Όλα ξεκίνησαν από μια βόλτα στην Πλατεία Προσκόπων στο Παγκράτι, που πλέον έχει μετονομαστεί σε Πλατεία Μάνου Χατζιδάκι.
Λογικό, αφού εκεί, στον Κατσούρμπο, που παλιά ήταν μπακάλικο, και στο «Μαγεμένο Αυλό» σύχναζε ο μεγάλος συνθέτης. Αυτό το ξέρουν όλοι. Αυτό που δεν ξέρουν πολλοί είναι ότι εκεί ζούσε ο δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας Αλέκος Λιδωρίκης.
Συνάντησα τη γυναίκα του, Ζωζώ Λιδωρίκη, στο σπίτι του μεγάλου δημοσιογράφου, το οποίο, σε αντίθεση με άλλους, είναι γεμάτο με συναντήσεις του με Αμερικανούς και Γάλλους σταρ. Διέκρινα μαζί του τη Μέριλιν Μονρόε, τον Έλβις Πρίσλεϊ, την Τζόαν Κρόφορντ, την 6χρονη Σίρλεϊ Τεμπλ, όταν δηλαδή θεωρούνταν το «παιδί θαύμα» του Χόλιγουντ.
Καθώς επίσης και τον Ζαν Κοκτώ. Τα βλέπει κάποιος (όχι εγώ) και αναρωτιέται «μα καλά, πως κατάφερε ένας Έλληνας δημοσιογράφος να εξασφαλίσει αυτό το... τσουνάμι των αποκλειστικών»;
Ήταν το 1935, όταν ως ένας 28χρονος δημοσιογράφος στην «Ακρόπολη», πρώτη εφημερίδα σε κυκλοφορίες τότε, δέχεται την πρόταση από τον διευθυντή του να συμμετέχει στο παρθενικό ταξίδι του Γαλλικού υπερωκεάνιου «Normandie» από το λιμάνι της Χάβρης ως τη Νέα Υόρκη. Είχαν εκτιμήσει οι εργοδότες του το γεγονός ότι την προηγούμενη χρονιά ο Αλέκος Λιδωρίκης ήταν ο μόνος Έλληνας δημοσιογράφος που είχε αποσπάσει ακόμα μία αποκλειστική συνέντευξη του Κεμάλ Ατατούρκ, στο πλαίσιο της Βαλκανικής συνδιάσκεψης στην Άγκυρα.
Οπότε ο νεαρός Έλληνας πήρε το τρένο για τη Χάβρη. Η πρόσκληση περιλάμβανε το ταξίδι μετ’ επιστροφής και διαμονή τριών ημερών στη Νέα Υόρκη.
Το υπερωκεάνιο είχε ως επιβάτες όλη την ελίτ της Ευρώπης: βασιλείς, πρίγκιπες, δούκες και ελάχιστους δημοσιογράφους, ένας εκ των οποίων ήταν Έλληνας. Ήταν ο «φτωχός συγγενής» της παρέας και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά με τα 200 δολάρια που του είχε δώσει για το όλο εγχείρημα η ελληνική εφημερίδα. Ο Έλληνας δημοσιογράφος πίστευε όμως στην τύχη και στο ότι πρέπει να την αρπάζεις από τα μαλλιά. Έτσι είναι. Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς. Ο Έλληνας επιβάτης είχε στο μυαλό την οδηγία του διευθυντή του: «Μιας και πας, κοίτα και κανένα στούντιο του Χόλιγουντ».
Στην τσέπη του κουβαλούσε μια επιστολή που του είχε παραδώσει ο αδελφός του Σπύρου Σκούρα, προέδρου της 20th Century Fox. Eίχε συναντηθεί με τον αδελφό του διακεκριμένου ομογενή στην Κυψέλη και του είχε παραδώσει μια επιστολή με παραλήπτη τον αδελφό του στην Αμερική. Είχε ζωγραφίσει μάλιστα στο επιστολόχαρτο την αμερικανική και την ελληνική σημαία. Ας επιστρέψουμε όμως στο κατάστρωμα του «Normandie». To ταξίδι, από μόνο του, ήταν ένα σίριαλ.
Και αποτέλεσε αντικείμενο τριών άρθρων στις ΕΙΚΟΝΕΣ, περιοδικό του Αλέκου Φιλιππόπουλου. Φτάνοντας στη Νέα Υόρκη, πήρε τηλέφωνο την κυρία Κλάνσις, γραμματέα του πολυάσχολου Σκούρα, τότε προέδρου του μεγάλου χολιγουντιανού στούντιο. Της είπε ότι είχε να παραδώσει την επιστολή, οπότε αυτή του έκλεισε ραντεβού την επόμενη μέρα. Περίμενε έτσι την επόμενη μέρα, έξω από μια αίθουσα συνεδριάσεων. Με το που ανοίγει η αίθουσα βγαίνουν τα ντουμάνια καπνού από τα τσιγάρα και τα πούρα, που τότε επιτρέπονταν να κάνουν στις κλειστές αίθουσες. Ακούγεται ένα «έλα πατριώτη» κι έτσι ο Αλέκος Λιδωρίκης έδωσε την επιστολή του αδελφού του στο μεγάλο αφεντικό της 20th Century Fox.
-Eίμαι δημοσιογράφος, του λέει.
-Από ποια εφημερίδα; τον ρωτάει ο Σκούρας
Όταν του εξήγησε την πρόθεσή του να δει τα μεγάλα στούντιο στο Χόλιγουντ, ο Σκούρας του απάντησε με μια φράση του τύπου «στούντιο στη Νέα Υόρκη δεν υπάρχουν, πάμε στο Λος Άντζελες!».
Έτσι ο Λιδωρίκης στέλνει τηλεγράφημα στην εφημερίδα του: «Μεγάλη ευκαιρία να επισκεφθώ το Λος Άντζελες και το Χόλιγουντ. Στείλτε μου συμπληρωματικά δολάρια».
Έτσι ο φτωχός, για τα αμερικανικά δεδομένα, Έλληνας δημοσιογράφος, φιλοξενήθηκε στην έπαυλη του εύπορου συμπατριώτη του ομογενή. Και, βέβαια, ο πρόεδρος της 20th Century Fox είχε το «χρυσό κλειδί» που έκανε τον Έλληνα δημοσιογράφο να πάρει πάνω από 70 συνεντεύξεις, μεταξύ των οποίων από την Τζόαν Κρόφορντ και τον Κλαρκ Γκέιμπλ, ενώ επιστρέφοντας στη Νέα Υόρκη συνάντησε τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης, που έγινε μετά θάνατον όνομα αεροδρομίου, τον Λα Γκουάρντια.
Μετά πήγε στην Ουάσιγκτον, όπου πήρε συνέντευξη από τον ίδιο τον Φράνκλιν Ρούζβελτ, τότε πρόεδρο των ΗΠΑ. Επέστρεψε στην Ευρώπη με το «αδελφάκι» υπερωκεάνιο «Ile de France» (το όνομα του «νομού» που ανήκει το Παρίσι, κάτι αντίστοιχο της Αττικής). Μεσολαβεί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Εμφύλιος και όλα αυτά που ο Αλέκος Λιδωρίκης, ως καλός δημοσιογράφος, δεν παρέλειψε να τα ζήσει από «πρώτο χέρι». Πολέμησε στο «Αλβανικό μέτωπο» ενάντια στους Ιταλούς, εν συνεχεία ως πολεμικός ανταποκριτής και μετά ως αντάρτης του ΕΑΜ.
Ο εμφύλιος τον απογοήτευσε. Ευρισκόμενος μετά τον πόλεμο στο Λονδίνο, άρχισε να σκέφτεται τη φράση του Σκούρα: «Τι θες εκεί στην Ελλάδα, πατριώτη, έλα εδώ!».
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Λονδίνο δεν έχασε την ευκαιρία να πάρει συνέντευξη από τον ηγέτη των Εργατικών, Έρνεστ Μπέβιν (από τον Τσόρτσιλ είχε πάρει ήδη συνέντευξη στην Αθήνα). Και παίρνει πρόσκληση από τον Σκούρα να δουλέψει στη Fox. Έτσι έζησε την Αμερική των «baby boomers». Κι έδωσε την ευκαιρία στο ελληνικό κοινό να διαβάσει για πρώτη φορά αποκλειστικές συνεντεύξεις της Μέριλιν Μονρόε ή του Έλβις Πρίσλεϊ, ως ανταποκριτής για τα «Νέα», μετά της «Απογευματινής» και του «Εθνικού Κήρυκα».
Ως συγγραφέας και σεναριογράφος της 20th Century Fox έγραψε πολλά έργα, μεταξύ των οποίων το «Eye of the Cow», για το οποίο κέρδισε το βραβείο ΕΜΜΥ ως ο καλύτερος ξένος συγγραφέας. Ήταν ένας από τους πέντε συγγραφείς που έκαναν τη βιογραφία του Τίτο, που έγινε μεγάλη επιτυχία στην αμερικανική τηλεόραση.
Οσον αφορά τις προτεραιότητές του, θεωρούσε σύζυγό του το θέατρο και ερωμένη του τη δημοσιογραφία. Για τη δεύτερη έλεγε «… αλλά η ερωμένη σε πάει παντού».