Στην κοιλιά του βαθύ-μπλε βιβλιοπωλείου του Πειραιά Fata Libelli, τυλιγμένοι σε πετσέτες με έργα της Μαρίας Ιωάννου για τη Sun of a beach, κάνοντας αέρα με τη βεντάλια του καλοκαιριού και διαβάζοντας πώς oι FT κάνουν τη σπανακόπιτα ζυμαρικό. Οι επιλογές.
Mια πάνινη τσάντα με τα βιβλία του καλοκαιριού
«Παίρνουν όσους βρίσκονται σε σύγχυση, φοβούνται, είναι αναστατωμένοι και τους βοηθάνε να ξεχωρίζουν καλύτερα, να ακούν καλύτερα, να είναι περισσότερο δίκαιοι. Αυτό που κάνουν είναι μεγάλης σημασίας για την χώρα, κυρίως αυτή τη στιγμή». Aυτό πετυχαίνουν όσοι πουλάνε βιβλία, γράφει ο Τζέιμς Πάτερσον στο βιβλίο «Οι κρυφές ζωές των βιβλιοπωλών και των βιβλιοθηκάριων». Το βιβλίο, που συνυπογράφει με τον Ματ Έβερσεν, περιέχει ένα σύνολο δοκιμίων πάνω στην έννοια του βιβλιοπωλείου, της βιβλιοθήκης, της συμβολής τους.
Το διαβάζω λίγες μέρες αφού βρέθηκα στο Πειραιά, που αυτό τον Αύγουστο μοιάζει αναπάντεχα πιο γοητευτικός από ποτέ. Τόσο άδειος όσο πρέπει. Τα μικρά καφέ που μοιάζουν με γαλλικά μπιστρό στους σκιασμένους πεζοδρόμους γεμάτα με κόσμο. Τα μεγάλα πολυκαταστήματα και οι γνωστές μπράντες σχεδόν άδειες.
Στην οδό Πραξιτέλους, το βιβλιοπωλείο Fata Libelli είναι γεμάτο κόσμο. Στον πάγκο απ’ έξω ξαποσταίνουν κάποιοι πριν μπουν μέσα στον χώρο, με τις βαριές μπλε βελούδινες κουρτίνες στο βάθος και την κλασική μουσική να ακούγεται διακριτικά.
Στον πάγκο που διατρέχει κάθετα τον πρώτο χώρο, οι επιλογές του βιβλιοπωλείου από νέες αλλά και κάπως παλαιότερες εκδόσεις στρώνoυν τον δρόμο για να μπεις στα μονοπάτια που θα σε κάνουν να βρίσκεσαι σε μικρότερη σύγχυση, να βλέπεις καλύτερα, όπως λέει ο Πέτερσεν.
Ανακουφιστικό να μπορείς να δεις πέρα από τον τεχνητό φράχτη των ευπώλητων, δηλαδή των δημοφιλών για τους πολλούς αναγνώστες, να ανοίξεις χαραμάδες για έργα που νομίζεις ότι απευθύνονται σε λίγους, αλλά και όμως ανοίγουν μεγάλες διαφυγές.
Το όνομα του βιβλιοπωλείου μαρτυρά τις προθέσεις του χώρου που δημιούργησε ο Σπύρος Βελτετσιώτης. Pro captu lectoris habent sua fata libelli, η φράση του Terentianus Maurus βαφτίζει το μπλε βιβλιοπωλείο.
«Σύμφωνα με τις δυνατότητες του αναγνώστη τα βιβλία έχουν τη μοίρα τους». Ο Σπύρος Βελτετσιώτης έχει έναν ήρεμο αλλά αποτελεσματικό τρόπο να σε οδηγήσει σε αυτό το κυνήγι θησαυρού που είναι η αγορά ενός καλού βιβλίου. Που ιδανικά θα σε μετακινήσει, θα σε κάνει να το σκέφτεσαι μέρες μετά, ή να το «συναντάς» ξαφνικά σε διάφορες στιγμές της ζωής σου.
Σου προτείνει -καθόλου πιεστικά-, σου εξηγεί. Ακούει τι αγαπάς να διαβάζεις και σε στρέφει στην ευρύτερη περιφέρεια αυτού, δείχνοντας και νέες διαδρομές. Τον βλέπω καθώς συζητάμε για ένα βιβλίο ασυναίσθητα να το ανοίγει και να το μυρίζει. Του αρπάζω κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια το «Περί χρόνου και ποταμού», του Τόμας Γουλφ, που είχε παραγγείλει για τον εαυτό του. «Οι λέξεις ξεχύνονται από μέσα του σαν ένα είδος ματωμένου ιδρώτα» διαβάζω.
Να, αυτός είναι ο ιδανικός ρόλος όσων πουλούν βιβλία. Να σε ακούνε και να σε «διαβάζουν» και να σε βοηθάνε και εσένα να ακούς καλύτερα να βλέπεις πιο καθαρά. Δεξιά συναντάς την ξενόγλωσση λογοτεχνία, αριστερά τα δοκίμια, στο βάθος την ελληνική λογοτεχνία. Παρατηρώ τους υπόλοιπους στον χώρο, δεν θέλουν να φύγουν από εκεί έχουν μια άνεση σαν να είναι στο σαλόνι του σπιτιού τους και να χαζεύουν τη βιβλιοθήκη τους, να χαλαρώνουν έχοντας βάλει έναν δίσκο στο πικάπ.
«Τα βιβλιοπωλεία εκπολιτίζουν τις γειτονιές τους», λέει ο Τζον Άπνταϊκ. Ο Πειραιάς ευτυχεί στην Πραξιτέλους, όπου στην μπλε ταμπέλα ένας γλάρος δεσπόζει. Ή μήπως είναι ένα ανοιχτό βιβλίο; Φεύγοντας βάζω τα βιβλία μου σε μία πάνινη τσάντα σχεδιασμένη από το samali.greek.core
Οι ιστορίες της Μαρίας Ιωάννου στις πετσέτες που μας τυλίγουν
Πετσέτες σαν διηγήματα. Κάθε μια, φέρει μια εικόνα, ένα έργο της εικαστικού Μαρίας Ιωάννου με το τόσο προσωπικό, ζεστό, σάρκινο τρόπο της. Mέσα στο καλοκαίρι καθώς τις τυλίγεις πάνω σου είναι σαν το σώμα σου να γίνεται οι σελίδες αυτού του βιβλίου. Οι signature πετσέτες σε τέσσερα διαφορετικά σχέδια-εικόνες, είναι αποτέλεσμα της Sun of a Βeach με τη Μαρία Ιωάννου.
Μια ιδέα genial και τόσο ελληνική, αφού ξέρουμε να ζούμε τα μεγάλα ιδανικά καλοκαίρια. Έχουμε συνηθίσει να φοράμε έργα τέχνης πάνω στα t-shirts μας – προσπαθώ να φανταστώ τι θα συμβεί αν ανοίξει Uniqlo στην Αθήνα (στο Παρίσι συνεργάζεται με το Μουσείο του Λούβρου, στη Νέα Υόρκη με το ΜoMa, δημιουργώντας μοναδικές σειρές με τέχνη που τη φοράς). Στην Ελλάδα το πάντρεμα το κάνει η Sun of a beach με τις πετσέτες της.
«Δημιουργώ πίνακες με ανθρώπινες καταστάσεις, με λεπτομέρειες από σύνθετες ιστορίες, λεπτομέρειες που εντείνουν τη στιγμή. Στιγμές επιθυμίας και εμμονής, και στιγμές γαλήνης αποδίδονται με ξεχωριστή ευκρίνεια», λέει η Μαρία Ιωάννου. Γεννημένο στο πανοραμικό τοπίο των 6.000 ελληνικών νησιών, το brand Sun of a Beach, που ίδρυσαν οι Μελίνα Πίσπα και Έλλη Ρούντου πριν από περίπου μια δεκαετία, δημιουργεί πετσέτες, μαγιό, ρούχα και αξεσουάρ παραλίας και έξυπνα gift boxes.
Με σταθερή πηγή έμπνευσης τη «ζωή στην παραλία», την Ελλάδα και τη Μεσόγειο, στην καρδιά του brand υπάρχει μια βαθιά σύνδεση με τη φύση και μια ακλόνητη προσήλωση στην ελληνική δεξιοτεχνία. Από την ίδρυσή του, το 2012, οι Sun of a Beach δεσμεύονται για τη χειροποίητη κατασκευή όλων των προϊόντων τους, την τοπική παραγωγή και τη χρήση eco-friendly υλικών.
Koμμάτια του βυθού σε πηλό
Σχήματα και χρώματα, με το φως να δημιουργεί μετακινήσεις της μορφής, σαν και αυτά που συναντάμε κάνοντας βουτιές στη θάλασσα, μεταμορφώνονται σε κεραμικά και μας ακολουθούν στο σπίτι μας μετά την επιστροφή από τις θερινές διακοπές.
Η συλλογή Vathi της Ελισάβετ Παππά -else ceramics- μεταφέρει ακριβώς αυτή την αίσθηση και αντλεί το όνομά της από το Βαθύ της Σίφνου.
Το κύμα της θάλασσας, σαλάχια, κοράλλια, φύκια, όλος ο κόσμος του βυθού, σε σχέδια τολμηρά και έντονα χρώματα συγκροτούν τη συλλογή που διατίθεται στο iD- Fine Jewellery του Golden Hall και στον φημισμένο κεραμίστα της Σίφνου Ατσόνιο. Διακοσμητικά αλλά και χρηστικά μπολ, βάζα, αγγεία σαν λουλούδια της θάλασσας με θέσεις για κεριά περιλαμβάνονται στη συλλογή.
Σπανακόπαστα και Financial Times
Μια υβριδική σπανακόπιτα, ελληνικότατη στη σύλληψη αλλά παντρεμένη με ιταλικά ζυμαρικά γεννήθηκε στο βιβλίο Cool Pasta του Τομ Τζάκσον. Είναι η σπανακόπαστα που απ’ ό,τι φαίνεται έχει συναρπάσει τους Financial Times που την παρουσιάζουν στο αυγουστιάτικο φύλλο τους.
O Toμ Τζάκσον στην συνταγή του, φτιάχνει κανονικά τη γέμιση της σπανακόπιτας σε ένα τηγάνι προσθέτοντας τρίμα λεμονιού - ο καθένας μπορεί να ακολουθήσει τη δική του ή την παραδοσιακή συνταγή της οικογένειας. Στη συνέχεια λαδώνει καλά λεπτά φύλλα κρούστας και σχηματίζει με κάθε ένα χαλαρές μπάλες που τοποθετεί μέσα σε λαδωμένο ταψί. Σκορπίζει σουσάμι και ψήνει μέχρι το φύλλο να γίνει χρυσό (γυρίζοντας μία φορά).
Η φέτα ψήνεται στο γκριλ ή σε αντικολλητικό τηγάνι, αφού την ντύσει με πάπρικα γλυκιά, πιπέρι καγιέν και σουσάμι. Η αποδομημένη του σπανακόπιτα θα συμπληρωθεί με ζυμαρικά της επιλογής του καθενός. Τοποθετούνται πρώτα τα ζυμαρικά και η γέμιση και ανακατεύονται καλά, στη συνέχεια μπαίνει η φέτα και, τέλος, μεγάλα κομμάτια από τα τραγανά φύλλα με το σουσάμι.
Tip: To εύρημα του καλοκαιρού
Οι βεντάλιες της Elly Kp είναι μια μικρογραφία του θεάτρου της Επιδαύρου. Το σωστό μέγεθος, απολύτως λειτουργικές και με ιδιαίτερο στιλ, οι afficionadi των τεχνών τις κράτησαν φέτος στα ανοιχτά θέατρα και στις συναυλίες.