Από αθλητής της ενόργανης γυμναστικής, ο Τάκης Ζαχαράτος έγινε κομμωτής και τελικά μίμος. Γεννήθηκε στην Πάτρα αλλά ζει στην Αθήνα. Αγαπάει τις γυναίκες. Και τις μεταμφιέσεις.
«Οταν έχασα τη μητέρα μου, το 2005, συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι θεός. Πριν βιαζόμουν. Είμαι ευγνώμων για όσα μου έχουν συμβεί, καλά και κακά. Με έκαναν αυτό που είμαι τώρα και νοιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου. Η μάνα μου είδε αρκετά από μένα και νομίζω ότι βλέπει από εκεί που είναι και μου στέλνει σήματα. Είχαμε υποσχεθεί ο ένας στον άλλον ότι θα κρατήσουμε επαφή.
Σήμερα όλες οι γυναίκες θέλουν να είναι ίδιες. Κυνηγούν την τέλεια εικόνα, είναι βάρβαρο. Κι εγώ ασχολούμαι με την εικόνα μου, αλλά τώρα πια είναι επιλογή μου, παλιά ήταν ψυχαναγκαστικό. Ωστόσο αυτός ο φασισμός που υπαγορεύει λεφτά, κοιλιακούς, πούρα, στήθος, πωπό… είναι η γιορτή της ανεπάρκειας κρυμμένη με έναν γιορτινό φιόγκο –και η αγορά μας θέλει ανεπαρκείς για να αγοράζουμε. Είναι τόσο ωραίο να αφαιρείς. Νεώτερος ήθελα την υπερβολή, όχι πια».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Τάκη Ζαχαράτου στο Bovary.gr