Πρώτη στάση των επετειακών παραστάσεων 10 χρόνων RELIC στην Αθήνα και το παράδοξο, κωμικό, σουρεαλιστικό, αταξινόμητο, αριστούργημα επιστρέφει στη Στέγη.
Ξαναμπαίνουμε στον μαγικό κόσμο του Ευριπίδη Λασκαρίδη και του RELIC που τον σύστησε στο παγκόσμιο κοινό και συνεχίζει να συναρπάζει τους θεατές σε όλο τον κόσμο.
Οι νέες θεατρικές παραστάσεις του Μαρτίου
Ο Γιώργος Καραμίχος επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης 15 χρόνια μετά την ιστορική παράσταση "Η μέθοδος Gronholm".
Συνεχίζονται οι νέες παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο. Ο Γιάννης Χουβαρδάς σκηνοθετεί στο Μέγαρο Μουσικής. Οι θεατρικές πρεμιέρες του Μαρτίου είναι πολλές και ενδιαφέρουσες.
Ο αριστουργηματικός «Χορός του θανάτου» του August Strindberg παρουσιάζεται από τις 19 Μαρτίου έως τις 13 Απριλίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.
Σε αυτή τη νέα παραγωγή που ανεβαίνει στο Υποσκήνιο Β΄ της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη, στο πλαίσιο του Megaron Underground, το έργο του σπουδαίου σουηδού συγγραφέα μεταμορφώνεται σε μια πυρακτωμένη μουσικοχορευτική παράσταση του κακού εναντίον του καλού, όπου το κακό πάντα θριαμβεύει. Τουλάχιστον επιφανειακά. Μέχρι που η επίσκεψη του τρίτου παράγοντα θα δώσει μια διαφορετική προοπτική. Το σκοτεινό παιχνίδι τρόμου με την άγρια βαρβαρότητα, το βιτριολικό χιούμορ, τον άρρωστο, ναρκισσιστικό ερωτισμό, την ακραία θεατρικότητα, θα αποκτήσει ξαφνικά διαστάσεις ανθρώπινες, μεταφυσικές, σχεδόν θρησκευτικές. Και οι τρεις φιγούρες θα μετουσιωθούν σε βασανισμένα πλάσματα που κουβαλούν έναν βαρύ σταυρό μαρτυρίου πάνω σε έναν ανελέητα ανηφορικό Γολγοθά.
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σίμος Κακάλας (Έντγκαρ), Έλενα Τοπαλίδου (Αλίς), Χάρης Φραγκούλης (Κουρτ). Τη μετάφραση υπογράφει η Έρι Κύργια, τα σκηνικά η Θάλεια Μέλισσα, και τα κοστούμια η Ιωάννα Τσάμη. Η μουσική και ηχητική επιμέλεια είναι του Φώτη Σιώτα και του Γιάννη Χουβαρδά, και οι φωτισμοί, του Κάρολ Γιάρεκ. Τα βίντεο της παράστασης σχεδίασε ο Παντελής Μάκκας. Βοηθός σκηνοθέτη, η Δέσποινα Λάρδη.
Το αριστούργημα του Άντον Τσέχωφ Τρεις αδελφές, κάνει πρεμιέρα από το Εθνικό Θέατρο στις 6 Μαρτίου σε έναν χώρο απρόσμενο, στην Πλάγια Σκηνή του Κτιρίου Τσίλλερ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη κι έναν θίασο σπουδαίων ερμηνευτών/τριών. Ένα έργο για την προσδοκία, τον χρόνο και τη μνήμη, μα κυρίως για την αναζήτηση μιας «Μόσχας» που βρίσκεται πάντοτε εκεί όπου δεν είμαστε εμείς. Μια παράσταση – αφιέρωση στον άνθρωπο που -ενώ λαχταρά- δεν έχει το κουράγιο να γίνει μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.
Τρεις αδελφές - μια οριζόντια διάταξη της γενιάς. Τρεις γυναίκες δεμένες με την πιο στενή συγγένεια, καταδικασμένες να ζουν χωριστά: Η Όλγα θα είναι πάντα η πρωτότοκη, και γι' αυτό θα ζει στο παρελθόν. Η Μάσα θα αναμετριέται με το παρόν, γιατί είναι η μεσαία. Και η Ιρίνα, η μικρή, θα ονειρεύεται το μέλλον.
Καθημερινές τελετουργίες συναναστροφής, επέτειοι και γιορτές, φιλοσοφικές συζητήσεις και σχέδια, γεννήσεις και καταστροφές, έρωτες και απορρίψεις, αφίξεις και αναχωρήσεις, και κυρίως ματαιώσεις στα χέρια του Τσέχωφ γίνονται ένα πολύτιμο, συχνά κρυπτικό έργο, που οδηγεί με υποδόριο χιούμορ τους ήρωες και τις ηρωίδες του από την ακραία χαρά στην απόλυτη απελπισία.
Παίζουν (αλφαβητικά): Μαρία Γεωργιάδου, Αντώνης Γκρίτσης, Θανάσης Δήμου, Δημήτρης Δρόσος, Τρύφωνας Ζάχαρης, Αμαλία Καβάλη, Ανδρέας Νάτσιος, Νικόλας Ντούρος, Ελίνα Ρίζου, Νάνσυ Σιδέρη, Μαρία Σκουλά, Θάλεια Συκιώτη, Αινείας Τσαμάτης, Γιωργής Τσαμπουράκης, Ανδριάνα Χαλκίδη
Η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Εθνικού Θεάτρου, Αργυρώ Χιώτη, παρουσιάζει την νέα της σκηνοθεσία «Κνοκ ή ο Θρίαμβος της Ιατρικής», από τις 8 Μαρτίου στη σκηνή της Φρυνίχου του Θεάτρου Τέχνης.
Μια κλασική γαλλική κωμωδία του 1923, ένα έργο με έντονα στοιχεία σάτιρας και φάρσας, μεταφέρεται στον σύγχρονο κόσμο του μάρκετινγκ, σε μια νέα μετάφραση και διασκευή από τον έμπειρο στο είδος Έκτορα Λυγίζο.
Σε μια μικρή πόλη της επαρχίας αναλαμβάνει το τοπικό ιατρείο ένας καινούργιος υπερφιλόδοξος γιατρός. Με στόχο την αύξηση της πελατείας του και το κέρδος, και χρησιμοποιώντας μελετημένες τεχνικές χειραγώγησης και εκφοβισμού, καταφέρνει σιγά-σιγά να μετατρέψει όλους τους κατοίκους σε φανταστικούς ασθενείς απόλυτα εξαρτημένους από τον ίδιο.
Μέσα από μια σειρά ευτράπελα κωμικά επεισόδια, το έργο λειτουργεί ως μια αποκαλυπτική σάτιρα για τις μεθόδους επιρροής και παραπλάνησης, θέτοντας κοινωνικά διλήμματα σε σχέση με την εφαρμογή των κανόνων της αγοράς ακόμη και στις πιο ευαίσθητες περιοχές της ζωής μας.
Η παράσταση είναι μια διαφορετική ματιά στο κλασικό είδος της σάτιρας μέσα από τον προσωπικό σκηνικό της κώδικα που βασίζεται στη μουσικότητα του λόγου και των σωμάτων. Για το «ΚΝΟΚ» στήνει ένα επί σκηνής «πείραμα», αξιοποιώντας την εκφραστική ελευθερία της κωμωδίας, παίζοντας με τα μεγέθη και τους ρυθμούς, και πατώντας πάνω στην πρωτότυπη μουσική που συνέθεσε για το έργο ο Γιαν Βαν Αγγελόπουλος. Ερμηνεύουν: Χαρά Γιώτα, Ευθύμης Θέου, Γιώργος Κριθάρας, Ματίνα Περγιουδάκη
Δέκα χρόνια μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του στη Βαρκελώνη, το 2015, και πέντε χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση στη Στέγη, στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, το RELIC του Ευριπίδη Λασκαρίδη και της ομάδας OSMOSIS έχει ταξιδέψει σε περισσότερα από 40 διεθνή φεστιβάλ, 18 χώρες και 36 πόλεις. Τώρα, καθώς ετοιμάζεται να ταξιδέψει στην Ευρώπη και την Ασία, επιστρέφει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση από 13 έως 22 Μαρτίου για έναν τελευταίο κύκλο παραστάσεων, προσκαλώντας το κοινό σε μια συγκινητική αποχαιρετιστήρια εμπειρία.
Tο RELIC δοκιμάζει ταυτόχρονα τα όρια του περφόρμερ και του κοινού. Η λατινική ετυμολογία της λέξης relic (reliquiae) υποδηλώνει αυτό που απομένει· η πρώτη ύλη του κόσμου αυτού μοιάζει να είναι τυχαία και ασήμαντη, όμως μεταμορφώνεται μέσα από το γελοίο και την υπερβολή σε ένα έργο που ξαφνιάζει. Tο RELIC είναι ένα ταξίδι μεταμορφώσεων, ένας δρόμος προς την ποίηση που ανοίγεται μέσα σε ένα απόκοσμο σύμπαν, για να καταλήξει σε κάτι αφοπλιστικά ανθρώπινο.
Το RELIC είναι ένα κατάλοιπο από το παρελθόν. Ένα πράγμα που έχει μείνει πίσω, είτε αυτό είναι μνήμη είτε αντικείμενο, γλώσσα ή ύπαρξη. Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης βυθίζεται και εμπλέκει τους θεατές σε ιδέες μεταμόρφωσης και γελοίου που κινούνται ανήσυχα ανάμεσα στο παράξενα συγκινητικό και το απόλυτα παράδοξο. Αυτό το εξαιρετικά ελκυστικό σόλο, δημιουργημένο στην καρδιά της ελληνικής κρίσης, παίρνει παιχνιδιάρικα ρίσκα που απέχουν πολύ από το συνηθισμένο, δοκιμάζοντας τα όρια της αποδοχής μας και της φάρσας, δημιουργώντας μαγεία από το τετριμμένο.
Ερμηνεία, Σκηνοθεσία, Χορογραφία & Σκηνογραφία: Ευριπίδης Λασκαρίδης
Ο Γιώργος Καραμίχος στο Θέατρο Τέχνης. Ο σημαντικός Έλληνας ηθοποιός αναμετράται επί σκηνής, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Αλέξανδρου Ραπτοτάσιου, με τον "VANYA" του πολυβραβευμένου Simon Stephens, ιδιαίτερα αγαπητού στη χώρα μας από το σπουδαίο θεατρικό του έργο "Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα".
Η σύγχρονη και συμπυκνωμένη εκδοχή του γνωστού έργου του Αντόν Τσέχωφ, προκαλεί έναν ηθοποιό να υποδυθεί οκτώ ρόλους, ακροβατώντας ανάμεσα στην κωμωδία και την τραγωδία χαρακτήρων που θέλουν απεγνωσμένα να αλλάξουν τις ζωές τους.
Ο σκηνοθέτης, Αλέξανδρος Ραπτοτάσιος, σημειώνει «Στον πυρήνα του έργου είναι ένα ερώτημα: Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας; Οκτώ ρολόι αντιμετωπίζουν το ίδιο θέμα με διαφορετικό τρόπο και ένας ηθοποιός ενσωματώνει αυτή την σπαρακτική ανάγκη για αλλαγή. Για μια διαφορετική ζωή. Για έρωτα, αγάπη, επιτυχία, χρήματα, αποδοχή, ευτυχία. Χαρακτήρες εγκλωβισμένοι, γελοίοι, τραγικοί και απόλυτα σύγχρονοι. Που μπορεί να τους συναντήσουμε στην οικογένειά μας, στο γραφείο, σε ένα μπαρ ή στο σουπερμάρκετ. Άνθρωποι εγκλωβισμένα σε έναν τόπο κατανάλωσης και αφθονίας που κρύβει μια άγονη λούπα - ένα ανθρώπινο καθαρτήριο. Εφιάλτης και φάρσα μαζί. Όπως όλα τα έργα που έχουν αντέξει στον χρόνο».
Το έργο παρουσιάστηκε με τεράστια επιτυχία στο West End του Λονδίνου με τον Andrew Scott αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Η παρουσίαση της ελληνικής εκδοχής πραγματοποιείται στο ιστορικό Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης σε παραγωγή του πολιτιστικού οργανισμού "Λυκόφως", για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Στο Θέατρο Τόπος Αλλού θα παρουσιαστεί από το Σάββατο 8 Μαρτίου η παράσταση «Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκη, σε θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία Τάκη Χρυσικάκου.
Η «Αναφορά στον Γκρέκο», είναι το τελευταίο έργο τού μεγάλου Έλληνα συγγραφέα. Ένα είδος πνευματικής αυτοβιογραφίας ή, όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος ο Καζαντζάκης, μια «αναφορά» με τη στρατιωτική έννοια του όρου, σχετικά με τους στόχους του και τις προσπάθειές του. Ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια και σταματά στην ημέρα της «κρητικής ματιάς» και στη σύλληψη της Οδύσσειας. Δεν αφηγείται το σύνολο της ζωής του, αλλά παρουσιάζει τους σταθμούς της πνευματικής του πορείας, χωρίς να ακολουθεί την αυστηρή χρονολογική σειρά της πραγματικής του βιογραφίας.
Στην παράσταση πρωταγωνιστεί ο Τάκης Χρυσικάκος, που ερμηνεύει τον Νίκο Καζαντζάκη και πρόσωπα του έργου του και συνομιλεί με τους πρωταγωνιστές του, τον Καπετάν Μιχάλη, τον Αλέξη Ζορμπά, τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο και την ωραία Ελένη του Ομήρου!
Μια παράσταση, που μέσα από τους ήρωες των έργων του Νίκου Καζαντζάκη και τις εξομολογήσεις του (στον παππού του, όπως αποκαλεί τον Ελ Γκρέκο) συναντάμε το μεγαλείο της Ελλάδας και το ανυπόταχτο πνεύμα του ίδιου του συγγραφέα. Το πρόγραμμα των παραστάσεων ξεκίνησε από την Κρήτη, τη γενέτειρα του Νίκου Καζαντζάκη, με τη στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης και προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό και συγκίνηση. Θεατρική προσαρμογή – σκηνοθεσία-εικαστικά: Τάκης Χρυσικάκος. Συνεργάτης - σκηνοθέτης: Εμμανουέλα Αλεξίου. Επιλογές τραγουδιών: Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης
Κάθε Σάββατο του Μαρτίου ώρα 21:00 και Κυριακή ώρα 19:00, αλλά και κάθε Παρασκευή ώρα 21:00 [Μόνο για συλλόγους], το Διάχρονο Θέατρο Μαίρης Βιδάλη, παρουσιάζει με ένα εισιτήριο, δύο παραγωγές, επιλέγοντας δύο από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο με τίτλο «Έτσι Όπως Με Θες» σε μετάφραση – διασκευή Γιώργου Δανεσή και σκηνοθεσία Μαίρης Βιδάλη και το μονόπρακτο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» σε σκηνοθεσία Μπάμπη Χατζηδάκη
Στην παράσταση Έτσι Όπως Με Θες η ηρωίδα πρέπει να επιλέξει αν αξίζει να παραμείνει με τον άντρα που έγινε για χάρη του έτσι όπως αυτός την ήθελε, ή να επιστρέψει σ’ αυτόν που στρέφει κι ένα περίστροφο στον εαυτό του για να μη τη χάσει. Μα πρώτα απ’ όλα, πρέπει η ίδια ν’ αποφασίσει ποια είναι στ’ αλήθεια. Μυστήριο και πάθος μέσα σ’ έναν παράλογα κωμικό περίγυρο.
η θεωρία που ανάπτυξε στα έργα του ο συγγραφέας, πρέπει να την εμπνεύστηκε από την προσωπική του εμπειρία, αφού η γυναίκα του ήταν νευρασθενική. Όπως έλεγε και ο ίδιος «Έχουμε δυο μάσκες, μια εσωτερική, που μόνο εμείς τη ξέρουμε και μια εξωτερική με την οποία μας γνωρίζουν οι άλλοι. Πολλές φορές την εξωτερική μας την επιβάλλουν οι συνθήκες του κοινωνικού μας περίγυρου.»
Ειδικά για τα δύο έργα συνθέτει μουσική ο Θάνος Γεωργουλάς, τα σκηνικά δημιουργεί η Ιωάννα Κατσιαβού και τα κοστούμια εποχής υπογράφει η Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι.
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΜΕ ΘΕΣ: πρωταγωνιστούν: η Μαίρη Βιδάλη, ο Βύρων Κολάσης, ο Μπάμπης Χατζηδάκης και η Ελένη Ροδά. Συμπρωταγωνιστούν αλφαβητικά: Σωτήρης Αντωνίου, Κώστας Ζέκος, Φιλίτσα Καλογεράκου, Τάσος Μπλάτζιος, Αιμιλία Σπαχάι και Έφη Χαντζούλη.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ» σε σκηνοθεσία Μπάμπη Χατζηδάκη με τον ίδιον στον ομώνυμο ρόλο και συμπρωταγωνιστή τον Κώστα Ζέκο. Γυναικεία φιγούρα η Μαίρη Βιδάλη με τους ίδιους συντελεστές. Συμπρωταγωνιστούν: Μπάμπης Χατζηδάκης, Κώστας Ζέκος. Γυναικεία φιγούρα Μαίρη Βιδάλη
Το Συμπόσιο του Πλάτωνα σε σκηνοθεσία Άννας Κοκκίνου παρουσιάζεται από 22 Μαρτίου στο Θέατρο Σφενδόνη
Το αριστουργηματικό φιλοσοφικό κείμενο του Πλάτωνα (427π.Χ-347π.Χ), εξετάζει τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα σ΄ ένα εορταστικό συμπόσιο. Οκτώ πρόσωπα εγκωμιάζουν τον Έρωτα. Οκτώ εγκώμια φανερώνουν τις τάσεις της κοινωνίας για το θέμα του Έρωτα στην Αθήνα της εποχής. Η ευθυμία της συντροφιάς αποτελεί φόντο που τονίζει αντιθετικά τη μεγάλη σοβαρότητα του λόγου του μυστικιστή Σωκράτη.
Το Συμπόσιο προς τιμή του ποιητή Αγάθωνα για τη πρώτη νίκη του στη τραγωδία έγινε το 416 λίγους μόνο μήνες πριν από τον απόπλου του τεράστιου στόλου, για τη κατάκτηση της Σικελίας. Η Αθήνα στο υψηλότερο σημείο της δύναμής της. Ο Αλκιβιάδης έχει ήδη ονομαστεί αρχηγός της εκστρατείας, μεθυσμένος όχι μόνο με κρασί αλλά και με τις φιλοδοξίες που του αποδίδει ο Θουκυδίδης. Ο Αριστοφάνης παρουσιάζεται όπως θα ήταν την εποχή που οι ‘Ορνιθες και η Λυσιστράτη έμελλαν να γραφτούν, γεμάτος πνεύμα και ευθυμία και δροσερότητα, κι όχι ο τσακισμένος άνθρωπος που γνώρισε ο Πλάτων.
Απουσιάζει κάθε υπαινιγμός για όσα τραγικά έμελλε να συμβούν στην Αυτοκρατορία. Με αυτόν τον τρόπο επαυξάνεται η αίγλη των προσώπων. Χωρίς εκτιμήσεις ΄εκ των υστέρων΄ περιγράφει σταθερά και αντικειμενικά το πνεύμα της εποχής και τη δεσπόζουσα προσωπικότητα της στιγμής, τον άνδρα τον ΄γεμάτο ξιπασιά και κρασί΄- τον Αλκιβιάδη- στήνοντας το σκηνικό που χρειάζεται για να προβάλλει ανάγλυφα η φιλοσοφία την οποία ενσαρκώνει ο Σωκράτης.
Το Συμπόσιο όταν γράφτηκε το 386 περίπου, κανένα από τα πρόσωπα δεν ήταν στη ζωή. Ο διάλογος έχει τη μορφή δράματος εξιστορημένου σε πλάγιο λόγο. Ο πραγματικός αφηγητής, ο Απολλόδωρος ο Φαληρέας (αναφέρεται γι’ αυτόν ότι ξέσπασε σε υστερικά κλάματα όταν ο Σωκράτης άδειασε το ποτήρι με το κώνειο) εξιστορεί όσα του έχει αφηγηθεί ο Αριστόδημος που ήταν παρών σε αυτό το Συμπόσιο προς τιμή του ποιητή Αγάθωνα για τη πρώτη νίκη του στη τραγωδία. Διηγείται λοιπόν πώς αποφασίζει η συντροφιά να περάσουν τη βραδιά εκφωνώντας ο καθένας ένα εγκώμιο για τον Έρωτα. Ο Σωκράτης συμφώνησε αμέσως με την ιδέα αφού η ΄τέχνη του έρωτα΄ ήταν η μόνη που κατείχε. Ερμηνεία: Φάνης Γκαρμπουνώφ, Ρίτα Λυτού, Μυρτώ Πεδιωτίδη-Μανιάτη, Γιώργος Μπουφίδης, Τάσος Πετρίτσης, Γιάννης Σέπε, Άννα Κοκκίνου
«Ο Μουνής» ένα έργο για τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής επαρχίας με την αλληγορική, διεισδυτική ματιά της Λένας Κιτσοπούλου ανεβαίνει κάθε Σάββατο και Κυριακή στο θέατρο OLVIO, σε σκηνοθεσία Νατάσας Παπαμιχαήλ.
Γλέντια, φωνές, τραγούδια, κλαρίνα και μαχαίρια, ανεκπλήρωτοι έρωτες και απραγματοποίητα όνειρα, παρελαύνουν σε ένα κομμωτήριο στην ελληνική επαρχία. Τα κουτσομπολιά πάνε κι έρχονται όπως τα ρόλεϊ στα κεφάλια των γυναικών που ανελέητα κρίνουν και κατακρίνουν τους πάντες και τα πάντα. Μια νεαρή κοπέλα -ξεφυλλίζοντας περιοδικά- ελπίζει να έρθει η μέρα που θα μπει και η ίδια σε μια σελίδα στο περιοδικό.
Στο καφενείο, άντρες με κομπολόγια στα χέρια διαδίδουν νέα κι ένα μικρό αγόρι ονειρεύεται… Οι ζωές των άλλων μπαίνουν στο μικροσκόπιο για να ξορκίσουν αμαρτίες. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες σε ρόλους κωμικοτραγικούς, τόσο βίαιους όσο και τρυφερούς. Το παραμύθι του έρωτα, του θανάτου αλλά και μια βίαια δομημένη κοινωνία, μέσα από τις ζωγραφιές πάνω σ’ ένα τραπεζομάντιλο καφενείου. Και ο Μουνής, σα σκιάχτρο σε χωράφι, στέκει εκεί, σύμβολο της ύπαρξής του, σταθερό, αινιγματικό, σιωπηλός παρατηρητής μιας κοινωνίας που ξέρει τα πάντα, αλλά δε λέει τίποτα. Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Καλλιόπη Καραμάνη, Ηλέκτρα Κομνηνίδου, Γιώργος Ντούσης, Γιάννης Οικονομίδης, Χαρά Τσιτομενέα
Πρεμιέρα στο ΚΘΒΕ
Η νέα παραγωγή του ΚΘΒΕ «Θελεστίνα» του Φερνάντο ντε Ρόχας θα παρουσιαστεί το Μάρτιο, σε απόδοση κειμένου και σκηνοθεσία του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του ΚΘΒΕ, Αστέριου Πελτέκη, στο Βασιλικό Θέατρο. Πρόκειται για μια ιλλαροτραγωδία που «εξερευνά» τις ανθρώπινες αδυναμίες, την απληστία και τον έρωτα, η οποία διαδραματίζεται στα τέλη του Μεσαίωνα και ανεβαίνει για πρώτη φορά από το ΚΘΒΕ. Πρεμιέρα: Σάββατο 15|03|2025
Στο ρόλο της Θελεστίνα, η Ελισάβετ Κωνσταντιντίδου. Πρωταγωνιστούν: Χρύσα Ρώπα, Ταξιάρχης Χάνος, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Γιώργος Κολοβός, Τατιάνα Μελίδου
Ο ερωτευμένος νεαρός ιππότης Καλίστο, αδυνατώντας να διαχειριστεί την απόρριψη της αγαπημένης του Μελιβέας, δέχεται τη συμβουλή του υπηρέτη του Σεμπρόνιο και ζητάει βοήθεια από τη Θελεστίνα, μια δαιμόνια προξενήτρα, πρώην ιερόδουλη και νυν προαγωγό, η οποία κατέχει τα μυστικά του έρωτα και δίνει λύσεις στα προβλήματα, έναντι αμοιβής, με αλχημείες και μαγικά βότανα. Η Θελεστίνα, βάζει το σχέδιο της σε εφαρμογή, ώστε το νεαρό ζευγάρι να ερωτευθεί με πάθος. Πανούργα, χειριστική και εξαιρετικά ικανή στο να καταλαβαίνει τους ανθρώπους και να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες τους, χρησιμοποιεί ανορθόδοξους τρόπους, μηχανορραφίες και «ραφές» παντός τύπου που εκχυδαΐζουν τον αγνό «πλατωνικό» έρωτα και εμπλέκουν τους ήρωες σε απρόβλεπτες περιπέτειες…
Ποια θα είναι η είναι η κατάληξη του δυνατού αυτού έρωτα, που μέσα από αλχημείες και εξαπατήσεις, πυροδοτεί μια σειρά θανάσιμων αμαρτημάτων, όπως η λαγνεία και η απληστία, σε μια κοινωνία γεμάτη δεισιδαιμονίες, στην Ισπανία του 15ου αιώνα;
Η Ιλλαροτραγωδία του Καλίστο και της Μελιβέας ή Θελεστίνα όπως την αποκαλούσε το κοινό και επικράτησε σαν τίτλος, αποτελεί ένα πρωτοποριακό ουμανιστικό έργο που δημοσιεύτηκε το 1499, του οποίου τα τολμηρά για την εποχή στοιχεία καταπλήσσουν και ενθουσιάζουν τους αναγνώστες. Στην συγκεκριμένη σκηνοθετική προσέγγιση του έργου, μέσα από την προσθήκη μια σύγχρονης Παράβασης, υπογραμμίζονται, επιπλέον, η θέση της γυναίκας, η «αρετή» της αγνότητας και η εκμετάλλευσή της καθώς και η τεράστια επιχείρηση χειραγώγησης και εμπορευματοποίησης του γυναικείου σώματος, ανά τους αιώνες.
*Κατάλληλο για θεατές άνω των 13 ετών