Διαλέγουμε τις πετσέτες αλλά και το γούρι του καλοκαιριού, δοκιμάζουμε καλλυντικά με πρώτες ύλες της Ελλάδας. Οι επιλογές.
Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε δύο νέα τοπόσημα στην πόλη, ανοιχτά στους πολίτες όλες τις ώρες της μέρας, γίνονται σταθμοί στις διαδρομές μας από τη Σοφοκλέους ως τον Νέο Κόσμο.
Το μεταλλικό εργόχειρο της Σοφοκλέους, η χρυσή σταγόνα του Νέου Κόσμου
Πλωτά βήματα. Σε μια Αθήνα που βράζει -από τη θερμοκρασία, από την κατάληψη των τουριστών της μίας ή δύο ημερών που συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται στην Disneyland, από τους σωρούς των σκουπιδιών-, τι καλά που θα ήταν να βλέπεις οάσεις ομορφιάς. Με τα βήματα να ελαφραίνουν, να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια υδάτινη επιφάνεια και πλέεις σε αυτήν.
Αυτή την παραίσθηση μιας όασης μπορεί να τη γευθεί κανείς στην καταπονημένη πόλη χάρη σε δύο έργα σύγχρονης τέχνης, που περιμένουν να τα συναντήσουμε στον δημόσιο χώρο, σε εντελώς διαφορετικά σημεία, και να συνομιλήσουμε μαζί τους. Γιατί είναι αδύνατον να μην κοντοσταθείς μόλις τα δεις, είναι αδύνατον να μην αρχίσουν οι συνειρμοί, σκέψεων και συναισθημάτων μέσα σου.
Αν δεν ήταν αφόρητη η ζέστη, θα σας πρότεινα να περπατήσετε την απόσταση από το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας που σχεδίασαν οι Μάριο Μπότα, Ειρήνη Σακελλαρίδου, Μόρφω Παπανικολάου και Μαρία Πολλάνη στη διασταύρωση της Αιόλου με την Σοφοκλέους, ως τον Νέο Κόσμο, στα γραφεία της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στην οδό Λεοντίου. Από το έργο «Suspended Steps» που δημιούργησε με τον τόσο χαρακτηριστικό αραχνοΰφαντο, ποιητικό τρόπο η Μαρία Λοϊζίδου κατόπιν ανάθεσης της Εθνικής Τράπεζας, ως τη γλυπτή «Σταγόνα της Γνώσης» και τη βίντεο προβολή «Ρους» που δημιούργησε η ζωγράφος και γλύπτρια Νικομάχη Καρακωστάνογλου, κατόπιν ανάθεσης του Ιδρύματος Ωνάση.
Εκεί που βρυχάται ακόμα το εμπορικό κέντρο της πόλης και καταλήγει στον δρόμο που άλλοτε βρισκόταν και το χρηματιστήριο, στη διασταύρωση Αιόλου και Σοφοκλέους, βρίσκεται το κτίριο που έχτισαν οι Μάριο Μπότα, Ειρήνη Σακελλαρίδου, Μόρφω Παπανικολάου και Μαρία Πολλάνη.
Μοιάζει ιπτάμενο έτσι όπως ουσιαστικά υψώνεται πάνω από την ανοιχτή στην πόλη ανασκαφή με τα εμφανή αρχαιολογικά ευρήματα: ένας αρχαίος δρόμος των κλασικών χρόνων.
Οι αρχιτέκτονες έντυσαν το κτίριο με πωρόλιθο στο χρώμα της άμμου, σε αρμονία δηλαδή με τις αρχαιότητες.
Μέσα σε αυτές, η Μαρία Λοϊζίδου εγκατέστησε μια site specific εγκατάσταση από ανοξείδωτο μεταλλικό νήμα που έπλεξε στο χέρι. Η δημιουργός, ουσιαστικά, συνδέει τα βήματα που πέρασαν πάνω από τον αρχαίο δρόμο με τα βήματα των επόμενων δεκαετιών, των ημερών μας. Πλέκει όλες τις στιβάδες του χρόνου και τις φέρνει στο φως, περιέχει τα βιώματα της πόλης και των πολιτών.
Η φόρμα αλλάζει φτάνοντας στον Νέο Κόσμο, περιοχή παραδοσιακά μεταναστών, η πύλη προς τον Αθήνα. Εκεί και πάλι η τέχνη έρχεται να προσθέσει μια ακόμα στιβάδα, αφήγησης και ιστορικής σύνδεσης, σε ένα «αστικό κενό». Αυτή τη φορά, όχι στην επιφάνεια όπου ο αρχαίος δρόμος συναντά τη δημιουργία του Μάριο Μπότα, αλλά εκεί που χάσκει το κενό που ενώνει τις πίσω όψεις, τους ακάλυπτους δύο κλασικών πολυκατοικιών της περιοχής. Στην αυλή πίσω από τα γραφεία της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, στην οδό Λεοντίου.
Η μπρούτζινη σταγόνα της γνώσης, που έφτιαξε η Νικομάχη Καρακωστάνογλου, είναι χρυσή. Μοιάζει με δάκρυ όπως ίπταται στο κενό -όταν σκοτεινιάζει μοιάζει με τη φλόγα ενός κεριού, σαν προσευχή για την πόλη.
Στο βάθος, στη διασταύρωση Ευρυδάμαντος και Γαλαξία προβάλλεται το «Ρους», μια χρυσή σταγόνα που τρεμοπαίζει στους τοίχους - το είχαμε δει πρώτη φορά στο πλαίσιο της έκθεσης Plasmata στο Κάστρο των Ιωαννίνων.
Και λίγο η ζέστη, λίγο η θλίψη για τον θάνατο του κορυφαίου εικαστικού Bill Viola σκέφτομαι πόσο ιδανικό θα ήταν, στην όψη του ΕΜΣΤ επί της Καλλιρρόης, που σχεδιάστηκε για να τρέχει νερό ως υπόμνηση του Κηφισού (κάτι που δεν συμβαίνει τελικά), να τοποθετηθεί και να μιλάει όλη μέρα με την πόλη το «Raft» του Bill Viola.
Evil eye και οι πετσέτες του καλοκαιριού
Ας υποθέσουμε ότι ξεκίνησε κάποιος περπατώντας να δει τα δύο έργα δημόσιας τέχνης που αναφέραμε παραπάνω. Από τον Νέο Κόσμο συνεχίζουμε προς το ΕΜΣΤ, περνάμε στην Πλάκα, από εκεί στο Μοναστηράκι και στην Εθνική Τράπεζα στη γωνία Σοφοκλέους και Αιόλου. Σχεδόν πέντε λεπτά μακριά βρίσκεται το Hyper Hypo, το αγαπημένο βιβλιοπωλείο και κατάστημα εκπληκτικών αντικειμένων σύγχρονης τέχνης.
Το Hyper Hypo σχεδίασε μαζί με τους Μ2P τις πετσέτες του καλοκαιριού σε δύο χρώματα, τερακότα και μπλε του Αιγαίου. Είναι φτιαγμένες από 100% βαμβάκι, έχει βελούδινη υφή και διαστάσεις 80 επί 180 εκατοστά. Κυρίαρχο μοτίβο το evil eye, που προστατεύει από τις κακοτοπιές και τις ατυχίες, έτσι που η πετσέτα του καλοκαιριού, απλωμένη στην παραλία, αποτελεί την ιδανική σχεδία μικρής ευτυχίας και γαλήνης για τον καθένα μας τα καλοκαίρια. Σαν να γινόμαστε οι ίδιοι νησιά.
Ευκαιρία να εφοδιαστείτε και με τα πιο ενδιαφέροντα διεθνή περιοδικά που κυκλοφορούν. Όπως την εκπληκτική γενέθλια έκδοση του Gabana, της μοναδικής αισθητικής έκδοσης που αφορά τη διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων, από παλάτσο ως λοφτ, ως το πιο μικρό αντικείμενο στον χώρο.
Οι εκδότες του Gabana αναφέρονται στη γερμανική λέξη gemutlich για να αποδώσουν το πνεύμα κάθε τεύχους: ένα ευχάριστο αίσθημα ζεστασιάς και αίσθησης του χώρου. Με το τεύχος αυτό γιορτάζουν τα 10 χρόνια τους, με το εξώφυλλο να καλύπτεται από μετάξι Valentino.
Αξίζει όμως να αγοράσει κάποιος και την ξεχωριστή έκδοση «Πόρτες της Κυψέλης», της Βρετανίδας Εleanor Lines, που κατέγραψε 100 σιδερένιες πόρτες της Κυψέλης, μια μοναδική πινακοθήκη της Αθήνας των μέσων του 20ού αιώνα. Περπατώντας από τα μικρά στενάκια της Κυψέλης μέχρι τους μεγάλους δρόμους και την πλατεία, φωτογράφισε τις πιο ενδιαφέρουσες πόρτες και στη συνέχεια σχεδίασε εκ νέου τα βασικά τους μοτίβα, συμπληρώνοντας τα κομμάτια που λείπουν λόγω της φθοράς του χρόνου. Στη συνέχεια τα χρωμάτισε με το μπλε που αποκαλούμε Yves Klein Blue, και που θυμίζει το κυρίαρχο χρώμα που συναντάμε στο Μαρόκο.
Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης ένα κείμενο του γνωστού Αθηναιογράφου και ανασκαφέα της αρχιτεκτονικής μνήμης της πόλης, Νίκου Βατόπουλου.
Από την αρχαία Ολυμπία ως το Παρίσι, ένα γούρι να μας φυλάει
Για κάποιους ο Σεπτέμβρης είναι η αρχή της χρονιάς. Για κάποιους άλλους ποτέ δεν είναι αργά να αποκτήσουν ένα νέο γούρι. Για τους περισσότερους ποτέ δεν είναι αργά να αποκτήσεις ένα ακόμα ιδιαίτερο, διακριτικό κόσμημα με μήνυμα. Σε κάθε περίπτωση, ο διεθνής δημιουργός κοσμημάτων Γιάννης Σεργάκης, που ζει μεταξύ Παρισιού και Αθήνας, έχει σχεδιάσει ένα γούρι με αναφορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τόσο επειδή αρχίζουν στις 26 Ιουλίου στο Παρίσι όσο και επειδή έχουν συμπληρωθεί 20 χρόνια από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας.
Είναι εμπνευσμένο από το αρχαίο νόμισμα τον οβολό, που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ολυμπία στις γιορτές για τον Δία και την Ήρα. Ένα παιχνίδι του Α με το 4 -ανάλογα τη θέλει να διαβάσει κανείς- κυριαρχεί στο επιχρυσωμένο μπρούτζο που συνοδεύεται από βαμβακερό κορδόνι σε χακί, γκρι ή μπλε χρώμα. Μάλιστα αυτές τις μέρες πωλείται όχι μόνο στο κατάστημα Sergakis στη Βαλαωρίτου αλλά και στο Palais Royal, ένα από τα κέντρα πολιτιστικών και όχι μόνο γεγονότων στο Παρίσι, λόγων των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ελλάδα στο δέρμα
Θαλασσινό αλάτι, ελαιόλαδο, δάφνη, τσάι του βουνού από την Ελλάδα. Αυτές είναι οι πρώτες ύλες που συγκροτούν την σειρά ομορφιάς που μόλις παρουσίασε το 10am apotheke και φέρουν μέσα τους τα προαιώνια μυστικά της ελληνικής γης και του τρόπου που γυναίκες, ως και τις γιαγιάδες μας φρόντιζαν το δέρμα τους. Όλα μέσα στις τόσο χαρακτηριστικές, λιτές συσκευασίες που καθιέρωσε τη 10am apotheke από το περασμένο φθινόπωρο που εμφανίστηκε για πρώτη φορά.
Θαλασσινό αλάτι με φλούδες λεμονιού συνθλίβονται και δημιουργούν ένα peeling που προσφέρει λάμψη. Για βαθύ καθαρισμό κυρίως στους πόρους, το αλάτι σμίγει με σπόρους ροδάκινου -κάθε ανάγκη έχει τη δική της συνταγή. Η σειρά περιλαμβάνει επίσης ξηρό λάδι, μάσκα καθαρισμού, σαπούνι και το κλασικό βάλσαμο από μελισσοκέρι που αυτό το χειμώνα αποδείχθηκε σωτήριο.
