Τρεις νύχτες στην Επίδαυρο με 10.000 θεατές, και περισσότεροι από 100.000 ξένοι πολίτες από όλο τον κόσμο να βλέπουν ταυτόχρονα ζωντανά την παράσταση το βράδυ του Σαββάτου: Αυτά είναι τα πρώτα στατιστικά από τους «Πέρσες» που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο, με τον «Guardian» να γράφει πως ο Δημήτρης Λιγνάδης κέρδισε το στοίχημα.
Ήταν πολλά τα πρωτοφανή που συναντήθηκαν στο θέατρο της Επιδαύρου το τριήμερο που πέρασε, κατά την πρεμιέρα της παράστασης «Πέρσες» του Αισχύλου από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη. Πρώτη φορά παράσταση στην εποχή του κορωνοϊού στο αργολικό θέατρο, πρώτη φορά τρεις παραστάσεις στη σειρά (χρόνια πριν είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο με το απόλυτο sold out της παράστασης «Ριχάρδος», με πρωταγωνιστή τον Κέβιν Σπέισι). Αλλά και πρώτη φορά στην ιστορία ζωντανή μετάδοση παράστασης στην παγκόσμια κοινότητα από την Επίδαυρο.
Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία -χρειάζονται ακόμα λίγα εικοσιτετράωρα για την οριστική καταγραφή των δεδομένων και τη γεωγραφική κατανομή των θεατών- ξεπέρασαν τους 105.000 οι πολίτες από όλο τον κόσμο που συνδέθηκαν για να δουν ζωντανά ολόκληρη την παράσταση από τη μήτρα του παγκόσμιου θεάτρου, την Επίδαυρο, ενώ η συνολική απήχηση (video impressions) ξεπέρασε τις 700.000, σύμφωνα με πληροφορίες του iefimerida. H παράσταση δεν έμεινε ενεργή σε κάποια πλατφόρμα μετά την προβολή της, αφού υπήρχε η δυνατότητα μόνο της ζωντανής παρακολούθησης το βράδυ του Σαββάτου. Οι θεατές είχαν τη δυνατότητα, εφόσον το επιθυμούσαν, να κάνουν μια μορφή δωρεάς ηλεκτρονικά προς το Εθνικό Θέατρο -πρακτική που καθιερώθηκε διεθνώς τις ημέρες της πανδημίας, που πολλές μορφές Τέχνης στράφηκαν στο διαδίκτυο.
Υπενθυμίζουμε ότι η ζωντανή μετάδοση αφορούσε μόνο το εξωτερικό, καθώς οι «Πέρσες» θα κάνουν περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και υπάρχει μεγάλη ανάγκη το κοινό να προσέλθει και για να στηρίξει την παράσταση οικονομικά με τα εισιτήρια αλλά και για να εκκινήσει εκ νέου η διαδικασία της ζωντανής παρακολούθησης παραστάσεων. Η ζωντανή μετάδοση ήταν μια χειρονομία της Ελλάδας και του θεάτρου μας ουσιαστικά προς τον υπόλοιπο κόσμο, όπου οι σκηνές σιγούν στην πλειονότητά τους, ενώ σε πολλές χώρες παραμένουν σε ισχύ τοπικά ή ευρύτερα lock downs. Η παράσταση κίνησε το ενδιαφέρον των διεθνών μέσων ενημέρωσης. Η γερμανική «Suddetsche Zeitung» έγραψε ότι το streaming από την Επίδαυρο αποτελεί μια ιδανική προσφορά που έρχεται από το λίκνο του θεάτρου και της Δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο.
«Οι Έλληνες εφηύραν το δυτικό θέατρο. Και από τότε δεν χάθηκε, παρ’ όλες τις επιδημίες, τις σκηνοθετικές ακρότητες και τους πεσιμιστές του πολιτισμού. Οποία ισχυρού συμβολισμού επίδραση συνιστά να δηλώνει την παρουσία του, τρόπον τινά από τις αρχέγονες ρίζες του, το θέατρο, σε μια στιγμή που ο κορωνοϊός κατακρήμνισε σε υπαρξιακή ένδεια τόσες σκηνές και εμπόδισε το σύνολο των παραστάσεων. Και μάλιστα με τους "Πέρσες", την παλαιότερη από τις σωζόμενες τραγωδίες. Δεν εφηύραν τελικά άδικα οι Έλληνες και το Πάθος», γράφει η εφημερίδα.
Ο «Guardian», σχεδόν δώδεκα ώρες μετά το livestreaming έγραψε ένα διθυραμβικό κείμενο, δίνοντας τέσσερα αστέρια στην παράσταση. Με τίτλο «Ενας θρίαμβος της ενσυναίσθησης στην εποχή του κορωνοϊού», το άρθρο αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «ο Δημήτρης Λιγνάδης υποσχέθηκε στο κοινό ότι θα βρουν την παλλόμενη καρδιά του θεάτρου στην Επίδαυρο απόψε. Είχε απόλυτο δίκιο».
Στα σχόλια κάτω από το άρθρο διαβάζουμε για τα δυνατά συναισθήματα που ένιωσαν όσοι το παρακολούθησαν, ενώ κάποιος γράφει χαρακτηριστικά: «Βλέποντας τους ανθρώπους να καταφθάνουν, βλέποντας τον ήλιο να δύει πριν αρχίσει η παράσταση, ήταν μέρος της εμπειρίας. Το να διαβάζεις αυτά τα έργα στα βιβλία δεν είναι με κανέναν τρόπο υποκατάστατο της παράστασης… Υπέροχη εμπειρία σε τόσο ταραγμένους καιρούς».
Η δυνατότητα της ζωντανής μετάδοσης στο εξωτερικό έγινε εφικτή μέσα από τη συμφωνία που εξασφάλισε το υπουργείο Πολιτισμού και το Εθνικό Θέατρο με την Google. O Nικόλας Γιατρομανωλάκης, γενικός γραμματέας Σύγχρονου Πολιτισμού, έγραψε στο Facebook: «Δεν ήταν μόνο μια παγκόσμια πρώτη (που μεταξύ μας άργησε, θα μπορούσε να έχει οργανωθεί χρόνια πριν), αλλά και μια πράξη δυναμικής εξωστρέφειας σε έναν τομέα όπως ο πολιτισμός, που, παρά τις συνήθεις αναφορές περί "βαριάς βιομηχανίας", δεν είχε ποτέ μια οργανωμένη στρατηγική για το πώς θα αποκτήσει παρουσία και φωνή εκτός των τειχών».
