Σε μια εκ βαθέων συνέντευξη, ο Βασίλης Λυπηρίδης ξεδιπλώνει το κουβάρι των αναμνήσεων του ξεκινώντας από το ανεκπλήρωτο παιδικό όνειρό του, τα χρόνια της «αυτοκρατορίας» του Άρη και την εποχή που έζησε πέρα από τα όριά του παρέα με τους «μύθους» του ελληνικού αθλητισμού.
Η ξαφνική ωρίμανσή του, τα «χάδια» του «ξανθού», η συνύπαρξη με τους «μύθους», η καθημερινή ένταση και η αίσθηση ότι κουβαλά και ο ίδιος στις πλάτες του μια ολόκληρη χώρα. Οι νύχτες στα μπουζούκια που δεν αγάπησε ποτέ, η «αυτοκρατορία», οι αμέτρητοι τίτλοι, τα απωθημένα, οι ανατροπές, οι επιστροφές από το πουθενά, η ατελείωτη αγάπη του κόσμου. Υπάρχουν νύχτες που μπαίνει στον πειρασμό. Ποιος δεν το κάνει; Μπαίνει στο youtube. Βλέπει, θυμάται, αξιολογεί με την ωριμότητα ενός 54χρονου ανθρώπου. Τότε, ήταν 20-21 ετών. Μέλος της κορυφαίας ομάδας του 21ου αιώνα.
Διαβάστε τη συνέντευξή του στο gazzetta.gr