Με τον όρο dream pop, εννοούμε μια διάθεση φυγής από την ανιαρή ή και αποπνιχτική πραγματικότητα, που εκφράζεται καλλιτεχνικά, με έναν ποπ τρόπο.
Χαρακτηριστική είναι η αιθέρια ηχητική υφή (sound texture) των σύγχρονων ποπ τραγουδιών που δημιουργεί μια αίσθηση ονείρου, ένα εξωπραγματικό περιβάλλον. Μια τέτοια αίσθηση προκαλούν, για παράδειγμα, τραγούδια της Lana Del Rey ή, αν μιλήσουμε για την Ελλάδα, των Playground Theory, Marva von Theo, Foam κ.α. Το μουσικό ιδίωμα, εκφράζει την ανάγκη των τραγουδοποιών, να δραπετεύσουν σε μια νέα, και πλούσια νοημάτων και αξιών «πραγματικότητα».
Εάν εστιάσουμε στην ανάγκη (ή διάθεση) φυγής, συνυπολογίζοντας τον ποπ τρόπο, τότε, την αρχή της dream pop στην Ελλάδα, ορίζουν ο Διονύσης Σαββόπουλος με το «Περιβόλι του Τρελλού» και ο Γιώργος Ρωμανός με τον δίσκο «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα».
H dream pop του Σαββόπουλου
Ο Σαββόπουλος, στο τραγούδι Θαλασσογραφία, εκφράζει αριστοτεχνικά αυτή τη διάθεση και με την ηχητική υφή και με τον στίχο…
Να μας πάρεις μακριά
να μας πας στα πέρα μέρη
φύσα θάλασσα πλατιά
φύσα αγέρι, φύσα αγέρι
Στις παραστάσεις που έδινε στο Rodeo (Οκτώβριος 1969 με Μάιο 1970) με το συγκρότημα Μπουρμπούλια, ιδιαίτερα με τη «Θαλασσογραφία», γινόταν πραγματική η ονειρική κατάσταση ταξιδιού και όλοι διέφευγαν, στα «πέρα μέρη».
Δεν είναι παράξενο που ο δίσκος, εξέφρασε τόσους πολλούς στα χρόνια της χούντας: Ωτοστοπατζήδες που ξεκινούσαν να γνωρίσουν τον κόσμο, φοιτητές και εργάτες που δεν κρατούσαν κομματικό διαβατήριο, αντιχουντικούς που γίνονταν εμιγκρέδες, μικρούς που κουβαλούσαν μεγάλα όνειρα…όλοι, έβρισκαν κάπου τον εαυτό τους, στο εξωπραγματικό ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΟΥ ΤΡΕΛΟΥ. Ο δίσκος αυτός, που ορίζει την αρχή των ποπ ονειροβατών, δείχνει ότι οι δραπέτες αυτοί, δεν ζουν «στην κοσμάρα τους» όπως κατηγορήθηκαν με χυδαίο τρόπο. Ο τρελός του περιβολιού, δεν είναι καθόλου τρελός, και το περιβόλι είναι ένας κόσμος καλύτερος, που οι «τρελοί» δημιουργούν εικονικά προς στιγμή, αναμένοντας ανά στιγμή, επιτέλους να έρθει.
Ο Γιώργος Ρωμανός, στο τραγούδι του «Τα Παιδιά των Λουλουδιών», που υπάρχει στον δίσκο «Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα» (κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο του 1970), ζωντανεύει «σε μια στιγμή» τους χίπηδες τους οποίους και μοιάζει να βλέπει σε ζωντανό όνειρο…
Τώρα στον ουρανό, στον ήλιο που περνά
γελάνε τα παιδιά των λουλουδιών
Το τραγούδι αυτό του Ρωμανού, δηλώνει τη γέννηση της dream pop από την προηγούμενη ψυχεδέλεια. Η dream pop είναι παιδί της ψυχεδέλειας, που φθάνει ως τις μέρες μας αποτελώντας πια, αξιοσημείωτο κομμάτι της νεοψυχεδελικής σκηνής και στην Ελλάδα.
Από το «Περιβόλι του Τρελλού» του Διονύση Σαββόπουλου, ως τους σημερινούς dream pop καλλιτέχνες, μεσολαβούν 50 χρόνια.
Στον μισό αυτό αιώνα, πολλοί οι έλληνες ποπ ονειροβάτες που εμφανίστηκαν.
Μια μεγάλη στιγμή, είναι το έτος 1992, όταν οι αδελφοί Κατσιμίχα, παρουσιάζουν το τραγούδι «Η Μοναξιά του Σχοινοβάτη» και τον στίχο…
ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν’ αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά
Ένα άλλο τραγούδι από τον ίδιο δίσκο, το «Έλα στο όνειρό μου» είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για περπατισιά στα ίδια ονειρικά μέρη…
Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές
Σήμερα, οι σύγχρονοι έλληνες dream pop τραγουδοποιοί, έχουν την ίδια διάθεση με τους παλαιότερους ονειροβάτες. Η φυγή από την αποπνιχτική πραγματικότητα είναι αυτό που τους ενώνει. Η φυγή, είναι το κυρίαρχο, και σφραγίζει το ιδίωμα, περισσότερο και από την ηχητική υφή, το λεγόμενο shoegazing (αιθέριο ήχο και φωνή «διαλυμένη» μέσα στο ηχοτοπίο). Σύμφωνα με τον ορισμό ως προς τη διάθεση της φυγής, το Soon των Ratrace, είναι ένα dream pop τραγούδι.
Ένας εξαιρετικός ελληνικός δίσκος Dream Pop διάθεσης, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2018 με τίτλο Maybe Alright, από τους Foam (που δυστυχώς γρήγορα διαλύθηκαν). Το σχήμα αποτελείτο από την Μαρία Σαχπασίδη (πλήκτρα, φωνή) και τον Διονύση Μόρφη (κιθάρα, φωνή). Δείτε τους Foam σε live που έδωσαν στο πλαίσιο του Athens Dreams Pop Showcase (2018).
Η αγγλόφωνη ελληνική dream pop
Αν και οι σύγχρονοι έλληνες της Dream Pop, έχουν την ίδια διάθεση με τους παλιότερους «ονειροβάτες», έχουν μια βασική διαφορά: είναι κατά κόρον αγγλόφωνοι.
Το φαινόμενο αυτό, της απαξίωσης της ελληνικής γλώσσας, δεν προκαλείται από μια διάθεση να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό, αλλά από την λανθασμένη εντύπωσή τους, ότι η ελληνική γλώσσα δεν ταιριάζει με την ηχητική υφή της dream pop. Αυτός ο λόγος, συν τον σχεδόν αποκλεισμό τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (θεωρούνται αντιεμπορικοί), τους στερεί την μεγάλη αναγνωρισιμότητα που απολάμβαναν οι ελληνόφωνοι «πρόγονοί» τους (Σαββόπουλος, Ρωμανός, Αφοι Κατσιμίχα, Βαγγέλης Γερμανός κ.α).
Μια γεύση από την dream pop σκηνή στην Ελλάδα στα χρόνια της οικονομικής και κοινωνικής Κρίσης, μπορείτε να πάρετε αναζητώντας στο διαδίκτυο τους Playground Theory, Marva von Theo, Foam, Birthmark (στο άλμπουμ Subtract), Moonshine Effect, Least Comcern, και Ratrace.
