20 πανέμορφα σινεμά, 20 υπέροχες κινηματογραφικές αίθουσες, χειμερινές ή θερινές, από όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου.
Τι κάνει έναν κινηματογράφο ξεχωριστό και ιδιαίτερο; Μια κολοσσιαία οθόνη IMAX, ο ήχος Dolby Atmos, τα πλέον αναπαυτικά καθίσματα; Όσα αναφέραμε είναι όλα υπέροχα, αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο που κάνει έναν σπουδαίο κινηματογραφικό ναό: είναι η αίσθηση της αφήγησης που ξεκινάει πριν καν πάρετε το ποπ κορν σας και καθίσετε στη θέση σας. Υπάρχουν μερικοί κινηματογράφοι που πραγματικά ξεχωρίζουν: κινηματογραφικοί «ναοί» τόσο ιστορικοί, όμορφοι και ασυνήθιστοι που κάνουν την παρακολούθηση μιας ταινίας να μοιάζει με... ιερό προσκύνημα.
Ψάξαμε τον κόσμο, από το Λονδίνο μέχρι το Παρίσι, από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Αθήνα, για να αναδείξουμε τις 20 πιο... παραδεισένιες κινηματογραφικές αίθουσες του πλανήτη. Από μια αίθουσα 12 θέσεων σε ένα παλιό βιοτεχνικό κατάστημα του Οντάριο μέχρι μια μεγάλη αίθουσα 2702 θέσεων στην «Πόλη του Φωτός», το Time Out, η Guardian, και το CNN αναδεικνύουν την ομορφιά της κινηματογραφικής απόλαυσης.
Le Cinéma du Panthéon, Παρίσι
Ο Jean-Paul Sartre έκανε αυτόν τον μικρό κινηματογράφο ένα από τα στέκια του και μπορείτε να καταλάβετε γιατί. Είναι διακριτικά όμορφος, εξωτερικά και εσωτερικά. Το σινεμά των 300 θέσεων δημιουργεί ακριβώς το είδος του ήσυχου και μελαγχολικού μέρους που μπορεί να θέλετε να πάτε για να σκεφτείτε τις βαθύτερες υπαρξιακές σας σκέψεις. Φροντίστε να ρίξετε μια ματιά στη θέση σας - η κάθε μία φέρει μια χάλκινη πλακέτα με το όνομα ενός διάσημου σκηνοθέτη.
Phenomena Experience, Βαρκελώνη
Αν δεν είστε boomer ή Gen X-er, μπορεί να μην έχετε βιώσει την παράξενη αίσθηση της ουράς για να δείτε ένα blockbuster στη μεγάλη οθόνη. Αυτή την από καιρό χαμένη αίσθηση αξιοποιεί το συγκεκριμένο σινεμά με προβολές κλασικών blockbusters. Κάθε μικρή λεπτομέρεια είναι σχεδιασμένη για να σας εξιτάρει, από τη λαμπερή μαρκίζα που απαριθμεί τις ταινίες που προβάλλονται μέχρι την πινακίδα που γράφει «Η πραγματικότητα τελειώνει εδώ» στην είσοδο, το κόκκινο χαλί και τη βελούδινη κουρτίνα. Για να μην αναφέρουμε μία από τις μεγαλύτερες οθόνες στην Ισπανία και ήχο που χτυπάει χαμηλά στο στομάχι.
Κινηματογράφος Le Cosmos, Στρασβούργο
Όπως και το ίδιο το Στρασβούργο, το Cinema Le Cosmos (πρώην L'Odyssée) έχει αλλάξει πολλά χέρια με τα χρόνια. Ξεκίνησε γερμανικά, χτίστηκε το 1913 σε νεοκλασικό στιλ και βαφτίστηκε Union Theater από τον ομώνυμο κινηματογράφο στην Alexanderplatz του Βερολίνου. Στη συνέχεια, η Γαλλία πήρε πίσω την πρωτεύουσα της Αλσατίας μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, και έτσι γαλλοποιήθηκε. Αλλά όχι για πολύ: κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ναζί το επίταξαν για λίγο ως Soldaten Kino για τα στρατεύματα εισβολής. Σήμερα, παραμένει ένας από τους μακροβιότερους κινηματογράφους στον κόσμο και μπορείτε να καταλάβετε το γιατί: τα βελούδινα κόκκινα καθίσματα και ένας υπέροχος εξώστης κάνουν κάθε προβολή εδώ να μοιάζει με γιορτή.
Music Box, Σικάγο
Το Music Box εξακολουθεί να θυμίζει μια εποχή όπου η παρακολούθηση μιας ταινίας ήταν κυρίως και πρωτίστως για την ίδια την εμπειρία. Λειτουργεί από το 1929 και τις τελευταίες δεκαετίες έχει γίνει το κορυφαίο arthouse σινεμά του Σικάγο. Μπορείτε να δείτε ταινίες από όλο τον κόσμο, να παρακολουθήσετε ένα Q&A ενός διάσημου σκηνοθέτη ή να φάτε το καλύτερι ίσως σινεφίλ ποπ κορν των ΗΠΑ.
Studio 28, Παρίσι
Σκαρφαλωμένο ψηλά στη Μονμάρτη, το Studio 28 αποτελεί τόπο συνάντησης των Γάλλων διανοουμένων από τη χρονιά που αναγράφεται στο όνομά του (1928), όταν άνοιξε με το βωβό αριστούργημα του Abel Gance, τον «Ναπολέοντα». Ο Charlie Chaplin και ο Frank Capra ήταν τακτικοί θαμώνες όταν βρίσκονταν στην πόλη, για να μην αναφέρουμε τους Luis Buñuel, Salvador Dalí και Jean Cocteau, οι πολυέλαιοι των οποίων κρέμονται ακόμα στο διάδρομο. Το Studio σχεδιάστηκε ως τόπος συνάντησης μεταξύ του κινηματογράφου και άλλων μορφών τέχνης, όπως η φωτογραφία, η ζωγραφική και η τζαζ μουσική.
Stadtkino, Βιέννη
Θέλετε να παρακολουθήσετε μια ταινία σε ένα τεράστιο μεγάλο παλάτι; Κατευθυνθείτε προς το Stadtkino της Βιέννης, που βρίσκεται μέσα στο Künstlerhaus, ένα από τα κύρια πολιτιστικά κτίρια της πόλης από τότε που ο Φραγκίσκος Ιωσήφ το έχτισε το 1868. Όλα - μα όλα - σε αυτό το σινεμά έχουν σχεδιαστεί για να εντείνουν την αίσθηση της προσδοκίας και να κάνουν την αναμονή για την έναρξη της ταινίας ένα μέρος της όλης εμπειρίας.
New Beverly Cinema, Λος Άντζελες
Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, αυτός ο χώρος στο κέντρο του Λος Άντζελες ήταν ζαχαροπλαστείο, σκηνή βαριετέ, νυχτερινό κέντρο και πορνοκινηματογράφος πριν το αγοράσει και το μεταμορφώσει σε αυτό που είναι σήμερα ο Κουέντιν Ταραντίνο. Ο σκηνοθέτης, που ήταν ήδη παλιός ευεργέτης, επενέβη και το έσωσε από την ανάπλαση το 2007. Από τότε προβάλλει σπάνιες κόπιες κλασικών ταινιών και b-movies, συχνά από την προσωπική του συλλογή, μαζί με κάποιες επιλογές πρώτης προβολής.
Cineteca Nacional de Mexico, Πόλη του Μεξικού
Ο μοντερνιστικός σχεδιασμός του συγκεκριμένου χώρου θυμίζει κάτι από το «Metropolis». Στο δε εσωτερικό του, έχει όντως μια δική του μικρή... μητρόπολη, με μπαρ, καφέ και εστιατόρια, κινηματογραφικές αίθουσες, μια γκαλερί, ένα παγωτατζίδικο και ένα τεράστιο αρχείο με τους κινηματογραφικούς θησαυρούς του Μεξικού. Μια πυρκαγιά κατέστρεψε τμήματα του κτιρίου το 1982. Έκτοτε, οι δέκα οθόνες του έχουν αποκατασταθεί και έχουν ανοίξει νέοι χώροι γκαλερί (η έκθεση Stanley Kubrick έκανε στάση εδώ το 2017) και τα ετήσια κινηματογραφικά φεστιβάλ του χώρου.
Μικροκινηματογράφος The Little Prince, Οντάριο, Καναδάς
Σφηνωμένο θαρρείς ανάμεσα σε ένα κατάστημα επισκευής παπουτσιών και ένα σνακ μπαρ στο κέντρο του Stratford του Οντάριο, το The Little Prince ήταν κάποτε ένα κατάστημα χειροποίητων κατασκευών - μέχρι που ο ιδρυτής Leigh Cooney αποφάσισε να το μετατρέψει σε έναν απολύτως μικροσκοπικό κινηματογράφο το 2020. Το σινεμά χωράει μόλις 12 θαμώνες στο μίνι θέατρο με τις vintage αφίσες - το οποίο προβάλλει τα πάντα, από κλασικές ταινίες του βωβού κινηματογράφου μέχρι σύγχρονα blockbusters. Ένα σινεφίλ μπιμπελό.
Le Champo, Παρίσι
Στη γωνία της Rue des Écoles και της Rue Champollion, αυτός ο γοητευτικός κινηματογράφος έγινε διάσημος από τους Γάλλους σκηνοθέτες του Νέου Κύματος, François Truffaut και Claude Chabrol, οι οποίοι ήταν τακτικοί θαμώνες εδώ τις δεκαετίες του '60 και του '70. Ο δε Chabrol το αποκαλούσε «δεύτερο πανεπιστήμιο» του. Σήμερα είναι το μέρος για τους σινεφίλ που επιθυμούν ένα κλασικό ασπρόμαυρο έργο και τους τουρίστες που αναζητούν μια δόση παριζιάνικου ρομαντισμού.
Cine Doré Filmoteca Española, Μαδρίτη
Αυτός ο ιστορικός κινηματογράφος χρονολογείται από το 1923, γεγονός που τον καθιστά ένα από τα πιο ανθεκτικά σινεμά της Μαδρίτης -επέζησε ακόμη και από άμεσο χτύπημα οβίδας κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Έκλεισε το 1963 για είκοσι χρόνια, τελικά αναβίωσε από το συμβούλιο της Μαδρίτης και στη συνέχεια έκανε μια ανακαίνιση το 1989. Η προέλευση του ονόματος του Doré παραμένει μυστηριώδης, αν και το παρατσούκλι του, «El Palacio de las Pipas» («το παλάτι των σπόρων»), προήλθε από τη συνήθεια των θεατών του να μασουλούν ηλιόσπορους σε περασμένες μέρες. Είναι ο παράδεισος των σινεφίλ, παίζοντας τα πάντα, από Χίτσκοκ μέχρι Τζάρμους.
Κινηματογράφος Puskin, Βουδαπέστη
Οι μαρμάρινες κολόνες του μιλούν για ένα παρελθόν που χρονολογείται από το 1926, όταν η μοναδική του αίθουσα μπορούσε να χωρέσει 623 θεατές. Από το 2013, έχει χωριστεί σε πέντε αίθουσες που έχουν πάρει τα ονόματά τους από ταινίες που καλύπτουν τη ζωή του σινεμά Puskin: Metropolis, Amarcord, Annie Hall, Mephisto και το ουγγρικό δράμα Körhinta. Οι ταινίες που προσφέρονται είναι ένα μείγμα από μη μεταγλωττισμένες arthouse και indie ταινίες από όλο τον κόσμο, μερικές mainstream κυκλοφορίες και τακτικές προβολές φιλικές προς την οικογένεια.
The Astor, Μελβούρνη
Το The Astor χρονολογείται από το 1936 και είναι ο παλαιότερος κινηματογράφος στη Μελβούρνη. Η γιγαντιαία αίθουσα χωράει περίπου 1.600 άτομα σε δύο επίπεδα και είναι τακτικά γεμάτη για κλασικές ταινίες όπως ο «Godzilla» και ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών» ή μαραθώνιους του «Nightmare on Elm Street».
Cinema Dei Piccoli, Ρώμη
Αν ο Willy Wonka έμπαινε στον χώρο του κινηματογράφου, θα μπορούσε να ανοίξει έναν σαν τον Dei Piccoli. Κάποτε ήταν ο μικρότερος κινηματογράφος στον κόσμο (τώρα αυτός ο τίτλος ανήκει στο μικροσινεμά του Οντάριο). Διαθέτει 63 θέσεις, μία οθόνη και είναι το αγαπημένο θέατρο των παιδιών της Ρώμης από τότε που άνοιξε το 1934 («piccoli» σημαίνει «μικροί»), και για ένα διάστημα είχε το όνομα «Casa di Topolino» ή «Σπίτι του Μίκυ Μάους».
The Electric, Λονδίνο
Δεν υπάρχει επιστημονικός τρόπος να το αποδείξει κανείς, αλλά αυτό το μπαρόκ κτίριο που βρίσκεται ανάμεσα στα καταστήματα με αντίκες και τις μπουτίκ της Portobello Road μπορεί να είναι ο πιο άνετος κινηματογράφος στον πλανήτη. Τα καθίσματα είναι πραγματικά... παραδεισένια - θα πληρώνατε μόνο και μόνο για να καθίσετε σε αυτά - ενώ υπάρχουν ακόμη και κρεβάτια για να χαλαρώσετε βλέποντας μια ταινία.
Cineteca Madrid, Μαδρίτη
Ο μοναδικός κινηματογράφος στην Ισπανία που είναι αφιερωμένος σχεδόν αποκλειστικά σε ταινίες μη μυθοπλασίας βρίσκεται στο παλιό Matadero της Μαδρίτης - ένα σφαγείο και μια κτηνοτροφική αγορά κατά τη δεκαετία του 1900. Άνοιξε το 2011 και η πολιτική προγραμματισμού δίνει έμφαση στις ανεξάρτητες ταινίες, καθώς και στην προβολή τοπικών κινηματογραφιστών και εικαστικών καλλιτεχνών. Είναι ένα εξαιρετικό μέρος για να δείτε μια ταινία των αδελφών Coen που θα απολαύσετε με βερμούτ και σνακ στο άνετο υπαίθριο αίθριο.
Village East Cinema, Νέα Υόρκη
Ένα πανέμορφο κινηματογραφικό παλάτι με 440 θέσεις που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1920 σε μια περιοχή που κάποτε ήταν η καρδιά της περιοχής του θεάτρου Γίντις της Νέας Υόρκης. Ο περίτεχνος χώρος είναι ένα πραγματικά μαγικό μέρος για να παρακολουθήσετε μια ταινία.
Pathé Koninklijk Theater Tuschinski, Άμστερνταμ
Χτίστηκε το 1921 και πλέον ανήκει στην κινηματογραφική εταιρεία Pathé ενώ ανακαινίστηκε το 2019 με τους ιδιοκτήτες του να προσθέτουν κάποιες ξεχωριστές, αυθεντικές πινελιές, όπως το όργανο Wurlitzer-Strunk. Του απονεμήθηκε μάλιστα «βασιλικό καθεστώς» από το ολλανδικό κράτος στην εκατονταετηρίδα του το 2021. Αν πάτε στο Αμστερνταμ, επιβάλλεται ένα «προσκύνημα» σε αυτό το ιστορικό ιερό του κινηματογράφου.
Le Grand Rex, Παρίσι
Το Le Grand Rex μπορεί να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα πολιτιστικά ιδρύματα του Παρισιού. Οι λαμπεροί εορτασμοί για τα 90ά γενέθλια το 2022 είδαν τα αποκαλυπτήρια μιας νέας πρόσοψης που επιστρέφει το εξωτερικό στο αρχικό στυλ του 1932 και ανανέωσε τον κινηματογράφο σε κρεμ και - φυσικά - σαμπανιζέ τόνους. Η γιγαντιαία πινακίδα «Rex» στην οροφή, η μοναδική περιστρεφόμενη πινακίδα του Παρισιού, αποτελεί φάρο για τους κινηματογραφόφιλους σε όλη την πόλη. Στο εσωτερικό υπάρχουν επτά αίθουσες, η μεγαλύτερη από τις οποίες χωράει 2.702 θέσεις.
Σινέ Θησείο, Αθήνα
Η απρόσκοπτη θέα προς τον Παρθενώνα, η σπιτική βυσσινάδα και οι λιχουδιές του κυλικείου του θερινού σινεμά «Σινε Θησείο» έκαμψαν εύκολα τις όποιες αντιστάσεις των συντακτών του CNN οι οποίοι το ανακήρυξαν το καλύτερο σινεμά του κόσμου. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου το καλοκαίρι διαρκεί περισσότερο από τέσσερις μήνες, τα θερινά σινεμά δεν θα μπορούσαν να μην έχουν πετύχει. Σύντομα έγιναν αναπόσπαστο μέρος των καλοκαιριών μας και σε αντίθεση με τις χώρες του Βορρά που ο κινηματογράφος συνδέθηκε με την κοινωνική ζωή των αστών, στην Ελλάδα το «θερινό σινεμαδάκι» περιβλήθηκε το ένδυμα του «λαϊκού».
Το θερινό σινεμά Θησείον στην οδό Αποστόλου Παύλου, θεωρείται η παλαιότερη εν λειτουργία αυτόνομη θερινή αίθουσα στη χώρα και αποτελεί σταθερό καλοκαιρινό σταθμό των Αθηναίων. Φαίνεται όμως ότι τώρα θα μπει στο στόχαστρο και των τουριστών καθώς το αμερικανικό τηλεοπτικό και ειδησεογραφικό δίκτυο CNN τοποθέτησε το Θησείον πρώτο στη λίστα με τα δέκα καλύτερα σινεμά του κόσμου. «Από τη θέση σας μπορείτε να δείτε όχι μόνο τις τελευταίες κινηματογραφικές επιτυχίες αλλά και τον Παρθενώνα. Πολλές ανοιχτές αίθουσες υπάρχουν στην Αθήνα, καμιά τόσο μαγική όσο το Θησείον», αναφέρει το δημοσίευμα του CNNGo.