Σοκ επικρατεί στον καλλιτεχνικό χώρο και όχι μόνο, καθώς πέθανε ο ηθοποιός Δημήτρης Ήμελλος σε ηλικία 57 ετών.
Ο Δημήτρης Ήμελλος ήταν ένας σπουδαίος ηθοποιός με μεγάλη πορεία στο θέατρο, ο οποίος έγινε ευρύτερα γνωστός από τον ρόλο του στον «Σασμό» ως αστυνόμος «Αντώνης Φραγκιαδάκης».
Τα τελευταία χρόνια έδινε μάχη με την επάρατη νόσο. Στο πλευρό του βρισκόταν ο γιος του Φοίβος, τον οποίο είχε αποκτήσει σε ηλικία 30 ετών.
Ποιος ήταν ο Δημήτρης Ήμελλος
Ο Δημήτρης Ήμελλος γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1967. Είχε καταγωγή από τη Νάξο και από τους δύο του γονείς, από τα χωριά Φιλώτι και Απείρανθο. Στην οικογένεια ήταν 4 παιδιά, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Έχει έναν γιο.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Νομική Σχολή Αθηνών εντάχθηκε στο Θεατρικό Εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου και έπειτα στη Δραματική Σχολή του Διομήδη Φωτιάδη, απ’ όπου και αποφοίτησε. Σπούδασε επίσης στην Ακαδημία Θεατρικής Τέχνης της Μόσχας (ΓΚΙΤΙΣ), στο σκηνοθετικό τμήμα του Λεονίντ Χέιφιτς.
Συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις, όπως: Ιφιγένεια στη Χώρα των Ταύρων, Οιδίπους επί Κολωνώ, Ένας Υπέροχος Κερατάς, Πέρσες, Αντιγόνη, Φρεναπάτη, Νοσταλγός, Αγάπης Αγώνας Άγονος, Αυτό που δεν τελειώνει, Μήδεια, Μολιέρος, Όνειρο, Ο Ταρτούφος, Ο Ηλίθιος, Στο Βυθό, Το Ύστατο Σήμερα, Ερωτόκριτος, Αμφιτρύων κ.ά.
Από το 2001 έως το 2007 υπήρξε μέλος της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου υπό τη διεύθυνση του Στάθη Λιβαθινού, με τον οποίο ο ηθοποιός συνεργαζόταν στενά. Επίσης, δίδαξε στο Εργαστήρι Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής καθώς και στις δραματικές σχολές Ίασμος και Δήλος.
Το 2001 ήταν ο πρώτος νέος ηθοποιός που τιμήθηκε με το βραβείο Χορν για την ερμηνεία του στη Φρεναπάτη του Τ. Κούσνερ, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού, ενώ το 2005 τιμήθηκε από τους αναγνώστες του περιοδικού «Αθηνόραμα» με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας, για την ερμηνεία του στο έργο του Μπουλγκάκοφ «Μολιέρος».
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε το 2007-08 στη σειρά του Alpha Το 10, σε σκηνοθεσία Πηγής Δημητρακοπούλου.
Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες: Αλιόσα του Θανάση Σκρούμπελου (1999), Beautiful people του Νίκου Παναγιωτόπουλου (2001), Παρά λίγο, παρά πόντο, παρά τρίχα της Στέλλας Θεοδωράκη (2002), Delivery του Ν. Παναγιωτόπουλου (2004), Γλυκιά μνήμη του Κυριάκου Κατζουράκη (2005), Bank Bang του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου (2008), Απ' τα κόκαλα βγαλμένα του Σωτήρη Γκορίτσα (2011), Χρόνια Πολλά του Χρήστου Γεωργίου (2017), Η δουλειά της του Νίκου Labot (2018), Ράφτης της Σόνια Λίζα Κέντετμαν (2020).
Στην ιδιωτική τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις σειρές Το 10, Καρυωτάκης, Με λένε Βαγγέλη, Ου Φονεύσεις, Συγγνώμη, Η ζωή εν τάφω, Σασμός, Άγιος Παΐσιος - Από τα Φάρασα στον Ουρανό.
Η εκπληκτική του ερμηνεία στον «Ράφτη»
Μπορεί οι περισσότεροι να τον γνωρίσαμε μέσα από τον ρόλο του αστυνόμου Αντώνη Φραγκιαδάκη στον «Σασμό», όμως ο Δημήτρης Ήμελλος έχει παίξει ένα μεγάλο εύρος ρόλων.
Ένας από αυτούς ήταν ο πρωταγωνιστικός στην ταινία «Ράφτης» της Σόνιας Λίζα Κέντερμαν, το 2020. Η ιδέα της σκηνοθέτιδας να παρουσιάσει μια δραματική ιστορία με βαρύ κοινωνικό μήνυμα μέσα από μια ευχάριστη, γεμάτη χρώμα κομεντί, ίσως δε θα μπορούσε να υλοποιηθεί αν στον ρόλο του Νίκου δεν ήταν ο Δημήτρης Ήμελλος.
Αν και με στοιχεία που εύκολα θα μπορούσαν να προκαλέσουν οίκτο στον θεατή και άρα βαριά ατμόσφαιρα στην ταινία, ξεδιπλώνοντας το πηγαίο ταλέντο του ο Ήμελλος κατάφερε να αναδείξει τις πιο ντελικάτες αποχρώσεις του και συμβάλλοντας έτσι στο εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Δείτε εδώ το τρέιλερ του «Ράφτη»:
Μενδώνη για Δημήτρη Ήμελλο: Η απώλειά του στερεί την Τέχνη από έναν αφοσιωμένο υπηρέτη της
Την θλίψη της για τον θάνατο του Δημήτρη Ήμελλου εξέφρασε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη.
Η κυρία Μενδώνη, σε δήλωσή της, αποχαιρετά έναν ταλαντούχο ηθοποιό, η απώλειά του οποίου «στερεί την Τέχνη από έναν αφοσιωμένο υπηρέτη της, που είχε ακόμη να δώσει πολλά».
Η δήλωση της Λίνας Μενδώνη για τον θάνατο του Δημήτρη Ήμελλου
«Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα την εντελώς πρόωρη απώλεια του Δημήτρη Ήμελλου.
Ο Δημήτρης Ήμελλος υπήρξε ένας από τους πιο ταλαντούχος και καταξιωμένους ηθοποιούς της γενιάς του. Αξιοποίησε στο έπακρο τη στιβαρή θεατρική του σκευή, για να μας χαρίσει μοναδικές ερμηνείες σε κάθε ρόλο που ερμήνευσε. Μάρτυρας αδιάψευστος του ταλέντου του, αλλά και της επίπονης τριβής στους ρόλους με τους οποίους αναμετρήθηκε. Η προέλευσή τους ερχόταν από ένα ευρύτατο φάσμα: Από την κλασική γραμματεία έως το σύγχρονο ρεπερτόριο αλλά και τα επιλεκτικά περάσματά του από τον κινηματογράφο και τη μεγάλη οθόνη, με τ η συνεργασία του με τις μεγαλύτερες σκηνές και σκηνοθέτες μας» αναφέρει η Λίνα Μενδώνη.
«Το ταλέντο του έλαμψε από νωρίς, καθώς είχε την, απόλυτα δίκαιη, τιμή να είναι ο πρώτος βραβευθείς με το επίζηλο «Βραβείο Χορν». Το μέγεθος της απώλειάς του επιτείνεται, δυστυχώς, ακόμη περισσότερο, από το γεγονός ότι έφυγε στη δημιουργικότερη και ωριμότερη ηλικία και στο απόγειο της πορείας του στη σκηνή. Η απώλειά του στερεί την Τέχνη από έναν αφοσιωμένο υπηρέτη της, που είχε ακόμη να δώσει πολλά», πρόσθεσε.