Oι ταινίες της εβδομάδας.
Αυτή την εβδομάδα, το «DoDo» του Πάνου Χ. Κούτρα, που έκανε την πρεμιέρα τουστις Κάννες, η «Απέραντη αγάπη» με την Πενέλοπε Κρουζ, η πρώτη ταινία του ΠάολοΤαβιάνι χωρίς τον αδελφό του και η επιστροφή του «Μαύρου Πάνθηρα» μονοπωλούν το ενδιαφέρον.
Dodo
Σκηνοθεσία: Πάνος Χ. Κούτρας
Παίζουν:Σμαράγδα Καρύδη, Άκης Σακελλαρίου, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Νίκος Γκέλια, Άγγελος Παπαδημητρίου, Μαριέλλα Σαββίδου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Πολύδωρος Βογιατζής, Τζεφ Μοντάνα, Κρις Ραντάνοφ, Άννα Τζορτζίκια, Αχμάντ Κοντάρ, Τζώρτζης Παπαδόπουλος
Περίληψη: Ένα Ντόντο, είδος πουλιού που έχει εξαφανιστεί εδώ και 300 χρόνια, εμφανίζεται ξαφνικά λίγο έξω από την Αθήνα, στο κτήμα μιας οικογένειας που μετράει αντίστροφα τα τελευταία κρίσιμα 24ωρα μέχρι το σωτήριο για όλους γάμο της κόρης τους με έναν πλούσιο κληρονόμο.
H σουρεαλιστική κωμωδία του Πάνου Χ. Κούτρα, που συμμετείχε στο 75ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
Σε μια πολυτελή βίλα, ο Παύλος Καρακώστας, ένας πρώην πλούσιος πολιτικός που βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, και η γυναίκα του, η Μαριέλλα, μια παλιά πρωταγωνίστρια της τηλεόρασης, ετοιμάζουν γάμο της κόρης τους, της Σοφίας, που παντρεύεται τον γιο ενός συνεργάτη τους. Κι ενώ μια weeding planer προσπαθεί να οργανώσει τη μεγάλη βραδιά που θα σώσει την οικογένεια, η Μαριέλλα δυο μέρες πριν από το μεγάλο γεγονός φέρνει στο σπίτι έναν πρόσφυγα με τη κόρη του, ο Παύλος μια τρανσέξουαλ, που είναι ερωτευμένη με τον καλύτερό φίλο του, όπως όλοι νομίζουν, και ένα παράξενο πολύχρωμο πουλί, το Ντόντο, που έχει εξαφανιστεί όμως από τη γη εδώ και τριακόσια χρόνια, κάνει την εμφάνισή του στο σαλόνι τους.
Δεκατέσσερις χαρακτήρες διαφορετικών εθνικοτήτων, κοινωνικών τάξεων, ηλικιών και σεξουαλικού προσανατολισμού συγκεντρώνονται στη μαύρη κωμωδία του Κούτρα που μέσα από το ψηφιακό Ντόντο του επιχειρεί μια ανοιχτή στις ερμηνείες αλληγορία. Τι συμβολίζει άραγε αυτό το εξωτικό πουλί: μια εποχή ομορφιάς και αθωότητας που πέρασε ανεπιστρεπτί, την αγάπη που κάπου χάθηκε στον δρόμο, αξίες και ιδέες ενός ενδόξου παρελθόντος, ή μια ουτοπία, σαν αυτή που αναζητάει η «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων», το αγαπημένο παραμύθι της Σοφίας.
Αλμοδοβαρικά βιτριολικός απέναντι στη σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά τρυφερός για τον άνθρωπο, ο Έλληνας δημιουργός καταργεί τα «στρατόπεδα» και δημιουργεί μια ιδιότυπη συνθήκη ισότητας- που θα μπορούσε να λειτουργήσει κι ως ένα εναλλακτικό οικογενειακό μοντέλο- στήνοντας με χιούμορ και σκηνοθετική συνέπεια μια νύχτα αποκαλύψεων. Ένα ταξίδι αυτογνωσίας, είναι το «Dodo», κοινωνικής και προσωπικής, όπου οι επιλογές καθορίζουν τα πλαίσια. Με άρτια αισθητική και καλές ερμηνείες - ξεχωρίζουν η Σμαράγδα Καρύδη με την εσωτερική της μελαγχολία, η Νατάσσα Εξηνταβελόνη με τον ευάλωτο ερωτισμό της και ο καταρρακωμένος Άκης Σακελλαρίου- ο Κούτρας αν και δεν και δεν φτάνει στο βάθος που θα μπορούσε, όπως έκανε με τη «Στρέλλα» του, συγκινεί με την ανθρωπιά του και ενισχύει την εικόνα του ελληνικού κινηματογράφου, που επιτέλους κάνει ένα γενναίο άνοιγμα.
Απέραντη αγάπη (L' Immensità)
Σκηνοθεσία: Εμανουέλε Κριαλέζε
Παίζουν: Πενέλοπε Κρουζ, Λουάνα Τζουλιάνι, Βιντσέντζο Αμάτο, Πατρίτσιο Φραντιόνι, Μαρία Κιάρα Γκορέτι
Περίληψη: Η γλυκόπικρη ιστορία μιας δωδεκάχρονης, που βιώνει δυσφορία φύλου μέσα σε ένα ήδη κλονισμένο οικογενειακό περιβάλλον.
H αυτοβιογραφική ταινία του Εμανουέλε Κριαλέζε, με την Πενέλοπε Κρουζ, που συμμετείχε στο Διαγωνιστικό Τμήμα του 79ου Φεστιβάλ Βενετίας.
Με φόντο τη Ρώμη της δεκαετίας του 1970 που συνεχώς αλλάζει, σε μία εποχή που οι εκπομπές είναι ακόμα ασπρόμαυρες και τα οικογενειακά μοντέλα φαίνονται πια παρωχημένα, η Κλάρα και ο Φελίτσε έχουν μόλις μετακομίσει σε ένα καινούριο διαμέρισμα. Ο γάμος τους όμως έχει φτάσει σε τέλμα: δεν είναι πια ερωτευμένοι και τα παιδιά τους είναι το μόνο που τους κρατάει μαζί. Η Αντριάνα, που θέλει να τη φωνάζουν Άντρι, η μεγαλύτερη κόρη, παρακολουθεί τις εντάσεις μεταξύ των γονιών της, ενώ παράλληλα παλεύει να πείσει τους γύρω της πως είναι αγόρι. Με τη στήριξη της ανοιχτόμυαλης μητέρας της, που αν και δεν γνωρίζει τι σημαίνει «δυσφορία φύλου», στέκεται δίπλα της, την κρυφή αγάπη που νιώθει για μια συμμαθήτρια της, αλλά και τη φαντασία της, η Άντρι διεκδικεί το δικαίωμά της στη διαφορετικότητα.
Ο Εμανουέλε Κριαλέζε («Ανασαίνω», «Χαμένα όνειρα»), που γεννήθηκε ο ίδιος κορίτσι, βασισμένος στα δικά του βιώματα, αφηγείται μια συγκινητική περιπέτεια ενηλικίωσης και μαζί τη χειραφέτηση μιας γυναίκας σε ένα συντηρητικό περιβάλλον, ισορροπώντας ανάμεσα στο πραγματικό και το ονειρικό, με χιούμορ και δραματικές εντάσεις. Η τέλεια αναπαράσταση της εποχής και τα τραγούδια της Ραφαέλα Καρά και της Πάτι Μπράβο συμπληρώνουν μια προσωπική αφήγηση, η οποία όμως δεν καταφέρνει πάντα να αποστασιοποιηθεί από τη συγκίνηση του δημιουργού της, με μια υπέροχη όμως Πενέλοπε Κρουζ, εκρηκτική και ταυτόχρονα ευάλωτη, να γίνεται σύμβολο της ανιδιοτελούς αγάπης.
Black Panther: Wakanda Forever
Σκηνοθεσία: Ράιαν Κούγκλερ
Παίζουν:Λετίσια Ράιτ, Λουπίτα Νιόνγκ' ο, Ντανάι Γκουρίρα, Γουίνστον Ντιουκ, Άντζελα Μπάσετ
Περίληψη:Ο λαός του βασιλιά Τ'Τσάλα πενθεί τον θάνατό του, νέοι εχθροί απειλούν την ακεραιότητα της Γουακάντα, ενώ μια κόντρα για τον θρόνο ξεσπά στο βασίλειο.
Επιστροφή στο σύμπαν της Γουακάντα, χωρίς τον Τσάντγουικ Μπόουζμαν, αλλά με μια ταινία αφιερωμένη σε αυτόν.
Mετά από τον θάνατο του Βασιλιά Τ' Τσάλα, η Βασίλισσα Ραμόντα, η Σούρι, ο Μ'Μπάκου, η Οκόγιε και οι Ντόρα Μιλάγιε πολεμούν για να προστατεύσουν το έθνος τους από τις παγκόσμιες δυνάμεις, που καταφτάνουν από τη θάλασσα. Ενώ οι κάτοικοι της Γουακάντα προσπαθούν να προχωρήσουν τις ζωε΄ς του, οι ήρωες πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους και με τη βοήθεια της Γουόρ Ντογκ Νάκια και του Εβερετ Ρος, να χαράξουν ένα νέο μονοπάτι.
Η απώλεια του Μπόουζμαν αλλά και το κίνημα του «Girl’s power» καθορίζουν το sequel του «Μαύρου πάνθηρα», που αναλαμβάνει και πάλι ο Ράιαν Κούγκλερ, μένοντας πιστός στις ιδέες της πρώτης ταινίας του 2018, προσπαθώντας όμως αυτή τη φορά να αποκαταστήσει την τιμή της Μarvel.
Με μια στρωτή πλην όμως φλύαρη αφήγηση χωρίς σεναριακές εκπλήξεις, ο Κόυγκλερ προτάσσει τη θηλυκή δύναμη ενάντια στην πατριαρχία, αποθεώνει τη συγχώρεση αντί της εκδίκησης, θίγει το θέμα της λευκής κυριαρχίας, και με μια άρτια εικαστική προσέγγιση, ξαναδίνει στους μαρβελικούς ήρωες μια υπαρξιακή διάσταση, που τελευταία είχε θυσιαστεί σε ανάλαφρα αστεία και εφηβικές ανησυχίες.
Λεονόρα Αντίο (Leonora Addio)
Σκηνοθεσία: Πάολο Ταβιάνι
Παίζουν:Φαμπρίτσιο Φερακάνε, Ματέο Πιτιρούτι, Ντάνια Μαρίνο, Ντόρα Μπέκερ
Περίληψη: Η ιστορία του περιπετειώδους ταξιδιού της τέφρας του Πιραντέλλο από τη Ρώμη στο Αγκριτζέντο.
Η δεύτερη σόλο ταινία του Πάολο Ταβιάνι, αφιερωμένη στον αδερφό του, Βιτόριο, που «έφυγε» το 2018.
Ο Ιταλός θεατρικός συγγραφέας Λουίτζι Πιραντέλο, που πέθανε σε ηλικία 69 ετών, είχε αφήσει σαφείς και αυστηρές οδηγίες για τον θάνατό του. Δεν επιθυμούσε να γίνει καμία κηδεία ,ούτε ταφή. Το μόνο που ζήτησε ήταν η τέφρα του να καταλήξει σε ένα βράχο της πατρίδας του, της Σικελίας. Πριν όμως πραγματοποιηθεί η τελευταία το επιθυμία, έγιναν τρεις διαφορετικές τελετές.
Το ταξίδι αυτό, με όλες τις αναποδιές και το πολιτικό παρασκήνιο που κρυβόταν από πίσω, κινηματογραφεί στα 92 του χρόνια ο Ταβιάνι, που με τον αδερφό του είχαν συν-σκηνοθτήσει το εμβληματικό «Χάος», το οποίο εμπνεύστηκαν από νουβέλες του Πιραντέλο.
Μέσα από τραγελαφικά περιστατικά και με ασπρόμαυρη φωτογραφία, που μόνο τα τελευταία λεπτά γίνεται έγχρωμη, ο αειθαλής δημιουργός, υπό τους ήχους της υποβλητικής μουσικής του Πιοβάνι καταγράφει ένα οδοιπορικό στην Ιταλία μετά από το τέλος του Β΄ παγκοσμίου Πολέμου που αναζητάει την ταυτότητα της, προσπαθώντας να αποτινάξει το βάρος του φασισμού.
Τελικά, οι στάχτες του Πιραντέλο σκορπίστηκαν στη θάλασσα της Σικελίας, δημιουργώντας το σχήμα ενός καρφιού. Άλλωστε το «Το Καρφί» ήταν το τελευταίο έργο του συγγραφέα, εμπνευσμένο από έναν φόνο στο Μπρούκλιν και από τον χαρακτήρα του Bastianeddu,ο οποίος είχε ήδη εμφανιστεί στo «Χάος». Ο Ταβιάνι ενσωματώνει αυτή την ιστορία κάπως πρόχειρα και χωρίς να καταφέρνει να τη συνδέσει με την υπόλοιπη ταινία, όμως σε κάθε περίπτωση αυτό το ποιητικό αταξινόμητο οδοιπορικό κουβαλάει τη μελαγχολία της απώλειας και τη σοφία ενός σπάνιου δημιουργού, που μπορεί να παραμένει πρωτότυπος, χωρίς να καταφεύγει σε σκηνοθετικούς εντυπωσιασμούς.
Τα Ίχνη της Βίας (Zeby Nie Bylo Sladów/Leave no Traces)
Σκηνοθεσία: Γιαν Ματουζίνσκι
Παίζουν:Τόμας Ζιέτεκ, Σάντρα Κορζένιακ, Γιάσεκ Μπράσιακ, Ανιέσκα Γκροτσόφσκα
Περίληψη: Η υπόθεση του Γκζέγκος Πσέμικ, ενός Πολωνού μαθητή, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από την πολιτοφυλακή.
Μια αληθινή ιστορία, που οδήγησε σε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα της κομμουνιστικής περιόδου. Επίσημη πρόταση της Πολωνίας για τα Όσκαρ.
Το 1983 η χώρα συγκλονίζεται από την υπόθεση του Γκζέγκος Πσέμικ, ενός μαθητή που επειδή αρνήθηκε να δείξει την ταυτότητά του σε δυο πολιτιφύλακες, ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου. Ο μοναδικός μάρτυρας του συμβάντος εν μια νυκτί γίνεται ο νούμερο ένα εχθρός του κράτους. Το καθεστώς χρησιμοποιεί ολόκληρο τον μηχανισμό του - μυστικές υπηρεσίες, πολιτοφυλακή, Μέσα ενημέρωσης και δικαστήρια - ώστε να στριμώξει τον ίδιο και άλλους ανθρώπους σχετικούς με την υπόθεση, όπως τους γονείς του, αλλά και την ποιήτρια αντφρονούσα μητέρα του Γκζέγκος Πσέμικ.
O Mατουσίνσκι αντιπαραβάλλει την περίπτωση ενός ανθρώπου που παλεύει για την αποκατάσταση της αλήθειας με ένα ολόκληρο σύστημα, και μέσα από ένα πολιτικό ατμοσφαιρικό θρίλερ καταδύεται στους μηχανισμούς της εξουσίας για να καταλήξει σε μια δικαστική αίθουσα, όπου παίζεται η τελευταία σκηνή του δράματος.
Με αντικειμενική ματιά, αλλά χωρίς οικονομία, παρακολουθεί στενά τα πρόσωπά του και καταγράφει το τίμημα της αντίστασης σε κάθε μορφή καταπίεσης. Η μεγάλη διάρκεια της ταινίας όμως συχνά τον οδηγεί σε επαναλήψεις και σε δραματουργικά αδύναμες σκηνές, που λειτουργούν εις βάρος της αρχικής του πρόθεσης, κι έτσι στο τέλος τα ηθικά διλλήματα και τα αδιέξοδα των ηρώων θυσιάζονται στη λογική ενός λεπτομερέστατου κινηματογραφικού ρεπορτάζ.
Όσα φέρνει η ζωή (Τo Leslie)
Σκηνοθεσία: Μάικλ Μόρις
Παίζουν:Αντρέα Ράιζμπορο, Αντρε Ρόγιο, Οουεν Τιγκ, Στίβεν Ρουτ, Τζέιμς Λάνρι Χέμπερτ
Περίληψη: Η άνοδος και η πτώση μιας γυναίκας, που παλεύει για τον γιο της.
Ο Μάικλ Μόρις αφηγείται μια αληθινή ιστορία ανόδου και πτώσης στις παρυφές του «αμερικανικού ονείρου».
Η Λέσλι, μια Τεξανή μητέρα που παλεύει να προσφέρει στον γιο της τα απαραίτητα, κερδίζει το λαχείο και μια ευκαιρία για καλή ζωή κάνει τη εμφάνισή της. Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα, τα χρήματα έχουν τελειώσει και η Λέσλι πλέον παλεύει με τον εθισμό της στο αλκοόλ. Με τη γοητεία της να εξαντλείται και δίχως να έχει πού να πάει, έρχεται αντιμέτωπη με τις συνέπειες των πράξεων της, αναζητώντας μια δεύτερη ευκαιρία για εκείνη και τον γιο της.
Ο Ράιαν Μπινάκο, που γράφει το σενάριο, στέλνει στην ουσία μια επιστολή αγάπης στη μητέρα του και ο Μόρις, στα χνάρια του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, παρακολουθεί από κοντά με την κάμερά του την κεντρική του ηρωίδα με ειλικρίνεια και ντοκιμαντερίστικο ρεαλισμό, χωρίς ωστόσο να αποφεύγει τα κλισέ και ένα υπερβολικά αισιόδοξο φινάλε. Η Άντρεα Ράιζμπορο όμως με τη σπαρακτική της ερμηνεία περνάει από το σκοτάδι στο φως και καταδύεται στην ψυχή μιας γυναίκας, που έπρεπε να συνθλιβεί για να βρει τη λύτρωση.
Παίζεται ακόμα:
Σαμ Σαμ (Sam Sam)
Σκηνοθεσία: Τανγκί ντε Κερμέλ
Περίληψη: Ένα μικρό αγόρι αναζητάει τις υπερηρωικές του δυνάμεις.
Η ταινία προβάλλεται με μεταγλώττιση στα ελληνικά.
Sci-fi animation από τη Γαλλία.
Ο ΣαμΣαμ φαίνεται να έχει όλα όσα ονειρεύεται ένας κοσμικός ήρωας: ηρωικούς γονείς, σούπερ-φίλους και τον δικό του ιπτάμενο δίσκο για να εξερευνήσει το διάστημα...Το μόνο που του απομένει είναι να αποκτήσει και ο ίδιος πραγματικές υπερδυνάμεις. Όταν η Μέγκα, η νέα συμμαθήτρια του, ισχυρισθεί ότι μπορεί να το βοηθήσει, ο ΣαμΣαμ βλέπει στο μυστήριο κορίτσι την ευκαιρία να ανακαλύψει επιτέλους τον πραγματικό του εαυτό.
Ο SamSam γεννήθηκε από τον Serge Bloch ως χαρακτήρας κόμικ για το παιδικό περιοδικό «Pomme d’Api». Η μεγάλη του όμως επιτυχία ήρθε με την ψηφιακή ομότιτλη σειρά 91 επεισοδίων (το καθένα με διάρκεια μόλις 6 έως 8 λεπτά), που κράτησε από το 2007 έως το 2011. Ο Τανγκί ντε Κερμέλ ήταν ο σκηνοθέτης της τηλεοπτικής σειράς, και εδώ μαζί με τον ήρωά του κάνει κινηματογραφικό ντεμπούτο.