Έχει κάτι το ανακουφιστικό να ακούς έναν υποψήφιο να μιλά ξεκάθαρα, κατηγορηματικά, ευθέως, χωρίς να σκέφτεται παγίδες. Ο γνωστός ηθοποιός Άκης Σακελλαρίου, καλλιτεχνικός συντονιστής στα «Δημήτρια», κατεβαίνει υποψήφιος σύμβουλος στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και έχει έναν μεγάλο, ξεκάθαρο στόχο, λέει στο iefimerida.
Παρασκευή βράδυ, στη σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (ΚΘΒΕ), ο ηθοποιός Άκης Σακελλαρίου, με την ιδιότητα του καλλιτεχνικού οργανωτή του ιστορικού θεσμού «Δημήτρια» στη Θεσσαλονίκη, επιβλέπει την τοποθέτηση των σκηνικών για τη θρυλική παράσταση «Ο Γάμος της Μαρίας Μπράουν», σε σκηνοθεσία του σπουδαίου του ευρωπαϊκού θεάτρου Τόμας Όστερμαϊερ.
Ομολογώ ότι δεν είναι εύκολο τις τελευταίες ημέρες, ίσως και εβδομάδες, να εντοπίσεις τον γνωστό ηθοποιό, υπεύθυνο των «Δημητρίων», αλλά και υποψήφιο περιφερειακό σύμβουλο για την Κεντρική Μακεδονία.
Τα τηλεφωνικά μας ραντεβού πηγαίνουν από αναβολή σε αναβολή, όχι επειδή τρέχει να σφίξει χέρια και να μοιράσει προεκλογικά φυλλάδια για την υποψηφιότητά του με την παράταξη του Απόστολου Τζιτζικώστα. Είναι η δουλειά, ακόμα περισσότερο το λεγόμενο χαμαλίκι της δουλειάς, όχι το γραφείο που τον κρατά τόσο απασχολημένο. «Άργησε το φορτηγό, πρέπει να διευθετήσω το θέμα». «Τοποθετούνται τα χαλιά στη σκηνή, πρέπει να δούμε κάποια θέματα». «Πρέπει να κάνω ένα έκτακτο τηλεφώνημα για τον Πιοβάνι», τον περίφημο Ιταλό πιανίστα και συνθέτη που συμπράττει με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης.
Εν τω μεταξύ, στις 4 Οκτώβρη θα βρίσκεται ξανά στην Αθήνα, γιατί ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά, μετά την περσινή εξαιρετική πορεία, η παράσταση «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών» στο Θέατρο Βρετάνια, όπου φυσικά ο ίδιος πρωταγωνιστεί στον ρόλο του Τζον Κίτινγκ, του εμπνευσμένου και εμπνευστικού καθηγητή που προτρέπει τους φοιτητές του να αδράξουν τη μέρα...
Μότο που είναι ο τίτλος της ζωής του Άκη Σακελλαρίου, κυρίως αυτή την εποχή. Σε μια χρονική στιγμή που μιλάμε πλέον για την ανάγκη να έχουμε doers στην πολιτική και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που οι πρόσφατες πληγές κάνουν τους πολίτες σχεδόν να αποστρέφονται τους πολιτικούς, ο Άκης Σακελλαρίου ζητάει τον σταυρό των πολιτών στην Κεντρική Μακεδονία.
Του θέτω τον προβληματισμό: πολιτικά έμπειρoς ή άνθρωπος της αγοράς για την Τοπική Αυτοδιοίκηση; «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αιρετοί που έχουν εμπειρία είναι πιο αποτελεσματικοί» απαντά ακαριαία. «Αυτοί που έχουν γνώση του αντικειμένου είναι πιο αποτελεσματικοί. Και αυτούς χρειάζεται η χώρα. Έχουν αλλάξει οι εποχές, έχουν διαφοροποιηθεί τα standards. Ο κόσμος δεν ζητά τόσο την ιδεολογία όσο την ασφάλεια. Ζητά ανθρώπους εξειδικευμένους. Ζητά management».
Ο τρόπος που ο Άκης Σακελλαρίου δεν έχει μετουσιωθεί σε πολιτικό με το όραμα ως καραμέλα είναι σαν μουσική στ' αυτιά μου. Έχουμε δει συναδέλφους του να αλλάζουν ύφος, τόνο, να λειαίνουν τις γωνίες στα λόγια τους για να παραμείνουν αρεστοί στους πολιτικά ανώτερους και να «πλανέψουν» τους ψηφοφόρους. Δεν είναι αυτή η περίπτωση του Σακελλαρίου. Να, κοιτάξτε πώς μου απαντά όταν τον ρωτάω πώς έγινε η πρόταση από τον Απόστολο Τζιτζικώστα και πώς ανταποκρίθηκε ο ίδιος.
«Πριν από κάποια χρόνια είχε ξεκινήσει η προσπάθεια από την Περιφέρεια και τον Τζιτζικώστα να γίνει η Μακεδονία ένα κέντρο οπτικοακουστικής παραγωγής διεθνούς επιπέδου. Έγιναν κάποια πρώτα αλλά σημαντικά βήματα. Με καλεί, λοιπόν, ο περιφερειάρχης και με ρωτάει αν με ενδιαφέρει να ασχοληθώ με την προώθηση αυτού του προγράμματος, να γίνει πιο εξωστρεφές, με μεγαλύτερη ακτινοβολία. Κάτι που οραματιζόμουν από πιτσιρικάς! Έτσι, του απάντησα "δεν ανήκω σε εσάς, αλλά δεν ανήκω και σε κανέναν άλλον. Αυτό που μου προτείνετε συμπλέει με ένα βαθύτερο, εσωτερικό μου κίνητρο". Έτσι δώσαμε τα χέρια».
Μπαίνει ο Άκης Σακελλαρίου με πολύ ξεκάθαρους όρους και στόχoυς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. «Εγώ καλούμαι να βοηθήσω αυτό που έχει ήδη ξεκινήσει, χρησιμοποιώντας τις γνώσεις που έχω στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Είναι σαν να ξεκινώ ένα νέο ταξίδι που ξαναπερνά από τον τόπο της εκκίνησης, την πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη. Ξέρετε, πάντα είχα το παράπονο της πόλης μου, με ενοχλούσε που την αποκαλούσαν "συμπρωτεύουσα" - πουθενά αλλού στον κόσμο δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί να μη γυρίζονται ταινίες και σίριαλ εδώ, γιατί να μην υπάρχουν στούντιο. Όλοι εμείς οι φευγάτοι εργασιακοί μετανάστες της Θεσσαλονίκης που κάνουμε παρέα εδώ στην Αθήνα, είχαμε αυτό το παράπονο. Γιατί να πέσει η πόλη μας σε αυτόν τον βάλτο τόσα χρόνια;» περιγράφει.
Αν εκλεγεί, θα αναλάβει καθήκοντα την 1η Ιανουαρίου. Τι θα κάνει, άραγε, από τις 2 Ιανουαρίου και μετά; «Εφόσον συμπλεύσουμε με την υπόλοιπη ομάδα που είναι ήδη ενεργή στον τομέα των οπτικοακουστικών στην Περιφέρεια Μακεδονίας, είναι ανάγκη να υπάρξει μια ροή όλων των ταινιών και των προτάσεων για να γυριστούν ταινίες στη Μακεδονία. Μετά, να δημιουργηθούν στούντιο, να συνεχίσει να υπάρχει από το ΕΚΟΜΕ η φοροαπαλλαγή για αυτές τις εταιρείες παραγωγής και να μπορούν, έτσι, να επενδύσουν στην Ελλάδα, να κάνουν μεγάλα στούντιο. Η Βουλγαρία το έχει κάνει εδώ και χρόνια, ενώ εμείς χάσαμε τότε την ευκαιρία. Μια ευκαιρία που χάσαμε τότε».
Με διαβεβαιώνει ότι υπάρχουν χώροι όπου μπορούν να γίνουν μεγάλα στούντιο, στη Σουρωτή, στην Ιερισσό, σε μεγάλες αποθήκες όπου ήδη έχουν γυριστεί σκηνές δράσεις για κάποιες ταινίες. «Φανταστείτε πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, πώς θα προβληθούν η Θεσσαλονίκη, η Μακεδονία, η Ελλάδα ολόκληρη. Επίσης, θα αξιοποιηθούν όλοι οι κυρίως νέοι Έλληνες με τις ικανότητες, το ταλέντο, τις εξειδικευμένες σπουδές στο εξωτερικό, που δεν βρίσκουν την κατάλληλη εργασία στην Ελλάδα και αναγκάζονται να δουλεύουν σε μικρές εκπομπές ή να μεταναστεύσουν» εξηγεί.
Καλλιτεχνικά θα ρίξει ρυθμούς, αλλά δεν θα σωπάσει. Μετά την έξοδο στο Φεστιβάλ των Καννών με το σπουδαίο «Dodo» του Πάνου Κούτρα, ετοιμάζει μία ακόμα ταινία - κανένα σπόιλερ εδώ. Και η πολιτική; Είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση το πρώτο βήμα; «Μετά από αυτό θα βάλω μια τελεία» απαντά, προτού ακόμα ακουστεί το ερωτηματικό στο τέλος της φράσης μου. «Τόσο σίγουρος είστε;» τον ρωτάω. «Είμαι πάρα πολύ σίγουρος» απαντά. «Ευελπιστώ, μόνο, να έχω βάλει το λιθαράκι μου και να έχει ξεκινήσει κάτι σημαντικό με εξασφαλισμένη τη σταθερότητα στο μέλλον».
Εν τω μεταξύ, καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο να συνεχίσουμε να μιλάμε όσο τρέχουν συνεννοήσεις και τα συνεργεία πηγαινοέρχονται για τα «Δημήτρια». Τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου έρχεται στην Αυλαία το «The Loser». Αποτελεί πρώτο σκηνοθετικό εγχείρημα της Nataša Radulović στο Γιουγκοσλαβικό Δραματικό Θέατρο. Η Radulović συνδυάζει το έργο των Pushkin, Mozart και Salieri με το “The Loser” του Thomas Bernhard, ένα μυθιστόρημα που αφορά σε τρεις νεαρούς πιανίστες οι οποίοι φιλοδοξούν να γίνουν οι επόμενοι Mozart. Στις 3 και 4 Οκτωβρίου έρχεται στην Αυλαία το "Garamond 12", της Μαρίας Δριμή, το έργο που πήρε τον τίτλο του από μια γραμματοσειρά, με τη σκηνοθεσία να υπογράφει ο Ρώσος Sergei Okunev, απόφοιτος της περίφημης σχολής GITIS. Εν τω μεταξύ, η ομάδα GAFF και η σκηνοθέτις Σοφία Καραγιάννη μεταφέρουν στη σκηνή το αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου «…Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» στις 10 και 11 Οκτωβρίου. Το σαρωτικό ELVEDON, του διεθνούς φήμης χορογράφου Χρήστου Παπαδόπουλου, παρουσιάζεται στις 5 Οκτωβρίου, μεταξύ άλλων.