Ένα κουτί ξεχασμένων αναμνηστικών που ανακαλύφθηκε σε μια σοφίτα στο Surrey της Αγγλίας, έχει φωτίσει τις τελευταίες μέρες της μοναρχίας της Μαδαγασκάρης πριν από περισσότερα από 130 χρόνια, και την αξιοθαύμαστη ζωή της νεαρής της Βασίλισσας.
Οικογενειακές φωτογραφίες της βασίλισσας Ranavalona III, η οποία πέθανε το 1917, μετά την εξορία της στο νησί Réunion το 1886 έπειτα από την εισβολή των Γάλλων στη Μαδαγασκάρη, και ένα φόρεμα που ανήκε στη θεία της και πολιτική σύμβουλο, πριγκίπισσα Ramisindrazana της Μαδαγασκάρης, έπιασε 43.000 λίρες σε δημοπρασία πριν από λίγες ημέρες.
Αυτοί οι θησαυροί φυλάχτηκαν από ένα μέλος του προσωπικού της Ranavalona και της Ramisindrazana, τη γεννημένη στην Ιρλανδία, Κλάρα Χέρμπερτ, η οποία παρέμεινε μαζί τους μέχρι τους αντίστοιχους θανάτους τους το 1917 και το 1923 και πρόσφατα ανακαλύφθηκαν από έναν από τους απογόνους της, στο Reading.
Η υπεύθυνη για τη δημοπρασία Κέρι Τέιλορ, είπε σε ένα βίντεο που εξηγούσε την ιστορία πίσω από το φόρεμα, ότι ήρθε σε επαφή με έναν απόγονο της Χέρμπερτ, ο οποίος είχε βρει ένα κουτί αναμνηστικών, μαζί με το φόρεμα, ενώ μετακόμιζε. Αυτά τα αντικείμενα, ρίχνουν φως στη ζωή της βασίλισσας Ranavalona III που έγινε βασίλισσα και χήρεψε στα 22, όταν ο πρωθυπουργός δηλητηρίασε τον σύζυγό της για να την παντρευτεί.
Πρόκειται για ένα μακρύ φόρεμα από σκούρο μωβ βελούδο και ροζ σατέν, στολισμένο με πέρλες και κεντημένα χρυσά λουλούδια, ενώ το σύνολο των αντικειμένων θα μεταφερθούν στη Μαδαγασκάρη και θα παρουσιαστούν στο Queen's Palace, το οποίο ανακαινίστηκε και άνοιξε ξανά στο κοινό πρόσφατα.
Ο Andry Rajoelina, πρόεδρος της Μαδαγασκάρης, δήλωσε ότι το φόρεμα και τα έγγραφα θα εκτίθενται παράλληλα με το στέμμα της Ranavalona III, το οποίο πρόσφατα παραδόθηκε στο νησί από τη γαλλική κυβέρνηση.
Η Χέρμπερτ, η οποία προερχόταν από το Muckross House στο County Kerry, είχε απαντήσει σε μια εφημερίδα που έψαχνε για συντροφιά για τις γυναίκες της βασιλικής οικογένειας της Μαδαγασκάρης. «Ήταν ευγενικής καταγωγής, αλλά δεν είχε πολλά χρήματα, ήταν μια λαμπρή γλωσσολόγος, μιλούσε πολλές γλώσσες», είπε η Τέιλορ.
Στη δεκαετία του 1880, η Χέρμπερτ ταξίδεψε στη Μαδαγασκάρη όπου η βασίλισσα Ranavalona III ήταν στο πρώτο έτος της βασιλείας της, που απειλούνταν από τις προσπάθειες των Γάλλων να εισβάλουν στο νησί.
Η Ranavalona III μεγάλωσε ως προτεστάντισσα και διδάσκονταν από εκπαιδευτές από το London Missionary Society. Μόλις τελείωσε την εκπαίδευσή της, παντρεύτηκε έναν ευγενή. Αλλά ο σύζυγός της πέθανε, αφήνοντας τη χήρα στα 22, και μόλις δύο μήνες αργότερα πέθανε και η μητέρα της Ranaavalona II, αφήνοντας τη νεαρή Ranavalona να ανέβει στο θρόνο.
Αναγκάστηκε να παντρευτεί τον πολύ μεγαλύτερο πρωθυπουργό Rainilaiarivony, ο οποίος είχε επίσης παντρευτεί τις δύο προηγούμενες βασίλισσες, και υπήρξαν φήμες ότι δηλητηρίασε τον σύζυγο της νέας βασίλισσας, ώστε να μπορεί να την κάνει γυναίκα του.
«Αυτό το καημένο κορίτσι, έπρεπε να παντρευτεί αυτόν τον φρικτό γέρο. Της είπαν ότι έπρεπε απλώς να κεντάει και να φαίνεται ωραία», είπε η Κέρι Τέιλορ.
Ενώ ο ρόλος της ήταν σε μεγάλο βαθμό τελετουργικός, προσπάθησε να αποτρέψει τον αποικισμό προσπαθώντας να βελτιώσει τις διπλωματικές σχέσεις με ξένες χώρες, στέλνοντας δώρα στον πρόεδρο των ΗΠΑ Grover Cleveland το 1886, όπως μεταξωτά υφάσματα, μια καρφίτσα από ελεφαντόδοντο και ένα υφαντό καλάθι.
Όταν οι Γάλλοι πέτυχαν τελικά τον έλεγχο της Μαδαγασκάρης το 1885, αποφάσισαν να διατηρήσουν τη Ranavalona ως «μονάρχη μαριονέτα». Αλλά η θεία της, Ramisindrazana, βοήθησε να υποκινήσει την εξέγερση εναντίον των Γάλλων και το 1886, η οικογένεια στάλθηκε σε εξορία.
«Οι γυναίκες ξύπνησαν στη 1:30 το πρωί, μεταφέρθηκαν στην ακτή και της έβαλαν σε ένα πλοίο», δήλωσε η Τέιλορ, προσθέτοντας ότι άφησαν απρόθυμα την αντάρτισσα Ramisindrazana να φύγει.
«Θα ήθελαν πραγματικά να την εκτελέσουν, όπως και έκαναν με πολλούς από τους άντρες συνωμότες της. Αλλά επειδή ήταν κυρία, τοποθετήθηκε στο πλοίο », είπε η Τέιλορ.
Αφού έμεινε στο Reunion για δύο χρόνια, η οικογένεια μεταφέρθηκε στο Αλγέρι. Τα νέα ήταν δύσκολα για τη Ranavalona, η οποία λέγεται ότι ξέσπασε σε κλάματα και φώναξε: «Ποιος είναι σίγουρος για το αύριο; Μόλις χθες ήμουν βασίλισσα. Σήμερα είμαι απλά μια δυστυχισμένη γυναίκα, με σπασμένη καρδιά».
Ωστόσο, η Τέιλορ συνέχισε να λέει ότι τα μέλη της βασιλικής οικογένειας της Μαδαγασκάρης, απολάμβαναν πιο ευτυχισμένες στιγμές στο Αλγέρι, όπου αντιμετωπίζονταν σαν μικρές διασημότητες και απολάμβαναν μια διαφορετική και ενεργή κοινωνική ζωή.
«Από το 1900 και μετά, βλέπουμε τη Ranavalona και τη Ramisindrazana να φαίνονται υπέροχες, φορώντας τα καλύτερα ρούχα, με εξαιρετικά καπέλα και φτερά», είπε.
Το 1901, η γαλλική κυβέρνηση επέτρεψε στις γαλαζοαίματες να έρθουν στη Γαλλία, όπου γοήτευσαν τους Γάλλους, με την ομορφιά και την αίσθηση του στιλ τους.
«Όπου πήγαιναν, τις ακολουθούσαν και τις φωτογράφιζαν», είπε η Τέιλορ. «Ο γαλλικός λαός τις αγάπησε και ζήτησε από τις αποικιοκρατικές αρχές να δώσουν στη Ranavalona λίγο περισσότερα χρήματα, ώστε να μπορούσε να πάει για ψώνια λίγο περισσότερο στο Παρίσι και σε άλλα μέρη».
Η Χέρμπερτ έμεινε με τη Ranavalona μέχρι το θάνατό της σε ηλικία 55 ετών το 1917 και στη συνέχεια έμεινε με τη θεία της. Μετά το θάνατο της ανιψιάς της, στη Ramisindrazana επιτράπηκε τελικά να μετακομίσει στη Γαλλία, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό της γύρω στο 1923 στις Αλπ-Μαριτίμ.
Ενώ στη Ranavalona III δεν επιτράπηκε ποτέ να επιστρέψει στο νησί όταν ήταν ζωντανή, το σώμα της επέστρεψε στην πατρίδα της μετά το θάνατό της.
Η Τέιλορ συνέχισε λέγοντας ότι το πακέτο που δημοπρατήθηκε, περιείχε φωτογραφίες της βασιλικής οικογένειας κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στη Μαδαγασκάρη, όπου όλοι φαίνονταν «δυστυχισμένοι».
Σημείωσε επίσης, ότι οι γυναίκες της βασιλικής οικογένειας της Μαδαγασκάρης ήταν «πολύ μοντέρνες», με τη Ranavalona III να φοράει πολυτελή φορέματα από Γάλλους σχεδιαστές. Ωστόσο, το φόρεμα που τέθηκε σε δημοπρασία, είπε, ανήκε στη «θεία της που ασκούσε αρκετή επιρροή» και πιθανότατα φτιάχτηκε στη Μαδαγασκάρη.
«Τα χρώματα δεν είναι χαρακτηριστικό ενός οίκου μόδας στο Παρίσι», είπε. «Και το στόλισμα με τις χάντρες και τα κεντήματα αν και χλιδάτα, δεν είναι πραγματικά πρότυπο υψηλό ραπτικής για εκείνη την εποχή», πρόσθεσε.
«Είναι ένα βαμβακερό βελούδο, και όχι ένα μεταξωτό βελούδο, που με κάνει να νιώθω ότι αυτό είναι κάτι που στη Μαδαγασκάρη θα μπορούσαν να βρουν πιο εύκολα», πρόσθεσε.