Ένα ατύχημα με ποδήλατο ανάγκασε τον Λευτέρη Μοσχίδη επί 6 μήνες να τρώει αποκλειστικά με καλαμάκι και τότε συνειδητοποίησε τη πραγματική σημασία της θρέψης. Ο ίδιος μιλάει στο iefimerida.gr για την περιπέτεια της υγείας του που ήταν η αφορμή για να ασχοληθεί με το χώρο της εστίασης.
Σ΄ ένα από τα κεντρικότερα εστιατόρια της Ρόδου απολαμβάνω μια νόστιμη ομελέτα με σπανάκι και τσιμπολογώ ένα αφράτο pancakes με πλούσια κρέμα και σολομό. Οι γεύσεις τόσο καθαρές και νόστιμες που γαργαλίζουν τον ουρανίσκο μου. Ζητάω από τον σερβιτόρο να μιλήσω με τον σεφ και λίγα λεπτά αργότερα γνωρίζω τον Ροδίτη Λευτέρη Μοσχίδη. «Για μένα η μαγειρική δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα και κατάλαβα την πραγματική αξία της θρέψης έπειτα από ένα σοβαρό ατύχημα που είχα. Ήμουν αναγκασμένος επί 6 μήνες να τρέφομαι μόνο με υγρές τροφές» μου εξηγεί με χαμόγελο στα χείλη.
Ο Λευτέρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο. Η μητέρα του μεγαλωμένη στην Αυστραλία παντρεύτηκε τον μπαμπά του στο νησί των Ιπποτών δημιουργώντας μια όμορφη πενταμελή οικογένεια. Στην τρυφερή ηλικία των 8 ο Λευτέρης χάνει ξαφνικά τον πατέρα του από ανακοπή καρδιάς και είναι η πρώτη δυσκολία που καλείται να αντιμετωπίσει.
Η μαγειρική είναι κομμάτι των παιδικών του αναμνήσεων. «Από τις εικόνες που θυμάμαι έντονα είναι να βρίσκομαι στην κουζίνα με τον μπαμπά μου και να δημιουργούμε για αυτό πολύ συχνά λέω πως η μαγειρική υπήρχε πάντα στη ζωή μου. Από την άλλη έχω φοβερές εικόνες από τις γιαγιάδες μου. Προέρχονταν από αγροτικές οικογένειες, η μία ήταν από την μια πλευρά της Ρόδο με Μικρασιατικές ρίζες και η άλλη από την άλλη πλευρά του νησιού με ρίζες από την Κάσο. Μαγείρευαν πολύ παραδοσιακά με απλές τεχνικές και φυσικά την καλύτερη πρώτη ύλη που έπαιρναν από τη γη. Δεν αγόραζαν τίποτα έτοιμο και από μικρός είχα την τύχη να είμαι περιτριγυρισμένος από ωραία αρώματα και γεύσεις» λέει στο iefimerida.gr
Στην εφηβεία του αναγκάζεται να πιάσει δουλειά μέσα σε κουζίνες καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Εξάλλου ως μεγαλύτερος έπρεπε να βοηθήσει στο μεγάλωμα των δύο μικρότερων αδερφών του. Όμως, ένα ατύχημα ήταν αυτό που θα καθόριζε την επαγγελματική πορεία της ζωή του.
Το ατύχημα που του άλλαξε τη ζωή
Ένα απόγευμα μια γειτόνισσα του τηλεφωνεί για να τον ενημερώσει πως η γιαγιά του, η οποία τον είχε μεγαλώσει έπαθε εγκεφαλικό. Ο 14χρονος Λευτέρης ανεβαίνει στο ποδήλατο για να πάει στο σπίτι της και καθώς τρέχει πέφτει πάνω σε μια πέτρα με αποτέλεσμα να βρεθεί στο νοσοκομείο για να χειρουργηθεί στη γνάθο.
Ο Λευτέρης τους επόμενους 6 μήνες αναγκάζεται να τρέφεται μόνο με υγρές τροφές τις οποίες καταπίνει με καλαμάκι. «Το ατύχημα συνέβη στα γυμνασιακά μου χρόνια από απροσεξία. Για 6 μήνες η γνάθος μου ήταν δεμένη και μπορούσα να καταπιώ μόνο με καλαμάκι αποκλειστικά υγρές τροφές. Πίστεψε με δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία. Είμαι δυναμικός χαρακτήρας και τις δυσκολίες προσπαθούσα από μικρός να τις κάνω προτερήματα. Θέλω να σου πω πως αυτοί οι 6 μήνες με οδήγησαν σε τρελά γαστρονομικά μονοπάτια. Εκείνο το διάστημα άρχισα να πειραματίζομαι με γεύσεις γιατί μου έλειπαν πολλά φαγητά από την καθημερινότητα μου, ιδιαίτερα τα παραδοσιακά που φτιάχναμε στο σπίτι. Όλα προσπαθούσα να τα φτιάχνω σε υγρή μορφή -ουσιαστικά δημιουργούσα ζωμούς και τότε συνειδητοποίησα τη πραγματική σημασία της θρέψης. Φυσικά μου είχε λείψει και το fast food πέρασα πάρα πολλές ώρες προσπαθώντας να πετύχω τη γεύση της πίτσας σε υγρή μορφή. Πραγματικά είχαν σπάσει τα νεύρα μου, αλλά ποτέ δεν το πέτυχα στο 100%. Μέσα από αυτή τη προσπάθεια ανακάλυψα πολύ ωραίες σάλτσες με έντονο το στοιχείο του unami. Φυσικά έχω κρατήσει πολλές συνταγές με αυτές τις σάλτσες και τις κάνω στα εστιατόρια που συνεργάζομαι».
Όσο για το μάθημα που πήρε μέσα από το ατύχημα του αναφέρει: «Η ζωή μου έχει διδάξει πολλά μαθήματα καθώς από μικρός έχασα την μπαμπά μου. Μέσα από το ατύχημα συνειδητοποίησα πως η μαγειρική ήταν ο διαλογισμός μου. Με κρατούσε δημιουργικό και μου έδωσε το έναυσμα να προσπαθώ συνεχώς και να μην τα παρατάω. Η μαγειρική, για μένα, είναι η υποχρέωσή μου να προσδώσω στον συνάνθρωπο μέσα από την τέχνη μου τον σεβασμό και να τον θρέφω. Είναι ο αυτοσκοπός μου. Μην ξεχνάμε πως όλα τα πράγματα συμβαίνουν γύρω από ένα τραπέζι με φαγητό» απαντάει.
Επαγγελματίας σεφ
Το όνειρο του να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μαγειρική έγινε πραγματικότητα και το βιογραφικό του είναι πλούσιο σε συνεργασίες. Αποφοίτησε από τη Σχολή Τουριστικής Εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη, από τη Σχολή Κρέατος στην Αθήνα, εκπαιδεύτηκε δίπλα σε έναν Σουηδό αρτοποιό και ζαχαροπλάστη και μέχρι σήμερα παρακολουθεί σεμινάρια στο εξωτερικό σε διάφορους τομείς της γαστρονομίας δύο φορές το χρόνο.
Στη δική του κουζίνα έχει παντρέψει τις παραδοσιακές συνταγές με σύγχρονες τεχνικές. Μέσα από την μαγειρική θέλει να κρατήσει ζωντανή την ιστορία του τόπου και πάνω απ όλα επιλέγοντας την καλύτερη πρώτη ύλη. «Σε κάθε χώρο που βρίσκομαι κοιτάζω να υπάρχουν οι τοπικές συνταγές και η καλύτερη πρώτη ύλη. Αυτό που λέμε σήμερα «από τη φάρμα στο τραπέζι» για μένα δεν είναι ούτε μόδα ούτε τίποτα παραπάνω από αυτό που έχω βιώσει από τις γιαγιάδες μου. Ένα αγαπημένο μου γλυκό ήταν μια κρέμα που έφτιαχνε η γιαγιά μου, αντί για ρυζόγαλο, με φιδέ και από φαγητά πλιγούρι με μπαρμπούνια με έναν ιδιαίτερο τρόπο εκτέλεσης, μακαρούνες με χειροποίητη σάλτσα μελιού και καβουρδισμένο σουσάμι και αγριοπερίστερα με μακαρόνια. Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι με όμορφα αρώματα και γεύσεις. Αυτό που λέμε πλέον brunch η γιαγιά μου μας τα έφτιαχνε για πρωινό. Ένα τραπέζι γεμάτο νοστιμιές: πατάτες με αυγά, τηγανιές, λουκάνικα, πίτες -ποτέ δεν έχω φάει γάλα με δημητριακά. Το τραπέζι ήταν πάντα πλούσιο» αναφέρει ο Ροδίτης σεφ.
Ο Λευτέρης μετά την εκπαίδευση του επέλεξε να επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του και να ασχοληθεί με διάφορους τομείς της γαστρονομίας τρέχοντας αρκετά projects. Εκτός από σεφ σε γνωστά εστιατόρια και ξενοδοχεία του νησιού έχει δημιουργήσει τη δική του φάρμα, βρίσκεται σε ένα υπέρ σύγχρονο αρτοποιείο και ζαχαροπλαστείο που τροφοδοτούν τα καλύτερα μαγαζιά του νησιού, ενώ ασχολείται και με το vip catering. «Είμαι ερωτευμένος με τη χώρα μου, έχω πολύ έντονα μέσα μου το ελληνικό στοιχείο και για αυτό το λόγο δεν έχω δουλέψει στο εξωτερικό μεγάλα χρονικά διαστήματα. Πηγαίνω ειδικά στη Γαλλία για αρκετά σεμινάρια μιας και έχουν εξαιρετικές τεχνικές και τις παντρεύω με τις μεσογειακές συνταγές. Ασχολούμαι με τις καλλιέργειες, με τη φάρμα γιατί για μένα όπως σου είπα ξανά η πρώτη ύλη είναι ότι πιο σημαντικό. Λόγω του ατυχήματος μπόρεσα να κατανοήσω τη σημασία της θρέψης και έγινε το επάγγελμα μου».
Πριν τον αφήσω για να ετοιμάσει το γλυκό «Βουδαπέστη», εμπνευσμένο από την Σκανδιναβία, άλλωστε οι επισκέπτες από τις χώρες του Βορρά λατρεύουν το νησί των Ιπποτών, μοιράζεται την αγάπη των τριών παιδιών του για τη μαγειρική. «Έχω μικρά παιδιά και απολαμβάνουμε να μαγειρεύουμε όλοι μαζί, αλλά και να τους παίρνω στη φάρμα. Έχουν πάρει την τρέλα μου! Με τα παιδιά μου εξερευνούμε διάφορες θρεπτικές συνταγές από κουζίνες του κόσμου- αυτή τη περίοδο μία φορά τη βδομάδα φτιάχνουμε σούσι. Προτιμάμε την αυθεντική ιαπωνική συνταγή χωρίς μαγιονέζες και λιπαρά ψάρια. Με φρέσκο μπαρμπουνάκι που φέρνει ο παππούς με τη βάρκα του» μου λέει και μοιράζεται την σκέψη που έχει να δημιουργήσει μια σχολή μαγειρικής για μικρά παιδιά.