Mια ακόμη εξαιρετική χρονιά για την διεθνή μουσική ήταν το 2024 -κυρίως για τις γυναίκες καλλιτέχνιδες. Πολλά καλά άλμπουμ κυκλοφόρησαν μέσα στο έτος που θα μας αφήσει σε μερικές ημέρες και εμείς σταχυολογούμε και επιλέγουμε τα καλύτερα εξ' αυτών από όλο το φάσμα της ποπ, ροκ, εναλλακτικής, μέταλ και τζαζ μουσικής σκηνής, καθώς και ένα ελληνικό.
Blood Incantation - Absolute Elsewhere
Εκπληκτικό prog [με αρκετό death] metal από το συγκρότημα από το Ντένβερ που ενώνει την αόρατη κλωστή του ψυχεδελικού Pink Floyd ήχου με το πρώιμο kraut των Amon Düül II. Επικά ακραίο, επικά ελκυστικό, επικά κολλητικό άκουσμα.
The Cure - Songs of a Lost World
Το 14ο άλμπουμ τους ήρθε και έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων, καθώς, κινούμενο στα γνωστά θανατερά τους πλαίσια, πενθεί για όλα: για τον πλανήτη που καταστρέφεται, για την κοινωνία της ψευδούς πληροφορίας, για τους πολέμους που διεξάγονται, και κυρίως και πρωτίστως για το γήρας και το τέλος της καλλιτεχνικής δημιουργίας που (αχνοφαίνεται να) πλησιάζει. Στην περίπτωση του Ρόμπερτ Σμιθ και για να παραφράσουμε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια τους, it does matter if he dies.
Ryuichi Sakamoto - Opus
Ο Ryuichi Sakamoto ήξερε ότι ο χρόνος ήταν λίγος όταν κάθισε μπροστά στο πιάνο του για να ηχογραφήσει την τελευταία του συναυλία [και το συνοδευτικό άλμπουμ]. Ο καρκίνος του είχε προχωρήσει σε καταληκτικά στάδια, μειώνοντας τις ψυχοσωματικές του συνάμεις, αλλά ο τεράστιος Ιάπωνας μουσικός έκανε ό,τι και ο Ντέιβιντ Μπάουι πριν από περίπου μια δεκαετία με το άλμπουμ Blackstar, γνωρίζοντας ότι θα πεθάνει αμέσως μετά την κυκλοφορία του: ουσιαστικά ηχογράφησε την ψυχή του για τελευταία φορά.
Τyler The Creator - Chromacopia
Το όγδοο στούντιο άλμπουμ του Creator είναι ένας πραγματικός ανεμοστρόβιλος μουσικών χρωμάτων και ιδεών, με τον ίδιο να «σερφάρει» με επιδεξιότητα πάνω στα υπαρξιακά του προβλήματα και την καθημερινότητά του ως ένας, πλέον τριαντάρης, σούπερ σταρ. Οι ψυχεδελικές κιθάρες συναντούν το ραπ και το χιπ χοπ σε ένα άλμπουμ-σταθμό - κυρίως για τον ίδιο τον μουσικό.
Amyl and The Sniffers - Cartoon Darkness
Ένα άλμπουμ, σύμφωνα με τους δημιουργούς του, για την κλιματική αλλαγή, τους πολέμους, τον Τραμπ, την εισβολή της digital τεχνολογίας, τις εταιρείες Big Tech και τον τρόπο που τις έχουμε θεοποιήσει. Τους είδαμε και πρόσφατα live στην Αθήνα και συνειδητοποιήσαμε πως είναι να είσαι η καλύτερη πανκ μπάντα στο κόσμο αυτή την στιγμή.
Charli xcx - Βrat
Για πάνω από μια δεκαετία, η Charli κρατιόταν σε απόσταση αναπνοής από το αληθινό μουσικό mainstream, αλλά το 2024 ήταν πραγματικά η χρονιά της: όταν κατέγραψε το zeitgeist με την ακρίβεια ενός παιδιού του καιρού του, με ένα άλμπουμ όμως που είναι καταδικασμένο να σταθεί διαγενεακά και να ξεπεράσει ηλικίες και όρια.
Kim Gordon - The Collective
Το δεύτερο σόλο άλμπουμ της Gordon αποστάζει την απάθεια της κοινωνίας, ειδωμένης μέσα από το βλέμμα μιας γυναίκας που τα έχει δει και τα έχει κάνει όλα στην καριέρα της. Κιθαριστικός νιχιλισμός και μηδενιστικά φωνητικά, δυο σε ένα, με το άλμπουμ να χρησιμεύει ως ένα δυστοπικό μουσικό πορτρέτο της εποχής και του καιρού μας.
Adrianne Lenker - Bright Future
Στο έκτο σόλο άλμπουμ της, Bright Future, η Adrianne Lenker έχει δημιουργήσει μια σουίτα φολκ κατά βάση τραγουδιών που μιλάνε απευθείας στην καρδιά και την ψυχή του ακροατή τους. Η πραγματική έκπληξη σε αυτό το άλμπουμ, ωστόσο, δεν είναι οι συνθέσεις, αλλά οι εκπληκτικοί στίχοι της μουσικού από την Ινδιανάπολη των ΗΠΑ.
Colin Stetson - The Love It Took to Leave You
Kαι αυτόν τον είδαμε ζωντανά στην Αθήνα πρόσφατα. Ο σαξοφωνίστας και πολυοργανίστας με έδρα το Μόντρεαλ κατασκευάζει ολόκληρους ουρανοξύστες ήχου μέσα από ένα πραγματικό οπλοστάσιο εκτεταμένων μουσικών τεχνικών με βάση την πιο νέα τεχνολογία. Το τελευταίο του σόλο άλμπουμ είναι αριστούργημα. Listening is believing.
Cindy Lee - Diamond Jubilee
H Cindy Lee – καλλιτέχνης, drag performer και, πίσω στη δεκαετία του 2000, μέλος του βραχύβιου καναδικού συγκροτήματος Women – είναι το αυτοαποκαλούμενο «diva alter ego» του Patrick Flegel. Όταν η Lee κυκλοφόρησε το αριστουργηματικό άλμπουμ Diamond Jubilee στον ιστότοπο Geocities τον Μάρτιο, κανείς δεν περίμενε αυτή την πρωτόγνωρη μουσική κατραπακιά, η οποία ήρθε [σχεδόν κυριολεκτικά] από το πουθενά. Εννέα μήνες μετά διεκδικεί επάξια το βραβείο του «άλμπουμ της χρονιάς», το οποίο ξεκινάει, ηχητικά, από τον Phil Spector και τους Beach Boys και φτάνει μέχρι το σήμερα.
Godspeed You! Black Emperor - No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead
Η post-rock κολεκτίβα συγκλονίζεται από την καταστροφή και τις σφαγές στη Γάζα και κυκλοφορεί ένα άλμπουμ με έναν τίτλο που να θυμίζει σε όλους τι συμβαίνει αυτή την στιγμή μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα νότια της χώρας μας. Ένα μουσικό ημερολόγιο φρίκης και γενοκτονίας.
Fontaines D.C. - Romance
Το post-punk συναντάει το παλιομοδίτικο nu-metal και από κοινού ασελγούν παρά φύση πάνω στην μοντέρνα jangly pop. Το Romance επεκτείνει το όραμα των Fontaines D.C. ξεχειλώνοντας τα όρια της μουσικής τους όπως την τσιχλόφουσκα του εξωφύλλου.
Arooj Aftab - Night Reign
Η Πακιστανό-Αμερικανίδα τραγουδίστρια Arooj Aftab στον πέμπτο δίσκο της ανανεώνει τη συνηθισμένη της μουσική και ηχητική παλέτα για να δημιουργήσει μια πειραματική και εκπληκτική συλλογή από ενίοτε κυκλοθυμικά και νομοτελειακώς χαμηλόφωνα νυχτερινά ηχοτοπία. Ο ρομαντισμός και το σκοτάδι γλιστρούνε απρόσκοπτα πάνω από τις συνθέσεις της, δημιουργώντας τραγούδια και κομμάτια που μοιάζουν διαρκώς να εξελίσσονται.
Beth Gibbons - Lives Outgrown
«Είμαστε όλοι χαμένοι μαζί / κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον», τραγουδάει η ίδια στο κομμάτι «Lost Changes», οι κραυγές της κουκουλώνονται από τα γήινα πνευστά, οι χορδές της κιθάρας σιγοκλαίνε -και μαζί με αυτές κλαίει και η ψυχή μας από την φωνή της βοκαλίστριας των Portishead που θα βρει πάντα έναν τρόπο να μας συγκινήσει.
Beak> ->>>>
Το σπουδαίο πειραματικό/noise συγκρότημα αποχαιρετά τον ιδρυτή και ντράμερ τους, Geoff Barrow των Portishead, με ένα άλμπουμ-έτη φωτός μπροστά από τα προηγούμενά τους, το οποίο γιορτάζει, εξίσου την αποχώρηση του Barrow, αλλά και το μέλλον που διαγράφεται μπροστά τους δίχως αυτόν.
Alex K. + Κτίρια τη Νύχτα
Ο Alex K. και τα Κτίρια τη Νύχτα παρουσιάζουν την πρώτη τους συνεργασία, ένα άλμπουμ που προέκυψε ως αποτέλεσμα πολύμηνης ζύμωσης και αλληλεπίδρασης μεταξύ τους μέσα σε κλίμα απόλυτης ελευθερίας, εμπιστοσύνης, αμοιβαίου σεβασμού και αλληλοεκτίμησης. Το μεγαλύτερο μέρος των ηχογραφήσεων έγινε στα σπίτια των δύο μουσικών από το φθινόπωρο του 2021 έως και την άνοιξη του 2023. Συγκλονιστικό το τραγούδι "Αμπελόκηποι", γραμμένο για την επίθεση που δέχτηκε ο Αλέξης Καλοφωλιάς - «ο άνθρωπος που βρέθηκε στη γωνία Χαλκοκονδύλη και 3ης Σεπτεμβρίου εκείνο το βράδυ, ζύγισε την ιστορία του κόσμου και βρήκε το βάρος της ίσο με το βάρος μιας σιδερόβεργας» - το 1998 από χρυσαυγίτες στο κέντρο της Αθήνας. Το άλμπουμ «Alex K. + Κτίρια τη Νύχτα» κυκλοφορεί σε Gatefold LP και Digital Album από την Inner Ear.