Μοιάζει σαν ψέμα, αλλά ο Ντιέγκο Μαραντόνα προδόθηκε από την ταλαιπωρημένη καρδιά του, αφήνοντας την τελευταία του πνοή μόλις στα 60 του χρόνια.
Το απόγευμα της Τετάρτης, η είδηση του θανάτου του «Ντιεγκίτο» έπεσε σαν βόμβα στον ποδοσφαιρικό -και όχι μόνο- κόσμο, συμπληρώνοντας το «μαύρο» παζλ του 2020. Πιθανότατα ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που πάτησε ποτέ στη Γη. Με τα καλά και τα κακά του, άφησε ισχυρό το αποτύπωμά του στο δημοφιλέστερο άθλημα του κόσμου. Λατρευόταν και λατρεύεται ακόμη σαν Θεός στην Αργεντινή, στη Νάπολη αλλά και σε όλο τον πλανήτη. Δεν έχει εχθρούς -πλέον- και όποιος τον έχει δει να αγωνίζεται θα πρέπει να χαρακτηριστεί τουλάχιστον «τυχερός». Γιατί; Γιατί είδε τον «Θεό» να παίζει ποδόσφαιρο. Ετσι τον έλεγαν. Γιατί τέτοιος ήταν. Θεός του ποδοσφαίρου. Παγκόσμιο σύμβολο... Του αθλήματος, της Αργεντινής, της επανάστασης...
Τα πρώτα χρόνια του Θρύλου Ντιέγκο Μαραντόνα
Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1960 στο Λανούς, επαρχία του Μπουένος Άιρες. Μεγάλωσε όμως στη Βίλα Φιορίτο, μια παραγκούπολη στα νότια προάστια της πρωτεύουσας της Αργεντινής, όντας μέλος μιας φτωχής οικογένειας. Ήταν ο πρώτος γιος μετά από τρεις κόρες, ενώ έχει δύο δύο νεότερα αδέρφια, τον Ούγκο και τον Ραούλ.
Στην ηλικία των 8 ετών εντοπίστηκε από έναν ανιχνευτή ταλέντων ενώ έπαιζε στη γειτονιά του, τον σύλλογο Εστρέλια Ρόχα. Ο τότε προπονητής της ομάδας Κορνέγιο είχε πει: «Όταν ο Ντιέγκο ήρθε στην Αρχεντίνος για δοκιμές, ήμουν πραγματικά τρελαμένος από το ταλέντο του και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν μόλις οκτώ ετών». Στα 10 χρόνια του έγινε βασικό κομμάτι της εφηβικής ομάδας των Αρχεντίνος και μέχρι τα 14 έπαιζε στις ακαδημίες με την ομάδα να λέγεται Cebollitas. Μέσα σε τρία χρόνια κατάφεραν να μείνουν στην ιστορία ως η πιο διάσημη και πετυχημένη παιδική ομάδα της Αργεντινής.
Σε ηλικία μόλις 15 ετών 10 μηνών και 20 ημερών αγωνίστηκε για πρώτη φορά στους Αρχεντίνος Τζούνιορς ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο νεότερος στην ιστορία του πρωταθλήματος της χώρας.
Ντιέγκο Μαραντόνα: Το «χρυσό παιδί» του ποδοσφαίρου
Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που κατέρριψε το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε για την Μπαρτσελόνα για 3.000.000 αγγλικές λίρες και τη δεύτερη όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5.000.000 λίρες.
Μετά την Αρχεντίνος Τζούνιορς, μεγαλούργησε στην Μπόκα Τζούνιορς, στην Μπαρτσελόνα, έγινε ο Θεός της Νάπολι, έπαιξε στη Σεβίλλη, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά, μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο, έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997.
Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι), όμως οι καταχρήσεις τον κράτησαν πίσω. Ο εθισμός στα ναρκωτικά και το αλκοόλ αμαύρωσε την καριέρα του, αλλά, παρά τις αδυναμίες του, θα είναι πάντα εκείνος που «χόρεψε» τους πάντες.
Ελαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό.
Στην ιστορία θα μείνει για πάντα ο προημιτελικός απέναντι στην Αγγλία, όταν πέτυχε δύο από τα ιστορικότερα γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου: το «Χέρι του Θεού», όταν σκόραρε με το αριστερό χέρι, αλλά και το «Γκολ του αιώνα», για την επίτευξη του οποίου χρειάστηκε να περάσει όλη σχεδόν την Εθνική Αγγλίας και να μπει με την μπάλα στα δίχτυα.
Το κεφάλαιο Μπαρτσελόνα για τον Μαραντόνα
Η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε διθυραμβικά την απόκτησή του και κλείνοντας συμβόλαιο ύψους-ρεκόρ στην ποδοσφαιρική ιστορία. Ο Μαραντόνα έγινε παίκτης της ομάδας της Καταλονίας από το 1982 μέχρι το 1984, αγωνιζόμενος περισσότερο ως επιθετικός μέσος παρά ως καθαρόαιμος επιθετικός, όπως ξεκίνησε την καριέρα του, σημείωσε 38 γκολ συνολικά σε 58 επίσημους αγώνες. Έκανε το ντεμπούτο του στις 4 Αυγούστου σε αγώνα προετοιμασίας με τη Μέπεν στη Γερμανία (0-5).
Ο Ντιέγο προσαρμόστηκε γρήγορα στην καινούργια του ομάδα, σκόραρε στον πρώτο του αγώνα στο πρωτάθλημα απέναντι στη Βαλένθια, πέτυχε χατ-τρικ στην πρώτη του συμμετοχή στο Κύπελλο Κυπελλούχων με αντίπαλο τον Απόλλωνα Λεμεσού και δύο ακόμα γκολ μέσα στο Βελιγράδι στον δεύτερο γύρο επί του Ερυθρού Αστέρα. Ωστόσο, την περίοδο αυτή η υγεία του κλονίστηκε (ηπατίτιδα) με συνέπεια να απουσιάσει 4 μήνες την περίοδο 1982-1983 και 14 αγώνες πρωταθλήματος.
Στις 26 Ιουνίου 1983 γνώρισε την αποθέωση από τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης για το γκολ του που άνοιξε το σκορ στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου σε αγώνα του Κυπέλλου, χειροκροτούμενος για ένα λεπτό από το κοινό.
Δεν «κούμπωσε» ποτέ με τη φιλοσοφία της ομάδας, ούτε με την αγωνιστική πολιτική της Μπαρτσελόνα και η ομάδα κατέκτησε μόνο ένα Κύπελλο Ισπανίας και ένα Σούπερ Καπ την πρώτη χρονιά, ενώ ο ίδιος θεωρήθηκε κύριος υπεύθυνος των εκτεταμένων επεισοδίων μεταξύ ποδοσφαιριστών στον αγωνιστικό χώρο του Σαντιάγκο Μπερναμπέου στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας το 1984 απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο. Ήδη υπήρχαν ενδείξεις για κακή εξωγηπεδική ζωή του νεαρού αστέρα, γεγονός που ελαχιστοποίησε την όποια υποστήριξη από την πλευρά της διοίκησης.
Νάπολι: Μια πόλη που ανήκει στον Ντιέγκο Μαραντόνα
Στις 30 Ιουνίου του 1984, η Νάπολι έσπασε ρεκόρ, δίνοντας 12.000.000 λίρες στην Μπαρτσελόνα για να αποκτήσει τον Ντιέγκο Μαραντόνα, θέλοντας να καθίσει στον θρόνο της ποδοσφαιρικής Ιταλίας για πρώτη φορά στην ιστορία της. Μπορεί να μην τα κατάφερε αμέσως, όμως η σεζόν 1986-87 θα είναι για πάντα χαραγμένη στην ιστορία όχι του συλλόγου αλλά της πόλης.
Το βράδυ της 10ης Μαΐου του 1987 δεν κοιμήθηκε κανείς στην πόλη της νότιας Ιταλίας, καθώς η Νάπολι πανηγύριζε το πρώτο της σκουντέτο, ενώ λίγες ημέρες αργότερα έμελλε να κάνει το double, νικώντας 4-0 την Αταλάντα στον τελικό Κυπέλλου. Ως τότε, καμία ομάδα της νότιας Ιταλίας δεν είχε φτάσει στην κορυφή του πρωταθλήματος. Γι' αυτό ο Ντιέγκο Μαραντόνα εξελίχθηκε σε ένα όχι μόνο αθλητικό, αλλά και πολιτιστικό σύμβολο της πόλης. Δεν θα ήταν υπερβολή αν πούμε πως ο Μαραντόνα λατρεύεται σαν θρησκεία στη Νάπολι.
Μέχρι και τις... τρίχες του ισχυρίζονται ότι έχουν κρατήσει.
Αυτό όχι στα... λόγια, καθώς ολόκληρη η πόλη έχει «αγιογραφίες» του, ενώ τα μπαρ και οι μπυραρίες της περιοχής είναι γεμάτα σύμβολά του σαν μικρές και ιδιαίτερες εκκλησίες. «Εκκλησίες» που μόνο στον «Θεό» του ποδοσφαίρου θα άρμοζαν.
Εχουν περάσει 33 χρόνια από εκείνο το βράδυ και η πόλη συνεχίζει να ανήκει στον Ντιέγκο Μαραντόνα. Και θα ανήκει για πάντα σε εκείνον.
Οι καταχρήσεις, η τιμωρία και το τελευταίο παιχνίδι
Το 1994 επέστρεψε στην πατρίδα του και αγωνίστηκε αρχικά για 5 μόνο παιχνίδια με τη Νιούελς Ολντ Μπόις. Μετά την αναμενόμενη υποδοχή ήρωα έκανε το επίσημο ντεμπούτο με την Ιντεπεντιέντε, στην ήττα με 3-1. Η Νιούελς έλυσε τη συνεργασία μαζί του γιατί δεν πήγαινε στις προπονήσεις. Όταν πολιορκείται από δημοσιογράφους στο σπίτι του, πυροβολεί με αεροβόλο, τραυματίζοντας τέσσερις. Τιμωρήθηκε με διετή φυλάκιση με αναστολή και χρηματική αποζημίωση των τραυματισθέντων δημοσιογράφων.
Ομολόγησε για πρώτη φορά τον εθισμό του στην κοκαΐνη τον Ιανουάριο του 1996 στο περιοδικό «Gente». Οι δηλώσεις του επηρέασαν τον εγχώριο και διεθνή Τύπο και έγιναν στο πλαίσιο της εκστρατείας του «Ήλιου χωρίς ναρκωτικά», την οποία η κυβέρνηση της χώρας ξεκίνησε εκείνο το καλοκαίρι με τον Μαραντόνα ως την κύρια μορφή.
Τελείωσε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία το 1997 σε ηλικία 37 ετών. Στις 25 Οκτωβρίου 1997, στον αγώνα της Μπόκα με την αιώνια αντίπαλο Ρίβερ Πλέιτ αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο. Ο αγώνας έληξε με νίκη της Μπόκα με 2-1 και αυτό θα ήταν και το τελευταίο επίσημο παιχνίδι του, καθώς ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο την ημέρα των 37ων γενεθλίων του, στις 30 Οκτωβρίου, έχοντας σημειώσει 360 τέρματα σε 704 επίσημους αγώνες.
Η αντισυμβατική ζωή του Ντιέγκο Μαραντόνα
Γεννημένος για να ζήσει μια αντισυμβατική ζωή, ο Μαραντόνα απέφευγε ακολούθησε την πεπατημένη. Πήγαινε συχνά κόντρα σε όλους και σε όλα. Τα «πιστεύω» του πολλές φορές προκάλεσαν, αλλά ο ίδιος ήταν πάντα αποφασισμένος να τα υπερασπιστεί μέχρι τέλους. Δεν του ταιριάζει η μετριότητα και η σιωπή. Πολλά από τα λεγόμενά του κρίθηκαν υπερβολικά, με τον ίδιο να διευκρινίζει ότι «εάν κατά καιρούς θυμώνω ή παραπονιέμαι, είναι επειδή δεν ξέρω πώς να συγκρατήσω τα συναισθήματά μου. Και δεν θέλω να μάθω».
Εκτός από τις λαμπρές ικανότητές του, ο Μαραντόνα έχει προκαλέσει παγκόσμιες διαμάχες εκτεταμένου μεγέθους. Η προσωπική του ζωή είναι γεμάτη σκοτεινές ιστορίες, καταχρήσεις, παρεκτροπές και υπέρμετρη αναίδεια έναντι των πανίσχυρων αξιωματούχων της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και άλλων ισχυρών παραγόντων του χώρου.
Η προπονητική
Το κεφάλαιο προπονητική άνοιξε για τον Ντιέγκο Μαραντόνα καθώς παρά τα διάφορα πάθη του δεν μπορούσε να μείνει μακριά από το ποδόσφαιρο για μεγάλο διάστημα. Η προπονητική καριέρα του ξεκίνησε στη δεκαετία του 1990, προτού εγκαταλείψει την ενεργό δράση, κατά τη διάρκεια της τιμωρίας του, αναλαμβάνοντας δύο φορές για μικρό χρονικό διάστημα ομάδες στη χώρα του ανεπίσημα, καθώς δεν διέθετε την απαραίτητη άδεια.
Τον Νοέμβριο του 2008 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής Αργεντινής νικώντας τη Σκωτία στο ντεμπούτο του με 1-0. Οδήγησε την Αργεντινή στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010 -όπου αντιμετώπισε και την Ελλάδα-, αλλά παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία μέχρι τον Ιούλιο, αποχωρώντας μετά τη συντριβή της ομάδας του από τη Γερμανία με 4-0.
Τον Μάιο του 2011 ο Ντιέγκο Μαραντόνα ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Αλ Γουάσλ, ομάδας από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου έμεινε για ένα χρόνο. Επανήλθε στα Εμιράτα το 2017 για μία ακόμη χρονιά με την Αλ Φουτζέιρα, ενώ το το 2019 επέστρεψε στην πατρίδα του ως προπονητής, αναλαμβάνοντας τη Χιμνάσια Εσγρίμα ντε Λα Πλάτα, στην τεχνική ηγεσία της οποίας ήταν μέχρι και τον θάνατό του.
Οταν ο «Θεός» πάτησε στο Καραϊσκάκη
Μία τεράστια στιγμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο διαδραματίστηκε στις 16 Ιανουαρίου του 2005. Τότε ο Ντιέγκο Μαραντόνα αποθεώθηκε στο «Γ. Καραϊσκάκης»
Ο Ολυμπιακός εκείνη την ημέρα αντιμετώπιζε τον Ηρακλή για τη 15η αγωνιστική της Α’ Εθνικής και λίγο πριν από την έναρξη του ματς ο Ντιεγκίτο εμφανίστηκε στο χορτάρι το γηπέδου Καραϊσκάκη, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους φίλους του Ολυμπιακού. Μάλιστα, ο Μαραντόνα πήρε το μικρόφωνο και ξεσηκώνοντας το κοινό φώναξε «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω ο Ολυμπιακός», με τους φιλάθλους να ανταποδίδουν τραγουδώντας το σύνθημα: «Μαραντόνα είσαι τρέλα με την κόκκινη φανέλα».
Τότε ο Αργεντινός θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου σήκωσε στον αέρα την ερυθρόλευκη φανέλα που του χάρισε ο σύλλογος με το όνομά του και το νούμερο 10 στην πλάτη. Παράλληλα, ο Μαραντόνα συνάντησε και τον Ριβάλντο, με τον οποίο είχε θερμό εναγκαλισμό στη φυσούνα του γηπέδου.
