Τι γνωρίζεις με σιγουριά; Αυτή η φαινομενικά απλή αλλά τόσο ουσιαστική ερώτηση είναι το νήμα που διαπερνά τις σελίδες του βιβλίου της Όπρα Γουίνφρεϊ.
Για την Όπρα Γουίνφρεϊ ήταν μια ερώτηση-οδηγός στις σημαντικότερες καμπές της ζωής της... Όταν αποχαιρέτησε την εκπομπή που την ανέδειξε, όταν δημιούργησε το δικό της τηλεοπτικό δίκτυο, όταν τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, και σε κάθε σταθμό της προσωπικής και επαγγελματικής της πορείας.
To iefimerida.gr ξεφυλλίζει το βιβλίο της Όπρα Γουίνφρεϊ
Όπως αναφέρει η Όπρα Γουίνφρεϊ στον πρόλογό της, τα κείμενα αυτού του βιβλίου έχουν στόχο να βοηθήσουν τον αναγνώστη να ζει με καλοσύνη και ευσπλαχνία. «Όταν η φροντίδα και η επιλογή να κάνετε το σωστό γίνουν η πυξίδα σας, τότε σίγουρα θα γίνετε μια δύναμη που προκαλεί μόνο το καλό».
Το βιβλίο της δεν είναι μια συλλογή από σοφά λόγια, αλλά μια ενθάρρυνση, μια ώθηση να κοιτάξουμε μέσα μας.
Το «Όσα γνωρίζω με σιγουριά» είναι μία ανανεωμένη έκδοση βιβλίου της Όπρα Γουίνφρεϊ και θα κυκλοφορήσει στις 2 Μαΐου στα ελληνικά από τις εκδόσεις Key Books.
To iefimerida.gr ξεφυλλίζει το βιβλίο της Όπρα Γουίνφρεϊ πριν την «έξοδό» του στα βιβλιοπωλεία.
Η Όπρα Γουίνφρεϊ μιλάει για τα φτωχικά παιδικά χρόνια, τη σεξουαλική κακοποίηση, τη σχέση με την οικογένειά της και την εκκλησία, αλλά και το μεγαλύτερο ποσό που ξόδεψε πρώτη φορά για τον εαυτό της, 20 δολάρια για μία φούστα στα 21 της χρόνια.
«Όσα γνωρίζω με σιγουριά»
Πώς προέκυψε ο τίτλος «Όσα γνωρίζω με σιγουριά»; Η συγγραφέας θυμάται μία ιστορία.
«Το 1998 προωθούσα την ταινία Αγαπημένη σε μια ζωντανή τηλεοπτική συνέντευξη με τον εκλιπόντα εξαιρετικό κριτικό κινηματογράφου Τζιν Σίσκελ της εφημερίδας Chicago Sun-Times και όλα πήγαιναν απολύτως ομαλά μέχρι τη στιγμή που ολοκληρώναμε τη συνέντευξη. «Πες μου» με ρώτησε «τι ξέρεις στα σίγουρα;». Δεν ήταν φυσικά η πρώτη φορά που βρισκόμουν σε μια τέτοια θέση. Έχω κάνει και μου έχουν κάνει άπειρες ερωτήσεις όλα αυτά τα χρόνια, και δεν μου συμβαίνει συχνά να μην ξέρω τι να πω –αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτός ο άνθρωπος με έκανε να χάσω τα λόγια μου. «Χμμμ, όσον αφορά την ταινία;» είπα διστακτικά, ξέροντας πολύ καλά ότι εκείνος ήθελε να του πω κάτι άλλο, πολύ μεγαλύτερο, πολύ πιο βαθύ και πιο περίπλοκο, αλλά προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο μέχρι να σκεφτώ μια κάπως ικανοποιητική απάντηση. «Όχι» μου είπε. «Ξέρεις τι εννοώ – σχετικά με σένα, τη ζωή σου, οτιδήποτε, για τα πάντα…»
Με ειλικρίνεια και αυθεντικότητα, η Όπρα Γουίνφρεϊ μοιράζεται τις στιγμές που την καθόρισαν, καθώς και τις μικρές, καθημερινές σκέψεις που της δίνουν δύναμη και κατεύθυνση. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου είναι μια ματιά στον τρόπο που η ίδια βλέπει τη ζωή, αγκαλιάζοντας τις προκλήσεις, μαθαίνοντας από τις αποτυχίες και γιορτάζοντας τις νίκες.
«Απόλαυση πέντε αστέρων»
«Δουλεύω σκληρά και απολαμβάνω παράλληλα τη ζωή μου, πιστεύω στο γιν και το γιανγκ της ζωής. Δεν χρειάζομαι πολλά για να νιώσω ευτυχισμένη, επειδή απολαμβάνω αυτά που κάνω. Φυσικά, μερικές απολαύσεις είναι πιο σημαντικές από άλλες. Και επειδή προσπαθώ να εφαρμόζω αυτά που λέω –να ζω τη στιγμή–, τις περισσότερες φορές παρατηρώ συνειδητά πόση απόλαυση παίρνω.
Πόσες φορές έχω γελάσει με την ψυχή μου στο τηλέφωνο όταν μιλάω με την καλύτερή μου φίλη, την Γκέιλ Κινγκ, τόσο δυνατά που σχεδόν με πιάνει πονοκέφαλος; Την ώρα που γελάω, μερικές φορές σκέφτομαι: Δεν είναι αυτό ένα δώρο – μετά από τόσα χρόνια που μιλάμε κάθε βράδυ στο τηλέφωνο, να έχω κάποια που να μου λέει την αλήθεια κι εγώ να γελάω τόσο πολύ μαζί της; Αυτό το αποκαλώ απόλαυση πέντε αστέρων».
«Η ζωή είναι γεμάτη με απολαυστικούς θησαυρούς φτάνει να αφιερώσουμε μια στιγμή να τους εκτιμήσουμε. Αυτές τις στιγμές τις αποκαλώ στιγμές αποκάλυψης και έχω μάθει πια τον τρόπο να τις δημιουργώ για μένα. Για παράδειγμα: Το φλιτζάνι με ινδικό τσάι μασάλα που πίνω κάθε απόγευμα στις 4 μ.μ. πικάντικο, ζεστό, με αφρόγαλα αμυγδάλου, είναι αναζωογονητικό και με τονώνει για το υπόλοιπο απόγευμα. Τέτοιες στιγμές είναι πολύ σημαντικές, αυτό το ξέρω στα σίγουρα. Θα σας βοηθήσουν να φορτίσετε τις μπαταρίες σας, να δημιουργήσετε λίγο χρόνο ανάπαυλας και θα σας δώσουν την ευκαιρία να επανασυνδεθείτε με τον εαυτό σας».
«Σαν να παίζω τον κρυφό Άγιο Βασίλη όλο τον χρόνο»
«Έχω τον νου μου να βρω ιστορίες ανθρώπων τους οποίους θα μπορούσα ίσως να βοηθήσω. Είναι ένας τρόπος για να αντικαταστήσω λίγο από το άγχος ή τη θλίψη με μια κίνηση καλοσύνης. Θυμάμαι ένα άρθρο στο USA Today που ανέφερε το μαρτύριο μιας μονογονέα μητέρας που έχασε δύο δουλειές μέσα σε μια μέρα. Με άγγιξε η ιστορία της και ήθελα να τη βοηθήσω, κι έτσι τη βρήκα και της έστειλα χρήματα για να ξαναξεκινήσει τη ζωή της. Δεν τη συνάντησα ποτέ, κι εκείνη δεν είχε ιδέα ότι σκόπευα να κάνω κάτι τέτοιο. Σοκαρίστηκε όταν έλαβε το τηλεφώνημα, αλλά εγώ χάρηκα που την έκανα να χαρεί.
Η αποπληρωμή ενός δανείου για την αγορά αυτοκινήτου, ενός χρέους στο σχολείο, η βοήθεια μετά από φυσικές καταστροφές ή αρρώστιες που εμφανίστηκαν ξαφνικά. Για μένα, το να προσφέρω βοήθεια είναι ένας τρόπος να αλλάξει η αρνητική ενέργεια που μας μεταφέρουν αυτά που βλέπουμε καθημερινά στις ειδήσεις. Είναι ευχάριστο και ουσιαστικό, είναι σαν να παίζω τον κρυφό Άγιο Βασίλη όλο τον χρόνο».
«Ζήστε στο έπακρο τη ζωή σας»
«Πότε ήταν η τελευταία φορά που γελάσατε με έναν φίλο ή μια φίλη μέχρι να πονέσουν τα πλευρά σας ή αφήσατε τα παιδιά σε κάποιον να τα φροντίζει και φύγατε για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο; Για να το θέσω πιο συγκεκριμένα, αν η ζωή σας τελείωνε αύριο, τι θα μετανιώνατε που δεν έχετε κάνει; Αν αυτή ήταν η τελευταία μέρα της ζωής σας, θα κάνατε αυτά που κάνετε σήμερα;
Μια φορά είδα μια πινακίδα που μου τράβηξε την προσοχή.
Έγραφε: «Κανείς δεν παίρνει μαζί του στον τάφο τα παιχνίδια του». Όποιος έχει φτάσει ποτέ κοντά στον θάνατο θα σας πει ότι στο τέλος της ζωής σας πιθανότατα δεν θα αναπολείτε πόσα βράδια ξενυχτήσατε στο γραφείο ή την αξία των αμοιβαίων κεφαλαίων σας.
Οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό είναι ερωτήσεις του τύπου «τι θα γινόταν αν», όπως, για παράδειγμα: Ποιος θα ήμουν αν είχα τελικά κάνει όλα όσα ήθελα πάντα να κάνω; Το δώρο της απόφασης να αντιμετωπίσετε το γεγονός ότι είστε θνητοί χωρίς να αποστρέφετε το βλέμμα σας ή να αντιδράτε με φόβο είναι το δώρο να αναγνωρίζετε ότι, επειδή θα πεθάνετε, πρέπει να ζήσετε τώρα. Το αν θα δυσκολευτείτε ή θα ζήσετε καλά είναι πάντα στο χέρι σας – εσείς επηρεάζετε δραστικά τη δική σας ζωή. Το ταξίδι σας ξεκινάει με την επιλογή να σηκωθείτε, να βγείτε έξω και να ζήσετε στο έπακρο τη ζωή σας».
«Ο αγαπημένος μου στίχος από τη Βίβλο, τον οποίο λάτρευα από τότε που ήμουν ένα οκτάχρονο κοριτσάκι, είναι ο ψαλμός 37:4. «Ζήτα την ευτυχία σου στον Κύριο και θα σου δώσει ό,τι η καρδιά σου λαχταρά*». Αυτό ήταν πάντα το μάντρα μου. Να ζητάς την ευτυχία σου στον Κύριο –με καλοσύνη, με ευγένεια, με συμπόνια, με αγάπη– και δες τι θα συμβεί. Σας προκαλώ.
*Ψαλμός 37:4: Και ευφραίνου εν Κυρίω, και θέλει σοι δώσει τα ζητήματα της καρδίας σου. (Σ.τ.Μ.)»
Η μάχη με τα κιλά, το γυμναστήριο, η διατροφή και το μποστάνι που καλλιεργεί
«Εχουν περάσει πάνω από δύο δεκαετίες από τότε που πρωτοσυνάντησα τον Μπομπ Γκριν σε ένα γυμναστήριο στο Τελουράιντ του Κολοράντο. Ήμουν 107 κιλά τότε, ποτέ δεν ήμουν περισσότερα. Είχα φτάσει στα όριά μου και είχα χάσει κάθε ελπίδα – ντρεπόμουν τόσο πολύ για το σώμα μου και για τις διατροφικές μου συνήθειες που με το ζόρι μπορούσα να κοιτάξω τον Μπομπ στα μάτια. Χρειαζόμουν απεγνωσμένα μια αποτελεσματική λύση.
«Το ότι τρώγαμε από τον κήπο μας με έκανε να νιώθω φτωχή. Τώρα ξέρω στα σίγουρα πόσο τυχερή ήμουν»
«Ο Μπομπ μού έφτιαξε ένα πρόγραμμα γυμναστικής και με ενθάρρυνε να αρχίσω να τρώω μη επεξεργασμένες τροφές (πολύ πριν ακούσω για πρώτη φορά ότι υπάρχει κατάστημα Whole Foods στις ΗΠΑ που πουλάει ακριβώς αυτές τις τροφές). Αντιστάθηκα. Αλλά ακόμη και όταν δοκίμαζα πολλές διαφορετικές δίαιτες, η συμβουλή του παρέμενε πάντα η ίδια και ήταν σοφή:
Να καταναλώνεις τροφές που σε δυναμώνουν και σε κρατάνε υγιή.
Πριν από μερικά χρόνια, μου ήρθε επιτέλους μια στιγμή επιφοίτησης και άρχισα να καλλιεργώ τα δικά μου λαχανικά.
Ξεκίνησα φυτεύοντας μερικές αράδες μαρούλια, λίγες ντομάτες και βασιλικό (το αγαπημένο μου μυρωδικό) στον πίσω κήπο του σπιτιού μου στη Σάντα Μπάρμπαρα και κατέληξα τελικά να φτιάξω έναν ολόκληρο κήπο στο Μάουι. Το ενδιαφέρον μου για την κηπουρική έγινε στη συνέχεια το πάθος μου. Χαίρομαι αφάνταστα κάθε φορά που βλέπω το βυσσινί ραντίτσιο που καλλιεργούμε, τις μεγάλες λαχανίδες που μου φτάνουν μέχρι τα γόνατα, τα ραπανάκια που είναι τόσο μεγάλα που τα αποκαλώ «πισινούς μπαμπουίνων» – διότι για μένα αυτό είναι σαν να γυρίζω στις ρίζες μου.
Στο αγροτικό Μισισίπι όπου γεννήθηκα ο κήπος ήταν συνδεδεμένος με την επιβίωση. Στο Νάσβιλ, όπου έζησα αργότερα, ο πατέρας μου πάντα καθάριζε ένα μικρό κομμάτι γης στο πλάι του σπιτιού για να φυτέψει λαχανίδες, ντομάτες και δύο είδη φασολιών. Σήμερα αυτό είναι το αγαπημένο μου γεύμα· προσθέτω και λίγο καλαμποκόψωμο και είμαι πανευτυχής. Αλλά όταν ήμουν μικρή δεν μπορούσα να εκτιμήσω τα φρέσκα λαχανικά από τον κήπο.
«Γιατί δεν αγοράζουμε το φαγητό μας από τα μαγαζιά όπως όλοι οι άλλοι;» παραπονιόμουν. Ήθελα τα λαχανικά μου συσκευασμένα, όπως τα έδειχνε η διαφήμιση της εταιρείας Holy Giant. Το ότι τρώγαμε από τον κήπο μας με έκανε να νιώθω φτωχή. Τώρα ξέρω στα σίγουρα πόσο τυχερή ήμουν που είχα πρόσβαση σε φρέσκες τροφές – κάτι που δεν είναι δεδομένο για όλες τις οικογένειες σήμερα. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, για τις ευλογίες σου».
«Με ένα καλό μυθιστόρημα και λίγο τσάι βρίσκομαι στον παράδεισο»
«Μου αρέσει πολύ να ανάβω τη φωτιά στο τζάκι. Νιώθω ότι είναι κατόρθωμα να τοποθετώ τα κούτσουρα όπως ακριβώς πρέπει (σε μορφή πυραμίδας) και να βλέπω τις φλόγες να φουντώνουν χωρίς να χρησιμοποιήσω προσάναμμα! Δεν ξέρω γιατί αυτό μου δίνει τόση ικανοποίηση, αλλά μου δίνει – όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι ονειρευόμουν να γίνω προσκοπίνα αλλά δεν είχαμε χρήματα για να αγοράσω τη στολή. Η φωτιά στο τζάκι είναι ακόμη πιο όμορφη όταν έξω βρέχει. Και είναι η καλύτερή μου όταν έχω τελειώσει τη δουλειά, έχω ελέγξει όλα τα μέιλ, έχω κλείσει τις ηλεκτρονικές συσκευές και είμαι έτοιμη να διαβάσω. Όλα όσα κάνω μέσα στην ημέρα είναι μια προετοιμασία για την ώρα που θα κάτσω να διαβάσω. Δώστε μου ένα καλό μυθιστόρημα ή μια αυτοβιογραφία, λίγο τσάι και ένα βολικό σημείο για να κουρνιάξω, και νιώθω ότι βρίσκομαι στον παράδεισο».
Η σεξουαλική κακοποίηση, η εγκυμοσύνη στα 14
«Για πολλά χρόνια είχα ένα μυστικό που δεν το ήξερε σχεδόν κανένας. Ακόμη και η Γκέιλ, που ήξερε τα πάντα για μένα, το έμαθε μετά από αρκετά χρόνια αφού γίναμε φίλες. Το ίδιο ισχύει και για τον Στέντμαν. Το έκρυβα μέχρι να νιώσω ασφαλής για να το μοιραστώ: τη σεξουαλική κακοποίηση που είχα υποστεί από τα 10 ως τα 14, την επακόλουθη συχνή εναλλαγή συντρόφων λόγω αυτού στην εφηβεία, και, τέλος, την εγκυμοσύνη μου στα 14. Ντρεπόμουν τόσο πολύ, που έκρυβα την εγκυμοσύνη μου μέχρι που ο γιατρός μου παρατήρησε τους πρησμένους αστραγάλους μου και
την κοιλιά μου. Γέννησα το 1968· το μωρό πέθανε στο νοσοκομείο λίγες εβδομάδες αργότερα. Γύρισα στο σχολείο και δεν το είπα σε κανέναν. Φοβόμουν ότι αν το μάθαιναν θα με έδιωχναν. Έτσι, κουβάλησα μέσα μου αυτό το μυστικό για πολλά χρόνια και πάντα φοβόμουν ότι, αν κάποιος
ανακάλυπτε τι είχε συμβεί, θα με έδιωχνε κι εκείνος από τη ζωή του.
Ακόμη και όταν βρήκα το θάρρος να δημοσιοποιήσω την κακοποίηση, εξακολουθούσα να νιώθω ντροπή και να κρατάω μυστική την εγκυμοσύνη.
Όταν ένα μέλος της οικογένειάς μου, που έχει πλέον πεθάνει, αποκάλυψε αυτή την ιστορία στις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες, τα πάντα άλλαξαν. Ένιωσα συντετριμμένη. Πληγωμένη. Προδομένη. Πώς μπόρεσε αυτός ο άνθρωπος να μου το κάνει αυτό; Έκλαψα πάρα πολύ. Θυμάμαι τον Στέντμαν να μπαίνει μέσα στο υπνοδωμάτιο εκείνο το κυριακάτικο απόγευμα, το δωμάτιο ήταν σκοτεινό, με τις κουρτίνες κλειστές. Στάθηκε μπροστά μου, φαινόταν σαν να έχει κλάψει και εκείνος, και μου είπε ''Λυπάμαι πολύ. Δεν σου αξίζει κάτι τέτοιο''».
«Απλώς, στέκεσαι όρθιος»
Στο βιβλίο της η Όπρα Γουίνφρεϊ, σε πρώτο πρόσωπο, εξομολογείται κρυφές στιγμές της ζωής της, ενδόμυχες σκέψεις, τα παιδικά της χρόνια, τις καθημερινές της συνήθειες.
«Τους δύσκολους καιρούς», γράφει, «καταφεύγω σε ένα τραγούδι γκόσπελ που λέγεται Στάσου όρθιος (Stand). Το έχει γράψει ο τραγουδοποιός Ντόνι Μακ Κλέρκιν και λέει: ''Τι κάνεις όταν έχεις κάνει όλα όσα μπορείς, και φαίνεται σαν να μην είναι ποτέ αρκετά; Τι δίνεις όταν έχεις δώσει τα πάντα, και φαίνεται ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις;''. Η απάντηση είναι το απλό ρεφρέν του Μακ Κλέρκιν, ''Απλώς, στέκεσαι όρθιος''».
Η Όπρα Γουίνφρεϊ...
Είναι Αμερικανίδα παρουσιάστρια, παραγωγός, ηθοποιός, συγγραφέας και επιχειρηματίας. Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1954 στο Κοσίους του Μισισίπι και μεγάλωσε σε δύσκολες συνθήκες, αντιμετωπίζοντας φτώχεια και προσωπικές προκλήσεις. Παρά τις αντιξοότητες, κατάφερε να γίνει η πρώτη μαύρη γυναίκα που απέκτησε δική της εκπομπή, το διάσημο «The Oprah Winfrey Show», το οποίο προβλήθηκε από το 1986 έως το 2011.
Η εκπομπή της έγινε γνωστή για τις ειλικρινείς συνεντεύξεις με τους πιο επιτυχημένους και διάσημους ανθρώπους του πλανήτη. Πέρα από την τηλεόραση, η Winfrey έχει ιδρύσει τη δική της εταιρεία παραγωγής, τη Harpo Productions, και το δικό της τηλεοπτικό δίκτυο, το Oprah Winfrey Network (OWN). Έχει επίσης αναγνωριστεί για το φιλανθρωπικό της έργο, έχοντας δωρίσει εκατομμύρια δολάρια σε εκπαιδευτικά προγράμματα και ιδρύματα. Το 2013 τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα για τη συμβολή της στην κοινωνία.