Ο χορός κυριαρχεί αυτήν την εβδομάδα στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, με βάση τον χώρο της Πειραιώς 260.
Απόψε η Μαρία Κολιοπούλου και η Ομάδα Σύγχρονου Χορού Πρόσχημα παρουσιάζουν το Clear Midnignt, με μια μικτή ομάδα χορευτριών,με και χωρίς κινητική αναπηρία και προβλήματα όρασης.
Η ομάδα Κι όμΩς κινείται παρουσιάζουν το 9.25, μια παράσταση για την έννοια του χρόνου και στις 12 Ιουνίου, δύο νέοι, βραβευμένοι χορογράφοι, η Δανάη κι ο Διονύσιος παρουσιάζουν το Free at last: Rerooted, που εμπνέεται από τον θρύλο του χορού του Ζαλόγγου και εντάσσεται στον Κύκλο 1821.
Χορός στο Φεστιβάλ Αθηνών
Μαρία Κολιοπούλου – Ομάδα Σύγχρονου Χορού Πρόσχημα, Clear Midnight
Χορομανία. Η πιο γνωστή περίπτωση αυτής της «επιδημίας» έχει καταγραφεί στο Στρασβούργο του 1518, όταν δεκάδες άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν μέχρι λιποθυμίας ή ακόμα και θανάτου. Στις μέρες μας αντίθετα, η επιβεβλημένη παύση που έφερε η πανδημία, δίνει την αφορμή στην χορογράφο Μαρία Κολιοπούλου να μιλήσει για το πώς πανηγυρίζει, μέσα από τη δίνη της χορομανίας, ένα σώμα που εκφράζεται χωρίς φραγμούς και συμβάσεις.
Μεσάνυχτα σ’ ένα μπαρ, εννέα περφόρμερ ως θαμώνες κατακτούν τον χώρο και μας οδηγούν, πέρα από φραγμούς και συμβάσεις, σε έναν τόπο όπου κυριαρχεί η εκστατικότητα του σώματος, η έκπληξη και η χαρά της εμπειρίας. Εννέα χορεύτριες, με και χωρίς κινητική αναπηρία και προβλήματα όρασης συνθέτουν ένα έργο στα όρια μιας χορευτικής επιδημίας, που μετακινείται διαρκώς από το άτομο στην ομάδα και αντίστροφα.
Η χορογράφος Μαρία Κολιοπούλου δουλεύει τα τελευταία χρόνια με μικτές ομάδες ατόμων με ή χωρίς αναπηρία. Η ιδέα για το Clear Midnight ήρθε μέσα από μία σύμπραξη με τους σταθερούς συνεργάτες της Βαγγέλη Αρτέμη και Γιάννη Ισιδώρου και είναι εμπνευσμένη από το ποίημα του Walt Whitman, «Ξάστερο μεσονύχτι», ενώ αντλεί υλικό και από το βιβλίο του John Waller A Time to Dance, a Time to Die: The Extraordinary Story of the Dancing Plague of 1518. Η παράσταση παίζει με το υπερβατικό στοιχείο και φέρνει επί σκηνής μία τελετουργική διαδικασία. Πώς δομείται μία τελετουργία με βάση τη διαφορετικότητα των μελών μίας ομάδας; Και ακόμα, πώς η παύση σε αντίστιξη με τη χορομανία φανερώνουν το πού βρισκόμαστε σαν κοινωνία και πώς στεκόμαστε ο ένας απέναντι στον άλλον;
Το Clear midnight είναι μία παράσταση, όπου τα σώματα και οι ανάσες των χορευτών δημιουργούν ένα πρωτόγνωρο ηχητικό τοπίο που συνδιαλέγεται ενεργά με τη μουσική και το εικαστικό περιβάλλον του Γιάννη Ισιδώρου. Σημειώνεται πως η παράσταση της 8ης Ιουνίου (21:00) θα έχει και ακουστική περιγραφή για άτομα με προβλήματα όρασης.
Πειραιώς 260 – Χώρος E / 8-9 Ιουνίου, 21:00 / Στις 8 Ιουνίου παράσταση και στις 23:00
κι όμΩς κινείται, 9.25
Η δημοφιλής ομάδα «κι όμΩς κινείται», που συνδυάζει την ακροβασία με τον σύγχρονο χορό, αλλά και το τσίρκο με την τέχνη του θεάτρου, εμφανίζεται για δεύτερη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, με ένα νέο έργο. Με τρεις μουσικούς επί σκηνής, οι τέσσερις ερμηνευτές μοιράζονται μιαν αποκαλυπτική, μεταμορφωτική διαδρομή, σε μια αλληγορία για το πέρασμα του χρόνου.
Στο 9.25, όπως και σε όλες της παραστάσεις της ομάδας, το τεράστιο, εντυπωσιακό σκηνικό δεσπόζει επί σκηνής. Ένα σύμπλεγμα από ρόδες που κινούνται όλες μαζί και που πάνω του βρίσκονται σχεδόν εγκλωβισμένοι οι χορευτές της παράστασης. Στην κίνηση της ρόδας και ταυτόχρονα του σώματος αποτυπώνεται ιδανικά την έννοια του χρόνου που περνάει και το πώς αυτός «καταπίνει» το άτομο. Η ομάδα κάνει ένα καίριο σχόλιο για τη διαρκή κίνηση της εποχής μας και τον σύγχρονο άνθρωπο που δεν να προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει τι του συμβαίνει.
Ο χρόνος κυλάει αδυσώπητα και η αέναη κίνηση γίνεται πηγή άγχους. Μοναδικές σημεία αναφοράς στην ισοπεδωτική αυτή διαρκή κίνηση, οι Πρωτοχρονιές, ως υποχρεωτικές στιγμές χαράς που επαναλαμβάνονται σαν οι 365 μέρες που χωρίζουν τη μια από την άλλη να περνάνε σε μια στιγμή. Σε αυτό το έντονο στοιχείο καρικατούρας, το μόνο που μοιάζει να ξεχωρίζει είναι η προσωπική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους. Στην παράσταση αποτυπώνεται μέσα από το συγκλονιστικό ντουέτο του Νίκου Μάνεση και την Χριστίνας Σουγιουλτζή.
Tο 9.25, που σηματοδοτεί την ώρα αναχώρησης ενός τρένου, είναι μία παράσταση στην οποία συνυπάρχουν και συμπορεύονται πολλοί αφηγηματικοί τρόποι: ακροβασία, σύγχρονος χορός, τσίρκο και θέατρο. Όπως λέει η δημιουργός, Χριστίνα Σουγιουλτζή, είναι αφιερωμένη σε εκείνες τις στιγμές που σταματάς, κοιτάς γύρω σου και αντιλαμβάνεσαι το χρόνο να τρέχει και να τα παρασύρει όλα. Τα πάντα. Και φτάνει μια στιγμή που έχεις ανάγκη να υψώσεις το αναστημά σου, να πεις: “εγώ τώρα, περίμενε, να πάμε με το ρυθμό μου, μη με τρέχεις, μη με σταματάς, μη με πηγαίνεις.
Πειραιώς 260 – Χώρος Δ 10-11 Ιουνίου, 21:00
Δανάη & Διονύσιος, Free At Last: Rerooted
Εικόνες μυστικισμού και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η ελληνική παράδοση αποδομείται και συνδέεται με το σήμερα, καθώς ο θρύλος για τον χορό του Ζαλόγγου γίνεται το έναυσμα μιας πρωτότυπης χορογραφίας. Η Δανάη και ο Διονύσιος, μεταφέρουν στη σκηνή τη συγκινησιακή φόρτιση του χορού προς το χείλος του γκρεμού, με πρωτότυπη μουσική και με χορογραφία εμπνευσμένη από παραδοσιακούς χορούς, τη φύση και τα πλάσματά της.
Το Free At Last έκανε παγκόσμια πρεμιέρα τον Ιούνιο του 2019 σε παραγωγή του Theater Rotterdam και με την υποστήριξη των: Stichting Droom en Daad, RIDCC και Big Story Productions. Οι χορογράφοι αποφάσισαν να συνεχίσουν την έρευνα για μια νέα παραγωγή, με υλικό και έμπνευση από τους συντελεστές που την απαρτίζουν. Μαζί με την ομάδα, άρχισαν να ερευνούν πληθυσμούς της ορεινής Ελλάδας. Πολύ σύντομα η σκέψη της ομάδας οδηγήθηκε στους Σουλιώτες και τις Σουλιώτισσες και στον θρυλικό χορό των γυναικών που έμεινε αναλλοίωτος στην ιστορία. Όπως δηλώνουν οι δύο χορογράφοι: «έχει ενδιαφέρον το ότι καταφέρνουμε να μοιραστούμε τελικά στην Ελλάδα αυτή τη νέα εκδοχή του έργου –με δύο επιπλέον περφόρμερ– διακόσια χρόνια μετά την Ελληνική Επανάσταση, γεγονός που μας συνδέει πνευματικά και συναισθηματικά ακόμα περισσότερο με την ιστορία και το αποτύπωμά της στον χρόνο».
Η Δανάη (Δημητριάδη) και ο Διονύσιος (Αλαμάνος), που έχουν στις αποσκευές τους σημαντικές διεθνείς συνεργασίες, έρχονται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. Το ντουέτο είχε κερδίσει το 2018 το XL Production Award (Rotterdam International Duet Choreography Competition) για το έργο τους, Uncia. Η Δανάη και ο Διονύσιος μελετούν τη φύση, τα ζώα και τους αυτόχθονες πολιτισμούς και δημιουργούν ιστορίες που έχουν στο επίκεντρο την αρμονική συνύπαρξη της φύσης και των ζωντανών όντων της. Ιστορίες που σπάνε την ιεραρχία και διέπονται από μία ονειρική ατμόσφαιρα, που μεταφέρει το κοινό σε ένα ταξίδι στον χώρο και το χρόνο, σε μία σύγκρουση μεταξύ χάους και τάξης. To Free At Last: Rerooted. θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2021.
Πειραιώς 260 – Χώρος Ε, 12-13 Ιουνίου, 21:00