Ο ποιητής Γιάννης Ευθυμιάδης σκηνοθετεί το σκηνικό ποίημα «Αλκίνοος» στη σκηνή Ω του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά.
Μια παράσταση που, διατηρώντας την ποιητικότητα του λόγου, επιχειρεί να αποδώσει με ρεαλιστικό τρόπο τις εικόνες της σύγκρουσης, της αέναης πάλης, του ερωτικού παραληρήματος αλλά και της μεταφυσικής αποχώρησης. Κυρίαρχη δύναμη για το ξεδίπλωμα της ιστορίας, τόσο στο ποίημα όσο και στη δραματοποίησή του, είναι η «δύναμη του νου», το φοβερό παιχνίδι που παίζει σε βάρος μας το μυαλό, αλλά και η σωτήρια παρέμβασή του. Έτσι που καθένας μας να γίνεται «τέλειο θύμα-θύτης».
Ο ήρωας στο ποιητικό κείμενο «Αλκίνοος» του Γιάννη Ευθυμιάδη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νεφέλη (2021), είναι εγκλωβισμένος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, αναζητεί τον βαθύτερο εαυτό του, την καθαρότητα της αλήθειας του. Και φαντάζεται πως αντίκρυ του κείται κάποιος άλλος, μια νεότερη, φωτεινή εκδοχή του εαυτού του, η νεαρή του υπόσταση.
Ο ήρωας, που ερμηνεύει ο Βαγγέλης Παπαδάκης, πλάθει με τη φαντασία του κάποιον άλλον, έναν δεύτερο εαυτό, για να ενωθεί μαζί του και μέσα από την ένωση αυτή, ερωτική και μεταφυσική, να φτάσει στην ουσία της ύπαρξής του, να ξαναγαπήσει το σώμα, το μυαλό και την ψυχή του και ενωμένος μαζί τους να οδηγηθεί στην ελευθερία και στη λύτρωση. Η παράσταση στη σκηνή Ω του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά θα παρουσιαστεί 21 με 25 Σεπτεμβρίου.
Πώς όμως ένα ποίημα μετατρέπεται σε θεατρική παράσταση; Ο ποιητής και σκηνοθέτης Γιάννης Ευθυμιάδης μιλάει για τον «Αλκίνοο» στο iefimerida.gr.
«Είναι πεποίθησή μου πως η ποίηση είναι λόγος που διαβάζεται δυνατά. Γιατί μόνο έτσι σμίγει κανείς όχι μονάχα με τα νοήματα και τα συναισθήματα, αλλά και με τους ήχους, τον ρυθμό, τη δύναμη της φωνής που δίνει σώμα στις λέξεις. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται ο πυρήνας του δραματικού λόγου, η καρδιά του θεάτρου. Το θέατρο είναι λόγος επικοινωνίας και στην πιο υψηλή του υπόσταση, λόγος ποιητικός. Άλλωστε, ως ποίηση ξεκίνησε.
Από την πρώτη στιγμή που συνέλαβα και άρχισα να γράφω τον Αλκίνοο είχα την πρόθεση να προχωρήσω κάποια στιγμή στη δραματοποίησή του. Νομίζω ότι το ίδιο το έργο αποζητά τη σκηνική φόρμα, για να δώσει όλους τους χυμούς και να απελευθερώσει όλες τις δυνάμεις του. Από την άλλη, βέβαια, θα πρέπει, όταν ένα έργο μεταφέρεται επί σκηνής, να διατηρεί την ποιητικότητά του χωρίς όμως να υπόκειται στις όποιες δεσμεύσεις του στίχου. Θα πρέπει να αποδομηθεί για να αναδομηθεί στη νέα του μορφή, για να μπορεί να αποτελέσει λόγο θεατρικό».
Η σκηνοθεσία είναι μια εμπειρία μοναδική. Από τη στιγμή που αποφάσισα να αποτολμήσω τη σκηνοθεσία του έργου αποδέχτηκα τη δύναμη που δίνει η άγνοια του εγχειρήματος. Και με αυτό εννοώ την απεριόριστη ελευθερία που σου προσφέρει το να καταπιαστείς με κάτι που αγνοείς παντελώς. Βρίσκεσαι στην αρχή των πραγμάτων, με τη χαρά της ανακάλυψης και την ορμή της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Η συνεργασία με τον Βαγγέλη Παπαδάκη, που ερμηνεύει το έργο και υποδύεται τον ήρωά του, με βοήθησε πολύ. Ο Βαγγέλης είναι ένας ηθοποιός βαθιάς αισθαντικότητας αλλά και υψηλής ερμηνευτικής αντίληψης. Αυτό βοήθησε πολύ στη μορφοποίηση της παράστασης. "Ξαναδιάβασα" το έργο και "συναντήθηκα" από άλλους δρόμους με τον ήρωα, έχοντας εξαρχής στον νου μου τον ηθοποιό που θα τον ενσάρκωνε.
Με το ποίημα αυτό έθεσα -πρώτα στον ίδιο μου τον εαυτό- θεμελιώδη ερωτήματα που απασχολούν την ανθρώπινή μας ύπαρξη. Είναι ζητήματα διαχρονικά, γι' αυτό και καίρια. Το ζήτημα του κύκλου της ζωής, το ζήτημα της αναγεννητικής δύναμης του έρωτα, την πορεία προς την αλήθεια και την ανακάλυψη του εαυτού μας. Τόσο το ίδιο το ποίημα όσο και η παράσταση επικεντρώνονται στην επικοινωνία, στο άπλωμα του χεριού από τον ήρωα στον εαυτό του, στον «άλλον«, στο κοινό. Και η κίνηση αυτή επιβεβαιώνει την πανανθρώπινη ανάγκη για «συνάντηση», που τόσο πολύτιμη έχει φανεί τα τελευταία χρόνια. Απομονωθήκαμε. Σκύψαμε μέσα στον εαυτό μας. Και βγαίνουμε για μιαν ακόμη φορά λυτρωμένοι κι εξαγνισμένοι, σε μικρό ή σε μεγάλο βαθμό. Μια τέτοια πορεία ακολουθεί και ο ήρωας του έργου. Γι' αυτό και ο καθένας μπορεί να δει σ' αυτόν ένα κομμάτι του πιο αληθινού εαυτού του» αναφέρει για τον Αλκίνοο ο Γιάννης Ευθυμιάδης.
Ο «Αλκίνοος» (Εκδόσεις Νεφέλη 2021) είναι ένα μακροσκελές ερωτικό τραγούδι. Αγγίζει την έννοια του έρωτα τόσο στη φυσική όσο και στη μεταφυσική του διάσταση, έξω από τον χρόνο, πέρα από τα φύλα, εκεί που τέμνεται το «είναι» με το «μη είναι». Κι απ’ την οξύτατη αυτή ακμή σπινθηρίζει ακατάλυτος κι ακατάβλητος ο έρωτας και γίνεται η υπέρτατη εξουσία. Ξεκινά από σαρκικό βίωμα, γίνεται ψυχική μέθεξη και ολοκληρώνεται ως μεταφυσική απελευθέρωση. Έτσι κι αλλιώς, είναι πάντα μια ακατανίκητη δύναμη ανάλογη με τη δύναμη του νου. Παλεύουν συχνά αυτές οι δύο δυνάμεις. Κάποιες φορές σμίγουν. Η «δύναμη του νου» παίζει στον «Αλκίνοο» ένα παράτολμο, επικίνδυνο παιχνίδι που μέσα από την πυριτιδαποθήκη του έρωτα οδηγεί στην έκρηξη, στην απόλυτη αποδόμηση και στη γέννηση μιας νέας επικράτειας, ολόγυρα κι εντός μας.
Κείμενο - σκηνοθεσία: Γιάννης Ευθυμιάδης / Ερμηνεία: Βαγγέλης Παπαδάκης / Μουσική: Γιώργος Καγιαλίκος / Τραγούδι: Βασίλης Γισδάκης / Σχεδιασμός φωτισμού: Δημήτρης Κουτάς / Κίνηση: Πλωτίνος Ηλιάδης / Φωτογραφίες - βίντεο: Αντώνης Γιαμούρης
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά - Σκηνή Ω, 21 - 25 Σεπτεμβρίου
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ [μειωμένο 10 ευρώ] Προπώληση: ticketservices.gr