Όταν αναφερόμαστε στην αποικιοκρατία, το μυαλό μας πηγαίνει σε ευρωπαϊκές δυνάμεις που επέκτειναν την κυριαρχία τους σε ξένες ηπείρους.
Ωστόσο, καμία χώρα δεν απέκτησε μεγαλύτερη εδαφική και πολιτική επιρροή από το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο έμεινε στην Ιστορία ως «η αυτοκρατορία όπου ποτέ δεν δύει ο ήλιος».
Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιστορίας Μάρκο Τούλιο από το Estratégia Vestibulares, η μεγαλύτερη αυτοκρατορία με συνεχές εδαφικό έλεγχο ήταν η Μογγολική Αυτοκρατορία του 13ου αιώνα, που εκτεινόταν από την Κεντρική Ασία έως την Ευρώπη και τον Ειρηνικό.
Ωστόσο, σε όρους συνολικής επιρροής και διάρκειας, η Βρετανική Αυτοκρατορία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, ιδίως λόγω της δυνατότητας ελέγχου ασυνεχών περιοχών σε διαφορετικές ηπείρους.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, η Βρετανία ήλεγχε σχεδόν το 25% της επιφάνειας της Γης και πληθυσμό αντίστοιχης αναλογίας. Οι αποικίες της εκτείνονταν σε κάθε ήπειρο, ενισχύοντας την εικόνα ενός παγκόσμιου κράτους.
Η αποικιακή δραστηριότητα των Άγγλων έφτασε σε κάθε γωνιά του πλανήτη
Η αποικιακή δραστηριότητα της Αγγλίας άφησε το αποτύπωμά της σχεδόν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ινδία έως την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική, οι βρετανικές δυνάμεις επηρέασαν την τοπική πολιτική, κοινωνία και οικονομία. Η συμβολή τους στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής είναι ενδεικτική της ανισότητας που άφησε πίσω της η αποικιοκρατία.
Ακόμη και εντός του ίδιου του Ηνωμένου Βασιλείου, οι ιστορικές επεμβάσεις δεν ήταν πάντα ειρηνικές. Η Ιρλανδία και η Σκωτία υπήρξαν στόχοι στρατιωτικής κατάκτησης, με μόνο τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας να παραμένει σήμερα εκτός της βρετανικής επικράτειας.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα αποικιοκρατικής κληρονομιάς είναι το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Η ίδια η ιστοσελίδα του αναφέρει ότι φιλοξενεί αντικείμενα από έξι ηπείρους, με ιστορία δύο εκατομμυρίων ετών. Ανάμεσα στους θησαυρούς του βρίσκονται ελληνικά, αιγυπτιακά, κινέζικα και προκολομβιανά τεχνουργήματα — ακόμη και αντικείμενα από την Ελλάδα, τα οποία θεωρούνται σύμβολα της εθνικής της ταυτότητας.
Παρά τα επανειλημμένα αιτήματα χωρών όπως η Ελλάδα και το Σουδάν για επαναπατρισμό των αντικειμένων, το μουσείο αρνείται, επικαλούμενο την πολιτική του, σύμφωνα με την οποία «δεν μπορεί να δωρίσει, να πουλήσει ή να καταστρέψει αντικείμενα που ανήκουν στη μόνιμη συλλογή του».
Το αποικιοκρατικό κεφάλαιο της Ιστορίας μπορεί να έχει κλείσει επισήμως, αλλά οι επιπτώσεις του είναι ακόμη ορατές σε παγκόσμιο επίπεδο, τόσο στα μουσεία όσο και στις πολιτιστικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις μεταξύ κρατών.