Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η υφήλιος τις αγωνιώδεις έρευνες στον Ατλαντικό Ωκεανό για τον εντοπισμό του μικρού τουριστικού υποβρυχίου, που εξαφανίστηκε ενώ επιχειρούσε κατάδυση στο ναυάγιο του Τιτανικού.
Τα διδάγματα από την ιστορία είναι ταυτόχρονα αποκαρδιωτικά, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις ενθαρρυντικά για όσους προσεύχονται για τους πέντε επιβαίνοντες στο υποβρύχιο Titan της OceanGate Expeditions.
Ουδείς μπορεί να ξεχάσει την τραγική μοίρα των 118 μελών του πληρώματος του πυρηνοκίνητου υποβρυχίου Κουρσκ του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού, που βυθίστηκε πριν από 23 χρόνια στη διάρκεια άσκησης στη Θάλασσα του Μπάρεντς μεταξύ της Ρωσίας και της Νορβηγίας λόγω έκρηξης ελαττωματικής τορπίλης. Αν και το Κουρσκ είχε βυθιστεί σε σχετικά χαμηλό βάθος κάτι παραπάνω από εκατό μέτρα, οι δύτες χρειάστηκαν οκτώ ολόκληρες μέρες για να φθάσουν στο ναυάγιο,.
Από την άλλη, οι ελπίδες παραμένουν ζωντανές μέχρι να τελειώσει το οξυγόνο στο Titan, όπως δείχνουν οι λιγοστές επιχειρήσεις διάσωσης σε υποβρύχια, που στέφθηκαν με επιτυχία.
Το βρετανικό υποβρύχιο HMS K13
Στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα στις 29 Ιανουαρίου του 1917 το υποβρύχιο HMS K13 του Βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού εκτελούσε εκπαιδευτική αποστολή με 80μελές πλήρωμα στο Γκέρλοχ της Σκωτίας.
Από τη στιγμή που μπήκε το υποβρύχιο στη λιμνοθάλασσα δεν κατάφερε να εξισορροπήσει και παρασύρθηκε στο βυθό. Σύμφωνα με αναφορές τέσσερις ανεμιστήρες στον κινητήρα δεν είχαν κλείσει σωστά, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει το υποβρύχιο.
Ήταν μεσάνυχτα όταν οι άνθρωποι στην επιφάνεια συνειδητοποίησαν ότι κάτι είχε πάει στραβά και η αποστολή διάσωσης δεν μπόρεσε να ξεκινήσει παρά την επόμενη μέρα. Οι διασώστες κατάφεραν να συνδέσουν έναν αγωγό για τη μεταφορά αέρα στο χώρο με το έρμα για να επαναφέρουν το υποβρύχιο στην επιφάνεια όπου θα μπορούσε να ανοίξει το κύτος σε μια προσπάθεια να σώσουν το πλήρωμα. Από τους 80 ναυτικούς επέζησαν τελικά οι 48.
Το αμερικανικό υποβρύχιο USS Squalus
Σε ένα άλλο ατύχημα στη διάρκεια άσκησης το αμερικανικό υποβρύχιο USS Squalus με 56 μέλη του προσωπικού του Πολεμικού Ναυτικού και τρεις πολίτες έπλεε ανοικτά του Νιου Χάμσαϊρ στις 23 Μαϊου του 1939, όταν λόγω βλάβης σε μια βαλβίδα αέρα πλημμύρισε το μηχανοστάσιο.
Από τους επιβαίνοντες οι 26 πνίγηκαν αμέσως μετά τη βύθιση του υποβρυχίου σε βάθος 74 μέτρων. Οι υπόλοιποι που βρίσκονταν στα μπροστινά τμήματα, κατάφεραν με κώδικα Μορς να επικοινωνήσουν με τους διασώστες του υποβρυχίου USS Sculpin. Πέραν του ότι είχαν εγκλωβιστεί σε ένα βυθισμένο σκάφος, αντιμετώπιζαν και τον κίνδυνο από τη διαρροή αερίου χλωρίου από το χώρο των μπαταριών.
Τελικά με τη βοήθεια ενός θαλαμίσκου διάσωσης, που είχε κατασκευαστεί πρόσφατα, οι επιζώντες ανέβηκαν σε τέσσερις ομάδες στην επιφάνεια, ενώ οι δύτες του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, που μετείχαν στην επιχείρηση διάσωσης, παρασημοφορήθηκαν με το Μετάλλιο της Τιμής.
Το εμπορικό υποβρύχιο Pisces III
Δύο άτομα επέβαιναν στο καναδέζικο εμπορικό υποβρύχιο Pisces III, ενώ πόντιζε υποβρύχια καλώδια υπερατλαντικής τηλεφωνίας στις 29 Αυγούστου του 1073, όπως αναφέρει το BBC, όταν κατά τη ρυμούλκησή του από πλοίο, έσπασε η καταπακτή στο πίσω τμήμα του και το σκάφος βυθίστηκε σε βάθος 480 μέτρων ανοικτά της Ιρλανδίας.
Οι δύο άνδρες, ο Ρότζερ Μάλινσον και ο Ρότζερ Τσάπμαν, που επέβαιναν στο μήκους έξι μέτρων και πλάτους δύο μέτρων υποβρύχιο ήταν σε επαφή με τους διασώστες, ενώ προσπαθούσαν να κάνουν οικονομία στο οξυγόνο που έφθανε για μόλις 66 ώρες αποφεύγοντας να μιλούν ή να κινούνται.
Πολλές απόπειρες ανέλκυσης του υποβρυχίου απέτυχαν σε διάσημα δύο ημερών, αλλά τελικά, την 1η Σεπτεμβρίου μετά από προσπάθειες 76 ωρών τα συνεργεία διάσωσης κατάφεραν να φέρουν το σκάφος στην επιφάνεια. Χρειάστηκαν άλλα 30 λεπτά για να αφαιρέσουν την καταπακτή. Όταν απεγκλωβίστηκαν τελικά τα δύο μέλη του πληρώματος τους απέμενε οξυγόνο για μόλις 12 λεπτά!
Το ρωσικό υποβρύχιο AS-28
Το ρωσικό υποβρύχιο σκάφος διάσωσης AS-28 αντιμετώπισε προβλήματα, όταν στη διάρκεια άσκησης μπλέχτηκε σε καλώδια στις 5 Αυγούστου του 2005 ανοικτά της χερσονήσου της Καμτσάτκα στη ρωσική Άπω Ανατολή και βυθίστηκε σε βάθος 190 μέτρων.
Το σκάφος διάσωσης είχε πέντε ημέρες οξυγόνου, αλλά εκπρόσωπος του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού είπε αργότερα ότι ο αέρας επαρκούσε για μόλις ένα 24ωρο. Οι αρχικές προσπάθειες για τη διάσωση του υποβρυχίου απέτυχαν και η Ρωσία πριν παρέλθει ένα 24ωρο ζήτησε διεθνή βοήθεια, κάτι που απέτυχε να κάνει στη βύθιση του πυρηνικού υποβρυχίου Κουρσκ το 2000, με αποτέλεσμα τον θάνατο και των 118 επιβαινόντων.
Βρετανικά και αμερικανικά συνεργεία διάσωσης απελευθέρωσαν τελικά το υποβρύχιο με τη βοήθεια βρετανικού τηλεχειριζόμενου βαθυσκάφους (ROV) και το έφεραν στην επιφάνεια, ενώ απέμεναν μόλις τέσσερις με έξι ώρες αέρα για τα επτά μέλη του πληρώματος.