Πέθανε ο σπουδαίος σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιντς, γνωστός για το καλλιτεχνικό όραμα σε ταινίες όπως το «Blue Velvet» και το «Mulholland Drive» και την εμβληματική τηλεοπτική σειρά «Twin Peaks», σε ηλικία 78 ετών.
Ο Ντέιβιντ Λιντς αποκάλυψε το 2024 ότι είχε διαγνωστεί με εμφύσημα, καθώς ήταν μανιώδης καπνιστής, και πιθανότατα δεν θα μπορούσε πλέον να βγει από το σπίτι του για να σκηνοθετήσει.
Η οικογένειά του ανακοίνωσε τον θάνατό του με ανάρτηση στο Facebook, γράφοντας: «Υπάρχει ένα μεγάλο κενό στον κόσμο τώρα, που δεν είναι πια μαζί μας. Αλλά, όπως θα έλεγε και ο ίδιος, "Να κοιτάς το ντόνατ και όχι την τρύπα"».
Ποιος ήταν ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Λιντς
Ο Ντέιβιντ Λιντς χάραξε μια ιδιαίτερη πορεία στον αμερικανικό κινηματογράφο, από τα πρώτα βήματά του μέχρι την επιτυχία του με ταινίες όπως το «Mullholand Drive» («Οδός Μαλχόλαντ») και το «Blue Velvet» («Μπλε Βελούδο»).
Γνωστός για τη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα και τα σενάρια που θόλωναν τα όρια μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ο Λιντς δημιούργησε έργα που ξεκίνησαν ένα «ρεύμα» στο σινεμά, το οποίο πέρασε και σε άλλα μέσα ψυχαγωγίας, όπως τα βιντεοπαιχνίδια.
Μετά από χρόνια που πέρασε ως ζωγράφος και δημιουργός ταινιών μικρού μήκους (με animation και live action), ο Λιντς βρέθηκε για πρώτη φορά στο προσκήνιο με το «Eraserhead» το 1977, ένα παράξενο έργο με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Το εξωφρενικό και ασυμβίβαστο στιλ του κέρδισε γρήγορα την προσοχή του Χόλιγουντ και του διεθνούς σινεμά.
Ιδιαίτερα γνωστός έγινε για την τηλεοπτική σειρά «Twin Peaks» (στα ελληνικά μεταφράστηκε ως «Ο ύποπτος κόσμος του Τουίν Πικς»), με πρωταγωνιστή τον Κάιλ Μακλάχλαν στον εμβληματικό ρόλο του πράκτορα του FBI Ντέιλ Κούπερ, ο οποίος ανέλαβε την εξιχνίαση της δολοφονίας της έφηβης Λόρα Πάλμερ σε μια ειδυλλιακή, μικρή πόλη.
Ακόμα και σήμερα, η σειρά αυτή, που ο Λιντς δημιούργησε το 1990 μαζί με τον Μαρκ Φροστ και τον μουσικό Άντζελο Μπανταλαμέντι, θεωρείται από τα πιο επαναστατικά πρότζεκτ της μικρής οθόνης, με επιρροή που είναι αισθητή μέχρι τις μέρες μας, σε διάφορα είδη, και που αποδείχτηκε καθοριστική για τη μορφή που πήρε η τηλεόραση στη «χρυσή εποχή» της.
Τόσο ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό ήταν το στιλ του, που από κριτικούς χρησιμοποιήθηκε η λέξη «λιντσικό» (Lynchian) για να περιγράψει ένα συγκεκριμένο είδος σουρεαλισμού.
Άλλα γνωστά έργα του ήταν το «Wild at Heart» («Ατίθαση καρδιά»), το «Lost Highway» («Χαμένη λεωφόρος»), μια μεταφορά του βιβλίου Dune -που απέτυχε εμπορικά-, το «Elephant Man» («Ο άνθρωπος ελέφαντας»). Επέστρεψε στο «Twin Peaks» με το «The Return» το 2017, μια συνέχεια που θεωρήθηκε αντισυμβατική σε δομή και περιεχόμενο.
Ο Λιντς συνδύαζε με ενδιαφέροντα τρόπο είδη όπως το ντετεκτιβικό μυστήριο τύπου «whodunit» και τον σουρεάλ τρόμο, με πλοκή που συχνά ήταν ιδιαίτερα δύσκολη στην ερμηνεία -και ο ίδιος δεν εξηγούσε ποτέ τις προθέσεις του. Μόνο στις ταινίες «The Elephant Man» και «The Straight Story» είδαμε πιο συμβατικά δομημένο σενάριο.
Το έργο του αποτέλεσε «όχημα» για την είσοδο ενός πιο αλλόκοτου στιλ στον πιο εμπορικό, mainstream κινηματογράφο, χωρίς να αλλοιωθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ύφους αυτού.
Επιπλέον, ο σκηνοθέτης παρουσίαζε για πολύ καιρό ένα αλλόκοτο δελτίο καιρού στο YouTube, με το ιδιαίτερο στιλ και το χιούμορ του, ενώ είχε ερμηνεύσει και ρόλους ως ηθοποιός.
Ο Λιντς ασχολήθηκε, επίσης, με τον διαλογισμό, ιδρύοντας το 2005 το Ίδρυμα David Lynch Foundation for Consciousness-Based Education and World Peace.
Ακόμα, ζωγράφιζε πίνακες και κυκλοφόρησε μουσικά άλμπουμ, στα οποία συνεργάστηκε με γνωστά ονόματα, όπως οι Julee Cruise, Lykke Li και Karen O.
Η τελευταία του δισκογραφική δουλειά, Cellophane Memories, κυκλοφόρησε το 2024, σε συνεργασία με την Chrystabell.
Έλαβε τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας (για τα «Blue Velvet», «The Elephant Man» και «Mulholland Drive»), ενώ το 2019 του απονεμήθηκε τιμητικό Όσκαρ. Κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών για το «Wild at Heart», το 1990.