Το σπριντ των 100 μέτρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αξίζει για πολλούς όσο ολόκληρη η διοργάνωση. Για αυτό και ο νικητής του, δεν μπορεί παρά να έχει όλα τα φώτα στραμμένα πάνω του. Στο Τόκιο, το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε για πρώτη φορά μετά από 29 χρόνια, ένας Ευρωπαίος.
Ο λόγος για τον Ιταλό, Μαρσέλ Τζέικομπς που παρά τον... περίεργο -για σπρίντερ- σωματότυπό του και τον τρόπο με τον οποίο τρέχει, κατάφερε να κερδίσει αθλητές από χώρες με μεγάλη παράδοση στους αγώνες «ταχύτητας». Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο ο Ιταλός ήταν έτοιμος να λάμψει. Σε κάθε του σπριντ ήταν και καλύτερο. Στο πρώτο προκριματικό πέρασε άνετα με 9.94, ενώ στον ημιτελικό το 9.84 αποτέλεσε προσωπικό και ευρωπαϊκό ρεκόρ στην κούρσα.
Στον τελικό, όμως έδειξε πως ήταν έτοιμος για σπουδαία πράγματα. Με το «μπαμ» του αφέτη, έγινε η έκρηξη μέσα του. Εκτοξεύτηκε και «πετούσε» προς τον τερματισμό δίχως να βλέπει τον Αμερικανό Μπλέικ και τον Καναδό Ντε Γκράασε που ήταν τα φαβορί. Σε 9.80, είχε περάσει τον τερματισμό και το Χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο ήταν δικό του. Νέο Ευρωπαϊκό και προσωπικό ρεκόρ, προφανώς.
Το όνομά του, όμως, γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων καθώς έγινε εκείνος που διαδέχεται τον Γιουσέιν Μπολτ ο οποίος είχε τρεις σερί πρωτιές στα 100μ., ενώ αποτελεί και τον πρώτο Ευρωπαίο που νικά μετά το 1992. Τότε ήταν ο Λίνφορντ Κρίστι στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης, που άφησε πίσω του, τον Φρέντερικς από τη Ναμίμπια και τον Μίτσελ από τις ΗΠΑ. Ενώ, συνολικά γίνεται ο 6ος Ευρωπαίος που τα καταφέρνει και φυσικά ο πρώτος Ιταλός. Είχαν προηγηθεί 4 Βρετανοί (1908, 1924, 1980, 1992) και 1 Γερμανός (1960).
Η ιστορία του Μαρσέλ Τζέικομπς -Αμφισβητούσαν την καταγωγή του
Ο Τζέικομπς γεννήθηκε στο Ελ Πάσο του Τέξας το 1994 από Αμερικανό πατέρα και Ιταλίδα μητέρα. Οι γονείς του χώρισαν όταν ο ίδιος ήταν ενός έτους με τον πατέρα του να μετακομίζει στην Κορέα και τη μητέρα του να επιστρέφει στο Ντεσεντζάνο ντελ Γκάρδα της Ιταλίας. Αφού έπαιξε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, ένας από τους προπονητές του διέκριναν την αθλητικότητα που τον διέκρινε και του πρότειναν να δοκιμάσει τα σπριντ.
Ετσι ξεκίνησε να τρέχει, αλλά και το άλμα εις μήκος. Μετακόμισε στην «αιώνια πόλη», για να μπορεί να επικεντρωθεί αποκλειστικά και μόνο στον αθλητισμό. Μάλιστα αρχικά φάνηκε να προτιμούσε το μήκος μιας και οι περισσότερες διακρίσεις του ήταν σε αυτό το κομμάτι. Το 2017 έκανε το ρεκόρ του με άλμα στα 8.07 μέτρα, αλλά κάποιοι τραυματισμοί που ακολούθησαν τον έκαναν να πάρει την απόφαση να το αφήσει και να επικεντρωθεί στο σπριντ. Και από ότι φαίνεται δικαιώθηκε. Νωρίτερα, το 2021, στη Σαβόνα έγινε ο 150ος άνθρωπος τον κόσμο που έσπασε το «φράγμα» των 10 δευτερολέπτων με επίδοση στα 9.95. Το καλύτερο όμως, όπως φάνηκε το κρατούσε για το τέλος και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, τους οποίους έκλεισε με το εξωφρενικό 9.80.
Πάντως, η διαδρομή του, δεν ήταν πάντα εύκολη. Πέρασε αρκετά δύσκολα παιδικά χρόνια με τη μητέρα του ως το μοναδικό του στήριγμα, ενώ και οι διακρίσεις ήταν καθημερινό πρόβλημα. Εξαιτίας του χρώματός του και του σωματότυπου που έχει πολλοί τον έδειχναν με το «δάχτυλο» και αμφισβητούσαν τις ιταλικές του ρίζες παρότι βρίσκεται ουσιαστικά όλη του τη ζωή στην Ιταλία. Ο ίδιος απαντά πως καλά-καλά δε μιλάει καλά αγγλικά και συνεχίζει να σηκώνει ψηλά τη σημαία της χώρας του.