Πέθανε σε ηλικία 85 ετών η γνωστή ηθοποιός Νόνικα Γαληνέα.
Η Νόνικα Γαληνέα έφυγε από τη ζωή λίγες ημέρες πριν τα γενέθλιά της, τα οποία ήταν στις 8 Ιουνίου. Την είδηση γνωστοποίησε η δημοσιογράφος Χριστίνα Πολίτη μέσα από ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram.
«Αντίο αγαπημένη Nόνικα. Ήσουν πραγματικά one of a kind», έγραψε χαρακτηριστικά, σημειώνοντας ότι η Νόνικα Γαληνέα ήταν ένας θρύλος.
Η ανάρτηση της Χριστίνας Πολίτη για την Νόνικα Γαληνέα:
Η Νόνικα Γαληνέα έγραψε ιστορία στον κινηματογράφο και το θέατρο, συγγραφέας, μεταφράστρια, επιχειρηματίας.
Η κηδεία της Νόνικα Γαληνέα θα γίνει την Τρίτη 6 Ιουνίου, στη 1 το μεσημέρι, από το Α΄ Νεκροταφείο. Θερμή παράκληση της οικογένειας να μην εισέλθουν κάμερες στον χώρο του νεκροταφείου. Επιθυμία της ήταν αντί στεφάνων τα χρήματα να δοθούν για τους σκοπούς του Ιδρύματος «Το σπίτι του ηθοποιού».
Από τους πρώτους που την αποχαιρέτισαν ήταν ο Ηλίας Ψινάκης:
Μία κοσμοπολίτισσα στο θέατρο και τον κινηματογράφο
Η Νόνικα Γαληνέα φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Μακρή και στην ηλικία των 14 ετών μεταγράφηκε στη Φλωρεντία. Τον επόμενο χρόνο πήγε στο αγγλικό σχολείο Châtelard School στην Ελβετία, και στην ηλικία των 18 εγγράφηκε στο Densons Secretarial College στο Λονδίνο. Κατόπιν σπούδασε στο Weber Douglas School of Singing and dramatic art.
Η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός στο Κόβεντ Γκάρντεν
Η Νόνικα Γαληνέα είναι η πρώτη Ελληνίδα που έχει 50 χρόνια συνεχή παρουσία στο θέατρο, η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που ερμήνευσε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου στην αγγλική γλώσσα και η μόνη που έχει πρωταγωνιστήσει 6 φορές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ο Αλεξανδράκης, ο σύζυγος, οι τρεις κόρες
Παντρεύτηκε τον Νίκο Μουτούση, νευρολόγο στην Ελλάδα, και έζησαν στο Παρίσι για 5 χρόνια όπου έκαναν τρία παιδιά τις δίδυμες Αλεξία και Αριέττα (γ.1957) και την Μαρία-Αμαλία (γ.1961).
Σύντροφός της για αρκετά χρόνια υπήρξε ο ηθοποιός Αλέκος Αλεξανδράκης, τον οποίο γνώρισε στο Θέατρο Μετροπόλιταν, όπου συμπρωταγωνιστούσαν. Με τον Αλεξανδράκη χώρισαν το 1990, μετά από 21 χρόνια σχέση.
Μία γεμάτη πορεία στο θέατρο και τον κινηματογράφο
Η σταδιοδρομία της ξεκινάει το 1963 με εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, όπου η πρώτη της παράσταση ήταν με τους Όρνιθες του Αριστοφάνη. Συνεργαζόταν με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά.
Από το 1969 έζησε και συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Μαζί, δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές, το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια.
Στη συνέχεια συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Αμφιθέατρο ενώ παράλληλα έκανε πολλές συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και παραστάσεις στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο καθώς και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο.
Συνεργάστηκε με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Stuart Burge, ο Διονύσης Φωτόπουλος, η Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, ο Νίκος Πετρόπουλος κ.ά.
Επαιξε σε ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου
Χαρακτηριστικές ήταν οι σκηνές με την Ρένα Βλαχοπούλου
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών, ένα μεγάλο διάστημα του χρόνου της ζούσε στο Λονδίνο.
Έχει μεταφράσει δεκαεπτά θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί. Έχει εκδώσει την αυτοβιογραφία της σε βιβλίο με τίτλο Η ζωή μου (εκδόσεις Λιβάνη 2005) όπως και το βιβλίο Επέστρεφε (εκδόσεις Ιανός, 2007). Το 2006, βραβεύτηκε με το έπαθλο «Κυβέλη» για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο.
Παραστάσεις που είδαμε τη Νόνικα Γαληνέα
«Όρνιθες», Αριστοφάνη (1959), Θέατρο Τέχνης, περιοδεία 1963 – 1966
«Η δολοφονία του Μαρά», Πήτερ Βάις, Θέατρο Τέχνης, 1966
«Η σκιά», Ντάριο Νικοντέμι, θίασος Δημήτρη Μυράτ, Φεβρουάριος 1967
«Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», Λουίτζι Πιραντέλο, θίασος Δημήτρη Μυράτ, καλοκαίρι 1967,περιοδεία, σε 43 πόλεις στην Ελλάδα
«Το βαλς των ταυρομάχων», Ζαν Ανούιγ, θίασος Δημήτρη Μυράτ, 1967-68
«Η δικηγορίνα», Λουί Βερνέιγ, θίασος Δημήτρη Μυράτ, θέατρο Αθηνών, άνοιξη 1968 & περιοδεία στη Γερμανία, καλοκαίρι 1968
«Δον Ζουάν», Μολιέρου, θίασος Δημήτρη Χορν, 1968-69
«Η καλή καρδιά της Ελεονώρας», Τζ. Κρομστάιλ, θίασος Δημήτρη Χόρν, άνοιξη 1969
«Τα μεγάλα χρόνια», Γεωργίου Ρούσσου, θίασος Αλέκου Αλεξανδράκη, Σκηνοθεσία: Αλέξη Μινωτή, καλοκαίρι 1969
«Η Ήρα και το παγόνι», Σον Ο' Κέισι, θίασος Παξινού, Μινωτή, 1969-70
«Φτωχό σα σπουργιτάκι», Π. Φρανκ & Λ. Φιοντόρ, θίασος Αντιγόνης Βαλάκου, καλοκαίρι 1970
«Οι ατίθασοι», Δημήτρη Ψαθά, θίασος Βουτσά, Ρίζου, Κοντού, 1970-71
«Εθελοντής στον έρωτα», Πολύβιου Βασιλειάδη & Λάκη Μιχαηλίδη, θίασος Βουτσά, Ρίζου, Κοντού, καλοκαίρι 1971
«Βασίλισσα Αμαλία», Γεωργίου Ρούσσου, θίασος Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Κατράκη, 1971
«Τέσσερα δωμάτια με κήπο», Μπαριγιέ & Γκρεντί, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1971-72
«Ηλέκτρα», Σοφοκλή, Ηρώδειο, θίασος Άννας Συνοδινού, 1972
«Πρόσεξε το σκαλοπάτι», Ντάγκλας Χιούμ, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1972-73 & καλοκαίρι 1973, περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
«Βαθιά, γαλάζια θάλασσα», Τέρενς Ράτιγκαν, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1973
«Η στροφή», Φρανσουάζ Ντορέν, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1973-74
«Δύο και δύο κάνουν σέξ», Ρίτσαρντ Χάρις & Λέσλι Ντάρμπον, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, καλοκαίρι 1974
«Η δίκη των φακέλων», Ντάνιελ Μπέριγκαν, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1974-75
«Τέσσερα δωμάτια με κήπο», Μπαριγέ & Γκρεντί, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, περιοδεία, καλοκαίρι 1975 (επανάληψη)
«Κάθε χρόνο τέτοια μέρα», Μπέρναρντ Σλέιντ, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1975-76
«Ο γλάρος», Αντόν Τσέχωφ, θίασος Αλεξανδράκη, Κούρκουλου, Γαληνέα, 1976-77
«Η επιστροφή», Χάρολντ Πίντερ, θίασος Αλεξανδράκη, Κούρκουλου, Γαληνέα, 1977-78
«Πέπσι», Πιερέτ Μπρινό, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, καλοκαίρι 1978
«Μερικοί το προτιμούν καυτό», θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1978-79
«Ο άντρας της ζωής μου», Μπαριγιέ & Γκρεντί, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, καλοκαίρι 1979
«Μάρτυς κατηγορίας», Άγκαθα Κρίστι, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1979-80
«Καινούργια σελίδα», Νιλ Σάιμον, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1980-81
«Σουίτα για δύο», Νιλ Σάιμον, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1980-81
«Μια σταθερή σύζυγος», Σόμερσετ Μομ, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1982-83
«Η βεντάλια της λαίδης Γουίντερμιρ», Όσκαρ Ουάιλντ, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1983-84
«Κάθε χρόνο τέτοια μέρα», Μπέρναρντ Σλέιντ, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1984-85 (επανάληψη)
«Παράξενο ιντερμέτζο», Ευγένιος Ο' Νιλ, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1985-86
«Ευαίσθητη ισορροπία», Έντουαρντ Άλμπι, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1986-87
«Ταξίδι μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα», Ευγένιος Ο' Νιλ, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1987-88
«Λεωφορείο ο πόθος», Τενεσί Ουίλιαμς, θίασος Νόνικας Γαληνέα, 1988-89
«Φήμες», Νιλ Σάιμον, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, Παράβα, 1989-90
«Η κυρία του Μαξίμ», Ζορζ Φεντό, θίασος Αλεξανδράκη, Γαληνέα, 1991-92 (σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο)
«Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας», Φρίντριχ Ντίρενματ, θίασος Αλεξανδράκη Γαληνέα, 1991-92 (σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο)
«Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα», Ευγένιος Ο' Νιλ, Αμφι-θέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου, 1994-95
«Παραμύθι χωρίς όνομα», Ιάκωβου Καμπανέλλη, Εθνικό θέατρο, 1995-96
«Ο χορός του θανάτου», Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, θέατρο Ιλίσια, 1996-97
«Η σονάτα του σεληνόφωτος», Γιάννη Ρίτσου, Μικρή Επίδαυρος, 1997
«Ηλέκτρα», Σοφοκλή (Κλυταιμνήστρα) Επίδαυρος, 1998
«Φαίδρα», Γιάννη Ρίτσου, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών/Μικρή Επίδαυρος, 2002
«The stronger», Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, Covent Garden, 2003
«Something unspoken», Τενεσί Ουίλιαμς, Covent Garden, 2003
«Ιωάννα στην πυρά», Πολ Κλοντέλ και Αρτίρ Χονεγκέρ, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 2004
«Αυτοκράτωρ Μιχαήλ», Άγγελου Τερζάκη (Ζωή Πορφυρογέννητη) Κ.Θ.Β.Ε, Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης, 2004-05
«Οιδίπους Τύραννος», Σοφοκλή (Ιοκάστη), Σύγχρονο θέατρο Αθήνας, Επίδαυρος, 2005
«Σελεστίνα», Φερνάντο ντε Ρόχας, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Σεπτέμβριος 2007
«Η εκατομμυριούχος», Τζορτζ Μπέρναντ Σο, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Νοέμβριος 2009
Συλλυπητήριο μήνυμα Υπ. Πολιτισμού και Αθλητισμού Γιώργου Κουμεντάκη για την απώλεια της Νόνικας Γαληνέα
Με την καλλιέργεια και τον δυναμισμό της, η Νόνικα Γαληνέα καθιερώθηκε για περισσότερα από 50 χρόνια, όχι μόνο ως πρωταγωνίστρια στο ελληνικό θέατρο, αλλά ως μεταφράστρια, παραγωγός και επιχειρηματίας. Μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, σύντροφο και συμπρωταγωνιστή της επί δεκαετίες, δημιούργησε δύο θεατρικές σκηνές, το «Ιλίσια» και το «Στούντιο Ιλίσια», όπου ανέβηκε ένα πλήθος παραστάσεων που παρουσίαζε το εύρος των θεατρικών της ανησυχιών και τη διάθεσή της για διαρκή ενημέρωση. Δοκιμάστηκε με τόλμη, τόσο στο ελεύθερο θέατρο, αλλά και στις κρατικές σκηνές, σε πολλά είδη. Από την κωμωδία και το μπουλβάρ, μέχρι το αρχαίο δράμα και το μιούζικαλ, πάντοτε με τον επαγγελματισμό που τη διέκρινε και σύμφωνα με τις αρχές που έλαβε από τη μαθητεία και τις συνεργασίες της κοντά στους περισσότερους από τους σημαντικούς ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου, τον Κάρολο Κουν, τον Αλέξη Μινωτή, τον Μίνω Βολανάκη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον Ανδρέα Βουτσινά, μεταξύ πολλών άλλων. Την αποχαιρετούμε με εκτίμηση στη συνέπεια και στο πάθος της για το ελληνικό θέατρο. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις κόρες της Αριέτα, Αμαλία και Αλέξια Μουτούση και στους πολλούς της φίλους.