Tο 1956 είναι η χρονιά και το Ζάππειο είναι ο τόπος όπου η νεολαία γνώρισε και χόρεψε για πρώτη φορά το rock’n’roll στην Ελλάδα.
Η ορχήστρα του Αμερικάνικου Στόλου, έδινε εκεί δωρεάν συναυλίες, στην αρχή τα κυριακάτικα πρωινά και αργότερα και καθημερινές απoγεύματα. Η ορχήστρα έπαιζε αριστοτεχνικά τζαζ και rock’n’roll στον ανοικτό χώρο του Ζαππείου. Πολύ γρήγορα, το νέο διαδίδεται από στόμα σε στόμα, και το Ζάππειο μετατρέπεται στο μεγαλύτερο υπαίθριο χορευτικό κέντρο της Αθήνας!
Αμερικανοί ναύτες χορεύουν Rock’n’roll στο Ζάππειο
Φωτογραφίες της εποχής δείχνουν το χώρο μπροστά στο μέγαρο να έχει γεμίσει από ανθρώπους κάθε ηλικίας. Στις φωτογραφίες που τραβά ο φωτορεπόρτερ Κώστας Μεγαλοκονόμου, φαίνεται ότι οι έλληνες νεαροί διστάζουν να χορέψουν και ότι πρωταγωνιστές είναι οι αμερικανοί ναύτες οι οποίοι σαν δάσκαλοι χορού, πιάνουν τις ελληνίδες από το χέρι για να τις δείξουν τις χορευτικές φιγούρες.
Το Ζάππειο είναι λοιπόν ο τόπος και το rock’ n’ roll ο τρόπος που αρχίζει η μεγάλη αλλαγή στη διάθεση της νεολαίας. Αυτή η αλλαγή, ο πυρετός του ροκ εν ρολ, εισβάλλει στο Ζάππειο -όπως και στην Αμερική- από το 1955, με το τραγούδι Rock Around The Clock (Bill Haley & The Comets), αλλά είναι το 1956, που οι Έλληνες νεαροί συνειδητοποιούν ότι αυτό που χορεύουν δεν είναι σουίνγκ (που έμοιαζε ρυθμικά), αλλά ένα καινούργιο χορευτικό και μουσικό είδος.
«Χορεύαμε κάτι που ακουγόταν σαν σουίνγκ»
Ένας από τους τακτικούς θαμώνες του Ζαππείου, ο Σωτήρης Ζώης, καταθέτει την εξής μαρτυρία…
«Το καλοκαίρι του 1955 είχαμε πάει μια παρέα, κορίτσια και αγόρια, όταν μάθαμε από άλλους ότι οι αμερικάνοι έπαιζαν μουσική στο Ζάππειο».
Τι είδατε εκεί; «Θα πρέπει να ήταν μια ορχήστρα από 15 άτομα. Έπαιζαν τζαζ και rock’ n’ roll».
Είναι σίγουρο ότι έπαιζαν rock’ n’ roll; «Έτσι νομίζω».
Είχατε τότε συνειδητοποιήσει ότι έπαιζαν rock’n’roll; «Όχι φυσικά αφού δεν είχαμε ακούσει ποτέ rock’n’roll».
Χορέψατε; «Ναι».
Τι χορέψατε; «Αυτό που ακούγαμε. Το χορέψαμε σαν σουίνγκ. Ξέραμε σουίνγκ και μπούγκι και ο ρυθμός αυτός ταίριαζε…».
Πότε αρχίσατε να συνειδητοποιείτε ότι αυτή η μουσική δεν είναι σουίνγκ αλλά rock’n’roll; «Αργότερα, όταν ήρθαν και οι δίσκοι και μάθαμε από τον αμερικάνικο Σταθμό τα πάντα. Σίγουρα, μετά το 1956 ξέραμε πια καλά ότι ήμασταν ροκενρολίστες».
Στην πραγματικότητα, το νέο είδος μουσικής που επιβάλλουν οι Comets του Bill Haley στα 1955 δεν κατατάσσεται και δεν ξεκαθαρίζεται ούτε στην Αμερική, αφού οι δίσκοι έχουν ένδειξη fox-trot. Το εμπόριο δεν αντιλαμβανόταν τι πήγαινε να δημιουργηθεί και προκειμένου να το κατατάξει κάπου το έβαζε στα διάφορα υπάρχοντα χορευτικά είδη. Οι ίδιοι οι Αμερικάνοι, συνειδητοποιούν το rock’n’roll μετά το 1956. Έτσι στα 1955, ακόμη και το Rock around the Clock αν ίσως έπαιξαν οι ναύτες στο Ζάππειο, θα θεωρήθηκε σουίνγκ ή μπούγκι, που ήδη χόρευε η νεολαία και δεν θα δημιούργησε την έκπληξη του καινούργιου.
Βlue jeans, ρεβέρ και φαβορίτες
Η αλλαγή στη διάθεση συμβαίνει την επόμενη χρονιά, με τους δίσκους που κυκλοφορούν και την ξεκάθαρη πλέον διαφοροποίηση των προτύπων. Παρέες φέρνουν τα blue jeans, τα ρεβέρ, τις μυτερές φαβορίτες, τις γρήγορες κούρσες και τον έφηβο έρωτα. Μαζί τους έρχονται δεκάδες αθώα τραγούδια- Maybelenne (Chuck Berry,1955), Tutti Frutti (Little Richard,1955), Blue Suede Shoes (Carl Perkins,1955), Heartbreak Hotel (Elvis Presley,1956) και άλλα πολλά που χρωματίζουν την νεανική κουλτούρα. Η έκρηξη του rock’n’roll μεταμορφώνει όλο τον κόσμο.
Το πρώτο rock’ n’ roll κλαμπ στην Ελλάδα
Στα 1956, σημειώνεται η αρχή της μεταμόρφωσης των υπαρξιστικών κέντρων σε όλη την Ευρώπη.
Παντού οι υπαρξιστές αλλάζουν αφού αφομοιώνουν το νέο ρυθμό που εκπέμπουν πρώτοι οι Αμερικάνοι «κομήτες». Στην Ελλάδα, η rock’n’roll κουλτούρα θα διαρκέσει τρία περίπου χρόνια, και μετά θ’ αλλάξει και πάλι από τον ισχυρότερο επηρεασμό της βρετανικής εισβολής και των γαλλοϊταλικών προτύπων. Το Top Hat θεωρείται το πρώτο κλαμπ του rock’ n’ roll στην Ελλάδα. Αμέσως μετά (ή ίσως ταυτόχρονα;) το ΣΕΝΟΥ θα πρέπει να συντονίζεται και αυτό στον νέο ρυθμό. Ο Γιώργος Φλοίσκος, ιδιοκτήτης του ΣΕΝΟΥ είναι και ένας από τους καλύτερους χορευτές του rock’ n’ roll στην Ελλάδα. Διαγωνισμοί χορού διοργανώνονται σχεδόν παντού. Στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ ο Γιώργος Οικονομίδης βραβεύει τα καλύτερα ζευγάρια.
Το 1958, είναι η χρονιά που θα κορυφωθεί η νέα διάθεση και το rock’ n’ roll κερδίζει και το φτωχότερο σπίτι που θα βρει τον τρόπο να κάνει πάρτι έστω και με δανεικό ραδιόφωνο. Βασικός εξοπλισμός για τους ροκενρολίστες ήταν το ραδιόφωνο, εκείνο τα παλαιό μεταπολεμικό με τις λάμπες που το συνέδεαν με το πικάπ και με το γύρισμα ενός κουμπιού μετατρεπόταν σε ενισχυτή και ταυτόχρονα σε ηχείο. Ο εξοπλισμός αυτός αξιοποιούσε τους δίσκους που αγόραζαν τότε από τον Ορφανίδη στην πλατεία Κολοκοτρώνη, το Electric Corner στην Πανεπιστημίου και το Ντισκοφίλ στη στοά Νικολούδη. Αυτά τα καταστήματα διέθεταν τους πρώτους δίσκους εισαγωγής και μάλιστα, τοιχοκολλούσαν ανακοινώσεις περί του «πότε θα έρθει ο καινούργιος του Presley» ώστε οι νεαροί πελάτες να ενημερώνονται και να σπεύδουν.
Η διετία 1956-58 δημιουργεί ένα νεανικό φαινόμενο στην Ελλάδα που για πρώτη φορά έχει την ανοχή των αρχών αλλά και της συντηρητικής κοινωνίας