Ο Αρθουρ Ερνεστ Ράιτ βρέθηκε μαζί με τον αδερφό του στη δύνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολεμώντας στις τάξεις των συμμαχικών δυνάμεων, στην Αίγυπτο και στη συνέχεια στην Κρήτη από τον Ιανουάριο του 1940.
Ο Ράιτ έπεσε γρήγορα αιχμάλωτος των Γερμανών και βρέθηκε για χρόνια αναγκασμένος να εκτελεί έργα για τους Ναζί στο νησί της Κρήτης. Το καλοκαίρι του 1941 κατόρθωσε να δραπετεύσει. Η πείνα και η απελπισία τον έκαναν να το σκάσει σε αναζήτηση φαγητού και φοβούμενος για τη ζωή του κρύφτηκε για ένα διάστημα στα βουνά της Κρήτης. «Εγκατέλειψα το στρατόπεδο πολέμου στις 22 Ιουνίου 1941. Περάσαμε από το σύρμα και χαθήκαμε μέσα στα ελαιόδεντρα. Είναι εκπληκτικό πόσα δέντρα μπορεί να παίρνουν τη μορφή ανθρώπων μέσα στη νύχτα» έγραφε στις αναμνήσεις του ο συνοδοιπόρος του Ράιτ, Στάνλεϊ Χιους, που δραπέτευσε με τον Νεοζηλανδό από το στρατόπεδο των Γερμανών στην Κρήτη.
Ο Νεοζηλανδός και ο συνοδοιπόρος του, αφού περιφέρθηκαν στα βουνά της Κρήτης βρήκαν καταφύγιο σε κοντινό χωριό. Οι γυναίκες του χωριού τους περιμάζεψαν και τους πρόσφεραν φαγητό. Οπως περιγράφει μάλιστα ο Χιους, το ρύζι – ίσως γαμοπίλαφο – που του έδωσαν φαίνεται πως τον πείραξε στο στομάχι καθώς είχε να φάει για μέρες. Στο βιβλίο που περιγράφει τα γεγονότα, γράφει πως έπεσε πίσω από κάποιες φυλλωσιές και δεν ξύπνησε παρά μέρες αργότερα, με τον Ράιτ να ανησυχεί για την υγεία του.
Οι Κρητικοί που έκρυψαν τους δραπέτες στους Κάμπους
Οι δραπέτες συνέχισαν τον δρόμο τους, περιπλανώμενοι για μέρες στα βουνά. «Φτάσαμε σε ένα χωριό που το έλεγαν Κάμπος/Κάμποι. Εκεί μας καλωσόρισαν και μας κάλεσαν να μείνουμε μαζί τους. Μεταξύ των ντόπιων και η οικογένεια Καλογερή που έμοιαζε μορφωμένη με τρία παιδιά – τον Τάσο, την Ειρήνη και τον Νίκο – και τους γονείς» αναφέρεται στο ίδιο δημοσίευμα.
Οι δύο φυγάδες, παρά την προτροπή των ντόπιων, δεν έμειναν πολύ στο χωριό. Οι δυνάμεις των Γερμανών ήταν ισχυρές και οι έφοδοι τη νύχτα στα χωριά συνηθισμένο φαινόμενο και δεν ήθελαν να προκαλέσουν μπελάδες στους φιλόξενους Κρητικούς. Λίγο αργότερα, παραδόθηκαν και πάλι στους Γερμανούς.
Ωστόσο, η οικογένεια των Κρητικών έστειλε μια φωτογραφία των παιδιών της, των τριών Κρητικών που γνώρισε ο Αρθουρ Ράιτ όσο ήταν φυγάς των Γερμανών στην Κρήτη. «Στον φίλο μας Αρθούρο, Ειρήνη – Τάσος – Νικόλας. Για να θυμάται το νησί της Κρήτης και τη χώρα μας την Ελλάδα» έγραφαν οι Κρητικοί πίσω από τη φωτογραφία που έφτασε στη Νέα Ζηλανδία μετά το τέλος του πολέμου.
Το Facebook ένωση Κρητικούς και Νεοζηλανδούς
Η εγγονή του παλαίμαχου Νεοζηλανδού από τον Β’ ΠΠ, Εμα Εμπραχίμ αποφάσισε να αναζητήσει τους ανθρώπους αυτούς μέσα από το Facebook. Οπως αναφέρει η Νεοζηλανδή, ο παππούς της πέθανε πρόσφατα, λίγες μέρες πριν κλείσει τα 100 χρόνια. Εκείνη και ο πατέρας της σκοπεύουν να επισκεφτούν τα μέρη όπου πολέμησε ο Αρθουρ Ράιτ μέσα στο καλοκαίρι. Αυτός ήταν και ο λόγος που σκέφτηκε να προσπαθήσει να αναζητήσει τους συγγενείς των τριών εκείνων παιδιών που περιέθαλψαν τον παππού της το 1941.
«Βρήκα την οικογένεια! Ο πιο νέος από τα αδέρφια, ο Νικόλας ήταν 17 χρόνων τότε και σήμερα είναι 90 και ζωντανός. Θυμάται τον παππού μου» αναφέρει ενθουσιασμένη η Νεοζηλανδή που όπως εξηγεί έχει έρθει σε επαφή με τα παιδιά και τα ανίψια του. «Θα οργανώσουμε μια μεγάλη μάζωξη για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να μας ακολουθήσει στην Κρήτη» αναφέρει η Εμα.
Ο Αρθουρ Ράιτ οδηγήθηκε τα Χριστούγεννα του 1941 στη Θεσσαλονίκη και από εκεί στην Γερμανία. Τον Μάιο του 1945, οι Γερμανοί φρουροί που τους κρατούσαν αιχμάλωτους τράπηκαν σε φυγή στην είδηση πως ο πόλεμος έχει τελειώσει και οι δυνάμεις του Χίτλερ έχουν ηττηθεί.