς, πρόσφατα απόφοιτος του Ινστιτούτου Τεχνών του Κλίβελαντ, αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ευρώπη για τρεις μήνες. Επισκέφθηκε την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία, απολαμβάνοντας τους πίνακες ζωγραφικής, την αρχιτεκτονική και τα γλυπτά που είχε περάσει χρόνια μελετώντας στα βιβλία.
Όπως λέει η ίδια στο CNN, είχε ταξιδέψει με έναν φίλο της, γνωρίζοντας στην πορεία κι άλλους ταξιδιώτες και απολαμβάνοντας «την εμπειρία να είσαι απλά ένας νεαρός χίπις που κάνει οτοστόπ στην Ευρώπη».
Η πρόταση που έμελλε να αλλάξει τη ζωή της
Ένα βράδυ, πίνοντας σε μια παμπ του Λονδίνου, η Σούρα άρχισε να μιλάει με έναν τύπο από την Ελλάδα και ανέφερε ότι η Αθήνα ήταν ο επόμενος προορισμός της. Σε απάντηση, ο άνδρας έγραψε μια διεύθυνση σε ένα κομμάτι χαρτί. «Ψάξε τον φίλο μου Χάρη Σεβαστόπουλο, όταν φτάσεις εκεί», είπε. «Θα σου βρει ένα φτηνό ξενοδοχείο».
Η διεύθυνση αποδείχθηκε ότι ήταν ένα μικρό, οικογενειακό εστιατόριο, κοντά στο τότε αεροδρόμιο της Αθήνας. Το εστιατόριο βρισκόταν απέναντι από μια αμμώδη παραλία, με γαλαζοπράσινα νερά. Ο Χάρης Σεβαστόπουλος ήταν ο γιος του ιδιοκτήτη του εστιατορίου. Υποδέχθηκε τη Σούρα και τον φίλο της, αποπνέοντας μια φιλική, χαλαρή αυτοπεποίθηση. Όπως είπε στη Σούρα, εκπαιδευόταν για να γίνει αρχιτέκτονας ναυπηγικής, αλλά το μόνο που ήθελε να κάνει ήταν να παίζει μουσική.
Η γνωριμία με τον Χάρη
Όπως είχε υποσχεθεί, ο Χάρης βρήκε στους δύο Αμερικανούς ένα μέρος για να μείνουν. Το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο με Έλληνες αξιωματικούς του ναυτικού και όχι και τόσο καλό, αλλά απείχε δευτερόλεπτα από την παραλία.
Η Σούρα πέρασε τις επόμενες εβδομάδες κολυμπώντας, κάνοντας ηλιοθεραπεία και εξερευνώντας την Αθήνα. Δεν συνάντησε ξανά τον Χάρη, ο οποίος είχε αφοσιωθεί στα διαβάσματά του για τις εξετάσεις του.
Μια μέρα, την ώρα που ο Χάρης έβγαινε από το εστιατόριο του πατέρα του, είδε τη Σούρα, τυλιγμένη στην πετσέτα της, να κατευθύνεται προς την παραλία. «Γεια», της είπε. «Πώς σου φαίνεται η Ελλάδα μέχρι στιγμής;». «Μου αρέσει πολύ», απάντησε η Σούρα. «Ξέρεις κάτι, κάνει τόση ζέστη. Περίμενε να πάω να πάρω το μαγιό μου και να έρθω μαζί σου», πρότεινε ο Χάρης.
Δευτερόλεπτα αργότερα, οι δυο τους έκαναν βουτιές στη θάλασσα, πειράζοντας ο ένας τον άλλον. «Αυτό ήταν. Το ειδύλλιο ξεκίνησε αμέσως», λέει σήμερα ο Χάρης στο CNN.
Τις επόμενες πέντε ημέρες, ο Χάρης και η Σούρα ήταν αχώριστοι. «Απλώς, διασκεδάζαμε μαζί», λέει η Σούρα. «Είχαμε την ίδια αίσθηση χιούμορ, οπότε περνούσαμε όμορφα. Διασκεδάζαμε». Και αυτό ακριβώς έκαναν. Μετά από μια γεμάτη μέρα στην παραλία, οι δυο τους έμεναν έξω όλη τη νύχτα χορεύοντας. «Υπήρχαν κλαμπ με μπλουζ και underground μουσική και ήταν υπέροχα. Μαζί με τους φίλους του πηγαίναμε σε αυτά κάθε βράδυ, χορεύαμε και τρελαινόμασταν».
Κι ενώ απολάμβαναν ο ένας την παρέα του άλλου, κανείς τους δεν έβλεπε τη σχέση τους ως κάτι περισσότερο από μια καλοκαιρινή περιπέτεια.
Η ζήλια του Χάρη
Κι αυτό φάνηκε να ισχύει, όταν την επόμενη εβδομάδα ο Χάρης πήγε διακοπές στα ελληνικά νησιά με έναν φίλο του, ελπίζοντας να γνωρίσει τουρίστριες. Αυτό ήταν κάτι σαν παράδοση για τους δύο φίλους, να παίρνουν το καράβι για κάποιο νησί για λίγες ημέρες κάθε καλοκαίρι. Και παρόλο που είχε γνωρίσει τη Σούρα, ο Χάρης δεν ήθελε να ακυρώσει τα σχέδιά του.
«Όταν εκείνος έφυγε, εγώ συνέχισα να βγαίνω με τους φίλους του», λέει η Σούρα. «Και μετά άρχισα να βγαίνω με έναν από τους φίλους του».
Όταν όμως ο Χάρης επέστρεψε και είδε τη Σούρα στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας αυτού του φίλου, ενοχλήθηκε. Η Σούρα δεν μπορούσε να καταλάβει το γιατί. Ο Χάρης ήταν αυτός που την είχε εγκαταλείψει. Εξάλλου, σε λίγες ημέρες θα επέστρεφε στην πατρίδα της.
Ο Χάρης και η Σούρα βγήκαν μαζί το τελευταίο βράδυ της στην Ελλάδα, αλλά κάτι είχε αλλάξει μεταξύ τους. «Δεν ήταν όπως τις πέντε όμορφες μέρες που περάσαμε μαζί», θυμάται σήμερα ο Χάρης. Την επόμενη ημέρα, η Σούρα έφυγε από την Ελλάδα.
Η επιστροφή στις ΗΠΑ -Πώς συνέχισε τη «σχέση» της με τον Χάρη
Πέρασε ένας χρόνος. Η Σούρα άρχισε να εργάζεται στο Κλίβελαντ. Ο Χάρης διχαζόταν ανάμεσα στο να γίνει αρχιτέκτονας ναυπηγικής ή να αναλάβει το εστιατόριο του πατέρα του. Η Σούρα είχε παραμείνει σε επαφή με τον τύπο που τα είχε φτιάξει μετά τον Χάρη, και είχαν ανταλλάξει κάποια γράμματα. Μια μέρα, ο φίλος του Χάρη τού ανέφερε για την αλληλογραφία τους.
«Τι κάνει;» ρώτησε ο Χάρης, ο οποίος αναρωτιόταν συχνά για την Αμερικανίδα από το προηγούμενο καλοκαίρι. Ο φίλος του, του έδωσε τη διεύθυνσή της, προτείνοντας στον Χάρη να της γράψει για να μάθει ο ίδιος τα νέα της.
Κι έτσι έγινε, με τη Σούρα να εκπλήσσεται μόλις είδε το γράμμα του. Αποφάσισε να του γράψει κι εκείνη, λέγοντάς του τα νέα της. Αυτές οι επιστολές έδωσαν το έναυσμα για μια φιλία δι’ αλληλογραφίας που διήρκεσε τα επόμενα τρία χρόνια. Και όσο περνούσε ο καιρός, τα γράμματα της Σούρα και του Χάρη γίνονταν όλο και πιο μακροσκελή, όλο και πιο οικεία.
Το αποτέλεσμα, λένε, ήταν να γίνουν «αληθινοί φίλοι» και να μάθουν να «σέβονται ο ένας τις ανάγκες και τα ''θέλω'' του άλλου». «Γνωρίσαμε καλά ο ένας τον άλλον», συμφωνεί η Σούρα. «Ανυπομονούσα να διαβάσω τι έκανε, πώς ένιωθε. Ήταν μια πραγματικά στενή φιλία. Λέγαμε ο ένας στον άλλον τα πάντα».
Η Σούρα άρχισε να μαζεύει χρήματα για να επιστρέψει στην Ελλάδα. Εν μέρει επειδή ήθελε να ξαναδεί τον Χάρη και εν μέρει επειδή ήθελε να ξανάρθει στην Ελλάδα.
«Από όλα τα μέρη που είχα ταξιδέψει, αυτό ήταν το μέρος που ήθελα να ξαναβρεθώ», λέει στο CNN. «Είχε ζέστη, είχε ήλιο, έναν γαλαζοπράσινο ουρανό και γαλαζοπράσινη θάλασσα. Μόνο βουτιές από τα βράχια και αρχαιότητες. Οι άνθρωποι ήταν καταπληκτικοί -και το φαγητό επίσης. Ήταν ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος για μένα, ο οποίος είχε αλλάξει τα πάντα μέσα μου».
Επιστροφή στην Ελλάδα
Το καλοκαίρι του 1974, η Σούρα επέστρεψε στην Αθήνα. Ο Χάρης την παρέλαβε από το αεροδρόμιο. Οι δυο τους πήγαν κατευθείαν στην παραλία όπου είχαν κολυμπήσει για πρώτη φορά μαζί.
«Πήγαμε -χωρίς καν να το προτείνουμε ο ένας στον άλλον- κατευθείαν στη θάλασσα με τα ρούχα μας», θυμάται ο Χάρης. «Δεν μπορούσα να περιμένω», προσθέτει η Σούρα. «Ήμασταν τόσο χαρούμενοι που ήμασταν μαζί».
Μέχρι τότε, ο Χάρης ζούσε σε ένα μικρό διαμέρισμα που ήταν χτισμένο στην πλαγιά του αθηναϊκού λόφου, μαζί με τον αδελφό του. Η Σούρα έμεινε εκεί για δύο μήνες και η φιλία της με τον Χάρη μετατράπηκε σε σχέση. Γύρισαν μαζί την Ελλάδα, επισκεπτόμενοι την Κρήτη, τη Μύκονο και τη Σαντορίνη.
Τα προβλήματα του ζευγαριού και η δύσκολη απόφαση
Ωστόσο, δεν κύλησαν όλα τόσο ομαλά. Η Σούρα είχε αντιληφθεί το πρόβλημα του Χάρη με το αλκοόλ και κάποια στιγμή του έδωσε τελεσίγραφο...
«Η Σούρα είναι μια πολύ δυναμική γυναίκα», θυμάται ο Χάρης. «Μου είπε ''ή θα γίνεις καλύτερα ή θα πάω να δω έναν φίλο μου στη Νορβηγία''».
Όταν ήρθε η ώρα να επιστρέψει στις ΗΠΑ η Σούρα, οι δυο τους άρχισαν να αναρωτιούνται εάν ο Χάρης θα μπορούσε να πάει μαζί της. Μια επίσκεψη στην πρεσβεία των ΗΠΑ κατέστησε σαφές πως υπήρχε μόνον ένας τρόπος για να συμβεί αυτό... Η Σούρα και ο Χάρης θα έπρεπε να παντρευτούν.
Στην αρχή η Σούρα δεν ήταν πεπεισμένη πως αυτό θα ήταν καλή ιδέα. «Αγαπούσαμε πραγματικά ο ένας τον άλλον», λέει. «Ήμουν απλά διστακτική σχετικά με το γάμο, επειδή είχα δει πάρα πολλούς γάμους να διαλύονται και δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο». Η εναλλακτική ήταν να αφήσει τον Χάρη πίσω, επ’ αόριστον. Επειτα από μια μακρά βραδιά συζητώντας τις επιλογές τους, η Σούρα και ο Χάρης αποφάσισαν να δώσουν μια ευκαιρία στο γάμο.
Εμπόδιο οι γονείς του Χάρη
Το επόμενο εμπόδιο ήταν οι γονείς τους. Ο πατέρας του Χάρη ήθελε να μείνει στην Ελλάδα. Στην ορθόδοξη μητέρα τού Χάρη δεν άρεσε το γεγονός πως η Σούρα ήταν Αμερικανίδα και Εβραία. Ο Χάρης τους αγνόησε και τους δύο.
Την ίδια ώρα, και η μητέρα της Σούρα ξαφνιάστηκε με την ιδέα πως η κόρη της θα επέστρεφε από το ταξίδι της με τον αρραβωνιαστικό της...
«Τον αγαπάς και θέλεις να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μαζί του;», τη ρώτησε η μητέρα της. «Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως τον αγαπώ. Δεν μπορώ να σου πω για την υπόλοιπη ζωή μου», απάντησε η Σούρα. Η μητέρα της παραδέχθηκε ότι αυτό της αρκούσε.
Υπήρχαν όμως και γραφειοκρατικές επιπλοκές. Ο Χάρης ήταν Έλληνας, αλλά είχε γεννηθεί στην Τουρκία. Δεν είχε ζητήσει την ελληνική ή την τουρκική υπηκοότητα, καθώς δεν ήθελε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία σε καμία από τις δύο χώρες.
Ο γάμος στην Αμερική
Τελικά, όμως, τα κατάφεραν. Η Σούρα επέστρεψε στις ΗΠΑ και ο Χάρης μετακόμισε εκεί τον Σεπτέμβριο του 1974. Έφτασε χωρίς βαλίτσες, πέρα από τα ρούχα που είχε σε ένα σακίδιο στην πλάτη του. Δύο μήνες αργότερα παντρεύτηκαν στη γενέτειρά της, το Κλίβελαντ. Η Σούρα φορούσε ένα μακρύ λευκό φόρεμα με φουσκωτά μανίκια καμπάνα και ο Χάρης επίσης ήταν ντυμένος στα λευκά. Η Σούρα πήρε και το επώνυμό του και πλέον λεγόταν Σούρα Σεβαστοπούλου. Ήταν ένας διαθρησκευτικός γάμος, που ενσωμάτωσε το θρησκευτικό υπόβαθρο και τις πολιτιστικές παραδόσεις τόσο του Χάρη όσο και της Σούρα. Υπήρχαν τμήματα της τελετής στα αγγλικά, τα εβραϊκά και τα ελληνικά.
Οι πρώτοι μήνες του γάμου τους δεν ήταν εύκολοι και το ζευγάρι διαφωνούσε συχνά. «Είναι διαφορετικό να είσαι τουρίστας και να έχεις μία κοπέλα και άλλο να ζείτε μαζί όλη την ώρα», λέει ο Χάρης. «Χρειάζεται σκληρή δουλειά και υπάρχουν ευθύνες. Και μπορεί να είσαι ακόμα τρελά ερωτευμένος, αλλά πρέπει να σοβαρευτείς με σοβαρά πράγματα».
Οι αντιδράσεις της μητέρας της στον θρησκευτικό γάμο τους στην Ελλάδα
Σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, το ζευγάρι παντρεύτηκε ξανά στην Ελλάδα, μετά από επιθυμία των γονιών του Χάρη. Η τελετή έγινε στην Αθήνα και ακολούθησε δεξίωση στο εστιατόριο του πατέρα του. Πριν από την ελληνορθόδοξη τελετή, η Σούρα βαπτίστηκε. «Η Εβραία μητέρα μου είχε ανησυχίες για τη βάπτιση, αλλά δεν ήθελε να μου χαλάσει το χατίρι», θυμάται η Σούρα.
«Αν η κόρη μου είναι Εβραία και βαφτίζεται σε μια ελληνορθόδοξη εκκλησία, τι την κάνει αυτό;» είχε ρωτήσει η μητέρα της έναν ελληνορθόδοξο ιερέα στο Κλίβελαντ. «Υποθέτω πως την κάνει Ελληνορθόδοξη Εβραία», της απάντησε ο ιερέας. «Ωραία, εφόσον προσθέτουμε και δεν αφαιρούμε, είμαι εντάξει με αυτό», είπε η μητέρα τής Σούρα.
Οι ενστάσεις της πεθεράς της
Μέχρι την εποχή εκείνη, ο πατέρας του Χάρη είχε συμβιβαστεί με τη μετακόμιση του γιου τους στις ΗΠΑ και είχε έρθει πιο κοντά με τη νύφη του. Αλλά η μητέρα του Χάρη δεν είχε ακόμα αποδεχθεί τη Σούρα. Κι αυτό δεν είχε να κάνει με τη θρησκεία, αλλά με τις διαφορετικές τους προσωπικότητες. «Ήταν πολύ υποτακτική με τον πατέρα του. Και, απλώς, δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί δεν έκανα το ίδιο κι εγώ με τον Χάρη», λέει η Σούρα.
Η σχέση αυτή παρέμεινε τεταμένη για αρκετά χρόνια, αλλά τελικά οι δύο γυναίκες τα βρήκαν. «Της έγραψα ένα πολύ μεγάλο γράμμα, το οποίο μετέφρασε ο αδελφός του, γιατί πραγματικά δεν μπορούσε να καταλάβει ποια ήμουν. Και ήθελα να καταλάβει αλλά και να συνειδητοποιήσει πως ήμασταν ευτυχισμένοι και πως αυτό ήταν που ήθελε ο γιος της», λέει η Σούρα. «Της έγραψα τα πάντα σε αυτό το γράμμα. Και ως διά μαγείας, γίναμε αχώριστες μετά. Ήταν η πιο καταπληκτική, αγαπημένη σχέση».
50 χρόνια μετά παραμένουν ευτυχισμένοι
Τα επόμενα χρόνια, το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες και έχτισαν μια κοινή ζωή στις ΗΠΑ. Η Σούρα συνέχισε να εργάζεται στον χώρο της τέχνης και ο Χάρης ασχολήθηκε με τη μουσική και εργάζεται επίσης στον κατασκευαστικό κλάδο.
Έχουν περάσει πλέον πάνω από 50 χρόνια από τότε που η Σούρα και ο Χάρης γνωρίστηκαν στην Ελλάδα. Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες το ζευγάρι έχει βιώσει απίστευτες χαρές, όπως η γέννηση των παιδιών και του εγγονιού τους και τα ταξίδια μαζί σε όλο τον κόσμο.
Εξακολουθούν να ονειρεύονται μελλοντικές περιπέτειες μαζί. «Αν μπορούσαμε, νομίζω πως θα περνούσαμε τον χρόνο που μας απομένει επισκεπτόμενοι μέρη που δεν έχουμε πάει ποτέ», λέει η Σούρα.
Φυσικά, όπως κάθε γάμος, είχαν και τις δύσκολες στιγμές τους. Ωστόσο, αναλογιζόμενοι την κοινή τους ζωή, λένε πως «μοιράστηκαν 50 χρόνια εξέλιξης μαζί».
Η γνωριμία τους το 1971 «άλλαξε και τους δύο», λέει ο Χάρης. Και οι δύο πιστεύουν πως θα είχαν γίνει πολύ διαφορετικοί άνθρωποι εάν δεν είχαν διασταυρωθεί οι δρόμοι τους.
«Το κλειδί για την ευτυχία», λέει η Σούρα, είναι «να μην τα παρατάς» και να συνεχίζεις «να πιστεύεις ότι η αγάπη σου αξίζει κάτι».