To El Fonoll είναι ένα χωριό στην Ισπανία όπου απαγορεύονται τα ρούχα και οι κάτοικοί του είναι υποχρεωμένοι να κυκλοφορούν παντού όπως τους γέννησε η μαμά τους: γυμνοί.
Φωλιασμένη βαθιά μέσα στα καταλανικά βουνά, αυτή η μικρή κοινότητα γυμνιστών δημιουργήθηκε το 1998 από ένα ζευγάρι επιχειρηματιών. Και όχι μόνον αυτό: η κοινότητα οικοδομήθηκε πάνω στα ερείπια μιας εγκαταλελειμμένης πόλης.
Η χρήση ρούχων απαγορεύεται ρητώς
Το El Fonoll βρίσκεται στην επαρχία της Ταραγόνα, στη βορειοανατολική περιοχή της Καταλονίας της Ισπανίας.
Το χωριό, που ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα, έχει μετατραπεί σε κοινότητα για όσους θέλουν να βιώσουν την αρμονία που προσδίδει ο γυμνισμός. Υπάρχουν κάμπινγκ, ξενοδοχεία, αγροτικές κατοικίες, εστιατόρια και πολλές δραστηριότητες, αλλά υπάρχουν και τρεις αυστηροί κανόνες: 1. Απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών (εκτός αν έχετε τη συγκατάθεση του ατόμου που φωτογραφίζετε), 2. Απαιτείται πλήρης γύμνια (εφόσον το επιτρέπει ο καιρός), και 3. Πρέπει να επιδεικνύεται σεβασμός σε όλες τις ιδεολογίες.
Ήταν το 1998 που αυτή η εγκαταλελειμμένη τοποθεσία έγινε και πάλι κατοικήσιμη. Οι επιχειρηματίες Emili Vives και Núria Espinal, ένα παντρεμένο ζευγάρι, έχτισαν το χωριό γυμνιστών από τα ερείπια του εγκαταλελειμμένου χωριού - ο τελευταίος κάτοικος έφυγε τη δεκαετία του 1950.
Μέσα σε λίγα χρόνια, το El Fonoll έγινε μια νέα πόλη με σπίτια, πλατείες και μέρη αναψυχής. Φυσικά, χρειάστηκαν πολλά χρήματα μέχρι να συμβεί αυτό. Αλλά και πάλι, το ζευγάρι είναι κατευτυχισμένο: «Αυτό που μου δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι ότι, όταν το αγόρασα, δεν είχε μείνει ούτε ένα κεραμίδι όρθιο. Δεν μπορούσα να πάω πουθενά. Ήταν εντελώς ισοπεδωμένο και εγκαταλελειμμένο», εξηγεί ο Vives στην ισπανική εφημερίδα «El Pais».
«Μας πήρε οκτώ χρόνια για να τελειώσει όλο το χωριό». Παρόλο που, όπως επίσης εξομολογείται, «δεν θέλουμε άλλους τουρίστες, είμαστε μια χαρά έτσι όπως είμαστε τώρα».
Ο άνθρωπος που είχε ένα όραμα
Όλα ξεκίνησαν το 1998, όταν οι δυο τους εγκαταστάθηκαν στα περίχωρα της πόλης σε ένα τροχόσπιτο και με τη βοήθεια των παιδιών τους άρχισαν να χτίζουν αυτό που σήμερα αποκαλείται «καταφύγιο για φυσιολάτρες».
Ο Vives δεν πέρασε εύκολα. Ξόδεψε 150 εκατομμύρια πεσέτες (περίπου ένα εκατομμύριο ευρώ) από την τσέπη του για να ανακαινίσει το χωριό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, λέει, είχε δικαστικά προβλήματα για περισσότερο από μια δεκαετία.
Οι επικριτές του τον αποκαλούν «απατεώνα» και λένε ότι έχει εκτελέσει οικοδομικές εργασίες χωρίς άδεια. Αισθάνεται διωκόμενος από τις Αρχές, αλλά έχει βρει παρηγοριά στους δρόμους του El Fonoll. Το χωριό έχει ακόμη και το δικό του νόμισμα. Οι κοινοτικές εγκαταστάσεις είναι δικές του και οι κανόνες που ο ίδιος υπαγορεύει πρέπει να τηρούνται.
Σημαντική προϋπόθεση
Βασικά, εκτός από τους περισσότερους από 30 κανόνες που πρέπει να τηρούνται, η μόνη σημαντική προϋπόθεση σε αυτή τη γωνιά του κόσμου είναι να είσαι γυμνιστής.
«Ο νατουραλισμός είναι μια φιλοσοφία που επιδιώκει να ζει κανείς σε αρμονία με τη φύση. Είναι σαν ένα δέντρο με πολλά κλαδιά. Θα μπορούσε να οριστεί ως ένας βουδισμός του περιβαλλοντισμού. Είναι ένας τρόπος ύπαρξης. Δεν έχει να κάνει με το να είσαι χωρίς ρούχα».
Θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια θρησκεία στην οποία προσεύχεται κάθε επισκέπτης που πατάει το πόδι του στο El Fonoll και της οποίας οι 15 εντολές -που μπορείτε να διαβάσετε στην επίσημη ιστοσελίδα της- είναι ρητές και απαρέγκλιτες.
«Πιστεύω ότι πρόκειται για έναν χώρο ελευθερίας και σεβασμού. Δεν αφήνουμε να μπουν μέσα ιεροκήρυκες ή άνθρωποι που θέλουν να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου. Είναι ένας χώρος σεβασμού για κάθε ιδεολογία. Εδώ, οι μόνες μας αξίες είναι αυτές του γυμνισμού», δηλώνει με έμφαση ο επιχειρηματίας.
Οι τουριστικές υποδομές του χωριού
Το El Fonoll διαθέτει 120 κλίνες που κατανέμονται μεταξύ διαμερισμάτων, μπανγκαλόου και ενός ξενώνα. Επιπλέον, υπάρχει ένα κάμπινγκ για αυτοκινούμενα τροχόσπιτα, το οποίο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για μακροχρόνιες διαμονές.
Για να αποκτήσετε πρόσβαση στο El Fonoll και να χρησιμοποιήσετε τις εγκαταστάσεις της πόλης πρέπει να αγοράσετε το δελτίο πρόσβασης: 7,50 ευρώ για το δελτίο ημέρας/διανυκτέρευσης (στο οποίο πρέπει να προσθέσετε την τιμή του καταλύματος). Και για τους πιο συχνούς επισκέπτες τους, προσφέρουν ετήσια τιμή 51 ευρώ.
Ανάμεσα σε βουνά από πεύκα, φτελιές και φλαμουριές, «ο τρόπος ζωής εδώ είναι αρκετά απλός. Η ζωή μου, στην πραγματικότητα, είναι αρκετά αυστηρή. Προσπαθώ να τρώω ό,τι μπορώ να πάρω από τον βιολογικό μου κήπο» εξομολογείται ο Vives, που πάντα πρεσβεύει ότι «η απλότητα είναι η πηγή της ευτυχίας».
Η ειρηνική συνύπαρξη είναι σχεδόν υποχρεωτική σε αυτό το μέρος. Τόσο ο Vives όσο και οι εθελοντές του οργανώνουν δραστηριότητες από Δευτέρα έως Κυριακή. Υπάρχουν περίπατοι και εκδηλώσεις για να γιορτάσουν τη ζωή.
«Κάνουμε πολιτιστικές δραστηριότητες. Έχουμε έναν μικρό κινηματογράφο, ένα εστιατόριο, ένα νυχτερινό κέντρο πολλαπλών χρήσεων, το οποίο χρησιμοποιούμε επίσης για μαθήματα μασάζ ή γιόγκα ή εργαστήρια ή ό,τι άλλο κάνουμε εδώ γύρω», λέει ο ιδιοκτήτης. «Και τις Κυριακές, υπάρχει παέγια για όλους».
Ο πιο σημαντικός κανόνας
Πιθανότατα, ένας από τους πιο σημαντικούς κανόνες, και ταυτόχρονα ο πιο δύσκολα τηρούμενος, είναι: «Για να κινηματογραφήσετε ή να τραβήξετε φωτογραφίες στο κτήμα, απαιτείται άδεια από τη διεύθυνση και τους εμπλεκόμενους».
Η ιδιωτική ζωή είναι από τα πιο πολύτιμα αγαθά της κοινότητας El Fonoll, το οποίο μερικές φορές τίθεται σε κίνδυνο από τη χρήση των smartphones από τους επισκέπτες. Μερικές φορές, οι προσπάθειες των ιδιοκτητών του να κρατήσουν το χωριό μακριά από τον σημερινό κόσμο απειλούνται από την τεχνολογία.
«Οι φωτογραφίες απαγορεύονται. Είναι ένας από τους κανόνες που μπορείτε να διαβάσετε στην πινακίδα στην είσοδο του χωριού. Είναι θέμα σεβασμού», εξηγεί ο Vives. «Όταν φτιάχνουμε παέγια και θέλουμε να βγάλουμε μια ομαδική φωτογραφία, επειδή 70-80 άτομα είναι μαζί, τη βγάζουμε και τέλος». Αστειεύεται: «Προτείνω στους ανθρώπους που δεν θέλουν να αναγνωριστούν στη φωτογραφία να γυρίσουν το πρόσωπό τους αλλού».
Οι επισκέπτες που έρχονται στο El Fonoll είναι πολύ διαφορετικοί. «Υπάρχουν άνθρωποι όλων των ειδών. Αλλά πάνω απ' όλα είναι πολύ ενδιαφέροντες άνθρωποι που μπορείς να συζητήσεις μαζί τους. Εν ολίγοις, δεν έχουμε chusma (όχλο) και τέτοιους ανθρώπους, ευτυχώς».
Πολλοί ξένοι κάνουν τον δρόμο τους εδώ: «Οι άνθρωποι που έρχονται περισσότερο είναι Ολλανδοί, Βέλγοι, Γάλλοι, Άγγλοι και Γερμανοί. Αλλά έρχονται άνθρωποι από όλο τον κόσμο». Μια περίεργη περίπτωση: «Είναι πολύ ενδιαφέρον. Πολλοί άνθρωποι έρχονται από την Ισλανδία, παρόλο που δεν το διαφημίζουμε ποτέ. Έχουμε μόνο μία ιστοσελίδα».
«Από οικονομικής άποψης, νομίζω ότι όλο αυτό το πράγμα ήταν μια αποτυχία», δήλωσε ο Vives σε συνέντευξή του στην εφημερίδα αυτή το 2010. «Θα πεθάνω στο El Fonoll, γυμνός αλλά ευτυχισμένος».
Ερωτηθείς πώς αισθάνεται μετά από 14 χρόνια, επιβεβαιώνει ότι δεν έχει μετανιώσει για τίποτα: «Πάντα προσπαθούσα να διαδώσω και να προωθήσω και να εξηγήσω και να υπερασπιστώ αυτό που είναι ο γυμνισμός, και δεν έχω μετανιώσει για τίποτα».