Σε ένα αρχοντικό στο Μαρούσι η Βικυ Βολιώτη δεν υποδύεται κάποια, είναι η Ιζαμπέλα Ρεμπώ, μάς ανοίγει την πόρτα και κερνάει τσάι και βουτήματα εξιστορώντας τη ζωή της στους καλεσμένους.
Η απρόσμενη αυτή παράσταση, δημιουργία της Ευσταθίας, μάς συστήνει την Ιζαμπέλα Ρεμπώ. Η Ιζαμπέλα Ρεμπώ ήταν η μικρότερη αδερφή του Αρθούρου Ρεμπω. Έζησε στη σκιά του διάσημου αδερφού της, συντροφιά με την θρήσκα και πολύ σκληρή μητέρα τους , η οποία δεν μπόρεσε ποτέ να συγχωρέσει τον γιο της για την ζωή που επέλεξε να κάνει και με την οποία διαφωνούσε.
Όμως η Ιζαμπέλα Ρεμπώ λάτρευε τον Αρθούρο σαν μικρό θεό και μέσα από εκείνον έζησε μια ζωή που ποτέ δεν θα τολμούσε να ονειρευτεί μια γυναίκα την εποχή εκείνη.
Παράσταση σε ένα αρχοντικό στο Μαρούσι
Και ενώ μοιάζει να είναι το πιο αδύναμο μέλος αυτή της δυσλειτουργικής οικογένειας αποδεικνύεται με το πέρασμα των χρόνων το πιο δυνατό. Είναι εκείνη που στέκεται βράχος ακλόνητος δίπλα στον άρρωστο αδερφό της, εκείνη παραμένει δίπλα του τις τελευταίες του στιγμές, εκείνη σηκώνει το βάρος της αποκατάστασης του ονόματός του και σε κείνη χρωστάμε την συλλογή όλου του έργου του. Μία μοναδική συνεργασία, η Βίκυ Βολιώτη και η Ευσταθία παρουσιάζουν το έργο «Ιζαμπέλ Ρεμπώ, ο δικός μου Αρθούρος» με πρεμιέρα την Κυριακή 11 Δεκεμβρίου σε ένα αρχοντικό στο Μαρούσι, Χώρος Τέχνης Ιδιόμελο.
Η Ιζαμπέλα Ρεμπώ ζει μέσα στην αγάπη, ζει για την αγάπη και αυτό τελικά την κάνει την πιο ισχυρή. Γιατί δυνατός δεν είναι αυτός που κραυγάζει την δύναμή του αλλά αυτός που ήσυχα καταφέρνει να αποδεχτεί την ματαιότητα της ύπαρξης μας και να την μετουσιώσει σε αγάπη
Γιατί όμως ένα έργο για την Ιζαμπέλα Ρεμπώ και πώς άρχισε η μελάτη για τη συγγραφή του; Η Ευσταθία αναφέρει στο iefimerida.gr για το θεατρικό «Ιζαμπέλ Ρεμπώ, ο δικός μου Αρθούρος».
«Ήταν Μάρτιος του 2020 όταν ξεκίνησα να γράφω, στην αρχή του πρώτου απαγορευτικού. Συνέχιζα την μελέτη μου στον Ρεμπώ, αυτή τη φορά, με μεγαλύτερη προσοχή. Πέρα από τα ποιήματά του ήθελα να γνωρίσω καλύτερα και τον ίδιο, αυτόν τον τόσο περίεργο άνθρωπο με τα «πέλματα του ανέμου», l’ homme aux semelles de vent. Έτσι , «έπεσα» πάνω στην μικρότερη αδερφή του, την Ιζαμπέλ Ρεμπώ.
Ανακάλυψα το βιβλίο της “mon frère Arthur” στο διαδύκτιο που έγραψε για εκείνον, τον αδερφό της που βασανίστηκε τόσο άδικα στην σύντομη ζωή του και οδηγήθηκε σ’ ένα μαρτυρικό θάνατο. Ήταν ένα βιβλίο που μπορεί να μην είχε τόσο μεγάλη λογοτεχνική αξία αλλά ήταν πέρα για πέρα συγκινητικό. Αποφάσισα να γράψω ένα θεατρικό έργο για εκείνην, όπως την φαντάστηκα. «Την είδα» να βρίσκεται εμπρός μου και να μού μιλάει για τη ζωή της, μια ταπεινή ζωή που έπαιρνε χρώμα και λάμψη από τη ζωή του σπουδαίου αδερφού της.
Με ενδιέφερε να ασχοληθώ θεατρικά με ένα πρόσωπο που δεν είναι «πρώτης γραμμής», δεν είναι φωτεινό, ούτε «σταρ» αλλά έχει κάνει όλη τη δύσκολη και άχαρη δουλειά, αυτή που οι περισσότεροι αποφεύγουμε . Το βιβλίο της ξεκινά με τις τραγικές στιγμές της στο νοσοκομείο, στο προσκέφαλο του αδερφού της , η μοναδική που άντεξε τόση δυστυχία, μιας και η ίδια τους η μάνα το απέφυγε. Γιατί τίποτα στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι δεδομένο τελικά ή αυτονόητο και πολλοί δεν είναι έτοιμοι να θυσιαστούν για κάτι.
Αργότερα, με τον σύζυγό της Πατέρν Μπερισσόν θα μαζέψουν τα διάσπαρτα έργα του παρεξηγημένου από την τότε κοινωνία αδερφού.
Η Ιζαμπέλ Ρεμπώ είναι η καθαρίστρια, η αποκλειστική νοσοκόμος, η γυναίκα της διπλανής πόρτας που φροντίζει ηλικιωμένους , η σιωπηλή παρουσία με την ουσιαστική βοήθεια στις ευφάνταστες κοινωνίες που ακροβατούν στην ματαιοδοξία του «τίποτα». Είναι η παρουσία της αγάπης.
Γιατί έτσι είναι το θέατρο: Ρίχνει τα φώτα του και σ' αυτούς που οφείλουμε τη σωτηρία μας χωρίς να το ξέρουμε. Τους μικρούς μεγάλους» καταλήγει η Ευσταθία μιλώντας για την ηρωίδα της.
«Το καλό που επεκτείνεται μέσα στον κόσμο εν μέρει εξαρτάται από μη αναφερόμενες από την ιστορία πράξεις∙ και για το ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο δυσμενή για σας και για μένα όπως θα μπορούσαν να είναι, οφείλεται εν μέρει στα πλήθη εκείνων που έζησαν ευσυνείδητα μια κρυμμένη ζωή ,και αναπαύονται σε τάφους δίχως επισκέπτες» George Eliot, Middlemarch
H πρόσκληση για την παράσταση είναι σαφής
«Γειά σας, είμαι η Ιζαμπέλ Ρεμπώ. Αδελφή του διάσημου ποιητή Αρθούρου Ρεμπώ. Από τις 11 Δεκεμβρίου και μετά σας καλώ όλους να έρθετε στο σπίτι μου, να σας κεράσω καφέ, κρασί και λικεράκι γιατί θέλω να σας διηγηθώ τη ζωή του αδελφού μου μέσα από τα δικά μου μάτια.
Όσοι από σας τον ξέρετε μέσα από το έργο του θα ανακαλύψετε και μια άλλη πλευρά του πέρα από αυτή του "καταραμένου" ποιητή. Και όσοι από σας δεν έχει τύχει να διαβάσετε κάτι δικό του, είμαι σίγουρη ότι μετά, γυρίζοντας σπίτι σας, θα θελήσετε αγνωρίσετε την ποίησή του.
Η διεύθυνση του σπιτιού μου είναι Ελευθερίου Βενιζέλου 17 και Β. Κωνσταντίνου, Μαρούσι, στο "Ιδιόμελο".
Σας περιμένω με ανυπομονησία…»
Τι σημαίνει για κάποιον να μεγαλώνει στη σκιά μιας ιδιοφυΐας;
Τι σημαίνει να ζεις αφιερώνοντας τη ζωή σου προκειμένου να "υπάρξει" κάποιος που αγαπάς; Τι σημαίνει να ζεις σαν δορυφόρος γύρω από την γη; Να είσαι ένα ταπεινό λουλούδι κάτω απ' τη σκιά ενός μεγάλου δένδρου; Η αδελφή του Αρθούρου Ρεμπώ έζησε μια ζωή αφιερωμένη στην αγάπη για τον αδελφό της. Έμοιαζε πάντα μια μικρή πεταλούδα γύρω από το εκτυφλωτικό φως μιας λάμπας. Κι όμως, εκείνη ήταν τελικά αυτή που είχε την τεράστια δύναμη από τους δυο τους. Εκείνη τον στήριξε μέχρι το μαρτυρικό του τέλος αποδεικνύοντας ότι ο ισχυρός δεν είναι πάντα αυτός που φαίνεται…
Η Ιζαμπέλ Ρεμπώ, μια γυναίκα μεγαλωμένη μέσα σε ένα ασφυκτικό, αυστηρό καθολικό περιβάλλον, μάς διηγείται τη δική της ζωή που όμως είναι απόλυτα συνυφασμένη με τη ζωή του αδερφού της. Μια γυναίκα που ταλαιπωρήθηκε ψυχικά έχοντας γνωρίσει τον εκφοβισμό του κόσμου, εξαιτίας του κοινωνικά «απόβλητου» αδερφού της, κάνει την υπέρβασή της υπερασπίζοντάς τον με πάθος που συγκινεί.
Η Ιζαμπέλ δίνει μια σπαρακτική μάχη με τον εσωτερικό της κόσμο και μέσω της αγάπης της σώζει τον εαυτό της και την υστεροφημία εκείνου.
Έτσι, αγκαλιάζει τον νεκρό αδερφό της με θρησκευτική ευλάβεια, ως μία άλλη Μυροφόρα. Τον θεατρικό λόγο της Ιζαμπέλ πλαισιώνουν αποσπάσματα από την ποίηση του Ρεμπώ, από επιστολές καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο της Ιζαμπέλ «ο Αδερφός μου ο Αρθούρος», “Mon frère Arthur” .
Κείμενο - Έρευνα: Ευσταθία / Σκηνοθεσία: Βίκυ Βολιώτη
Σκηνικός χώρος -Κοστούμι: Βίκυ Βολιώτη
Φωτισμοί: Βίκυ Βολιώτη / Μουσική: Ευσταθία
Ενορχήστρωση, προγραμματισμός: Χρήστος Αβδελάς
Κιθάρες: Χρήστος Αβδελάς / Πιάνο: Χάρης Μπότσης
Ηχοληψία, μίξη: Χρήστος Αβδελάς / Φωτογραφίες: Μαρίτα Αμοργιανού
Βοηθός Σκηνοθέτη: Δημήτρης Κολλιός
Παίζει η Βίκυ Βολιώτη. Στον ρόλο του Αρθούρου Ρεμπώ ακούγεται η φωνή
του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου και στο ρόλο του Αββά ακούγεται η φωνή του Μανώλη Γιούργου
Μετάφραση κειμένων του Αρθούρου και της Ιζαμπέλ Ρεμπώ:
Στρατής Πασχάλης*, Βερονίκ Τζάνου, Ευσταθία
Το κείμενο της παράστασης «ΙΖΑΜΠΈΛ ΡΕΜΠΩ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΡΘΟΥΡΟΣ» κυκλοφορεί από την ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.
*Ευχαριστούμε θερμά τον Στρατή Πασχάλη για την ευγενική παραχώρηση των μεταφράσεών του.
Χώρος Τέχνης Ιδιόμελο, Ελευθερίου Βενιζέλου 17, Μαρούσι, κοντά στον ΗΣΑΠ / Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, Κυριακές και Δευτέρες
Ημερομηνίες παραστάσεων:
11, 12, 18, 19, 26 Δεκεμβρίου 2022
και 8, 9, 15, 16, 22, 23, 29, 30 Ιανουαρίου 2023
Έναρξη: Την Κυριακή στις 7μμ, τη Δευτέρα στις 9μμ
Γενική είσοδος 15 ευρώ
Φοιτητικό-ανεργίας-ατέλεια-άνω των 65: 10 ευρώ
Πληροφορίες: 2106817042
Προπώληση: viva.gr