Ένα ελληνικό μαγαζί ανακηρύχθηκε τον Νοέμβρη, ως το «Καλύτερο Take Away» σε ολόκληρη την Αγγλία! Ένα επίτευγμα ιδιαίτερα δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς πόσα τέτοιου είδους μαγαζιά υπάρχουν σε όλη τη χώρα.
Ο λόγος για το JUST GREEK στο Penrith, πίσω από το οποίο βρίσκεται ο Γιάννης Παπαμελέτης, ένας δραστήριος νέος από τα Μέγαρα, μαζί με τη σύντροφό του, Μαρία Σκαρλάτου.
Το ζευγάρι, που τρέχει μόνο του το κατάστημα στην πόλη Πένριθ (Penrith) στη βόρεια Αγγλία, κατάφερε να διακριθεί ανάμεσα σε χιλιάδες επιχειρήσεις στην κατηγορία του. Το κοινό ήταν αυτό που με τις ψήφους του, τους αντάμειψε για τους κόπους του και αναγνώρισε την αγάπη και των δύο για αυτό που κάνουν.
Το σημαντικό αυτό βραβείο, έρχεται μετά από διάφορες διακρίσεις που έχει αποσπάσει το JUST GREEK Penrith μέσα στα τελευταία χρόνια, αποδεικνύοντας πως όταν θες κάτι πολύ και δεν το βάζεις κάτω παρ’ όλες τις δυσκολίες, μόνο κερδισμένος βγαίνεις.
Μιλώντας στο iefimerida ο ιδιοκτήτης του, περιέγραψε τις όχι και τόσο εύκολες διαδρομές του ίδιου και του μαγαζιού του μέχρι σήμερα, μίλησε για τη ζωή εκτός Ελλάδας, ενώ μοιράστηκε τις έντονες στιγμές που έζησε ο ίδιος και η γυναίκα του, τη βραδιά της βράβευσής τους.
Η συνέντευξη του Γιάννη Παπαμελέτη στο iefimerida
Πόσα χρόνια μένετε στην Αγγλία και από πού είναι η καταγωγή σας;
Σε λίγους μήνες κλείνω έξι χρόνια στην Αγγλία. Ήρθα τον Ιούνιο του 2018 και εγκαταστάθηκα κατευθείαν στο Πένριθ, δεν πήγα δηλαδή να μείνω πρώτα σε μια μεγάλη πόλη. Ήρθα να δουλέψω εδώ για τον προηγούμενο ιδιοκτήτη και μετά από ένα χρόνο, πήρα στα χέρια μου το μαγαζί. Η καταγωγή μου είναι από τα Μέγαρα.
Τι σας έκανε να φύγετε από την Ελλάδα;
Η κανονική μου δουλειά είναι μηχανικός αυτοκινήτων. Αλλά με αυτά που γίνονταν - και ακόμα γίνονται - στην Ελλάδα στον εργασιακό τομέα, με την αβεβαιότητα και τις άσχημες συνθήκες, δεν ήταν εύκολο να τα βγάζω πέρα. Τον τελευταίο καιρό πριν φύγω, είχα πιάσει δουλειά στο αεροδρόμιο στα Μέγαρα σαν βοηθός μηχανικού συντηρητής στα αεροσκάφη, σε μια ιδιωτική εταιρεία που εκπαιδεύει πιλότους. Ήταν πολύ καλή δουλειά και μέσα στα πόδια μου που λένε. Το σπίτι μου ήταν τρία λεπτά από εκεί, αλλά ο μισθός ήταν απλά εντάξει. Οπότε έψαχνα να βρω κάτι καλύτερο.
Κάποια στιγμή, συνάντησα στα Μέγαρα έναν συντοπίτη μου που μένει στο Μπέντφορντ και είχε έρθει να περάσει τις διακοπές του στα Μέγαρα. Είχε πάει πιο πριν από εμένα στην Αγγλία και έχει επιχείρηση σαν τη δική μου. Εκεί που συζητούσαμε και είχα απηυδήσει, του λέω αν χρειαστείς χέρια, είμαι έτοιμος να φύγω γιατί δεν μπορώ άλλο εδώ πέρα, έχω κουραστεί. Αγγλικά ξέρω, οπότε δεν θα μου ήταν πρόβλημα η γλώσσα. Μου είπε ότι αν με χρειαστεί ή αν ακούσει κάτι, θα ήμουν ο πρώτος που θα μου έλεγε. Τελικά δεν με χρειάστηκε ο ίδιος, αλλά μου είπε ότι υπάρχει ένα μαγαζί στη Βόρεια Αγγλία και ο ιδιοκτήτης του, ψάχνει έναν άνθρωπο να ξέρει τη δουλειά, γιατί ο ίδιος έχει πρόβλημα υγείας και του είπα οκ, να με φέρει σε επαφή. Εγώ έψαξα στη συνέχεια στο ίντερνετ την πόλη και το μαγαζί, το οποίο είδα ότι είχε πολύ κακές κριτικές. Ήταν μια μικρή πόλη, όμως μου άρεσε πάρα πολύ. Μίλησα με τον άνθρωπο, μου εξήγησε τι ήθελε, αλλά εμένα μου πήρε έναν μήνα να αποφασίσω. Δεν ήταν εύκολο. Δούλευα όπως ανέφερα και πριν, δεν είναι ότι έψαχνα για δουλειά. Εξήγησα την κατάσταση στον ιδιοκτήτη της εταιρείας όπου ήδη εργαζόμουν και τον οποίο ένιωθα πολύ δικό μου άνθρωπο και εκείνος με παρότρυνε να πάω, παρόλο που με ήθελε στη δουλειά και με εμπιστευόταν. Μου είπε πως τέτοιες ευκαιρίες δεν βρίσκονται εύκολα. Μάλιστα, μου είπε φύγε και αν δεν είναι αυτό που συζήτησες, γυρνάς πίσω και η πόρτα είναι ανοιχτή.
Πώς ήταν το πρώτο διάστημα στο εξωτερικό και στην καινούρια δουλειά;
Έφυγα με 280 ευρώ στην τσέπη, να συναντήσω έναν άνθρωπο που δεν τον ήξερα καν. Για ένα μήνα, έμεινα στο σπίτι του με τη γυναίκα του. Οι άνθρωποι με φιλοξένησαν, να είναι καλά. Όταν πήγα όμως στο μαγαζί, το βρήκα σε τραγική κατάσταση. Ο ιδιοκτήτης, που είχε πρόβλημα υγείας, έπρεπε να φύγει και με άφησε ξαφνικά μόνο μου, υπεύθυνο, να βγάζω έσοδα-έξοδα δικά του, ενώ ήταν στο νοσοκομείο. Να σημειωθεί, ότι τα λεφτά που είχαμε συμφωνήσει δεν τα πήρα ποτέ. Επί έναν χρόνο, ζούσα με τα tips. Ήταν τραγελαφική η κατάσταση. Υπήρξε μέρα που κοίταξα το βαζάκι από τα tips και αυτό είχε μόνο 6 λίρες. Αυτά τα χρήματα ήταν τα ψώνια μου για μια εβδομάδα. Το μαγαζί είχε χρήματα, αλλά δεν τα πείραζα, γιατί δεν ήταν δικά μου, έτσι ένιωθα, έτσι έχω μάθει. Μου έλεγε αυτός να παίρνω, αλλά αν έπαιρνα, δεν θα έφταναν να του δώσω να πληρώσει το νοίκι του που χρωστούσε. Επίσης, το μαγαζί πριν το αναλάβω εγώ, είχε στο Google βαθμολογία 3,9 και σε λιγότερο από ένα χρόνο και όσο δούλευα ακόμα για αυτόν, η βαθμολογία έφτασε στο 4,1. Είναι πολύ δύσκολο να γίνει κάτι τέτοιο σε λιγότερο από έναν χρόνο. Και δεν ζήτησα ποτέ από κανέναν να κάνει review. Όλες οι κριτικές, είναι γνήσιες.
Πώς πέρασε το μαγαζί στα χέρια σας;
Στον χρόνο πάνω έρχεται ο ιδιοκτήτης, αφού έγινε καλά, και μου είπε ότι δεν θα ξαναπάει ο ίδιος να δουλέψει, ότι μάλλον θα κλείσει το μαγαζί και ότι ένιωθε άσχημα που ήταν αυτός που με ξεσήκωσε και με έφερε στην Αγγλία. Τότε, από την πλευρά μου, του απάντησα ότι δεν τα παράτησα όλα τζάμπα στην Ελλάδα και ότι θα καθίσω και θα βρω κάτι να κάνω. Έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και τα χέρια μου «πιάνουν». Μετά μου λέει «γιατί δεν το κρατάς για εσένα;». Εκεί κατάλαβα ότι ήθελε να το δώσει γιατί διαπίστωσε ότι δεν του έφερνε τα έσοδα που υπέθετε ότι θα του έφερνε σε σχέση με αυτά που είχε χαλάσει για αυτό. Εγώ δεν είχα πληρωθεί έναν χρόνο, δεν είχα προλάβει να κάνω ένα κομπόδεμα, και του λέω δεν γίνεται αυτό αλλά το αφήνω ανοιχτό.
Όλο αυτόν τον καιρό, δεν έχω πει τίποτα της Μαρίας, το σκέφτομαι μόνος μου. Έρχεται η Μαρία πριν κλείσω εδώ έναν χρόνο και μου λέει «κλείσε μου εισιτήριο χωρίς επιστροφή, έρχομαι πάνω. Παραιτήθηκα». Να σημειωθεί ότι ήταν μόνιμη σε δημοτικό παιδικό σταθμό στο Μεγάλο Πεύκο για χρόνια. Μου λέει δεν αντέχω άλλο, ή θα χωρίσουμε ή θα έρθω εκεί. Ήταν δύσκολα και για τους δυο μας. Έρχεται και της εξηγώ την κατάσταση. Τότε μου λέει ότι είναι μαζί μου σε όλα. Είμαι πολύ τυχερός που η γυναίκα μου με στηρίζει. Δεν την πίεσα ποτέ και ευτυχώς της άρεσε πολύ το μέρος από την πρώτη στιγμή, εκτός από το κρύο. Έτσι, το αποφασίσαμε και πήγαμε να του το ανακοινώσουμε. Κάναμε μια συμφωνία να του δίνω σιγά - σιγά τα χρήματα. Στην αρχή το μαγαζί δεν έβγαζε τόσα για να μου μείνουν παραπάνω, έβγαζε απλά για να ζούμε αξιοπρεπώς. Του εξόφλησα ό,τι χρέος είχα. Σημειωτέον, πήρα και τα χρέη του, ενοίκια, ρεύμα, τα πάντα. Τα εξόφλησα κι αυτά. Δόξα τω Θεώ, ζούμε αξιοπρεπώς, τα βγάλαμε πέρα και ο κόσμος αναγνωρίζει τους κόπους μας.
Πρόσφατα, βραβευθήκατε ως το καλύτερο Take Away της Αγγλίας! Μια πολύ σημαντική διάκριση. Το περιμένατε;
Όλα έγιναν πολύ ξαφνικά. Πήγαμε στα βραβεία πολύ χαλαρά. Ήρθαμε από την Ελλάδα Τετάρτη και Κυριακή ήταν ο τελικός. Πριν λίγο καιρό είχαμε κερδίσει το βραβείο του καλύτερου take away για την Περιφέρεια και τότε μας είπαν ότι σε έναν μήνα, οι νικητές θα βρεθούν στο Μπέρμιγχαμ, που θα γίνει ο τελικός. Λέμε πάμε και ό,τι γίνει έγινε. Εκεί, βρίσκονταν γύρω στις 800-1000 επιχειρήσεις εκεί.
Σε κάθε κατηγορία, ο παρουσιαστής διάβαζε τους φιναλίστ. Όταν ήταν 5,10, 20, τους διάβαζε όλους. Όταν έφτασε στη δικιά μας κατηγορία του take away, λέει εσείς είστε χιλιάδες, είστε πάρα πολλοί και συγχαρητήρια σε όλους. Αν θα σας διαβάσω όλους έναν-έναν, δεν μας φτάνουν οι ώρες. Οπότε συγχαρητήρια σε όλους σας, αλλά οι πιο ψηφισμένες επιχειρήσεις take away σε ολόκληρη την Αγγλία, είναι δύο. Και φωνάζει το όνομα ενός ιταλικού πριν από εμάς και μετά λέει Just Greek κι εκεί παγώνω και παίρνω το κινητό ασυναίσθητα και αρχίζω και τραβάω, μπας και… Εμείς είχαμε πάει στο τελείως χαλαρό… Και ξαφνικά λέει Just Greek! Κόπηκαν τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν τα χέρια μου. Η Μαρία άρχισε να κλαίει από το τραπέζι… Ανεβήκαμε στη σκηνή να πάρουμε το βραβείο, δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη και της έδωσα το μικρόφωνο. Πήραμε το πιο μεγάλο χειροκρότημα, μας σταμάτησαν πολλές φορές μέχρι να πάμε στις θέσεις μας για να μας συγχαρούν και μετά περνούσαν από το τραπέζι μας για να μας δώσουν συγχαρητήρια. Το βραβείο αυτό, είναι σαν αστέρι Michelin. Σκοπός μας είναι να το κρατήσουμε και να το πάρουμε και του χρόνου. Να σημειωθεί ότι το βραβείο δεν συνοδεύεται από κάποιο χρηματικό ποσό. Είναι μεγάλη τιμή και φυσικά τεράστια διαφήμιση.
Δεν μπορώ ακόμα να το συνειδητοποιήσω. Είναι πάρα πολύ μεγάλο όλο αυτό. Θα το κορνιζάρουμε. Εδώ μου πήρε καιρό να καταλάβω τι καταφέραμε όταν πήραμε το βραβείο της Περιφέρειας. Όταν καθίσαμε μετά στο τραπέζι και χαλαρώσαμε, μου είπε η Μαρία, «είμαστε οι δυο μας. Όλοι οι άλλοι έχουν προσωπικό». Είτε είναι εστιατόρια, είτε take away, είτε μπυραρία, είτε σαντουιτσάδικο. Δεν έχουμε προσωπικό από επιλογή. Εμείς είμαστε εμείς κι εμείς και εκεί συνειδητοποιείς ότι ο κόπος σου δεν πάει χαμένος. Αυτή είναι η διαφορά στη νοοτροπία των λαών. Ένα από τα καλά της κοινωνίας εδώ, που είναι μικρή, είναι ότι όταν δουν ποιος είσαι και σε γουστάρουν, σε θέλουν για πάντα. Μας προωθούν από τότε που πήραμε το μαγαζί. Στην Ελλάδα σε προωθούν μέχρι να φτάσεις στο ίδιο ύψος με αυτούς. Αν τους ξεπεράσεις, μετά όχι απλά δεν σε προωθούν, αλλά σου λένε ότι καβάλησες το καλάμι, ότι αυτοί σε κάνανε άνθρωπο…
Τι πιστεύετε είναι αυτό που σας έκανε να κερδίσετε το βραβείο;
Η ποιότητα σίγουρα, γιατί είμαι πάρα πολύ ιδιότροπος με την ποιότητα. Ό,τι φτιάχνουμε είναι χειροποίητο με τα πιο αγνά υλικά. Το εκτιμούν αυτό και δεύτερον πιστεύω ότι παίζει ρόλο το ποιοι είμαστε. Ο κόσμος εδώ αν δε σε συμπαθεί, δεν σε συμπαθεί. Δόξα τω Θεώ, ο κόσμος μας στηρίζει πάρα πολύ. Και μάλιστα ισχυρός κόσμος. Είμαστε οι μόνοι από ό,τι βλέπω τόσα χρόνια εδώ που έχουν επιχείρηση και έχουν φίλους ντόπιους που έρχονται σχεδόν κάθε μέσα στο μαγαζί. Ένιωθα από την αρχή κομμάτι της κοινωνίας. Θέλουν και μας εντάσσουν κι αυτοί στην κοινωνία τους. Φανταστείτε, έρχονται και μας ρωτάνε τη γνώμη μας για πράγματα της πόλης. Εμείς κάνουμε τη δουλειά μας με αγάπη, όχι για το χρήμα. Θέλω αυτό που φτιάχνω και μου αρέσει, να το μοιραστώ με τον άλλον. Αγαπώ ό,τι κάνω. Ακόμα και τα αυτοκίνητα, τα φρόντιζα σαν να ήταν δικά μου. Πιστεύω ότι ο καθένας μας, αυτό πρέπει να κάνει στη ζωή του. Αν δεν κάνεις κάτι σωστά και με αγάπη, μην το κάνεις καθόλου καλύτερα.
Οπότε να φανταστώ, δεν έχετε αντιμετωπίσει ρατσισμό από τότε που εγκατασταθήκατε εκεί…
Ποτέ. Όλοι είναι μας έχουν προσφέρει μια μεγάλη αγκαλιά εδώ. Είναι πάρα πολύ φιλόξενοι.
Τι άλλα βραβεία έχετε κερδίσει;
Ό,τι βραβείο έχουμε πάρει είναι αναπάντεχο, είναι από πελάτες. Από τότε λοιπόν που πήραμε το μαγαζί, πάει όλο και πιο καλά. Δόξα τω Θεώ, το παλεύουμε και το έχουμε ανεβάσει σε ένα σημείο που ξεχωρίζει για την ποιότητά του. Είχαμε και έχουμε πελάτες ποιοτικούς και όχι ποσοτικούς. Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα γιατί έκανα αγώνα για αυτό. Ένας από αυτούς είναι και ο Δήμαρχος που τον ήξερα πριν γίνει Δήμαρχος. Η πρώτη αναγνώριση ήρθε το 2020 από τον Εμπορικό Σύλλογο της πόλης, όταν σε διαγωνισμό του, ζήτησε από τους κατοίκους να ψηφίσουν τα καλύτερα μαγαζιά. Μας επέλεξαν ως το καλύτερο κατάστημα εστίασης της πόλης ανάμεσα σε 194.
Το 2021 κερδίσαμε για πρώτη φορά το Καλύτερο Takeaway σε ολόκληρη την Περιφέρεια μας στα ENGLAND'S BUSINESS AWARDS. Επίσης, το 2021, η Google μας έδωσε 200 λίρες δωρεάν διαφήμιση, γιατί τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς, είχαμε 147.000 μοναδικές αναζητήσεις στην Google. Η βαθμολογία μας τώρα στην Google, είναι 4,9.
Το 2022 ο ίδιος διαγωνισμός δεν έτρεξε λόγο κρουσμάτων Covid -19, αλλά το Tripadvisor μας έδωσε το βραβείο Travellers' Choice 2022, καθώς όπως μας εξήγησε, «παρείχαμε με συνέπεια θετικές εμπειρίες του έτος που πέρασε, ώστε οι πελάτες να αφήσουν σπουδαίες κριτικές για εμάς στο Tripadvisor». Έτσι, βρεθήκαμε στο κορυφαίο 10% των καταχωρίσεων επιχειρήσεων παγκοσμίως για το 2022.
Το 2023 κερδίσαμε ξανά την κατηγορία του Καλύτερου Takeaway σε ολόκληρη την Περιφέρεια Cumbria. Για το βραβείο αυτό, μας έστειλε συγχαρητήρια επιστολή, μέχρι και βουλευτής που κατάγεται από το Πένριθ.
Και στις 19 Νοεμβρίου 2023 έρχεται η τεράστιο διάκριση, το βραβείο για το Καλύτερο Takeaway σε ολόκληρη την Αγγλία (Best takeaway of England) στα
ENGLAND'S BUSINESS AWARDS.
Αυτήν την περίοδο τρέχει και άλλος ένας διαγωνισμός. Πρόκειται για τα British Kebab Awards, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος θεσμός των κεμπάμπ. Κεμπάπ λένε στην Αγγλία ότι έχει να κάνει με γύρους κτλ. Γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Σε email που έλαβα τον Οκτώβρη, μου ανακοίνωσαν ότι είμαι στα 20 καλύτερα ελληνικά εστιατόρια ολόκληρης της Αγγλίας - ο διαγωνισμός δεν είναι μόνο για τα take away - και είμαι στον τελικό, ο οποίος θα γίνει στο Λονδίνο τον Φεβρουάριο του 24.
Ποια είναι η σπεσιαλιτέ σας και τι είναι αυτό που αρέσει περισσότερο στον κόσμο;
Ό,τι έχουμε στο μενού, φεύγει. Σίγουρα οι χειροποίητες πίτες της Μαρίας - σπανακόπιτα, τυρόπιτα με φέτα, κοτόπιτα, πορτοκαλόπιτα- ο μπακλαβάς… Εγώ φτιάχνω μπιφτέκια, κοτομπιφτέκια, όλα χειροποίητα, με φρέσκο κιμά από εδώ, το τζατζίκι το φτιάχνω κάθε μέρα φρέσκο. Περιζήτητος είναι ο γύρος και το τζατζίκι φυσικά που πάνε μαζί, ο μουσακάς που τον κάνουμε πού και πού, οι κολοκυθοκεφτέδες που κάνει η Μαρία, οι σπανακοτυροκεφτέδες που μας τους ζήτησαν… Λίγο πολύ φεύγουν όλα. Όλα είναι ψημένα στο γκριλ και όχι τηγανιτά. Αρέσει πολύ και το χαλούμι. Τους αρέσουν φυσικά και τα τυλιχτά, οι μερίδες. Η σκεπαστή φεύγει επίσης πολύ, όπως και το mixed grill (το κλασικό με τους δύο γύρους, λουκάνικο, μπιφτέκι, πατάτες, σαλάτα, τζατζίκι και πίτα). Όλα τα φτιάχνουμε μόνοι μας. Επίσης, μόνος μου φτιάχνω και τις πέντε σως που έχουμε στο μενού.
Τα προϊόντα σας από πού τα προμηθεύεστε;
Τα περισσότερα προϊόντα μου έρχονται από Ελλάδα. Τη ρίγανη τη φέρνω από τα Μέγαρα. Κάποτε δούλευα και γύρο από τα Μέγαρα.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τον τομέα της εστίασης;
Από μικρός, εργαζόμουν σε τέτοια μαγαζιά. Αργότερα, παράλληλα με τη δουλειά μου ως μηχανικός, συνέχιζα να δουλεύω σε ψητοπωλεία. Από το πρωί μέχρι το μεσημέρι πήγαινα στο συνεργείο και το απόγευμα πήγαινα να δουλέψω ως delivery. Ξεκίνησα από delivery σε διάφορα σουβλατζίδικα-ψητοπωλεία των Μεγάρων. Σε ένα από αυτά, έκανα τη «διατριβή» μου γιατί κάθισα παραπάνω καιρό. Από delivery μπήκα στην κουζίνα και από την κουζίνα σε όλα τα υπόλοιπα. Ο ιδιοκτήτης και η οικογένειά του με εμπιστεύτηκαν, μου έμαθα πολλά, τα οποία μου φάνηκαν χρήσιμα αργότερα. Τους αγαπάω πολύ. Μάλιστα, μου έκανε εντύπωση κάτι που έκανε ο ιδιοκτήτης όταν ήμουν 16 χρονών. Έπρεπε να φύγει και έβαλε εμένα υπεύθυνο για τρεις μέρες, που έχει την περισσότερη κίνηση μάλιστα, δηλαδή Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Εγώ φυσικά ξαφνιάστηκα και αγχώθηκα. Ήταν όμως όλοι στο πλευρό μου. Μου είπε εσύ θα είσαι υπεύθυνος για το μαγαζί, για τα φαγητά, για την ψησταριά και για τα ταμεία. Έτσι, πήρα το βάπτισμα του πυρός. Το 2011 είχα, σουβλατζίδικο στα Μέγαρα, αλλά μετά από δύο χρόνια το έκλεισα για οικογενειακούς λόγους.
Έρχεστε συχνά στην Ελλάδα;
Μια φορά τον χρόνο, δυστυχώς. Δεν γίνεται περισσότερες φορές. Είναι τόσο μικρή η πόλη που για να κρατήσεις ένα μαγαζί σαν το δικό μας εδώ και να λειτουργεί σωστά, πρέπει να είσαι εδώ. Είναι τόσο μικρή η δυναμική της πόλης και η αγοραστική δύναμη, που εμείς εδώ δουλεύουμε σαν σεζόν σε νησί. Δηλαδή, από τώρα μέχρι την άνοιξη, πέφτουμε. Και από άνοιξη και μετά που αρχίζει να βγαίνει ο κόσμος, ανεβαίνει το μαγαζί. Έχουμε και τις λίμνες εδώ που βοηθούν στην αύξηση της επισκεψιμότητας της περιοχής γενικότερα.
Τι σας λένε οι πελάτες σας; Είναι κυρίως κάτοικοι της περιοχής;
Κατά καιρούς είχαμε ζευγάρια και οικογένειες που έρχονται από μακριά. Αυτό συμβαίνει από παλαιότερα, όχι τώρα με τα βραβεία. Πέρσι το καλοκαίρι πριν έρθουμε Ελλάδα, ήρθε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, το οποίο οδήγησε από τη Σκωτία για να έρθουν να φάνε εδώ και να γυρίσουν πίσω. Μόνο για το μαγαζί. Έτσι μου είπαν. Έπαθα πλάκα. Μου είπαν, πως επειδή φέτος δεν θα πάμε διακοπές και επειδή μας έχει λείψει η Ελλάδα, διαβάσαμε για εσάς, έχετε πολύ καλές κριτικές, και ήρθαμε από τη Σκωτία για να φάμε και να πάμε πίσω στο σπίτι. Έχουμε οικογένειες που έχουν έρθει από το Νιούκαστλ που είναι 2,5 ώρες μακριά… Έχουμε πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Πριν από μερικές εβδομάδες, ήρθε μια παρέα ανδρών από τη Σκωτία πάλι, οι οποίοι μου είπαν «διαβάσαμε για εσάς και ήρθαμε να φάμε εδώ».
Πήγαμε με τη Μαρία να φάμε τη Δευτέρα κάπου στο ρεπό μας, σε ένα μαγαζί που δεν τους ξέρω τους ανθρώπους που το έχουν, και η κυρία που μας σέρβιρε, μας έλεγε τόσες φορές συγχαρητήρια. Περνά από το μαγαζί κόσμος που δεν τον ξέρουμε την ώρα που δουλεύουμε, μπαίνει μέσα, μας χειροκροτά, μας λένε συγχαρητήρια και φεύγουν.
Σκέφτεστε να επιστρέψετε στην Ελλάδα;
Αυτό είναι πολύ μεγάλη συζήτηση. Να μείνω εδώ για πάντα δεν το βλέπω, κάτι μου κλωτσάει μέσα μου όταν το σκέφτομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι θα είμαι για πάντα εδώ. Κάποια στιγμή θέλω να γυρίσω πίσω. Αλλά κάθε φορά που γυρνάμε, βλέπουμε τα πράγματα χειρότερα και δεν ξέρω τι να σκεφτώ. Το πλάνο λέει ναι, κάποια στιγμή αργότερα να γυρίσουμε. Αλλά το πόσο αργότερα, δεν το ξέρω. Πάντως όχι άμεσα.
Πώς είναι εκεί η ποιότητα ζωής;
Είναι πολύ καλή. Ειδικά αν έχεις παιδιά, είναι ό,τι πρέπει. Απλά εμείς δεν προλαβαίνουμε να τη χαρούμε με τις πολλές ώρες που δουλεύουμε. Δεν έχει πολύ ήλιο δυστυχώς. Όλα τα άλλα όμως για εμένα είναι μαγικά.
Ξέρεις τι μας λένε όλοι οι πελάτες και οι γνωστοί μας εδώ; «Do not work too hard», δηλαδή μη δουλεύετε τόσο σκληρά. Αυτοί δεν έχουν μάθει έτσι. Έχουν μάθει στην ημιαπασχόληση, να εργάζονται 20 ώρες τη βδομάδα, 40 ώρες τη βδομάδα μάξιμουμ, πενθήμερο 8ωρο αλλά με δικαιώματα. Αλλά δεν το βαρυγκομάω. Γιατί εδώ ζούμε με αξιοπρέπεια.
Τι σας λείπει από την Ελλάδα;
Μου λείπουν απλά πράγματα. Να έρθω για παράδειγμα στα Μέγαρα, να πάρω τη μηχανή μου, να πάω μια βόλτα, να δω τους φίλους μου, καθημερινά πράγματα. Να πάμε να πιούμε ένα καφέ στην Πάχη ή οπουδήποτε, να πούμε δυο κουβέντες, να κάνουμε το χαβαλέ μας, να δω το σκύλο μου που τον έχουμε κι αυτόν στα Μέγαρα. Μου λείπει η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, τα ανίψια μου. Μου λείπει το να φύγω και να βρεθώ σε 10 λεπτά από την Πάχη στο εξοχικό μου. Το να αλλάξεις παράσταση «μπαμ μπαμ» έτσι. Κι εδώ πας από τη λίμνη στο βουνό, αλλά δεν είναι το ίδιο. Για να πάω στη θάλασσα εδώ θέλω 2 ώρες και είναι ωκεανός.
Τι έχετε να συμβουλεύσετε όποιον θέλει φύγει από την Ελλάδα και να έρθει στην Αγγλία;
Καταρχάς θέλω να πω ότι είναι ήρωες όσοι είναι στην Ελλάδα και παλεύουν. Τους βγάζω το καπέλο. Όποιος θέλει να φύγει, εάν υπάρχει θέληση, όπου και να πάει, δεν θα χαθεί. Ειδικά αν νιώθει μέσα του έτοιμος να φύγει. Όποιος νιώθει ότι θέλει να φύγει, να το κάνει. Ας το δοκιμάσει, δεν έχει να χάσει τίποτα. Μόνο εμείς ξέρουμε μέσα μας αν είμαστε έτοιμοι και το τι μπορούμε να κάνουμε. Εγώ ήμουν τόσο έτοιμος να φύγω, που ήμουν πεπεισμένος πως ό,τι και να γίνει, εγώ την άκρη θα τη βρω. Ήξερα ότι δεν αν δεν κάνω αυτό, θα κάνω κάτι άλλο.