Eκτυφλωτικό κίτρινο, βελούδινο πράσινο: H σπουδαία Sarah Crowner μας μιλά για την έκθεσή της στην Αθήνα

Mια λάμψη κίτρινου βγαίνει από τα παράθυρα του νεοκλασικού κτιρίου της Gagosian και πλημμυρίζει την οδό Αναπήρων Πολέμου.

Στον πρώτο όροφο, οι χρωματιστοί «ραμμένοι» πίνακες -που από πίσω μοιάζουν με εσωτερικό ρούχου- στέλνουν ένα ζεστό χρώμα στον περαστικό. Η Sarah Crowner μας μιλά για την τέχνη της.

Μπαίνοντας στο νεοκλασικό κτίριο που χτίστηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα στην οδό Αναπήρων Πολέμου, στις πλαγιές του Λυκαβηττού, δίπλα σχεδόν στο ένδοξο κτίριο της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, πατάς σε μια τεράστια επιφάνεια κίτρινων  εφυαλωμένων χειροποίητων πλακιδίων.

Στερεωμένα πάνω σε μια ξύλινη πλατφόρμα, με το κίτρινο να είναι εκτυφλωτικό -σκεφτείτε τις πιο φωτεινές αποχρώσεις κίτρινου που χρησιμοποίησε ο Βαν Γκογκ- τα πλακίδια σού δίνουν την αίσθηση ότι περπατάς σε μια επιφάνεια μεταξύ γης και ουρανού, σε έναν χώρο άχρονο. Και κάπως έτσι συμβαίνει, αφού βρίσκεται στον χώρο που δημιούργησε η εικαστικός Sarah Crowner.

H έκθεσή της «Night for Day», εμπνευσμένη από την ταινία του Φρανσουά Τριφώ (1978), φέρνει τους επισκέπτες σε μια διαδρομή φωτός καθώς από το ισόγειο ανεβαίνουν στον επάνω όροφο όπου κυριαρχούν οι μεγάλοι της πίνακες που είναι σαν ραμμένοι, αφού υπάρχουν ραφές στον καμβά. Εδώ τα χρώματα είναι ήπια, ξεπηδούν από την φύση, όπως την συνέλαβε και απέδωσε στον καμβά ο αγαπημένος της ζωγράφος Σεζάν.

Νιώθεις ότι ενώ περπατούσες σε μια παραδόξως δροσερή επιφάνεια απάτητης αμμουδιάς, μπαίνεις στην επικράτεια των αλμυρικίων, ενός δάσους πάνω στην θάλασσα, μπαίνεις εκεί που τα χρώματα είναι ζεστά και προκαλούν μια αίσθηση θαλπωρής. Η έκθεση αυτή είναι σαν μια μεγάλη εγκατάσταση, δυο επιπέδων, που διαμορφώνει ένα τοπίο και σε καλεί να περπατήσεις σε αυτό. Από το εκτυφλωτικό κίτρινο -λένε ότι ο Βαν Γκογκ έτρωγε κίτρινη μπογιά για να νιώσει ευτυχία- στο σκιερό, βελούδινο πράσινο, ψημένο ροζ.

Η σπουδαία Sarah Crowner μιλά στο iefimerida για τα έργα της, τις βασικές αναφορές της και όσα την εμπνέουν, καθώς η έκθεσή της συνεχίζεται ως και τις 18 Ιανουαρίου.

Οφείλω να ομολογήσω ότι από τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Gagosian, ένιωσα τη ζεστασιά της οικειότητας. Η γεωμετρία, τα χρώματα, η χρήση του κεραμικού. Είναι αυτό μια ιδιότητα, ένα χαρακτηριστικό της τέχνης σας;

Η οικειότητα; Χαίρομαι που χρησιμοποιείτε αυτή τη μεταφορά, αλλά, δεν έχω σκεφτεί την έννοια της οικειότητας όσον αφορά τη δουλειά μου. Νομίζω ότι είναι τα υλικά αυτά που μπορεί να σας κάνουν να αισθανθείτε έτσι - και μαζί μια αίσθηση του χειροποίητου. Τα πλακάκια, εκτός από το ότι είναι στιλβωμένα σε έντονο κίτρινο χρώμα, είναι κατασκευασμένα από τοπικό πηλό, τερακότα και ψήνονται σε καυτό κλίβανο, οπότε μπορεί να υπάρχει μια αίσθηση ζεστασιάς στο μέσο και επίσης στο ζεστό χρώμα. Οι πίνακες έχουν μια απαλότητα, στην υφή του ζωγραφισμένου καμβά, και οι άνθρωποι συχνά λένε ότι μοιάζουν με βελούδο. Αυτά τα υλικά μπορεί να δημιουργούν μια αίσθηση οικειότητας.

Τι σας προσέλκυσε στη χρήση πλακιδίων, στη δημιουργία πλακόστρωτων δαπέδων; Αναρωτιέμαι αν ο έντονος συμβολισμός του να είσαι δίπλα στη γη έπαιξε ρόλο σε αυτή την απόφαση.

Έχω χρησιμοποιήσει τζάμια στις εγκαταστάσεις μου πάνω από δέκα χρόνια, και παρόλο που η διαδικασία είναι πάντα η ίδια (ψήσιμο πήλινων πλακιδίων, χρήση παρόμοιων μοτίβων - έχω πέντε μοτίβα από τα οποία δουλεύω, συνήθως), ο χώρος είναι πάντα διαφορετικός, η αρχιτεκτονική. Το ίδιο μοτίβο πλακιδίων θα μπορούσε να παρουσιαστεί στο Τέξας, στο Μεξικό, στη Νέα Υόρκη ή στην Αθήνα, και ανάλογα με την αρχιτεκτονική, και τις πολιτιστικές ενώσεις ή ιστορίες του τόπου, πάντα μοιάζει διαφορετικό, φυσικά. Το δοχείο είναι διαφορετικό κάθε φορά. Βλέπω τις εγκαταστάσεις πλακιδίων ως μια μορφή μονόχρωμης ζωγραφικής, κατά μία έννοια.

Πλησιάζοντας τη γκαλερί Gagosian στην Αθήνα, όταν δύει ο ήλιος, είναι μια νέα εφήμερη εμπειρία στην πόλη μας. Μπορώ να δω τη δουλειά σας, τα χρώματα να στέκονται μακριά, την κίτρινη επιφάνεια να λάμπει στο χώρο ακόμα και όταν είμαι έξω. Η έκθεσή σας ρέει πραγματικά στον δημόσιο χώρο. Είχατε στο μυαλό σας την αρχιτεκτονική της γκαλερί όταν ετοιμάζατε την έκθεση;

Ναι, πραγματικά το είχα - πολύ λίγες γκαλερί τέχνης έχουν τόσο έντονο φυσικό χαρακτήρα - στην προκειμένη περίπτωση, τα περίτεχνα σιδερένια έργα στα παράθυρα, τα μικρότερα δωμάτια, με τα μπαλκόνια, το κρεμαστό φως στο φουαγιέ και τις σκάλες που οδηγούν σε διαφορετικές ζώνες. Ήθελα λοιπόν να παίξω με αυτό και να επιστήσω την προσοχή σε αυτά τα χαρακτηριστικά, όταν σχεδίασα την έκθεση. Είναι εκπληκτικό τι μπορούν να κάνουν το χρώμα και το φως, ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να εισέλθουν σε άλλους χώρους ανάλογα με την ώρα της ημέρας ή της νύχτας.

Πείτε μας περισσότερα για την τεχνική της «ραμμένης ζωγραφικής», που αποτελεί επίσης κύριο χαρακτηριστικό του καλλιτεχνικού σας τρόπου.

Δεν είναι εύκολο να το εξηγήσω, αλλά θα πω ότι συχνά χρησιμοποιώ την αναλογία των τεχνικών του ράφτη. Αν κοιτάξετε τις πίσω όψεις των πινάκων μου μπορεί να μοιάζουν με το εσωτερικό ενός κοστούμι ή σακάκι, με περίπλοκες ραφές και όγκους.

Ποιο είναι το πρώτο έργο τέχνης που σας ενθουσίασε;

Αγαπούσα τις απεικονίσεις του Σεζάν στο Mont Saint Victoire από πολύ παλιά.

Τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης σήμερα;

Αδύνατον να πω!

GAGOSIAN, SARAH CROWNER
Night for Day
Έως 18 Ιανουαρίου, Αναπήρων Πολέμου 22, Αθήνα