Η εξαφάνιση της διάσημης κληρονόμου Ντόροθι Άρνολντ αιχμαλώτισε τη φαντασία και ανέδειξε τα κοινωνικά προβλήματα σε μια από τις πρώτες αληθινές ιστορίες εγκλήματος στην Αμερική.
Η Dorothy Arnold είπε στη μητέρα της να μείνει στο σπίτι εκείνο το πρωινό του Δεκεμβρίου. «Θα σου τηλεφωνήσω», είπε, πηγαίνοντας στη Νέα Υόρκη για κάποια υποτιθέμενα ψώνια φορεμάτων μόνη της.
Περπατώντας στην Πέμπτη Λεωφόρο, σταμάτησε στο Park & Tilford για μερικές σοκολάτες και κατευθύνθηκε στους παγωμένους δρόμους προς το βιβλιοπωλείο Brentano's για το Engaged Girl Sketches της Emily Calvin Blake. Είπε σε μια φίλη της ότι θα επέστρεφε στο σπίτι της μέσω του Σέντραλ Παρκ.
Αυτό συνέβη στις 12 Δεκεμβρίου 1910. Από τότε, κανείς δεν ξαναείδε τη Ντόροθι.
Η εξαφανισμένη κληρονόμος του Upper East Side έγινε πρωτοσέλιδο σε όλη τη χώρα. Σαράντα χρόνια αργότερα, οι Times ανακήρυξαν την υπόθεση ως «ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της Νέας Υόρκης».
Ακόμα ανεξιχνίαστη, είναι η παλαιότερη υπόθεση εξαφάνισης που περιλαμβάνεται στο The Charley Project, μια βάση δεδομένων που παρακολουθεί πάνω από 15.000 υποθέσεις εξαφάνισης. Περισσότερο από έναν αιώνα αργότερα, οι συνθήκες γύρω από την εξαφάνισή της εξακολουθούν να συναρπάζουν και να μπερδεύουν: Την απήγαγαν, τη δολοφόνησαν - ή απλώς επέλεξε να αφήσει μια ζωή για μια άλλη;
Ποια ήταν η αγνοούμενη κληρονόμος;
Η Ντόροθι Χάριετ Καμίλ Άρνολντ, κόρη ενός πλούσιου εισαγωγέα αρωμάτων και ανιψιά ενός δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, φαινόταν -για τους ξένους- να έχει τα πάντα. Όμως, τους τελευταίους μήνες που ζούσε με την οικογένειά της, η ανύπαντρη 25χρονη έμοιαζε να αποζητά κάτι άλλο: την ανεξαρτησία.
Το φθινόπωρο του 1910 η πτυχιούχος Λογοτεχνίας του Bryn Mawr College ζήτησε από τον πατέρα της την άδεια να αποκτήσει το δικό της διαμέρισμα στο Greenwich Village, ένα καταφύγιο καλλιτεχνών. Αλλά ο πατέρας της δεν την υποστήριξε, σύμφωνα με την ιστορία του περιοδικού American Heritage του 1960 «The Girl Who Never Came Back» (Το κορίτσι που δεν επέστρεψε ποτέ).
Από την έπαυλή της στο Upper East Side, η Ντόροθι έγραψε διάφορα διηγήματα -«Poinsettia Flames» και «Lotus Leaves»- τα οποία έστειλε για δημοσίευση. Το περιοδικό McClure's Magazine απέρριψε το πρώτο. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν έλαβε ποτέ απάντηση για το δεύτερο.
Η Ντόροθι αλληλογραφούσε συχνά με τον ηλικιωμένο Τζορτζ Σ. Γκρίσκομ Τζούνιορ, λέγοντάς του σε μια επιστολή την απόρριψη από το McClure's: «Η αποτυχία με κοιτάζει κατάματα. Το μόνο που βλέπω μπροστά μου είναι ένας μακρύς δρόμος χωρίς στροφή». Και σε μια ατάκα, την οποία ανέφερε πρόσφατα το National Geographic, κράτησε τη μητέρα της να πιστεύει στην ενδεχόμενη επιστροφή της κόρης της: «Η μητέρα θα πιστεύει πάντα ότι συνέβη ένα ατύχημα».
Εκείνη την ημέρα του Δεκεμβρίου, ντυμένη με μπλε σετ σακάκι με φούστα, τα μαλλιά της κάτω από ένα μαύρο βελούδινο καπέλο με μπλε μεταξωτά τριαντάφυλλα, η Dorothy, όπως δήλωσε αργότερα η αστυνομία, σύμφωνα με τους Times: «κουβαλούσε μια μεγάλη μαύρη αλεπουδένια τσάντα» μαζί με «20 ή 30 δολάρια, κάρτες και πιθανώς άλλα χαρτιά διαφόρων ειδών».
Μέχρι τον Ιανουάριο ο αστυνομικός διευθυντής της Νέας Υόρκης είχε ταχυδρομήσει «στην αστυνομία κάθε πόλης και κωμόπολης που έχει σημασία», σύμφωνα με τους Times, μια σειρά από «τρία εξαιρετικά πορτρέτα της δεσποινίδας Άρνολντ, ένα με κοστούμι περιπάτου, ένα άλλο με βραδινό φόρεμα και το τρίτο ένα πορτρέτο με προτομή».
Η αστυνομία ισχυρίστηκε ότι «έψαξε λεπτομερώς χωρίς αποτέλεσμα» για τη γυναίκα ύψους 1,62 μ. με «σκούρα καστανά μαλλιά, γκριζογάλανα μάτια, φωτεινή επιδερμίδα και καλό χρώμα». Επιπλέον, «κάθε ατμόπλοιο για την Ευρώπη έχει εντοπιστεί και οι επιβάτες έχουν εξεταστεί εξονυχιστικά».
Υπήρξαν λανθασμένες θεάσεις στη Φιλαδέλφεια, στο Muskegee της Οκλαχόμα και στο Σαν Αντόνιο του Τέξας.
Αφού βρήκαν την αλληλογραφία της Ντόροθι με τον Γκρίσκομ, η μητέρα της και ένας αδελφός της ταξίδεψαν στην Ιταλία, όπου, σύμφωνα με τους Times, ο δικηγόρος της οικογένειας «δεν διέψευσε» τις αναφορές ότι ο αδελφός «χτύπησε [τον Γκρίσκομ] στο πρόσωπο με τη γροθιά του και ακολούθησε ένα άλλο που έριξε στο πάτωμα τον Γκρίσκομ», εξασφαλίζοντας το γράμμα της αδελφής του, το οποίο ο Γκρίσκομ είχε κρατήσει στην τσέπη του.
Η Dorothy και ο Griscom είχαν περάσει μια εβδομάδα μαζί στη Βοστώνη λίγους μήνες πριν εξαφανιστεί. Εκεί, έβαλε ενέχυρο κοσμήματά της αξίας 500 δολαρίων σε έναν ενεχυροδανειστή, ο οποίος αργότερα μίλησε στον Τύπο.
Σε μια φρικτή κατάληξη της άγνωστης ιστορίας, δύο γιατροί και μια νοσοκόμα από την Πενσυλβάνια συνελήφθησαν τον Απρίλιο του 1914 επειδή λειτουργούσαν ένα ιδιωτικό νοσοκομείο που πρόσφερε αμβλώσεις από ένα σπίτι στο Bellevue της Πενσυλβάνια, στο οποίο βρέθηκε «ένα χειρουργικό τραπέζι και στο κελάρι υπήρχαν δύο μεγάλοι κλίβανοι». Ένας από τους γιατρούς ισχυρίστηκε αργότερα ότι η Ντόροθι είχε αποτεφρωθεί, μετά από μια κατά πάσα πιθανότητα αποτυχημένη έκτρωση.
Από τις πρώτες εβδομάδες, ο πατέρας της Ντόροθι υποστήριξε δημοσίως ότι πίστευε ότι η κόρη του ήταν νεκρή, αλλά οι απόγονοί του δήλωσαν πρόσφατα στο National Geographic ότι ξόδεψε 1 εκατομμύριο δολάρια σε μια αναζήτηση για την κόρη του που κατέληξε μόνο με τον θάνατό του.
Περισσότερο από μια δεκαετία μετά την εξαφάνισή της από την Πέμπτη Λεωφόρο, ο επικεφαλής του Γραφείου Αγνοουμένων της πόλης ανακοίνωσε ότι η υπόθεση «έχει λυθεί» και «η Ντόροθι Άρνολντ δεν περιλαμβάνεται πλέον στον κατάλογο των αγνοουμένων». Αλλά ανακάλεσε αμέσως μετά.
Η εξαφάνιση της Ντόροθι παραμένει μέχρι σήμερα ένα μυστήριο όπως και την ημέρα που εξαφανίστηκε.