Μία από τις κληρονόμους της περιουσίας του Walt Disney εδώ και καιρό υποστηρίζει ότι οι πλούσιοι άνθρωποι όπως αυτή πρέπει να πληρώνουν περισσότερους φόρους.
Η Άμπιγκέιλ Ντίσνεϊ, κινηματογραφίστρια και εγγονή του Γουόλτ Ντίσνεϊ μιλάει στην εφημερίδα Guardian μέσω βιντεοκλήσης από το σπίτι της στο Μανχάταν. Η άποψή της για τον Ντόναλντ Τραμπ και τους συμμάχους του περιστρέφεται γύρω από κάτι με το οποίο είναι καλά εξοικειωμένη: τον πλούτο και το τι κάνει αυτός στους ανθρώπους.
«Ο Τραμπ είναι ένας κληρονόμος» λέει η Ντίσνεϊ. «Δεν θα το αναγνωρίσει ποτέ, αλλά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα από τα πράγματα που έκανε χωρίς την κληρονομιά αυτή. Αν διαβάσετε για την παιδική του ηλικία, είχε τον χειρότερο τρόπο ανατροφής που θα μπορούσε να έχει κάποιος - ήταν βίαιος, ήταν νταής και ανταμείφθηκε γι' αυτό, ακόμη και από πολύ μικρό παιδί. Και όσο περισσότερα χρήματα είχε, τόσο περισσότερο εμφάνιζε αυτές τις κακές ιδιότητες και τόσο περισσότερο οι άνθρωποι τού έλεγαν ότι ήταν υπέροχος».
Η Ντίσνεϊ γνωρίζει πολύ καλά ότι ο συνεργάτης του Τραμπ, ο Έλον Μασκ, προέρχεται επίσης από πολύ πλούσιο περιβάλλον, αφού ξεκίνησε τις πρώτες του επιχειρηματικές δραστηριότητες με χρήματα που του παρείχε ο πατέρας του.
Μεταξύ των προγραμμάτων που «πάγωσε» ο Μασκ ενόσω στην κυβέρνηση Τραμπ, επισημαίνει η Ντίσνεϊ, ήταν το πρόγραμμα Pepfar, δηλαδή το President's Emergency Plan for Aids Relief, το οποίο εκτιμάται ότι έσωσε 25 εκατομμύρια ζωές με την παροχή φαρμάκων σε ανθρώπους με HIV και Aids σε όλο τον κόσμο. «Υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και πεθαίνουν σήμερα εξαιτίας αυτής της περικοπής», λέει. «Υπάρχουν παιδιά που έχουν HIV και δεν θα έπρεπε να έχουν εξαιτίας του Elon Musk».
«Πλούσια λόγω φορολογικού συστήματος»
Αυτό που κάνει την Abigail Disney συναρπαστική είναι ότι είναι επίσης μια τέτοια κληρονόμος, όπως ο Τραμπ και ο Μασκ - να και αναγνωρίζει ότι είναι πλούσια «μόνο λόγω κάποιων ιδιορρυθμιών στο φορολογικό σύστημα, λίγης καλής τύχης και κάποιων πολύ αγαπημένων παππούδων και γιαγιάδων».
Σε μια ομιλία που εκφώνησε πρόσφατα στο Βατικανό, επέστησε την ανάγκη οι πλούσιοι σε όλο τον κόσμο να αναγκαστούν πληρώνουν περισσότερους φόρους.
Η 65χρονη μητέρα τεσσάρων παιδιών αποφάσισε να αρχίσει να χαρίζει μεγάλα κομμάτια της κληρονομιάς της από τότε που ήταν 25 ετών, το 1985. Μέχρι το 2021, είχε δωρίσει περίπου 70 εκατ. δολάρια σε σκοπούς που επικεντρώνονταν σε γυναίκες που ζουν με HIV, γυναίκες στη φυλακή και γυναίκες που πλήττονται από την ενδοοικογενειακή βία. Είναι εδώ και καιρό μέλος της Patriotic Millionaires, μιας αμερικανικής οργάνωσης που επικεντρώνεται στην αλλαγή του αμερικανικού φορολογικού συστήματος, ώστε οι δισεκατομμυριούχοι των ΗΠΑ να πληρώνουν μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός τους σε φόρους.
«Είμαι της πεποίθησης ότι κάθε δισεκατομμυριούχος που δεν μπορεί να ζήσει με 999 εκατ. δολάρια είναι κοινωνιοπαθής», λέει. «Είναι ένας παράξενος τρόπος να ζεις όταν έχεις αντικειμενικά περισσότερα χρήματα από όσα μπορεί να ξοδέψει κάποιος».
Έχει επίσης εκστρατεύσει - με επιτυχία - για τη βελτίωση των μισθών και των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων στα θεματικά πάρκα που φέρουν το όνομα της οικογένειάς της. Εξακολουθεί να κατέχει μετοχές της Disney, αν και όχι, όπως λέει, αρκετές ώστε να της δίνουν ουσιαστική επιρροή. Ως ενεργή Δημοκρατική, ήταν μεταξύ των μεγάλων πολιτικών δωρητών που, το καλοκαίρι του 2024, δήλωσαν ότι δεν θα έδιναν άλλα χρήματα στο κόμμα μέχρι να αποχωρήσει ο Τζο Μπάιντεν από υποψήφιος του στις προεδρικές εκλογές.
Αλλά πέρα από όλο αυτό το έργο, η Disney είναι κυρίως γνωστή ως παραγωγός και σκηνοθέτης ταινιών, ορισμένες από τις δουλειές της οποίας έχουν προβλέψει με προνοητικότητα την πολωμένη χώρα στην οποία φαίνεται να έχουν μετατραπεί πλέον οι ΗΠΑ.
Το 2015, για παράδειγμα, γύρισε το «The Armor of Light» (Η πανοπλία του φωτός), ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για τον Rob Schenck, έναν ευαγγελιστή πάστορα με έδρα την Ουάσινγκτον, ο οποίος συνδέθηκε επί μακρόν με την αμερικανική σκληρή δεξιά, με αντίστοιχες απόψεις για την άμβλωση.
Καθώς όμως ο Τραμπ άρχισε την πρώτη πορεία του προς τον Λευκό Οίκο, άρχισαν να αντιλαμβάνονται έντονα τι επρόκειτο να κάνει η πολιτική του στην αμερικανική κοινωνία. «Όταν άρχισα να ρωτάω για τον Τραμπ, οι άνθρωποι που συναντήσαμε έλεγαν: "Αστειεύεστε; Αποκλείεται - είναι ένας καραγκιόζης, δεν είναι τίποτα". Και τότε, στα μέσα του καλοκαιριού του 2016, ήταν σαν να έπεσε το σιδηρούν παραπέτασμα και σταματήσαμε να λαμβάνουμε προσκλήσεις. Και όταν εξελέγη ο Τραμπ, δεν μας ζητήθηκε ποτέ ξανά να μιλήσουμε πουθενά».
Αυτού του είδους η κακία είναι αναμφισβήτητα το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νοοτροπίας του προέδρου και των οπαδών του, αλλά η Ντίσνεϊ είναι ανένδοτη ότι οι ρίζες της πολιτικής του βρίσκονται στον πλούτο και τα προνόμια. Κατά την άποψή της, ο Τραμπ και ο Τραμπισμός δεν είναι κάποιος ξαφνικός κεραυνός εν αιθρία: η άνοδός του στην εξουσία, λέει, αναδεικνύει μια πολιτισμική αλλαγή που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1980.
«Τα εξώφυλλα των περιοδικών μας παλιά δεν ήταν γεμάτα με διευθύνοντες συμβούλους», λέει. «Συνήθιζαν να έχουν φωτογραφίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ή ενός ήρωα πολέμου, ή της γυναίκας που ίδρυσε τους προσκόπους. Αρκεί να κοιτάξετε τα εξώφυλλα των περιοδικών και θα δείτε τον τρόπο με τον οποίο αυτή η χώρα έχει χάσει τον δρόμο της».
Σύντομα, ήρθε η ριάλιτι τηλεόραση, η ξέφρενη λατρεία ενός νέου είδους διασημοτήτων και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ο Τραμπ, προφανώς, τα χρησιμοποίησε όλα αυτά επιδέξια. «Όλοι γελούσαμε και λέγαμε ότι είναι ηλίθιος, αλλά προφανώς δεν είναι», λέει. «Ήρθε ακριβώς τη σωστή στιγμή. Και έπαιξε τον ρόλο του εξαιρετικά. Πρέπει να του το αναγνωρίσετε».
Τι πρέπει να γίνει;
Καθώς οι πολιτικές του Τραμπ εγκαθιδρύονται όλο και περισσότερο, πολλοί στις ΗΠΑ αναρωτιούνται πότε θα κινητοποιηθεί μια μαζική αντιπολίτευση. Γιατί δεν είναι ήδη εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους;
«Ξέρετε, η δυσκολία του να είσαι προοδευτικός είναι ότι είναι δύσκολο να ενώσεις τους πάντες γύρω από ένα και μόνο θέμα. Έτσι, οι περισσότεροι προοδευτικοί που γνωρίζω προσπαθούν να το καταλάβουν αυτό. Και ακόμη και αν βγαίναμε στους δρόμους, ποια είναι η επιρροή μας;», σημειώνει η 65χρονη γυναίκα.
«Εμείς οι Δημοκρατικοί έχουμε μειοψηφία στη Βουλή και τη Γερουσία. Μας αποκλείουν. Και ο τρόπος επικοινωνίας έχει αλλάξει εντελώς. Ένα δημοσίευμα στους New York Times δεν πρόκειται να αλλάξει τα πράγματα».
Η Ντίσνεϊ μιλάει εκτενώς για την αναγκαιότητα της αργής και επίπονης δουλειάς: την οικοδόμηση της αντίστασης από τη βάση και προς τα πάνω - η οποία θα βοηθηθεί, λέει, από το γεγονός ότι ο Τραμπ και οι... κολλητοί του αργά ή γρήγορα θα συναντήσουν ουκ ολίγα προβλήματα.
«Πραγματικά δεν νομίζω ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να το μετανιώσουν πολλοί από τους ανθρώπους που τον ψήφισαν, ιδίως όσον αφορά στην οικονομία», λέει. «Θα έχουμε τόσο πολύ πληθωρισμό καθώς οι δασμοί είναι τρομεροί. Νομίζω ότι θα υπάρξει κάποια στροφή, και στο μεταξύ πρέπει πραγματικά να εργαστούμε για την οικοδόμηση των θεσμών. Χρειαζόμαστε τη βάση μιας πραγματικά ζωντανής προοδευτικής κοινωνίας».
Όταν αναφέρω τους προοδευτικούς «σημαιοφόρους» Bernie Sanders και Alexandria Ocasio-Cortez, οι οποίοι πρόσφατα οργάνωσαν εκδηλώσεις για την καταπολέμηση της ολιγαρχίας σε όλες τις ΗΠΑ, η Disney εφανίζεται αισιόδοξη.
«Χρειαζόμαστε τον Μπέρνι να κάνει barnstorming», λέει. «Χρειαζόμαστε την AOC να κάνει barnstorming. Χρειαζόμαστε, ξέρετε, τους ανθρώπους που έχουμε που χαιρετίζονται ως "αυθεντικοί" στον πραγματικό κόσμο να βγουν έξω και να είναι αυθεντικοί με το πάθος τους και την εξυπνάδα τους για το πού πρέπει να πάμε από εδώ και πέρα».
Αναφέρει μια χούφτα νέων Δημοκρατικών πολιτικών, όπως ο Μάξγουελ Φροστ, ο 28χρονος βουλευτής από τη Φλόριντα που είχε βασικό ρόλο στο κίνημα υπέρ του ελέγχου της οπλοκατοχής March for Our Lives. «Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι», επισημαίνει η Ντίσνεϊ και καταλήγει εμφατικά: «Και αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να οργανώσουμε μια συντονισμένη εκστρατεία. Αλλά πρέπει να δημιουργήσουμε τις υποδομές για να το κάνουμε».