Η Ζοέλ Λοπινό ρουφά την καθημερινότητα, τη μεταπλάθει, και την κάνει βιβλία. Η πολυδιαβασμένη συγγραφέας που άφησε το κοσμικό Παρίσι και την πολύβουη Αθήνα και ζει στην Κρήτη, μιλά στο iefimerida με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα.
Μητέρα τεσσάρων παιδιών, έχει αφιερωθεί στη συγγραφή «αγγίζοντας» με τον τρόπο της θέματα ρατσισμού, της ισότητας των δύο φύλων, της κακοποίησης παιδιών και γυναικών. Η «Χρυσαλιδα» είναι το νέο βιβλίο της Ζοέλ Λοπινό από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. Ιστορίες ανθρώπων που γνώρισαν τη βία, την αδιαλλαξία, την ενοχή, τον ναρκισσισμό, τον χειρισμό.
Λοπινό: Η Ελλάδα, ήταν το κάρμα μου!
Η Γαλλίδα, με ελληνικές ρίζες από την πλευρά της μητέρας της, Ζοέλ Λοπινό επέλεξε να ζήσει και να κάνει καριέρα στην Ελλάδα τολμώντας να γράφει σε μια γλώσσα που δεν είναι η μητρική της. «Εμεινα και δουλεύω στην Ελλάδα γιατί επέλεξα αυτή τη χώρα για πατρίδα», λέει η Ζοέλ Λοπινό στο iefimerida.gr. «Γιατί δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις ρίζες σου. Ήταν το τίμημα της αγάπης που πήρα από την κρητικιά γιαγιά μου. Από μικρό παιδί, πολύ πριν τη γνωρίσω, η Ελλάδα με κάλεσε. Γιατί ήταν το κάρμα μου και τα σκληρά μαθήματα που διδάχτηκα εδώ με έκαναν καλύτερο άνθρωπο, αλλά κυρίως με υποχρέωσαν να βρω τον αληθινό μου εαυτό και όχι αυτό που μου επέβαλαν άλλοι. Γιατί την αγαπώ παρότι με πληγώνει».
Με αυτό το βιβλίο Θα δείτε τη σημασία της συγχώρεσης ώστε να σπάσετε τα περιοριστικά σας δεσμά, λέει η συγγραφέας
Στη «Χρυσαλλίδα» η Ζοέλ Λοπινό προσεγγίζει τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος, προτείνοντας μονοπάτια πέρα από τα συνήθη ώστε να ξαναπάρει τον έλεγχο της ζωής του. Γιατί δεν μας αξίζει να μείνουμε για πάντα σκλάβοι τού χθες. «Γιατί είμαστε όλοι χρυσαλλίδες έτοιμες να πετάξουν. Γιατί ο απώτερος σκοπός του καθενός μας είναι απλά η ελευθερία του νου και η αγάπη».
«Στο νέο μου βιβλίο από τις εκδόσεις Καστανιώτη θα γνωρίσετε τον πραγματικό και μοναδικό εχθρό μέσα σας! Θα μπείτε βαθιά στα γρανάζια του μυαλού σας, θα δείτε πόσο οι σκέψεις σάς κρατούν αιχμάλωτο στο φόβο και σας αποκόβουν από την αληθινή αγάπη, από την αυτοπεποίθηση, την χαρά, πόσο αυτές σας περιορίζουν σε όλα τα επίπεδα ζωής. Θα μάθετε μέσω των ηρώων μου τους τρόπους να απαλλαγείτε από το θυμό, το μίσος, τη θυματοποίηση. Θα δείτε τη σημασία της συγχώρεσης ώστε να σπάσετε τα περιοριστικά σας δεσμά. Αλλά κυρίως θα δείτε πόσο μαγική μπορεί να είναι η ζωή και θα θελήσετε με τη σειρά σας να βάλετε λίγη μαγεία στην καθημερινότητα σας. Θα εκπλαγείτε με το πώς αλλάζοντας κάποιες συνήθειες, η κάθε μέρα μπορεί να γεμίσει νόημα, χαρά και να νιώθετε πλήρεις και κυρίως ελεύθεροι!».
«Για το βιβλίο αυτό με κινητοποίησαν η απόγνωση του κόσμου γύρω μου, το σκοτάδι των ψυχών κι ο πόνος. (Που ήταν κάποτε και κομμάτι μου.) Σκέφτηκα να μοιραστώ τις στάλες φωτός που αποκόμισα τα τελευταία δέκα χρόνια χάρη στη θετική ψυχολογία και στην πνευματικότητα. Δηλαδή την ζωτική ανάγκη αυτογνωσίας και σοφίας που μας δίδαξαν άλλωστε οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι, προκειμένου να ολοκληρωθούμε σαν οντότητες. Όλα είναι θέμα ενδοσκόπησης, συνειδητοποίησης και απελευθέρωσης από το παρελθόν μας, από τα τραύματά μας που μας κρατούν στην ασφυχτική φυλακή της θλίψης, της οργής και της υποταγής. Ιδίως αυτές τις μέρες όπου δοκιμαζόμαστε! Νομίζω πως αυτό το βιβλίο κυκλοφόρησε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή που η ζωή η ίδια μας και οι καταστάσεις μας επιβάλλουν να δούμε τι δεν πάει καλά στις κοινωνίες μας για να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις ριζικών αλλαγών».
Ζοέλ Λοπινό: Οταν δεν γράφω, νοιώθω μισή
«Πώς είναι να μην γράφω στην μητρική μου γλώσσα και να γράφω στην ελληνική; Αρχικά ήταν ένα απίστευτα δύσκολο στοίχημα! Είναι σαν να περπατάς στην ερημιά και να ψάχνεις για λουλούδια! Απαιτεί πολλή δουλειά και μια συνεχή αναζήτηση στα λεξικά, στους κλασικούς μας συγγραφείς… Με έχει αλλάξει, έγινα ψείρα λόγω ανασφάλειας. Χτενίζω ξαναχτενίζω τα γραπτά μου. Μπορεί να ψάχνω δηλαδή για μέρες την κατάλληλη λέξη που κατέχω μόνο στα γαλλικά. Ωστόσο αυτή η έρευνα με οφελεί. Με υποχρεώνει να πάω ακόμα πιο βαθιά στις σκέψεις μου και συχνά μου ανοίγει μονοπάτια που δεν θα έπαιρνα εάν είχα την ευκολία της γλώσσας!».
«Χρυσαλλίδα» το νέο βιβλίο της Ζοέλ Λοπινό
«Γιατί «Χρυσαλλίδα»; Γιατί η χρυσαλλίδα με την έννοια τη λογοτεχνική σημαίνει πεταλούδα, δηλαδή ψυχή που πετάει ελεύθερα. Ο στόχος του κάθε ανθρώπου είναι αυτός. Να απαλλαγεί απ’ ό,τι τον βαραίνει, τον περιορίζει στις σκέψεις όσο και στις πράξεις ώστε να χαίρεται την ελευθερία του και να χαίρεται επιτέλους τη ζωή. Είναι επίσης και η κάμπια μέσα στο κουκούλι της που ωριμάζει, που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Όπως οι ήρωές μου που περιπλανιούνται εγκλωβισμένοι στα σκοτάδια τους γιατί στάθηκαν στο χθες. Μέχρι που η φωτεινή Ηλιάνα τους βοηθήσει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν φτερά και δεν χρειάζονται να σέρνονται».
«Η ανάγκη μου να γράφω βιβλία είναι απόλυτα ζωτική. Η ελευθερία έκφρασης που μου στερήθηκε από την κούνια, μ’ έπνιξε. Έτσι η γραφή έγινε τ’ οξυγόνο μου. Η φαντασία ήταν πάντα το καταφύγιο μου και ο μόνος χώρος όπου μπορούσα να νιώθω ολοκληρωτικά ο εαυτός μου. Όταν δεν γράφω, νιώθω μισή. Δηλαδή ένα κομμάτι μου μένει ανικανοποίητο και διψασμένο».
Ζοέλ Λοπινό: Απολαμβάνω τη θάλασσα και τα νεκταρίνια
«Αυτό που απολαμβάνω περισσότερο είναι η θάλασσα! Μένω δίπλα σε μια μικρή παραλία και την απολαμβάνω με ποικίλους τρόπους. Κάνω μπάνιο χειμώνα καλοκαίρι. Αν μπορούσα θα έγραφα μέσα στο νερό! Εκεί κατεβάζω τις πιο όμορφες μου ιδέες. Γενικά η επαφή με τη φύση από μικρό παιδί με κράτησε ζωντανή! Έβλεπα το μεγαλείο του δάσους, των βουνών, των λουλουδιών και έπαιρνα δύναμη. Είχα την τύχη να γεννηθώ στις Άλπεις όπου η πλάση είναι μια πανδαισία και ζω τώρα στην Κρήτη όπου πάλι η φύση σε κατακλύζει ομορφιά και ενέργεια! Επέλεξα συνειδητά να αφήσω την πόλη. Μια απόφαση που εξέπληξε και συνεχίζει να εκπλήσσει, μην πω να “σοκάρει”, πολύ κόσμο».
«Η πιο ωραία εικόνα του καλοκαιριού είναι μια παραλία στα Σφακιά όπου το άγριο στείρο βουνό κατρακυλά ως μια καταγάλανη και διάφανη θάλασσα. Εκεί καταφεύγω συχνά και γεμίζω δέος, γαλήνη, ενέργεια, ομορφιά, δύναμη.
Η πιο ωραία γεύση του καλοκαιριού είναι το νεκταρίνι. Το λατρεύω! Αν έπρεπε να πάρω ένα φρούτο μαζί μου στον άλλον κόσμο, αυτό θα έπαιρνα χωρίς δεύτερη σκέψη! Τα φρούτα αποτελούν τη βάση της διατροφής μου, αλλά τα καλοκαιρινά τα απολαμβάνω περισσότερα!».
Ζοέλ Λοπινό: Μ’ ενοχλεί η φθονερή πλευρά της κοινωνίας μας
«Θα ήθελα να αλλάξω στην ελληνική νοοτροπία τον υπερβολικό εγωισμό! Είναι η αιτία πολλών κακών. Φθόνος, φόνοι, παρεξηγήσεις, χειρισμοί, αδιαλλαξία. Μ’ ενοχλεί η φθονερή πλευρά της κοινωνίας μας. Εύχομαι πραγματικά να μπορούσαν οι Έλληνες να χαίρονται με την πρόοδο και την επιτυχία του καθενός και να πλησίαζαν τους άλλους χωρίς δόλο ή κακεντρέχεια. Να αλληλοβοηθιούνται σ’ αυτές τις κρίσιμες εποχές με αγάπη και πραγματική γενναιοδωρία. Να μάθουν να προσφέρουν ό,τι τους περισσεύει. Οι νέοι το έχουν καταλάβει και αλλάζουν ήδη νοοτροπία ευτυχώς. Έτσι λειτουργούσαν παλιά οι κοινωνίες. Στην Κρήτη το εφαρμόζουν ακόμη, μια ο ένας δίνει, μια ο άλλος και νιώθεις μια ζεστή ανθρωπιά. Μόνο έτσι θα αποφύγουμε τις άσκοπες σπατάλες και τις στερήσεις. Μόνο έτσι θα σωθούμε! Και με ένα βαθύ αίσθημα χαράς και ανθρωπιάς».
«Το να μείνω σε χωριό και να ζω λιτά, αλλά ποιοτικά και αυθεντικά ήταν οι σωστότερες αποφάσεις της ζωής μου»
«Τι έμαθα από τον κορωνοϊο; Επιβεβαίωσα καταρχάς ότι οι αποφάσεις ζωής μου -δηλαδή το να μείνω σε χωριό και να ζω λιτά, αλλά ποιοτικά και αυθεντικά- ήταν οι σωστότερες της ζωής μου! Διότι ούτε περιορίστηκα, ούτε στερήθηκα τη φύση που για μένα είναι πολύ σημαντική. Η επαφή με την φύση εξισορρόπησε την έλλειψη των ανθρώπων. Στερήθηκα όμως τα πρώτα μου εγγόνια που γεννήθηκαν τον Μάρτιο φέτος. Αυτό ήταν απίστευτα σκληρό! Ωστόσο ευτυχώς τα παιδιά μου με κατέκλυσαν με φωτογραφίες και φιλμάκια! Η επαφή με τους ανθρώπους που αγαπώ ήταν καθημερινή και δυνάμωσαν μπορώ να πω. Σε δεύτερη φάση, ανακάλυψα σε ποιο βαθμό ο φόβος είναι το πιο ισχυρό όπλο κατά της ανθρωπότητας και πόσο εύκολα μετατρέπει τους ανθρώπους σε πανικόβλητα πρόβατα».
«Ο ρόλος των μεγάλων καναλιών ήταν εγκληματικός, κατά τη γνώμη μου, από τα λίγα που παρακολούθησα. Ίσως κράτησα την ψυχραιμία μου διότι έπαψα παντελώς να βλέπω “ειδήσεις” και πήρα από αλλού τις πληροφορίες που ήθελα να μάθω. Με βοήθησε να δω τόσο ξεκάθαρα το πόσο μας χειρίζονται οι σκοτεινές και γνωστές δυνάμεις που σκέφτηκα να φύγω σε άλλο πλανήτη. Ξύπνησαν μέσα μου τόσο η επαναστατική μου φύση όσο κι οι σφακιανές μου ρίζες. Δεν θα καταφέρουν να με υποτάξουν! Ούτε θα με κάνουν ρομπότ με τις υπερβολές τους και τις ψευδείς πληροφορίες. Οι στατιστικές μιλούν από μόνες τους. Ούτε θα με αποκόψουν από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ούτε θα επηρεάσουν τις σκέψεις μου και την ψυχική μου ηρεμία. Ελπίζω τουλάχιστον όλα αυτά τα γεγονότα να ήταν αφορμή να συνειδητοποιούν οι κοινωνίες τι κακό προξενούν στο περιβάλλον, στα ζώα και στην υγεία τους λόγω υπερκαταναλωτισμού και παγκοσμιοποίησης!
«Χρυσαλίδα» από τις εκδόσεις Καστανιώτη
Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο... Ένας πετυχημένος Έλληνας ζει ευτυχισμένα στη Νέα Υόρκη, αλλά η μοίρα τον φέρνει αντιμέτωπο με το παρελθόν και τις ενοχές του. Ένας Αθηναίος πρώην βιολιστής χάνει τα πάντα, ακόμα και το παιδί του. Μια ονειροπόλα γυναίκα με χρυσά μάτια, προικισμένη μ’ ένα σπάνιο χάρισμα, αποσύρεται σ’ ένα χωριό της Κρήτης, όπου μεγαλώνει μόνη τον γιο της. Τι συνδέει αυτούς τους τρεις ήρωες; Πώς το παρελθόν τσαλακώνει τη ζωή τους; Τι συμβαίνει σ’ αυτό το χωριό και συρρέουν εκεί επισκέπτες από κάθε μεριά της γης;