Ετοιμος να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια είναι ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι, όπως αναφέρουν τα ιταλικά Μέσα.
Ο 36χρονος χαφ θα αποχωρήσει από την Μπόκα Τζούνιορς, όπου αγωνίστηκε το τελευταίο εξάμηνο, και σκοπεύει να βάλει τέλος στη σπουδαία καριέρα του. Ο Ντε Ρόσι έγραψε ιστορία με τη φανέλα της Ρόμα, την οποία φόρεσε επί 18 χρόνια (2001-19) σε περισσότερα από 600 ματς.
Οικογενειακοί ήταν οι λόγοι, για τους οποίους ο ίδιος ο Ντε Ρόσι αποφάσισε να αποσυρθεί από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Όπως τόνισε στη συνέντευξη Τύπου, την οποία κάλεσε για να ανακοινώσει το τέλος της καριέρας του, θα ήθελε να συνεχίσει να αγωνίζεται για ακόμα δέκα χρόνια. Όμως, το τελευταίο διάστημα τον... βασάνιζε η σκέψη της οικογένειάς του, η οποία του έλειπε. Μάλιστα, διέψευσε τα δημοσιεύματα που τον ήθελαν να έχει έρθει σε κόντρα με τη διοίκηση της Μπόκα Τζούνιορς, την οποία -όπως υπογράμμισε- θα έχει για πάντα στην καρδιά του.
Ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Κανείς… Ούτε εγώ, ούτε η οικογένειά μου έχουν πρόβλημα υγείας. Θέλω μόνο να επιστρέψω στην οικογένειά μου, η οποία μου λείπει και νομίζω ότι αυτή είναι απόφαση κατανοητή στα 36 μου χρόνια. Λέω αντίο σε ένα κλαμπ που έχει μπει στην καρδιά μου, αλλά και στο άθλημά μου. Είμαι λυπημένος, ήθελα να παίξω άλλα 10 χρόνια. Σίγουρα θα συνεχίσω να δουλεύω στον χώρο του ποδοσφαίρου. Ακόμα δεν ξέρω σε τι ρόλο.
Κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσα να αγαπήσω τόσο πολύ μία ομάδα, μετά τη ζωή μου στη Ρώμη. Ποτέ δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα εδώ στην Μπόκα, ούτε με τους συμπαίκτες μου, ούτε με τη διοίκηση. Θα συνεχίσω πάντα να είμαι μέλος της Μπόκα και ποιος ξέρει, ίσως οι δρόμοι μας να συναντηθούν και πάλι. Οι άνθρωποι που γνώρισα εδώ τους τελευταίους μήνες μετέτρεψαν αυτήν την εμπειρία σε κάτι μαγικό, ακόμα μεγαλύτερο και από αυτό που περίμενα. Με υποδέχτηκαν εμένα και την οικογένειά μου ως αδέρφια.
Θέλω να στείλω μια θετική εικόνα της Αργεντινής, υπάρχουν πολλά να μάθουν από αυτόν τον λαό. Ένα κομμάτι της καρδιάς μου θα μείνει εδώ. Ακόμα κι αν διήρκησε μόνο λίγους μήνες, έζησα κάτι σημαντικό, το ποίο θα παραμείνει για πάντα μέσα μου.
Άρχισα να το σκέφτομαι (σ.σ. να αποσυρθεί) από τον Οκτώβρη. Ξυπνούσα συχνά μέσα στη νύχτα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Θα ήθελα να παίζω ποδόσφαιρο ακόμα και στα 50. Είχα μια καλή καριέρα, έπαιξα κόντρα στους καλύτερους στον κόσμο. Όμως, η καριέρα ενός παίκτη τελειώνει κάποια μέρα.
Θα υποφέρω λίγο όταν βλέπω ποδοσφαιρικούς αγώνες, αλλά αυτή είναι η ζωή ενός ποδοσφαιριστή. Η ισχυρότερη ανάμνηση από την Μπόκα; Η αγκαλιά με κάθε συνεργάτη σήμερα, η συνάντηση με τον Μαραντόνα και πολλούς άλλους ανθρώπους της Μπόκα που έκλαιγαν μετά την ήττα από τη Ρίβερ. Αυτή είναι μία εικόνα που δεν θα ξεχάσω ποτέ»