Πραγματοποιήθηκε, εν μέσω κορωνοϊού, η πρώτη παράσταση αρχαίου δράματος την σύγχρονη εποχή στο Α’ Αρχαίο θέατρο της Λάρισας.
Μπορεί οι συνθήκες να μην ήταν συνηθισμένες, ωστόσο το απόγευμα της Κυριακής, οι τυχεροί που βρέθηκαν στο Α’ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας, είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την πρώτη παράσταση αρχαίου δράματος σε αυτό το χώρο στη σύγχρονη εποχή.
Στο πλαίσιο του θεσμού του υπουργείου Πολιτισμού «όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός», παρουσιάστηκαν οι Βάκχες του Ευριπίδη, από το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, απόγευμα, με το φυσικό φως του ήλιου.
Για την διεξαγωγη της παράστασης χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέτρα προφύλαξης απο τον κορωνοϊό, Καρέκλες τοποθετήθηκαν στο κέντρο του θεάτρου ανά δύο, οι θεατές παρακολουθούσαν με μάσκα, ενώ οι ηθοποιοί έπαιζαν, ανάμεσά τους.
Η κατασκευή του Αρχαίου Θεάτρου συνδέεται άμεσα με τη λατρεία του θεού Διονύσου και την τέλεση θεατρικών παραστάσεων. Ήταν ακόμη κέντρο και της κοινωνικής ζωής των αρχαίων Λαρισαίων. Αυτό αποδεικνύεται από ένα πλήθος ευρημάτων, κυρίως επιγραφών και γλυπτών που μας έχει απλόχερα αποδώσει με την ανασκαφή του. Τον 1ο αι. π.Χ. μετατράπηκε από τους Ρωμαίους σε αρένα για την τέλεση αποκλειστικά και μόνο επίσημων εορταστικών εκδηλώσεων μονομαχικών αγώνων, θηριομαχιών, παραστάσεων μίμων, σαλτιμπάγκων, μάγων και άλλων πολλών.
Επειδή το αρχαίο θέατρο μετατράπηκε σε αρένα, οι αρχαίοι Λαρισαίοι την ίδια περίοδο κατασκεύασαν το λιτό Β’ αρχαίο θέατρο για τη συνέχιση των θεατρικών παραστάσεων και την πραγματοποίηση άλλων ομαδικών εκδηλώσεων. Οι αρχαίες επιγραφές συνηγορούν για το γεγονός αυτό καθώς ομιλούν με σαφήνεια ότι κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας στη μεγάλη πανθεσσαλική εορτή της Λάρισας, τα «Ελευθέρια», τελούνταν παράλληλα με τους ιππικού αγώνες στον ιππόδρομο και αγώνες ποίησης, χορού και μουσικής.
Το Α’ Αρχαίο Θέατρο της Λάρισας στο οποίο χωρούσαν πάνω από 10.000 θεατές οικοδομήθηκε το α’ μισό του 3ου αι. π.Χ. στα χρόνια του βασιλιά της Μακεδονίας Αντίγονου Γονατά. Λειτούργησε δε, έξι αιώνες περίπου, μέχρι το τέλος του 3ου αι. μ.Χ. ή τις αρχές του 4 ου αι. μ.Χ. οπότε η λειτουργία του διακόπηκε απότομα. Μετά από ισχυρό σεισμό που έλαβε χώρα στη Λάρισα τον 7ο αι. μ.Χ. κατέρρευσε ένα μεγάλο μέρος του επιθεάτρου και ο δεύτερος όροφος της σκηνής, μέσα στο εσωτερικό της ορχήστρας.
Οι Βάκχες, που παρουσιάστηκαν την Κυριακή, είναι η κατεξοχήν τραγωδία για το συλλογικό ασυνείδητο του διονυσιακού κόσμου. Ο Ευριπίδης ενορχηστρώνει αριστοτεχνικά την έλευση ενός νέου Θεού, ο οποίος διεκδικεί την αποδοχή και την λατρεία σε μια προσπάθεια να συμβιβάσει και να εξισορροπήσει την ζωώδη με την έλλογη φύση του ανθρώπου. Ο Θεός Διόνυσος, γιος του Δία και της Σεμέλης, επιστρέφει στην γενέτειρά του, την Θήβα, προκειμένου να διδάξει την ιερή βακχεία στην πόλη του. Βρίσκοντας αντίσταση από την Αρχή της πόλης, τον ξάδελφό του Πενθέα, ξεσηκώνει τις γυναίκες της πόλης σε μια ιερή τρέλα, την Βακχεία, προκειμένου να δείξει την δύναμή του. Ο Πενθέας τον συλλαμβάνει, προσπαθώντας να επιβάλει την δύναμή του και να φυλακίσει έναν θεό.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης τηρήθηκαν με ευλάβεια τα μέτρα που ορίζει το υγειονομικό πρωτόκολλο.
Για την ιστορία, οι πρώτοι συντελεστές παράστασης που πάτησαν πρώτοι στο αρχαίο θέατρο Λάρισας: Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Χατζής. Ηθοποιοί: (με αλφαβητική σειρά) Τζίνα Θλιβέρη/ Τειρεσίας-Χορός, Ηλέκτρα Καρτάνου/ Α’, Β’ Αγγελιοφόρος-Χορός, Νίκος Μάνεσης/ Διόνυσος-Χορός, Μαριάμ Ρουχάτζε / Κάδμος- Χορός (Μαντούρα, Βιολί), Κωνσταντίνα Τάκαλου/ Πενθέας-Χορός, Γιλμάζ Χουσμέν/Χορός, Όλος ο θίασος/ Αγαύη