Το σώμα της «απορρίπτει» τα πάντα και το ανοσοποιητικό της σύστημα αναγνωρίζει όλα τα τρόφιμα ως αλλεργιογόνα. Η δύσκολη ζωή μιας 25χρονης Αμερικανίδας.
Η Κάρολαϊν Κρέι από τη Βοστόνη έχει διαγνωστεί με το σπανιότατο σύνδρομο ενεργοποίησης μαστοκυττάρων (MCAS). Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σας σύστημα ενεργοποιείται πολύ συχνά και μπορεί να προκαλέσει αναφυλαξία, οπότε μπορείτε να γίνετε αλλεργικοί σε ένα τεράστιο φάσμα πραγμάτων. Πρόκειται για μια σπάνια και (το χειρότερο) ανίατη κατάσταση.
Βρώμη, αυγά και νερό
«Είχα κάποια μικροπροβλήματα από την ηλικία των δύο ετών και ήξερα ότι ήμουν αλλεργική στους ξηρούς καρπούς. Αλλά ένα κρίσιμο σημείο καμπής ήρθε όταν ήμουν 18 ετών, στα τέλη του 2017. Ήμουν στο πανεπιστήμιο στη Μασαχουσέτη και αποφάσισα να φάω ένα παγωτό με σοκολάτα μέντας. Πριν το καταλάβω, έπαθα αναφυλαξία και οι φίλοι μου με πήγαν εσπευσμένα στο νοσοκομείο» λέει η ίδια, μιλώντας στην Guardian. Και συνεχίζει:
«Από εκείνη τη στιγμή το σώμα μου άρχισε να απορρίπτει σχεδόν τα πάντα - το ανοσοποιητικό μου σύστημα άρχισε να αναγνωρίζει όλα τα τρόφιμα ως αλλεργιογόνα. Οι γιατροί πίστευαν ότι θα μπορούσε να σχετίζεται με το άγχος. Νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο για μερικές εβδομάδες και οι γιατροί έκαναν δοκιμές για να βρουν τρόφιμα στα οποία δεν ήμουν αλλεργική. Τα μόνα πράγματα ήταν η βρώμη, τα αυγά και το νερό. Για τους επόμενους τέσσερις ή πέντε μήνες, αυτά ήταν το μόνα που μπορούσα να φάω».
Η νεαρή κοπέλα άρχισε να παίρνει ειδικούς σταθεροποιητές των μαστοκυττάρων και αντιισταμινικά για να σταματήσει τις ακραίες αντιδράσεις του σώματός της, πράγμα που της έδωσε περισσότερη ελευθερία. Έτρωγε περισσότερο φαγητό, μπορούσε να είναι κοντά σε σκύλους και γάτες και, γενικά, ήταν σταθερή. Μπορούσε επίσης να πηγαίνει σε εστιατόρια.
Κατάφερε επίσης να πάει διακοπές στην Καραϊβική. Αλλά ενώ ήταν εκεί άρχισε να τρώει μια σαλάτα... Μετά από δύο μπουκιές ο λαιμός της έκλεισε και έπαθε αναφυλακτικό σοκ. Με δεδομένο το ιατρικό της ιστορικό, οι γιατροί αποφάσισαν να τη στείλουν αεροπορικώς στην πατρίδα της.
«Το ανοσοποιητικό μου σύστημα είχε αντιδράσει ξανά υπερβολικά και οι αλλεργίες μου άλλαξαν για άλλη μια φορά. Τα μόνα πράγματα που ήταν ασφαλή ήταν η βρώμη και το νερό. Είχα χάσει πολύ βάρος και οι γιατροί ήθελαν να μου βρουν κάτι πιο θρεπτικό. Ένας ειδικός βρήκε μια υποαλλεργική παιδική φόρμουλα σε σκόνη που περιείχε επαρκείς ποσότητες βιταμινών, μετάλλων και θερμίδων. Ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ ξανά σε μια τόσο περιορισμένη διατροφή, αλλά και πάλι θεωρούσα τον εαυτό μου τυχερό», θυμάται σήμερα η ίδια.
«Σχεδόν επτά χρόνια μετά, μπορώ να τρώω μόνο βρώμη και την παιδική φόρμουλα, και να πίνω νερό. Για να το αντιμετωπίσω όλο αυτό, έχω πειραματιστεί με διάφορους τρόπους μαγειρέματος. Άρχισα να καταγράφω τις εμπειρίες μου στο διαδίκτυο για να ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη σχετικά με την πάθηση και κάποιοι μου έδωσαν εξαιρετικές ιδέες για να εισαγάγω περισσότερη ποικιλία στο φαγητό μου, όπως να φτιάχνω μπισκότα βρώμης ή τηγανίτες βρώμης», επισημαίνει η Κρέι.
Ασφαλώς, όπως θα υπέθετε κάποιος και επιβεβαιώνει η ίδια, «έπρεπε να κάνω τεράστιες θυσίες στη ζωή μου. Δεν μπορώ να βρίσκομαι κοντά σε κατοικίδια ζώα ή οτιδήποτε μάλλινο. Είμαι υπεύθυνη προσλήψεων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και εργάζομαι από το σπίτι για να ελαχιστοποιήσω το καθημερινό άγχος. Πρέπει να γίνομαι δημιουργική όταν συναντώ φίλους, επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κατοικίδια ζώα. Οι φίλοι μου κρατούν ένα εφεδρικό σετ ρούχων σε μια σακούλα με φερμουάρ και τα αλλάζουν πριν με δουν. Αυτό έκανε επίσης τα ραντεβού με άνδρες απίστευτα δύσκολα... Οι άνθρωποι πρέπει να αποφεύγουν να τρώνε για τρεις ώρες πριν με φιλήσουν, σε περίπτωση που υπάρχουν αλλεργιογόνα στο φαγητό τους. Το αγόρι μου, που είναι οκτώ μήνες μαζί μου, με στηρίζει πραγματικά και τρώει το ίδιο φαγητό με εμένα όποτε είμαστε μαζί».
Παρ' όλα αυτά, η ζωή της λέει ότι συνεχίζεται όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά γίνεται: «Κάνω βόλτες στο πάρκο, κάνω πατινάζ και βγαίνω για βόλτες στη θάλασσα με σκάφος. Μου αρέσει ακόμα να βγαίνω έξω για φαγητό, αλλά παίρνω μαχαιροπήρουνα από το σπίτι. Αν και δεν μπορώ να ρισκάρω πια να μπω σε αεροπλάνο λόγω των αεροαλλεργιογόνων, μπορώ να ταξιδέψω με το αυτοκίνητο με την οικογένειά μου. Έχω πάντα φάρμακα πρόχειρα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως EpiPens, Benadryl και ειδικούς εισπνευστήρες».
«Η πάθησή μου με έχει κάνει πολύ πιο συμπονετική απέναντι σε ανθρώπους με κρυφές αναπηρίες. Θέλω να πιστεύω ότι το να είσαι ανοιχτή γι' αυτό μπορεί να βοηθήσει να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με τους άλλους και να προσαρμόζονται στις αλλεργίες όλων των ειδών», σημειώνει εμφατικά η ίδια και καταλήγει με αισιοδοξία:
«Ξέρω ότι η κατάστασή μου δεν είναι ιδανική, αλλά πάντα υπενθυμίζω στον εαυτό μου τα θετικά: τους υποστηρικτικούς φίλους και την οικογένειά μου και όλα τα πράγματα που το σώμα μου μου επιτρέπει να κάνω. Όσον αφορά στο μέλλον, συνεργάζομαι με την ομάδα των γιατρών μου για να επαναφέρω νέες τροφές. Ελπίζω ότι μια μέρα θα μπορέσω να επεκτείνω τη διατροφή μου, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση. Απλά προσπαθώ να "βγάζω" την κάθε μέρα καθαρή».